Τζαϊσαλμέρ

Η πόλη Τζαϊσαλμέρ (Ουρντού: جيسلمير, προφορά  στα Ραζαστάνι: जैसलमेर), γνωστή με το όνομα "Η χρυσή πόλη" βρίσκεται στο κρατίδιο του Ράτζασταν στην Ινδία. Βρίσκεται 575χμ δυτικά από την πρωτεύουσα του Ράτζασταν, Τζαϊπούρ. Το όνομα "χρυσή πόλη" οφείλεται στο κιτρινωπό ψαμμίτη ο οποίος έχει χρησιμοποιηθεί ως οικοδομικό υλικό στην πόλη και στο κάστρο το οποίο είναι χτισμένο στην κορυφή ενός λόφου στην πόλη. Η πόλη βρίσκεται μέσα στην έρημο Ταρ και είναι το διοικητικό κέντρο της ομώνυμης περιοχής. Το κύριο σημείο ενδιαφέροντος της πόλης είναι το οχυρό πάνω σε λόφο όπου μέσα ζούνε πάνω από 3.000 κάτοικοι.^[1] Η πόλη έχει πληθυσμό 58.286 κατοίκων ^[2] και είναι η αρχαιότερη οχυρωματική πόλη στο Ρατζαστάν ^[3].

Τζαϊσαλμέρ
Τζαϊσαλμέρ
Χώρα	Ινδία
Διοικητική υπαγωγή	Jaisalmer tehsil
Ίδρυση	1156
Έκταση	5,1 km²
Υψόμετρο	225 μέτρα
Πληθυσμός	65.471
Ταχ. κωδ.	345001
Τηλ. κωδ.	2992
Ζώνη ώρας	UTC+05:30
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η πόλη και το οχυρό του Τζαϊσαλμέρ, πάνω στο λόφο.

Εσωτερικό Τζαϊνιστικού ναού στο Τζαϊσαλμέρ.

Η έπαυλη Σαλίμ Σινγχ-κι-Χαβελί.

Η έρημος Θαρ - σήμερα πόλος έλξης τουριστών.

Ιστορία

Η πόλη ιδρύθηκε το 12ο αιώνα από τον Ραβάλ Τζαϊσάλ της δυναστείας των Μπχάτι. Η τοποθεσία του Τζαϊσαλμέρ προτιμήθηκε λόγω του λόφου όπου χτίστηκε το οχυρό και την καθιστούσε πιο ασφαλή σε εχθρικές επιδρομές σε σχέση με την παλαιά πρωτεύουσα του βασιλείου Μπχάτι η οποία βρισκόταν 15 χιλιόμετρα βορειοδυτικά, την Λοντχρούβα ^[3]. Στην συνέχεια η πόλη έγινε σημαντικό εμπορικό σταυροδρόμι και προσέλκυσε μεγάλους αριθμούς πιστούς του Τζαϊνισμού οι οποίοι έχτισαν ναούς οι οποίοι βρίσκονται μέσα στο οχυρό.^[1] Οι κυβερνήτες της πόλης έδειχναν ανοχή στην άσκηση της θρησκείας του Τζαϊνισμού. Πολλοί διωκόμενοι Τζαϊνιστές από την περιοχή του Γκουζαράτ τον 15ο αιώνα βρήκαν καταφύγιο στο Τζαϊσαλμέρ και σήμερα στην πόλη υπάρχουν αξιόλογοι Τζαϊνιστικοί ναοί. Τον 16ο αιώνα βρισκόταν στο εμπορικό δρόμο για τα καραβάνια με τις καμήλες από την Ινδία με κατεύθυνση την κεντρική Ασία. Στην πόλη από εμπόρους και από επιφανείς πολίτες χτίστηκαν με κιτρινωπό ψαμμίτη εντυπωσιακές επαύλεις (γνωστές στην Ινδία ως Χαβέλι). Το Τζαϊσαλμέρ ως εμπορικό κέντρο παράκμασε κατά την Βρετανική αποικιοκρατία όταν η Μουμπάι έγινε το κεντρικό εμπορικό λιμάνι. Το 1965-1971 κατά την διάρκεια των πολέμων μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν η πόλη απέκτησε στρατηγική σημασία.^[2]

