Υποστηρίζεται ότι η οικογένεια αποτελεί κλάδο της βυζαντινής οικογένειας Στρατηγοπούλου, κλάδου των Μελισσηνών, η έδρας της πάντως φαίνεται να ήταν τα Ιωάννινα. Για διαφόρους λόγους τα μέλη της διασκορπίστηκαν στα Βαλκάνια και την Κεντρική Ευρώπη. Ειδικά στην Αυστρία οι Μελάδες κατέλαβαν σημαντικές θέσεις με χαρακτηριστικά παραδείγματα τον Ιωάννη Φρειδερίκο Μελά, αυλικό του Αυτοκράτορα Καρόλου ΣΤ΄ και τον Μιχαήλ Φρειδερίκο Βενέδικτο Μελά, απόγονο του προηγούμενου και αρχιστράτηγο των αυστριακών δυνάμεων. Ο νεότερος κλάδος της οικογένειας εμφανίζεται στις αρχές του 18ου αιώνα στην Παλιά Πογδόριανη, όπου βρισκόταν και ο πύργος τους. Τα μέλη της ασχολήθηκαν με το εμπόριο ιδρύοντας τον ομώνυμο εμπορικό οίκο.
Τα αδέλφια Λέων, Αναστάσιος και Πάνος Μελάς άνοιξαν υποκαταστήματα σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης, όπως στην Κωνσταντινούπολη και την Βραΐλα. Οι γιοι του Λέοντα συνέχισαν την εμπορική δραστηριότητα με τον Γεώργιο Μελά να καταφέρνει να αναδειχθεί στην Κωνσταντινούπολη. Με την απελευθέρωση της Ελλάδας τα μέλη της εγκαθίστανται στην Αθήνα, όπου και δραστηριοποιούνται με την πολιτική. Ο Λέων Μελάς, γιος του Γεωργίου, καταλαμβάνει σημαντικά υπουργικά αξιώματα ενώ ο Μιχαήλ Μελάς, έτερος γιος του Γεωργίου, αναδεικνύεται σε σημαίνον στέλεχος της αθηναϊκής κοινωνίας διατελώντας δήμαρχος Αθηνών, βουλευτής και πρόεδρος της Αθηναϊκής Λέσχης. Τα παιδιά του θα ασχοληθούν με την πολιτική ενώ ο γιος του, Παύλος Μελάς, αξιωματικός του στρατού, θα σκοτωθεί κατά τον Μακεδονικό Αγώνα.
Οι κατοικίες της οικογένειας βρίσκονται στην οδό Πανεπιστημίου και ανήκουν στην Αθηναϊκή Λέσχη, ενώ έπαυλη διατηρούσαν και στην Κηφισιά. Στο Α΄ νεκροταφείο Αθηνών ξεχωρίζει για την τεχνική του ο τάφος του Λεόντος Μελά.
Σοφία Μελά, σύζυγος[4] του Φωκίωνος Ρωκ και κόρη του Βασιλείου
Νικόλαος Ρωκ - Μελάς[4], μέλος[4] του Δ.Σ. του ιδρύματος "Βασίλειος Γ. Μελάς", πρόεδρος του Συλλόγου «Οι Φίλοι του Μουσείου Μπενάκη», σύζυγος[4] Ελένης Λεβίδη και γιος της Σοφίας
