Ροβέρτος Β΄ της Ρουέν

Ο Ροβέρτος Β΄, αρχιεπίσκοπος της Ρουέν ή Ροβέρτος o Δανός (πριν το 989 - 1037) μέλος του Οίκου της Νορμανδίας και ισχυρός ηγούμενος ήταν γιος του δουκός της Νορμανδίας Ριχάρδου του Ισχυρού και της δεύτερης συζύγου του Γκούνορ της Νορμανδίας. Ο Ροβέρτος Β΄ ήταν ένας από τους μικρότερους αδελφούς του δουκός Ριχάρδου του Καλού και θείος των δουκών Ριχάρδου Γ΄ της Νορμανδίας και Ροβέρτου Α΄ του Μεγαλοπρεπούς.^[3] Διορίστηκε από τον πατέρα του γύρω στο 990 κόμης του Εβρέ και αρχιεπίσκοπος της Ρουέν.^[4]

Ροβέρτος Β΄ ο Δανός
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Robert le Danois (Γαλλικά)
Θάνατος	1037[1]
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Θρησκεία	Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	καθολικός ιερέας καθολικός επίσκοπος
Οικογένεια
Σύζυγος	Herleva (?)[2]
Τέκνα	Ραλφ του Γκασέ Ριχάρδος του Εβρέ William d'Évreux d:Q61807767
Γονείς	Ριχάρδος Α΄ της Νορμανδίας και Γκούνορ της Νορμανδίας
Αδέλφια	Έμμα της Νορμανδίας Αουίς της Νορμανδίας Μωντ της Νορμανδίας Γοδεφρείδος του Ε Ριχάρδος Β΄ της Νορμανδίας Γουλιέλμος Α΄ του Ε Μάουζερ του Κορμπέιγ
Οικογένεια	Οίκος της Νορμανδίας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Archbishop of Rouen (989–1037)
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Αρχιεπίσκοπος της Ρουέν

Ο Ροβέρτος από μικρή ηλικία είχε προορισμό την εκκλησία γι'αυτό δέχτηκε τους τίτλους του κόμη και του αρχιεπισκόπου με μεγάλη ευχαρίστηση.^[5] Είχε μεγάλη συμμετοχή στην πολιτική της Νορμανδίας και ήταν σύμβουλος του πατέρα του, του αδελφού του Ριχάρδου Β΄ και του ανιψιού του Ριχάρδου Γ΄.^[6] Η βασιλεία του Ριχάρδου Γ΄ ήταν ταραχώδης και πολύ σύντομη, κράτησε λιγότερο από έναν χρόνο και τον διαδέχθηκε ο μικρότερος αδελφός του Ροβέρτος ο Μεγαλοπρεπής ο οποίος είχε άσχημες σχέσεις με τον θείο του αρχιεπίσκοπο Ροβέρτο.^[7] Το 1028 ο Ροβέρτος ο Δανός συνελήφθη από τον ανιψιό του Ροβέρτο και μαζί με τον Ούγο του Ιβρί επίσκοπο του Μπαγιέ εξορίστηκαν στη Γαλλία, ο Ροβέρτος ο Δανός αφόρισε τον ανιψιό του Ροβέρτο τον Μεγαλοπρεπή και έθεσε το δουκάτο της Νορμανδίας υπό απαγόρευση.^[8]

Ο δούκας τελικά συμφιλιώθηκε με τον θείο του, ο Ροβέρτος ο Δανός κατάργησε τον αφορισμό και την απαγόρευση, σαν αντάλλαγμα επανήλθε στην αρχιεπισκοπή, στην κομητεία του Εβρέ και του δόθηκε πίσω ολόκληρη η περιουσία του.^[9] Ο Ροβέρτος ο Μεγαλοπρεπής προσπάθησε να αποκαταστήσει πλήρως τις σχέσεις του με την εκκλησία, επέστρεψε όλη την εκκλησιαστική περιουσία που είχε κάνει κατάσχεση και από το 1034 επέστρεψε την περιουσία που ανήκε στο Αββαείο του Φεκάν.^[9] Ο Ροβέρτος Α΄ συγκρούστηκε με τον δεύτερο ξάδελφο του Αλαίν Γ΄ της Βρετάνης (1033), την εποχή που ετοιμαζόταν να πραγματοποιήσει εκστρατεία εναντίον του κλείστηκε μεταξύ τους ειρήνη με τη μεσολάβηση του Ροβέρτου της Ρουέν που ήταν κοινός τους θείος.^[10]

