Σεργκέι Βαβίλοφ

Ο Σεργκέι Ιβάνοβιτς Βαβίλοφ (ρωσικά: Серге́й Ива́нович Вави́лов‎‎ , 24 Μαρτίου 1891 - 25 Ιανουαρίου 1951) ήταν Σοβιετικός (Ρώσος) φυσικός. Διετέλεσε πρόεδρος της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ από τον Ιούλιο του 1945 μέχρι τον θάνατό του το 1951. Ήταν ο μεγαλύτερος αδερφός του σπουδαίου Ρώσου γενετιστή Νικολάι Βαβίλοφ.

Σεργκέι Βαβίλοφ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Сергей Иванович Вавилов (Ρωσικά)
Γέννηση	12ιουλ. / 24  Μαρτίου 1891γρηγ.[1][2] Μόσχα[3][2]
Θάνατος	25  Ιανουαρίου 1951[4][1][5] Μόσχα[3][2]
Αιτία θανάτου	έμφραγμα του μυοκαρδίου
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Τόπος ταφής	Κοιμητήριο Νοβοντέβιτσι
Χώρα πολιτογράφησης	Ρωσική Αυτοκρατορία Σοβιετική Ρωσία Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Ρωσικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Ρωσικά[6][7]
Εκπαίδευση	Διδάκτωρ των Επιστημών στη Φυσική και τα Μαθηματικά master
Σπουδές	Σχολή Φυσικής και Μαθηματικών του Αυτοκρατορικού Πανεπιστημίου της Μόσχας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	φυσικός[8] διδάσκων πανεπιστημίου δημόσιο πρόσωπο
Εργοδότης	Ινστιτούτο Φυσικής Λέμπεντεφ Ρωσική Ακαδημία Επιστημών (1945–1951)[9] Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας Vavilov State Optical Institute JSC Moscow Power Engineering Institute Ινστιτούτο Φυσικής και Τεχνολογίας της Μόσχας
Οικογένεια
Γονείς	Ivan Vavilov
Αδέλφια	Νικολάι Βαβίλοφ
Οικογένεια	Vavilov family
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	διευθυντής (1934–1951, Ινστιτούτο Φυσικής Λέμπεντεφ) μέλος του Ανώτατου Σοβιέτ της Σοβιετικής Ένωσης president of the Russian Academy of Sciences (1945–1951, Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ)[10]
Βραβεύσεις	τάγμα του Λένιν τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου της Εργασίας μετάλλιο "Για ηρωική εργασία στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο 1941-1945" μετάλλιο για την 800η επέτειο της Μόσχας Κρατικό Βραβείο Στάλιν 2ου βαθμού κρατικό βραβείο Στάλιν 1ου βαθμού
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Βίος και έργο

Ο Σεργκέι Βαβίλοφ είναι ο θεμελιωτής της σοβιετικής σχολής σκέψης στον τομέα της κυματικής οπτικής και είναι πολύ γνωστός για τα έργα του που σχετίζονται με την μελέτη της φωταύγειας. Επίσης υπό την επίβλεψη του ο Πάβελ Τσερενκόφ ανακάλυψε την ακτινοβολία Τσερενκόφ και τιμήθηκε με το Νόμπελ Φυσικής το 1958. Για αυτό τον λόγο η ακτινοβολία Τσερενκόφ ονομάζεται και «ακτινοβολία Βαβίλοφ-Τσερενκόφ».^[11]

Από το 1932 ήταν μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ και από το 1934 ήταν επικεφαλής του Ινστιτούτου Φυσικής Λέμπεντεφ. Επίσης ήταν αρχισυντάκτης της Μεγάλης Σοβιετικής Εγκυκλοπαίδειας καθώς και μέλος του Ανώτατου Σοβιετ από 1946. Ήταν παραλήπτης του Βραβείου Στάλιν τέσσερις φορές, συγκεκριμένα το 1943, το 1946, το 1951 και το 1952. Επίσης συνέγραψε πονήματα για τον βίο και το έργο μεγάλων προσωπικοτήτων της επιστήμης και της νόησης, συμπεριλαμβανομένων μεταξύ άλλων του Λουκρήτιου, του Γαλιλαίου, του Νεύτωνα, του Μιχαήλ Λομονόσοφ, του Μάικλ Φάραντεϊ και του Πιοτρ Λέμπεντεφ.

