Τέχνη υπολογιστή

Η τέχνη υπολογιστή είναι κάθε τέχνη στην οποία οι υπολογιστές παίζουν ρόλο στην παραγωγή ή την προβολή του έργου τέχνης. Τέτοια τέχνη μπορεί να είναι εικόνα, ήχος, animation, βίντεο, CD-ROM, DVD-ROM, βιντεοπαιχνίδι, ιστοσελίδα, αλγόριθμος, παράσταση ή εγκατάσταση σε γκαλερί. Πολλοί παραδοσιακοί κλάδοι ενσωματώνουν πλέον ψηφιακές τεχνολογίες και, ως αποτέλεσμα, τα όρια μεταξύ των παραδοσιακών έργων τέχνης και των έργων νέων μέσων που δημιουργούνται με τη χρήση υπολογιστών έχουν αμβλυνθεί. Για παράδειγμα, ένας καλλιτέχνης μπορεί να συνδυάσει την παραδοσιακή ζωγραφική με την αλγοριθμική τέχνη και άλλες ψηφιακές τεχνικές. Κατά συνέπεια, ο ορισμός της τέχνης των υπολογιστών με βάση το τελικό προϊόν μπορεί να είναι δύσκολος. Η τέχνη υπολογιστή είναι βέβαιο ότι θα αλλάξει με την πάροδο του χρόνου, καθώς οι αλλαγές στην τεχνολογία και το λογισμικό επηρεάζουν άμεσα το τι είναι δυνατό.^[1]

Ο όρος «τέχνη υπολογιστή»

Στο εξώφυλλο του περιοδικού Computers and Automation, του Ιανουαρίου 1963, ο Έντμουντ Μπέρκλεϊ δημοσίευσε μια εικόνα του Εφραίμ Αράζι από το 1962, επινοώντας γι' αυτήν τον όρο "computer art". Η εικόνα αυτή τον ενέπνευσε να ξεκινήσει τον πρώτο διαγωνισμό Computer Art Contest το 1963. Ο ετήσιος διαγωνισμός αποτέλεσε σημείο-κλειδί για την ανάπτυξη της τέχνης υπολογιστή μέχρι το έτος 1973.^[2][3]

Ιστορία

Ντέσμοντ Πολ Χένρι, Picture by Drawing Machine 1, περ. 1962

Ο πρόδρομος της τέχνης υπολογιστή χρονολογείται από το 1956-1958, με τη δημιουργία της πρώτης ίσως ανθρώπινης εικόνας σε οθόνη υπολογιστή, ενός (εμπνευσμένου από τον Τζορτζ Πέτι)^[4] μοντέλο pin-up σε μια εγκατάσταση αεράμυνας SAGE.^[5] Ο Ντέσμοντ Πολ Χένρι εφηύρε τη μηχανή Henry Drawing Machine το 1960- το έργο του παρουσιάστηκε στη γκαλερί Reid στο Λονδίνο το 1962, αφού η τέχνη που παρήγαγε η μηχανή του εξασφάλισε το προνόμιο μιας ατομικής έκθεσης.^[6][7]

Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1960, τα περισσότερα άτομα που συμμετείχαν στη δημιουργία της τέχνης υπολογιστή ήταν στην πραγματικότητα μηχανικοί και επιστήμονες, επειδή είχαν πρόσβαση στους μοναδικούς υπολογιστικούς πόρους που ήταν διαθέσιμοι στα πανεπιστημιακά εργαστήρια επιστημονικής έρευνας. Πολλοί καλλιτέχνες άρχισαν δειλά-δειλά να εξερευνούν την αναδυόμενη τεχνολογία των υπολογιστών για χρήση ως δημιουργικό εργαλείο. Το καλοκαίρι του 1962, ο Α. Μάικλ Νολ προγραμμάτισε έναν ψηφιακό υπολογιστή στα Bell Telephone Laboratories στο Μάρεϊ Χιλ του Νιου Τζέρσεϊ για να παράγει οπτικά μοτίβα αποκλειστικά για καλλιτεχνικούς σκοπούς.^[8] Τα μεταγενέστερα μοτίβα που δημιούργησε ο υπολογιστής του προσομοίωσαν πίνακες του Πητ Μοντριάν και της Μπρίτζετ Ράιλι και έγιναν κλασικά.^[9] Ο Νολ χρησιμοποίησε επίσης τα μοτίβα για να διερευνήσει τις αισθητικές προτιμήσεις στα μέσα της δεκαετίας του 1960.

Οι δύο πρώτες εκθέσεις τέχνης υπολογιστών πραγματοποιήθηκαν το 1965: Generative Computergrafik, Φεβρουάριος 1965, στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Στουτγάρδης, Γερμανία, και Computer-Generated Pictures, Απρίλιος 1965, στη γκαλερί Howard Wise στη Νέα Υόρκη. Στην έκθεση της Στουτγάρδης παρουσιάστηκαν έργα του Γκέοργκ Νέες- στην έκθεση της Νέας Υόρκης παρουσιάστηκαν έργα των Μπέλα Γιούλες και Α. Μάικλ Νολ και η έκθεση αξιολογήθηκε ως τέχνη από τους New York Times.^[10] Μια τρίτη έκθεση διοργανώθηκε τον Νοέμβριο του 1965 στην Galerie Wendelin Niedlich στη Στουτγάρδη της Γερμανίας με έργα των Φρίντερ Νάκε και Γκέοργκ Νέες. Η αναλογική τέχνη υπολογιστών του Μάουαν Μέισον μαζί με την ψηφιακή τέχνη υπολογιστών του Νολ εκτέθηκαν στο AFIPS Fall Joint Computer Conference στο Λας Βέγκας προς το τέλος του 1965.