Κηδεμόνας του Γουλιέλμου του Κατακτητή

Τα τελευταία χρόνια ο Ροβέρτος συνειδητοποίησε τα λάθη του και φρόντισε να τα αποκαταστήσει, έκανε πολλές δωρεές στους φτωχούς και ανέλαβε την ανοικοδόμηση του καθεδρικού ναού της Ρουέν.^[11] Ο Ροβέρτος ο Μεγαλοπρεπής αποφάσισε να πραγματοποιήσει προσκύνημα στα Ιεροσόλυμα (1035), πριν φύγει διέταξε τους Νορμανδούς ευγενείς και τον θείο του να ορκιστούν πίστη και υποταγή στον νόθο γιο και διάδοχο του Γουλιέλμο, ο Ροβέρτος πέθανε στον δρόμο της επιστροφής.^[12] Ο Ροβέρτος ο Δανός κράτησε τον όρκο του και έγινε ο ίδιος κηδεμόνας για λογαριασμό του μικρού Γουλιέλμου μέχρι τον δικό του θάνατο (1037) ο οποίος έφερε αναρχία και ανομία στη Νορμανδία.^[13]

Ο Όρντερικ Βιτάλις περιγράφει ένα πλούσια διακοσμημένο ψαλτήρι το οποίο δόθηκε στον αρχιεπίσκοπο Ροβέρτο από την αδελφή του Έμμα της Νορμανδίας σύζυγο του Έθελρεντ του Ουέσσεξ.^[14] Σε έναν κατάλογο βιβλίων που δημιουργήθηκε στον καθεδρικό ναό της Ρουέν τον 12ο αιώνα βρέθηκε μια αναφορά στο συγκεκριμένο βιβλίο.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε την Ερλεβέ και απέκτησε τα εξής τέκνα:^[3]

• Ριχάρδος απεβ. 1067, κόμης του Εβρέ.
• Ραλφ απεβ. 1051, κύριος του Γκασέ.
• Γουλιέλμος, νυμφεύτηκε την Αβίζ ντε Εσωφούρ, κόρη τού Ζιρουά κυρίου τού Εσωφούρ. Η κόρη του:
  • Ιουδήθ απεβ. 1076, παντρεύτηκε τον Ρογήρο Α΄ των Ωτβίλ κόμη της Σικελίας.

Παραπομπές

1. Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p10481.htm#i104801. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
2. p10481.htm#i104801. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
3. Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band II (Marburg, Germany: Verlag von J. A. Stargardt, 1984), Tafel 79
4. David Crouch, The Normans; The History of a Dynasty (London & New York: Hambledon Continuum, 2007), p. 21
5. David Crouch, The Normans; The History of a Dynasty (London & New York: Hambledon Continuum, 2007), p. 41
6. The Normans in Europe, Trans. & Ed. Elisabeth van Houts (Manchester, UK: Manchester University Press, 2000), p. 22
7. David C. Douglas, William the Conqueror (Berkeley & Los Angeles: University of California Press, 1964), p. 32
8. François Neveux, The Normans, Trans. Howard Curtis (London: Constable & Robinson, Ltd., 2008), p. 100
9. François Neveux, The Normans, Trans. Howard Curtis (London: Constable & Robinson, Ltd., 2008), p. 102
10. David Crouch, The Normans; The History of a Dynasty (London & New York: Hambledon Continuum, 2007), p. 52
11. Ordericus Vitalis, The Ecclesiastical History of England and Normandy, Trans. Thomas Forester, Vol. II (London: Henry G. Bohn, 1854), p.160
12. The Gesta Normannorum Ducum of William of Jumièges, Orderic Vitalis, and Robert of Torigni, Ed. & Trans. Elizabeth M.C. Van Houts, Vol. I (Clarendon Press, Oxford, 1992), pp. 80-5
13. David C. Douglas, William the Conqueror (Berkeley & Los Angeles: University of California Press, 1964), p. 164
14. Ordericus Vitalis, The Ecclesiastical History of England and Normandy, Trans. Thomas Forester, Vol. I (London: Henry G. Bohn, 1853), pp. 401-2

Πηγές

• Anselme de Sainte-Marie, Histoire de la Maison Royale de France, et des grands officiers (Paris: Compagnie des Libraires, 1726)
• David Crouch, The Normans; The History of a Dynasty (London & New York: Hambledon Continuum, 2007)
• David C. Douglas, William the Conqueror (Berkeley & Los Angeles: University of California Press, 1964)
• Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band II (Marburg, Germany: Verlag von J. A. Stargardt, 1984)
• François Neveux, The Normans, Trans. Howard Curtis (London: Constable & Robinson, Ltd., 2008)
• M.J.B Silvestre, Universal Palaeography: Latin writing of modern Europe, Trans. & Ed. Frederic Madden, Vol. II (London: Henry G. Bohn, 1849)
• Ordericus Vitalis, The Ecclesiastical History of England and Normandy, Trans. Thomas Forester, Vol. I (London: Henry G. Bohn, 1853)
• The Gesta Normannorum Ducum of William of Jumièges, Orderic Vitalis, and Robert of Torigni, Ed. & Trans. Elizabeth M.C. Van Houts, Vol. I (Clarendon Press, Oxford, 1992)