Στα τέλη του 1950 η υγεία του Βαβίλοφ, ο οποίος έπασχε από καρδιακές και πνευμονικές παθήσεις, επιδεινώθηκε σημαντικά. Τον Δεκέμβριο-Ιανουάριο νοσηλεύτηκε στο σανατόριο Barvikha. Επιστρέφοντας από το σανατόριο στις 12 Ιανουαρίου 1951, προήδρευσε μιας διευρυμένης συνεδρίασης του Προεδρείου της Ακαδημίας Επιστημών. Στις 25 Ιανουαρίου 1951 υπέστη έμφραγμα του μυοκαρδίου και απεβίωσε.

Κληρονομιά

Ένας μετεορολογικός σταθμός, ένας παγετώνας καθώς και ένα παγοκάλυμμα στη νήσο της Οκτωβριανής Επανάστασης στο αρχιπέλαγος Σέβερναγια Ζεμλιά φέρουν το όνομα του Βαβίλοφ.^[12] Ο αστεροειδής 2862 Βαβίλοφ φέρει το όνομά του καθώς και του γενετιστή αδελφού του.^[12] Ο κρατήρας Βαβίλοφ στην αθέατη από την Γη πλευρά της Σελήνης επίσης φέρει το όνομα του αδελφού του.

Επίσης, υπάρχει το ερευνητικό πλοίο Ακαδημαϊκός Σεργκέι Βαβίλοφ, το οποίο έχει πραγματοποιήσει πολλά ταξίδια στην Αρκτική και την Ανταρκτική.

Παραπομπές

1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 106723139. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
2. «Большая российская энциклопедия». (Ρωσικά) Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1893509. Ανακτήθηκε στις 5  Νοεμβρίου 2021.
3. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
4. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 27  Σεπτεμβρίου 2015.
5. (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. wawilow-sergei-iwanowitsch. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
6. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb106723139. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
7. CONOR.SI. 85684579.
8. The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/126296. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
9. «Владимир Леонтьевич Комаров: краткий биографический очерк» (Αγγλικά) 2020. σελ. 12-37.
10. Ανακτήθηκε στις 16  Απριλίου 2023.
11. Cherenkov, P. A. (1934). «Visible emission of clean liquids by action of γ radiation». Doklady Akademii Nauk SSSR 2: 451. Reprinted in Selected Papers of Soviet Physicists, Usp. Fiz. Nauk 93 (1967) 385. V sbornike: Pavel Alekseyevich Čerenkov: Chelovek i Otkrytie pod redaktsiej A. N. Gorbunova i E. P. Čerenkovoj, M., Nauka, 1999, s. 149–153. (ref Αρχειοθετήθηκε October 22, 2007, στο Wayback Machine.)
12. Schmadel, Lutz D. (2003). Dictionary of Minor Planet Names (5th έκδοση). New York: Springer Verlag. σελίδες 235. ISBN 3-540-00238-3.

Πηγές

• М. Борисов, "Изследванията на С. И. Вавилов върху физиката на луминесцентните явления", Научно-популярна сесия в памет на акад. Сергей Иванович Вавилов (17 – 18.10.1951), София, Изд. БАН, с. 39–77 (1954)
• Н. Ахабабян, Сергей Иванович Вавилов (по случай 100 години от рождението му), Светът на физиката, кн. 1, с. 30–35 (1991)
• Л. Спасов, Г. Камишева, Милко Борисов за себе си и другите за него, София, Акад. изд. "Проф. М. Дринов" (2008) с. 183

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Sergey Ivanovich Vavilov στο Wikimedia Commons