Έλληνας εκδότης, συγγραφέας και πολιτικός From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Νικόλαος Μ. Δραγούμης ήταν Έλληνας πολιτικός και συγγραφέας.
Νικόλαος Μ. Δραγούμης | |
---|---|
Σκίτσο του Νίκου Δραγούμη από το περιοδικό Ποικίλη Στοά του 1881 | |
Γραμματέας στην Εθνοσυνέλευση της Ερμιόνης και της Τροιζήνας | |
Υπουργός Εξωτερικών | |
Εν ενεργεία Ανέλαβε καθήκοντα 1862 | |
Γενικός γραμματέας της επί του Βασιλικού Οίκου και επί των Εξωτερικών Γραμματείας, Διευθυντής του Νομού Κυκλάδων, Διευθυντής της επί των Ναυτικών Γραμματείας | |
Προσωπικά στοιχεία | |
Γέννηση | 10 Απριλίου 1809 Κωνσταντινούπολη | ,
Θάνατος | 9 Μαρτίου 1879 (69 ετών) Αθήνα |
Εθνότητα | Ελληνική |
Υπηκοότητα | Ελληνική |
Παιδιά | Στέφανος Δραγούμης Μάρκος Δραγούμης |
Επάγγελμα | Πολιτικός και συγγραφέας |
Σχετικά πολυμέσα | |
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 10 Απριλίου 1809. Ο πατέρας του, Μάρκος Δραγούμης, ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας, με αποτέλεσμα όταν ξέσπασε η Επανάσταση του 1821 ο Νικόλαος να συλληφθεί και να κινδυνεύσει να εκτελεστεί. Σώθηκε όμως χάρη στη βοήθεια ενός Οθωμανού προκρίτου, τον οποίο είχε βοηθήσει παλαιότερα, και διέφυγε με την οικογένειά του στην Ελλάδα, όπου έζησε στη Νάξο μέχρι το 1825, όταν μετέβη στο Ναύπλιο. Χρημάτισε γραμματέας στην Εθνοσυνέλευση της Ερμιόνης και της Τροιζήνας και το 1828 προσελήφθη στο γραφείο του Καποδίστρια.
Επί Όθωνος υπηρέτησε αρχικά σε διάφορες πολιτικές και διοικητικές θέσεις (γενικός γραμματέας της επί του Βασιλικού Οίκου και επί των Εξωτερικών Γραμματείας, Διευθυντής του Νομού Κυκλάδων, Διευθυντής της επί των Ναυτικών Γραμματείας), αλλά μετά το 1839 απολύθηκε και τάχθηκε με το μέρος των Συνταγματικών. Μετά την παραχώρηση του συντάγματος επανήλθε στην παλιά του θέση και αργότερα έγινε σύμβουλος του Υπουργείου Εξωτερικών μέχρι το 1845, όταν απολύθηκε και πάλι. Από εκείνη τη χρονιά αποσύρθηκε από την πολιτική ζωή με εξαίρεση μία σύντομη περίοδο τριών μηνών (Αύγουστος-Οκτώβριος) του 1862, όταν διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών.[1] Δεν διέκοψε όμως την ενασχόληση με τα κοινά, καθώς από το 1856 έως το 1862 εκλεγόταν δημοτικός σύμβουλος.
Μετά την απομάκρυνσή του από την πολιτική το 1845 στράφηκε στις πνευματικές δραστηριότητες. Συνεργάστηκε αρχικά με το περιοδικό Ευτέρπη και στη συνέχεια ίδρυσε το οικογενειακό-λογοτεχνικό περιοδικό Πανδώρα μαζί με τους Α.Ρ. Ραγκαβή και Κ. Παπαρρηγόπουλο. Από το 1855 ήταν μοναδικός ιδιοκτήτης και διευθυντής του περιοδικού. Το 1853 ίδρυσε μαζί με τους Α.Ρ. Ραγκαβή, Κ. Παπαρρηγόπουλο, Μ. Ρενιέρη και Γ. Βασιλείου ένα άλλο περιοδικό, το γαλλόφωνο περιοδικό Le spectateur de l'Orient, που απευθυνόταν στο ευρωπαϊκό κοινό με στόχο να ενημερώνει για τα ελληνικά ζητήματα. Ήταν ιδρυτικό μέλος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας και της Εταιρείας Φίλων του Λαού. Το 1874 δημοσίευσε τα απομνημονεύματά του, Ιστορικαί Αναμνήσεις.
Το έργο για το οποίο είναι γνωστός ο Δραγούμης είναι κυρίως οι Ιστορικές Αναμνήσεις. Η αφήγησή τους ξεκινά από τα γεγονότα της Επανάστασης. Αρχίζει να τις δημοσιεύει αποσπασματικά στην Πανδώρα , από το 1852 ως το 1867 και την οριστική μορφή τους θα πάρουν στα 1874[2]. Στο περιοδικό Ευτέρπη και ιδίως στην Πανδώρα δημοσίευσε κάποια διηγήματα και πολλές ταξιδιωτικές εντυπώσεις από χώρες του εξωτερικού κυρίως, καθώς και πολλά κριτικά άρθρα για λογοτεχνικά ζητήματα. Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζει το κείμενό του για το μυθιστόρημα, μετά την επίθεση του περιοδικού Αθηνά εναντίον της Πανδώρας για τη δημοσίευση ξένων μυθιστορημάτων που θεωρούνταν ανήθικα. Εκτός από τα πρωτότυπα έργα, δημοσίευσε και πολλές μεταφράσεις αγγλικών και γαλλικών κειμένων.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.