From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Φρανσουά Φενελόν (François de Salignac de la Mothe-Fénelon, 6 Αυγούστου 1651 - 7 Ιανουαρίου 1715) ήταν Γάλλος ιερωμένος, θεολόγος και συγγραφέας, γνωστός κυρίως για το έργο του Οι περιπέτειες του Τηλέμαχου.[13]
| Φρανσουά Φενελόν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Fénelon (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 6 Αυγούστου 1651[1][2][3] Sainte-Mondane |
| Θάνατος | 7 Ιανουαρίου 1715[1][2][3] Καμπραί |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία[4] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[5][6] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Παρισιού |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | φιλόσοφος[7] θεολόγος[7] συγγραφέας[7][8] ποιητής καθολικός ιερέας (από 1675)[9] καθολικός επίσκοπος (από 1695) |
| Περίοδος ακμής | 1679 |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Pons de Salignac, Marquis de La Mothe-Fénelon |
| Συγγενείς | François de Salignac de la Motte-Fénelon (μικρανιψιός)[10] |
| Οικογένεια | d:Q123846879 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | καθολικός αρχιεπίσκοπος (από 1695)[11][12] 34η έδρα της Γαλλικής Ακαδημίας (1693–1715) |
| Υπογραφή | |
 | |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Από αριστοκρατική οικογένεια, σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Καόρ και σε θεολογικό σεμινάριο του Παρισιού. Το 1675 χειροτονήθηκε ιερέας και ανέλαβε την διεύθυνση των «Νέων Καθολικών», ενός ιδρύματος που είχε σκοπό την κατήχηση νεαρών γυναικών που είχαν πρόσφατα απαρνηθεί τον Προτεσταντισμό. Η επιτυχία του στο έργο αυτό υπήρξε η αιτία να αποσταλεί και σε άλλες περιοχές για τον προσηλυτισμό Ουγενότων.[14]
Τόσο στις πιο πάνω αποστολές του όσο και στην Πραγματεία περί της εκπαιδεύσεως των νεανίδων που δημοσίευσε το 1687, τάχθηκε κατά της βίας και υπέρ των ήπιων μεθόδων προσηλυτισμού.
Το 1689 ο Φενελόν διορίστηκε παιδαγωγός του οκτάχρονου Λουδοβίκου, δούκα της Βουργουνδίας, εγγονού του βασιλεύοντος τότε Λουδοβίκου ΙΔ΄. Ο νεαρός ήταν προικισμένος με ευφυΐα αλλά ήταν και υπερόπτης, ισχυρογνώμων και σκληρός. Ο Φενελόν κέρδισε τον σεβασμό του μαθητή του και κατόρθωσε να τον τιθασεύσει. Ο Βασιλιάς-Ήλιος εντυπωσιασμένος από την βελτίωση του χαρακτήρα του εγγονού του, αντάμειψε το 1695 τον παιδαγωγό με την θέση του αρχιεπισκόπου του Καμπραί.[15]
Ο Φενελόν διέμενε στην έδρα του εννιά μήνες τον χρόνο (πράγμα πρωτοφανές εκείνη την εποχή) και μόνο τρεις μήνες στην Αυλή, όπου συνέχιζε την εκπαίδευση του δούκα. Το 1693 είχε γίνει μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας.
Το 1696 ενεπλάκη σε θεολογική έριδα με τον Μποσσυέ εξ αιτίας των μυστικιστικών διδασκαλιών της Μαντάμ Γκυγιόν, τις οποίες ο Φενελόν υπερασπίστηκε με το βιβλίο του Εξήγηση των ρήσεων των Αγίων επί του εσωτερικού βίου (1697). Ο Μποσσυέ επικράτησε και ο Φενελόν διατάχθηκε να σταματήσει την εκπαίδευση του δούκα και να παραμείνει στην αρχιεπισκοπή του. Τον Μάρτιο του 1699 ο πάπας καταδίκασε -πολύ χλιαρά πάντως- το βιβλίο του Φενελόν.[16]
Τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου κυκλοφόρησε το βιβλίο του Φενελόν Οι περιπέτειες του Τηλέμαχου. Το ύφος είναι απαλό και γοητευτικό αλλά τα νοήματα αμείλικτα. Πέραν των παιδαγωγικών προσεγγίσεων των άλλων θεμάτων, ο Τηλέμαχος (δηλ. ο δούκας της Βουργουνδίας) διδάσκεται από τον Μέντορα (δηλ. τον Φενελόν) ότι η εξουσία των βασιλέων νομιμοποιείται μόνον όταν αποβλέπει στην ευτυχία των υπηκόων• ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια και συνεπώς κάθε πόλεμος είναι εμφύλιος• ότι ο πόλεμος είναι το όνειδος του ανθρωπίνου γένους• ότι εκείνος που επιζητεί την δόξα και περιφρονεί τα αισθήματα της ανθρωπότητας είναι ένα τέρας υπεροψίας που θ’ αποκτήσει κίβδηλη δόξα.[17]
Όλοι είδαν να περιγράφεται στο βιβλίο ο Λουδοβίκος ΙΔ΄. Ο εκδότης συνελήφθη και τα αντίτυπα κατασχέθηκαν, πολύ αργά όμως γιατί το βιβλίο επανεκδόθηκε στην Ολλανδία και έγινε, εννοείται, ανάρπαστο. Ο Φενελόν ισχυρίστηκε ότι δεν εννοούσε τον βασιλιά, κι αυτός, με την Ευρώπη όλη να παρακολουθεί, προσποιήθηκε πως τον πίστεψε. Πέρασαν όμως δύο και παραπάνω χρόνια ώσπου να επιτρέψει στον εγγονό του να επισκεφθεί τον παιδαγωγό του στο Καμπραί.
Ο άμεσος στόχος του Φενελόν δεν επετεύχθη : Ο δούκας της Βουργουνδίας, Δελφίνος από το 1711, δεν έγινε βασιλιάς. Πέθανε το 1712, τρία χρόνια πριν από τον παππού του και από τον παιδαγωγό του.[18]
Τις Περιπέτειες του Τηλέμαχου μετέφρασε στα Ελληνικά ως Τηλεμάχου τύχαι η Βανέσσα Λάππα ("Κανάκης" 1998)
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
