Συνθήκη του Λατερανού

Η Συνθήκη του Λατερανού (ιταλικά: Patti Lateranensi) αποτέλεσε μέρος των Συμφώνων του Λατερανού του 1929, μεταξύ του Βασιλείου της Ιταλίας υπό τον Μπενίτο Μουσολίνι και της Αγίας Έδρας υπό τον Πάπα Πίο ΙΑ΄, για την επίλυση του μακροχρόνιου Ρωμαϊκού Ζητήματος. Η συνθήκη και τα συναφή σύμφωνα πήραν το όνομά τους από το Παλάτι του Λατερανού, όπου υπογράφηκαν στις 11 Φεβρουαρίου 1929. Το ιταλικό κοινοβούλιο τα επικύρωσε στις 7 Ιουνίου 1929. Η συνθήκη αναγνώρισε την Πόλη του Βατικανού ως ανεξάρτητο κράτος υπό την κυριαρχία της Αγίας Έδρας. Η ιταλική κυβέρνηση συμφώνησε επίσης να δώσει χρηματική αποζημίωση στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία για την απώλεια των Παπικών Κρατών. Το 1947, η Συνθήκη του Λατερανού αναγνωρίστηκε από το Σύνταγμα της Ιταλίας ως ρυθμιστικός παράγοντας των σχέσεων μεταξύ της νέας Δημοκρατίας και της Καθολικής Εκκλησίας.

Συνθήκη του Λατερανού

Οι αντιπρόσωποι του Βατικανού και της Ιταλίας πριν από την υπογραφή της συνθήκης
Τύπος	Διμερής συνθήκη
Υπογραφή	11 Φεβρουαρίου 1929 (1929-02-11)
Τοποθεσία	Ρώμη, Ιταλία
Σε ισχύ	7 Ιουνίου 1929
Υπογράφοντες	Βασίλειο της Ιταλίας Αγία Έδρα
Γλώσσα	Ιταλικά

Περιεχόμενο

Χάρτης της επικράτειας του Βατικανού

Τα Σύμφωνα του Λατερανού παρουσιάζονται συχνά ως τρεις ξεχωριστές συνθήκες: μια συνθήκη συνδιαλλαγής 27 άρθρων, μια χρηματοοικονομική σύμβαση τριών άρθρων και ένα εκκλησιαστικό σύμφωνο 45 άρθρων.^{[1][2][3][4][5][6]} Ωστόσο, ο ιστότοπος της Αγίας Έδρας παρουσιάζει την οικονομική σύμβαση ως παράρτημα της συνθήκης συνδιαλλαγής, θεωρώντας ότι τα σύμφωνα αποτελούνται από δύο έγγραφα:^[7]

• Μια πολιτική συνθήκη για την αναγνώριση της πλήρους κυριαρχίας της Αγίας Έδρας στο Κράτος της Πόλης του Βατικανού, το οποίο ιδρύθηκε με αυτόν τον τρόπο, συνοδευόμενη από τέσσερα παραρτήματα:
  • Χάρτη της επικράτειας του Κράτους του Βατικανού
  • Χάρτη των κτιρίων με εξωεδαφικά προνόμια και απαλλαγή από απαλλοτρίωση και φόρους (ανήκουν στην Αγία Έδρα αλλά βρίσκονται στην Ιταλία και δεν αποτελούν μέρος της Πόλης του Βατικανού)
  • Χάρτες κτιρίων με απαλλαγή από απαλλοτρίωση και φόρους (αλλά χωρίς εξωεδαφικά προνόμια)
  • Μια οικονομική σύμβαση που αποτέλεσε έναν οριστικό διακανονισμό των αξιώσεων της Αγίας Έδρας, εξαιτίας της απώλειας το 1870 των εδαφών και της ακίνητης περιουσίας του.^{[8][9][10][11][12][13]}
• Ένα εκκλησιαστικό σύμφωνο (Κονκορδάτο) που ρύθμισε τις σχέσεις μεταξύ της Καθολικής Εκκλησίας και του ιταλικού κράτους

Παραπομπές

1. «Text of the Lateran Treaty of 1929». www.aloha.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2020.
2. James Brown Scott, "The Treaty between Italy and the Vatican" in Proceedings of the American Society of International Law at Its Annual Meeting (1921–1969), volume 23, (24-27 April 1929), σελ. 13.
3. «Holy See (Vatican City) Government Profile 2017». www.indexmundi.com.
4. «CIA Factbook, "Holy See (Vatican City)"» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 29 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2013.
5. «La Chiesa cattolica e il fascismo» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 29 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2013.
6. «Scopri StoriaLive». www.pbmstoria.it. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2013.
7. Pacts between the Holy See and the Kingdom of Italy, 11 February 1929.
8. «index.html». lactualite.tripod.com.
9. John F. Pollard, The Vatican and Italian Fascism, 1929–32: A Study in Conflict (Cambridge University Press 2005 (ISBN 978-0-52102366-5)), σελ. 43.
10. John Whittam, Fascist Italy (Manchester University Press 1995 (ISBN 978-0-71904004-7)), σελ. 77.
11. Gerhard Robbers, Encyclopedia of World Constitutions (Infobase Publishing 2006 (ISBN 978-0-81606078-8)), σελ. 1007.
12. Law Library Journal, volume 99:3, σελ. 590 Αρχειοθετήθηκε 16 May 2012 στο Wayback Machine..
13. "How the Vatican built a secret property empire using Mussolini's millions", The Guardian, 21 Ιανουαρίου 2013.