Μνημεία

• Το οχυρό Τζαϊσαλμέρ: Ιδρύθηκε το 1156 από τον Ραβάλ Τζαϊσάλ και ενισχύθηκε η οχύρωση από τους μεταγενέστερους διοικητές της πόλης. Το οχυρό χρησιμοποιήθηκε σε μάχες μεταξύ της δυναστείας των Μπχάτι και της αυτοκρατορίας των Μουγκάλ από το Δελχί αλλά και των Ραθόρων του Τζοντχπούρ. Το οχυρό έχει τριπλά τείχη χτισμένα από συμπαγείς πέτρες. Σήμερα μέσα στο οχυρό ζούνε 3.000 κάτοικοι και είναι το τουριστικό κέντρο της πόλης.^[2]
• Το παλάτι του οχυρού Τζαϊσαλμέρ: Είναι ένα επταώροφο παλάτι όπου παλαιότερα έμεναν οι κυβερνήτες της πόλης.^[2]
• Συγκρότημα Τζαϊνιστικών ναών οχυρού: Μέσα στο οχυρό υπάρχουν Τζαϊνιστικοί ναοί οι οποίοι χρονολογούνται από τον 15ο και 16ο αιώνα. Ο ναός Τσαντραπράβχου ανοικοδομήθηκε το 1509 και είναι αφιερωμένος στον όγδοο διάδοχο Τιρθανκάρα ο οποίος έχει το σύμβολο του φεγγαριού. Δεξιά από τον ναό Τσαντραπράβχου βρίσκεται ο ναός Ρικχαμπντέβ και από πίσω ο Παρασνάθ. Στο οχυρό βρίσκεται και ο ναός Σχιταλνάθ.^[2]
• Ινδουιστικός ναός Λαξμιναραγιάν: Βρίσκεται στο κέντρο του οχυρού.^[2]
• Ινδουιστικός ναός Σούρτζα: Μικρός ναός μέσα στο οχυρό ο οποίος χρονολογείται από το 16ο αιώνα και είναι αφιερωμένος στο θεό Σούρτζα (θεός-ήλιος).^[2]
• Ιστορικές επαύλεις/Χαβέλι - σήμερα μουσεία: Το Κοθάρι Πατβά-κι-Χαβελί χρονολογείται από το 1800-1860 και ανοικοδομήθηκε από 5 αδελφούς Τζαϊνιστές οι οποίοι έκαναν περιουσία με εμπόριο κοσμημάτων και διακοσμημένων υφασμάτων μπροκάρ. Το Σαλίμ Σινγχ-κι-Χαβελί χρονολογείται από το 18ο αιώνα και ήταν του πρωθυπουργού της πόλης Σαλίμ Σινγκχ. Το Νατθμάλ-κι-Χαβελί χρονολογείται από τα τέλη του 19ου αιώνα και ήταν η κατοικία του πρωθυπουργού.^[2]
• Τζαϊνιστικός ναός στη Λοντχρούβα: 15 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Τζαϊσαλμέρ βρίσκεται η παλαιά πρωτεύουσα του βασιλείου Μπχάτι, πριν αυτό μεταφερθεί το 1156 στο Τζαϊσαλμέρ. Προτιμήθηκε η τοποθεσία του Τζαϊσαλμέρ λόγω του λόφου όπου χτίστηκε το οχυρό και προσέφερε καλύτερη οχύρωση κατά των συχνών επιδρομών. Στη Λοντχρούβα υπάρχει ο Τζαϊνιστικός ναός της Λοντχρούβα και ερείπια της αρχαίας πόλης.^[4][5][6][7]

Κινηματογράφος

Στο Τζαϊσαλμέρ και συγκεκριμένα μέσα στο οχυρό έχει γυριστεί το 1974 η ινδική ταινία "Το χρυσό οχυρό" (Sonar Kella ) ^[8]. Η ταινία βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα το οποίο εκδόθηκε το 1971.^[9][10]

Παραπομπές

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Τζαϊσαλμέρ

WikiVoyage logo

Στο Wikivoyage υπάρχει ταξιδιωτικός οδηγός σχετικός με το λήμμα:    Τζαϊσαλμέρ

1. Sam Miller (2012). Blue Guide India. Somerset Books Company. σελίδες 170–173. ISBN 978-1-905131-53-2.
2. Lindsay Brown (2011). Rajastan Delhi & Agra. Lonely Planet. σελίδες 275-282. ISBN 978-1-74179-460-1.
3. Pippa de Bruyn· Keith Bain· David Allardice· Shonar Joshi (2010). Frommer's India. John Wiley & Sons. σελ. 585. ISBN 978-0-470-55610-8.
4. «Jawahar Niwas: Grace of Jaisalmer». The Economic Times. May 31, 2002. http://articles.economictimes.indiatimes.com/2002-05-31/news/27346177_1_jaisalmer-rawal-jaisal-trikuta-hill.
5. «Bada Bagh». Department of Tourism, Government of Rajasthan. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2012.
6. «About Jaisalmer». Department of Tourism, Govt. of Rajasthan. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2012.
7. «Sonar Qila». Financial Express. Jan 09, 2004. http://www.financialexpress.com/news/sonar-qila/48364/0.
8. «Sonar Kella (1974)». Internet movie database. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2012.
9. Pinaki Roy (1 Ιανουαρίου 2008). The Manichean Investigators: A Postcolonial and Cultural Rereading of the Sherlock Holmes and Byomkesh Bakshi Stories. Sarup & Sons. σελίδες 111–. ISBN 978-81-7625-849-4. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2012.
10. Andrew Robinson (17 Μαρτίου 1992). Satyajit Ray: The Inner Eye. University of California Press. σελ. 359. ISBN 978-0-520-06946-6. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2012.