Το 1968, το Ινστιτούτο Σύγχρονων Τεχνών (ICA) στο Λονδίνο φιλοξένησε μια από τις πιο επιδραστικές πρώιμες εκθέσεις της τέχνης υπολογιστή με τίτλο Cybernetic Serendipity. Η έκθεση, την οποία επιμελήθηκε η Τζέσια Ράιχαρντ, περιελάμβανε πολλούς από εκείνους που συχνά θεωρούνται οι πρώτοι ψηφιακοί καλλιτέχνες, τους Ναμ Τζουν Πάικ, Φρίντερ Νάκε, Λέσλι Μέζεϊ, Γκέοργκ Νέες, Α. Μάικλ Νολ, Τζον Γουίτνεϊ και Τσαρλς Τσούρι.^[11] Ένα χρόνο αργότερα, ιδρύθηκε η Computer Arts Society, επίσης στο Λονδίνο.^[12]

Την εποχή των εγκαινίων του Cybernetic Serendipity, τον Αύγουστο του 1968, πραγματοποιήθηκε ένα συμπόσιο στο Ζάγκρεμπ της Γιουγκοσλαβίας με τίτλο «Υπολογιστές και οπτική έρευνα».^[13] Το συνέδριο αφορούσε το ευρωπαϊκό καλλιτεχνικό κίνημα των Νέων Τάσεων που είχε οδηγήσει σε τρεις εκθέσεις (το 1961, το 63 και το 65) στο Ζάγκρεμπ της συγκεκριμένης, κινητικής και δομικής τέχνης, καθώς και της op art και της εννοιολογικής τέχνης.

Ένα φράκταλ τοπίο που δημιουργήθηκε από υπολογιστή

Η Κάθριν Νας και ο Ρίτσαρντ Γουίλιαμς δημοσίευσαν το Computer Program for Artists: ART 1 το 1970.^[14]

Ο Άντι Γουόρχολ δημιούργησε ψηφιακή τέχνη χρησιμοποιώντας ένα Commodore Amiga, όταν ο υπολογιστής παρουσιάστηκε δημόσια στο Lincoln Center της Νέας Υόρκης τον Ιούλιο του 1985. Μια εικόνα της Ντέμπι Χάρι τραβήχτηκε σε μονόχρωμη μορφή από μια βιντεοκάμερα και ψηφιοποιήθηκε σε ένα πρόγραμμα γραφικών που ονομάζεται ProPaint. Ο Γουόρχολ χειρίστηκε την εικόνα προσθέτοντας χρώμα.^[15]

Παραπομπές

1. Dietrich, Frank (1986). «Visual Intelligence: The First Decade of Computer Art (1965–1975)». Leonardo 19 (2): 159–169. ISSN 1530-9282. https://muse.jhu.edu/article/600927.
2. «Computers and Automation - Database of Digital Art». dada.compart-bremen.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2022.
3. Herbert W. Franke: Grenzgebiete der bildenden Kunst, Staatsgalerie Stuttgart στο: Katalog, 1972, σελ. 69.
4. «Boobs not bombs: The first ever computer art was made possible by the Cold War... & it was a girly pic». Dangerous Minds. 25 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2022.
5. Edwards, Benj (24 Ιανουαρίου 2013). «The Never-Before-Told Story of the World's First Computer Art (It's a Sexy Dame)». The Atlantic (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2022.
6. O'Hanrahan, Elaine (2005). Drawing Machines: The machine produced drawings of Dr. D. P. Henry in relation to conceptual and technological developments in machine-generated art (UK 1960–1968). Unpublished MPhil. Thesis. John Moores University, Liverpool.
7. Beddard, Honor (26 Μαΐου 2011). «Computer art at the V&A». Victoria and Albert Museum. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2022.
8. Noll, A. Michael (1994). «The Beginnings of Computer Art in the United States: A Memoir». Leonardo 27 (1): 39–44. doi:10.2307/1575947. ISSN 0024-094X. https://www.jstor.org/stable/1575947.
9. Dietrich, Frank (1986). «Visual Intelligence: The First Decade of Computer Art (1965–1975)». Leonardo 19 (2): 159–169. ISSN 1530-9282. https://muse.jhu.edu/article/600927.
10. Preston, Stuart, “Art ex Machina,” The New York Times, Sunday, 18 Απριλίου 1965, σελ. X23.
11. Raimes, Jonathan. (2006) The Digital Canvas, Abrams. (ISBN 978-0-8109-9236-8)
12. Page, τχ. 1, Απρίλιος 1969, σελ. 2.
13. Christoph Klütsch: The Summer 1968 in London and Zagreb: Starting or End Point for Computer art? Αρχειοθετήθηκε 2015-08-13 στο Wayback Machine.
14. Nash, Katherine; Richard H. Williams (October 1970). «Computer Program for Artists: ART I». Leonardo (The MIT Press) 3 (4): 439–442. doi:10.2307/1572264.
15. Reimer, Jeremy (21 Οκτωβρίου 2007). «A history of the Amiga, part 4: Enter Commodore». Arstechnica.com. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2022.