From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ούγκο Καβαλλέρο ήταν Ιταλός στρατιωτικός και πολιτικός που γεννήθηκε στο Πεδεμόντιο, το 1880. Η στρατιωτική του δράση ξεκινά πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και εκτείνεται και κατά τη διάρκειά του, ενώ του απονεμήθηκε ο Σταυρός των Ιπποτών.
| Ούγκο Καβαλλέρο | |
|---|---|
 Ο Ούγκο Καβαλλέρο με τον Έρβιν Ρόμελ | |
| Γέννηση | 20 Σεπτεμβρίου 1880 Πεδεμόντιο, Βασίλειο της Ιταλίας |
| Θάνατος | 13 Σεπτεμβρίου 1943 Λάτσιο, Βασίλειο της Ιταλίας |
| Χώρα | _crowned.svg){kind=small} Βασίλειο της Ιταλίας |
| Εν ενεργεία | 1900-1943 |
| Βαθμός | Ανώτατος Διοικητής Ιταλικού Στρατού |
| Μάχες/πόλεμοι | Ιταλοτουρκικός Πόλεμος, Α' Παγκόσμιος Πόλεμος, Β' Παγκόσμιος Πόλεμος |
| Τιμές |  Σταυρός των Ιπποτών του Σιδηρού Σταυρού |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Καβαλλέρο αποφοίτησε από τη Στρατιωτική Σχολή με το βαθμό του ανθυπολοχαγού το 1900. Συγχρόνως, σπούδαζε στο πανεπιστήμιο, απ' όπου έλαβε πτυχίο στον τομέα των μαθηματικών.
Ο Καβαλλέρο πήρε μέρος στον Ιταλοτουρκικό πόλεμο και διακρίθηκε. Οι επιτελικές του ικανότητες στον τακτικό και στον οργανωτικό τομέα, αναγνωρίστηκαν ταχέως. Κατόπιν, το 1918, ανέλαβε την αρχηγεία του Γραφείου Επιχειρήσεων της Ανώτατης Διοίκησης του Ιταλικού Στρατού.
Έπαιξε σημαντικό ρόλο στις νίκες της Ιταλίας στο Πιάβε και στο Βιττόριο Βένετο, κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά τη λήξη του πολέμου παραιτήθηκε από τον στρατό. Το 1925, όμως, διορίστηκε ως υφυπουργός Πολέμου στην κυβέρνηση του Μπενίτο Μουσολίνι. Εντούτοις, το 1928 παραιτήθηκε ξανά, για να επανέλθει το 1937, ενώ στο διάστημα του μεσοπολέμου ασχολήθηκε με διάφορες επιχειρήσεις.
Το 1940 διαδέχτηκε τον Ουμπάλντο Σοντού στη διοίκηση του ιταλικού στρατού στην Αλβανία. Μάλιστα, ήταν ο αρχηγός των ιταλικών στρατευμάτων τον Δεκέμβριο του 1940, στην εισβολή των Ιταλών στην Ελλάδα. Η επιχείρηση αυτή απέτυχε. Στη συνέχεια, ως αρχηγός της Ανώτατης Διοίκησης, εναντιώθηκε στον Έρβιν Ρόμελ και τη δράση του στην Αφρική. Το 1942, αν και δε σημείωσε επιτυχημένες αποστολές, πήρε τον τίτλο του στρατάρχη. Μετά από συνεχείς ήττες, το 1943, η διοίκηση του ιταλικού στρατού του αφαίρεσε τον τίτλο.
Ύστερα από την ανατροπή του Μουσολίνι, ο νέος ηγέτης της Ιταλίας, Πιέτρο Μπαντόλιο, διέταξε τη σύλληψή του, επειδή θεωρούνταν φιλογερμανός, παρόλο που το αρνήθηκε αυτό, στέλνοντας επιστολή. Τελικά, δεν έγινε πιστευτός. Μετά κι από αυτό το αδιέξοδο, οδηγήθηκε στην αυτοκτονία το 1943.
Στις 14 Φεβρουαρίου 1942, του απονεμήθηκε ο Σταυρός των Ιπποτών του Σιδηρού Σταυρού, λόγω της γενναιότητας του στη μάχη, αλλά και των στρατιωτικών ικανοτήτων του, από το Τρίτο Ράιχ.[1]
| Ο Σταυρός των Ιπποτών |
 | Σταυρός Ιππότη του Τάγματος της Μάλτας |
 | Ασημένιο μετάλλιο στρατιωτικής ανδρείας |
 | Χάλκινο Μετάλλιο Στρατιωτικής Ανδρείας |
 | Σταυρός του Τάγματος του πολέμου |
 | Χρυσός Σταυρός για την υπηρεσία (αξιωματικοί και υπαξιωματικοί, 40 ετών) |
 | Αναμνηστικό Μετάλλιο για τον ιταλοαυστριακό πόλεμο 1915-1918 |
 | Μετάλλιο για την ενοποίηση της Ιταλίας (1848-1918) |
 | Αναμνηστικό Μετάλλιο της Ιταλικής νίκη |
 | Αναμνηστικό Μετάλλιο για τον ιταλοτουρκικό πολέμο (1911-1912) |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
