Οχυρό Άγκρα

Οχυρό Άγκρα
Οχυρό Άγκρα
	Πύλες εισόδου στο Οχυρό Άγκρα
Τοποθεσία	Άγκρα, Ούταρ Πραντές, Βόρεια Ινδιά
Έκταση	380 στρέμματα
Ανέγερση	1565-1573
Ιδιοκτήτης	Δυναστεία Λόντι (1504-1526); Αυτοκρατορία των Μουγκάλ (1526–1540); Δυναστεία Σούρι (1540–1555); Αυτοκρατορία των Μουγκάλ (1556–1785); Αυτοκρατορία των Μαράθα (1785–1803); Βρετανική Αυτοκρατορία (1803–1947);

Μνημείο Παγκόσμιας
Κληρονομιάς της UNESCO
Οχυρό Άγκρα
	Επίσημο όνομα στον κατάλογο μνημείων Π.Κ.
Χώρα μέλος	Ινδία
Τύπος	Πολιτιστικά
Κριτήρια	Πολιτιστικά:iii
Ταυτότητα	251
Ιστορικό εγγραφής
Εγγραφή	1984 (8 συνεδρίαση)

Το Οχυρό Άγκρα είναι ένα ιστορικό φρούριο στην πόλη Άγκρα στην Ινδία. Ήταν η κύρια κατοικία των αυτοκρατόρων της Δυναστείας των Μουγκάλ μέχρι το 1638, που η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε από την Άγκρα στο Δελχί. Είναι ένα Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ.^[1] Βρίσκεται 2,5 χλμ. βορειοδυτικά από το πιο διάσημο αδερφικό μνημείο, το Ταζ Μαχάλ. Το φρούριο περιγράφεται ακριβέστερα ως μια οχυρωμένη πόλη.

Γρήγορες Πληροφορίες Οχυρό Άγκρα, Χώρα μέλος ...

Κλείσιμο

Γρήγορες Πληροφορίες Οχυρό Άγκρα, Τοποθεσία ...

Κλείσιμο

Thumb — Το Ντιβαν-ι-Ααμ (Αίθουσα κοινού)

Μετά την Πρώτη Μάχη του Πανιπάτ το 1526, ο Μπαμπούρ έμεινε στο οχυρό, στο παλάτι του Ιμπραήμ Λόντι. Αργότερα έχτισε ένα μπαόλι (πηγάδι με σκαλοπάτια) εκεί. Το 1530 ο διάδοχός του, Χουμαγιούν, στέφθηκε αυτοκράτορας στο οχυρό. Το 1540 ηττήθηκε στο Μπίλγκραμ από τον Σερ Σαχ Σούρι. Το οχυρό παρέμεινε στην κατοχή των Σούρι μέχρι το 1555, που ο Χουμαγιούν το ανακατέλαβε. Το 1556 ο στρατηγός του Αντίλ Σαχ Σούρι, Χέμου, ανακατέλαβε την Άγκρα σε 1556 και καταδίωξε τον τρεπόμενο σε φυγή κυβερνήτη ως το Δελχί όπου αναμετρήθηκε με τους Μουγκά στη Μάχη του Τουγκχλακαμπαντ.^[2]

Ο Άκμπαρ λαμβάνοντας υπόψη την κεντρική σημασία του, μετέφερε την πρωτεύουσα στην Άγκρα από το 1558. Ο ιστορικός του, Αμπού'λ Φαζλ, ανέφερε ότι επρόκειτο για τούβλινο οχυρό γνωστό ως "Μπανταλγκαρχ'. Ήταν σε ερειπωμένη κατάσταση και ο Άκμπαρ διέταξε ανακατασκευή του οχυρού με κόκκινο ψαμμίτη. Οι αρχιτέκτονες έβαλαν τα θεμέλια και χτίστηκαν με τούβλα το εσωτερικό και με ψαμμίτη οι εξωτερικές επιφάνειες. Οι περίπου 4.000 οικοδόμοι που εργάστηταν καθημερινά για οκτώ χρόνια, ολοκλήρωσαν το έργο το 1573.^[3]

Επί βασιλείας του Σαχ Τζαχάν, εγγονού του Άκμπαρ, η περιοχή διαμορφώθηκε όπως είναι σήμερα. Ο Σαχ Τζαχάν έχτισε το θαυμάσιο Ταζ Μαχάλ στη μνήμη της συζύγου του, Μουμτάζ Μαχάλ. Αντίθετα από τον Άκμπαρ, ο Σαχ Τζαχάν προτιμούσε να κατασκευάζει τα κτίρια από λευκό μάρμαρο.

Προς το τέλος της ζωής του, ο Σαχ Τζαχάν καθαιρέθηκε και τέθηκε υπό κράτηση στο οχυρό από τον γιό του, Αοραντζέμπ.

Στις αρχές του 18ου αιώνα η Αυτοκρατορία των Μαράθα εισέβαλε στο οχυρό και το κατέκτησε. Στη συνέχεια, άλλαξε χέρια μεταξύ των Μαράθα και των αντιπάλων τους πολλές φορές. Το 1761, μετά την καταστροφική ήττα στην Τρίτη Μάχη του Πανιπάτ από τον Αχμαντ Σαχ Αμπντάλι, οι Μαράθα έμειναν εκτός της περιοχής για μία δεκαετία. Το 1785 ο μονάρχης των Μαράθα Μαχάντζι Σίντε κατέλαβε το οχυρό. Οι Μαράθα το έχασαν από τους Βρετανούς κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Πολέμου Αγγλων-Μαράθα, το 1803.

Κατά την Ινδική εξέγερση του 1857 το οχυρό έγινε το πεδίο μίας μάχης που προκάλεσε το τέλος της κυριαρχίας της Βρετανικής Εταιρείας ανατολικών ινδιών στην Ινδία, και οδήγησε σε έναν αιώνα άμεσης διακυβέρνησης της Ινδίας από τη Βρετανία.

Το οχυρό των 380 στρεμμάτων έχει ημικυκλικό σχήμα, η χορδή του είναι παράλληλη προς το ποτάμι και οι τοίχοι του είναι εβδομήντα μέτρα ψηλοί. Οι διπλοί προμαχώνες έχουν τεράστια κυκλικά προπύργια κατά διαστήματα, με επάλξεις, πολεμίστρες, πολεμικές δομές.