From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Κορράδος Δ΄ της Γερμανίας (γερμανικά: Konrad IV, 25 Απριλίου 1228 – 21 Μαΐου 1254) μέλος του Οίκου των Χοενστάουφεν ήταν Βασιλιάς της Ιερουσαλήμ (1228 - 1254), Βασιλιάς της Σικελίας (1250 - 1254), Δούκας της Σουαβίας (1250 - 1254), Βασιλιάς της Γερμανίας και Βασιλιάς της Ιταλίας (1237 - 1254). Ο Κορράδος Δ΄ ήταν γιος του αυτοκράτορα Φρειδερίκου Β΄ Χοενστάουφεν τον οποίο διαδέχθηκε στο Βασίλειο της Σικελίας και της δεύτερης συζύγου του Ισαβέλλας Β΄ της Ιερουσαλήμ. Διαδέχθηκε στο Βασίλειο της Ιερουσαλήμ τη μητέρα του που πέθανε στη γέννα, ο πατέρας του τον διόρισε Δούκα της Σουαβίας (1235), βασιλιά της Γερμανίας και της Ιταλίας (1237).
| Κορράδος Δ΄ της Γερμανίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 25 Απριλίου 1228[1][2][3] Άντρια |
| Θάνατος | 21 Μαΐου 1254[1][2][3] Λαβέλλο |
| Αιτία θανάτου | ελονοσία |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Καθεδρικός ναός της Μεσσίνας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά[4] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ελισάβετ της Βαυαρίας (από 1246)[5][6] |
| Τέκνα | Κορραδίνος[5] |
| Γονείς | Φρειδερίκος Β΄ Χοενστάουφεν[5] και Ισαβέλλα Β' της Ιερουσαλήμ[5] |
| Αδέλφια | Ερρίκος της Γερμανίας Μανφρέδος της Σικελίας Φρειδερίκος της Αντιόχειας Έντσο της Σαρδηνίας Φρειδερίκος του Πεττοράνο Άννα των Χοενστάουφεν (ετεροθαλής αδελφή από πατέρα) Μαργαρίτα της Σικελίας (ετεροθαλής αδελφή από πατέρα) |
| Οικογένεια | Οίκος των Χοενστάουφεν |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | δούκας της Σουαβίας |
| Θυρεός | |
.svg) | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Κορράδος Δ΄ γεννήθηκε στην Άντρια στη νότια Ιταλία, διαδέχθηκε με τη γέννηση του τη μητέρα του στην Ιερουσαλήμ. Ο παππούς του από την πλευρά του πατέρα του ήταν ο Ερρίκος ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και ο προ-πάππους του ο κορυφαίος αυτοκράτορας Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα, ζούσε στη νότια Ιταλία μέχρι την εποχή που επισκέφτηκε για πρώτη φορά τη Γερμανία (1235). To βασίλειο της Ιερουσαλήμ το κυβερνούσε ο Φρειδερίκος Β΄ του μέσω αντιβασιλέων, ο ίδιος συμμετείχε στους πολέμους του πατέρα του στη Λομβαρδία μέχρι την εποχή που ενηλικιώθηκε και κέρδισε την ανεξαρτησία του.
Ο μεγαλύτερος ετεροθαλής αδελφός του Ερρίκος της Γερμανίας επαναστάτησε εναντίον του πατέρα του και αποκληρώθηκε, ο Κορράδος Δ΄ τον διαδέχθηκε σαν δούκας της Σουαβίας (1235). Ο Φρειδερίκος Β΄ δεν κατάφερε ωστόσο να εκλέξει τον γιο του βασιλιά των Ρωμαίων μέχρι την "Αυτοκρατορική Δίαιτα της Βιέννης" (1237), ο τίτλος δεν αναγνωρίστηκε από τον πάπα Γρηγόριο Θ΄. Ο πρίγκιπας αρχιεπίσκοπος Ζίγκφριντ Γ΄ του Μάιντζ ορίστηκε κηδεμόνας του μέχρι το 1242, τη θέση του πήραν στη συνέχεια ο Χένρυ Ράσπε της Θουριγγίας και ο Βεγκέσλαος Α΄ της Βοημίας. Ο Κορράδος Δ΄ άρχισε να παρεμβαίνει ευθέως στη Γερμανική πολιτική από το 1240. Ο νέος Πάπας Ιννοκέντιος Δ΄ αφόρισε τον πατέρα του και κήρυξε τον Κορράδο έκπτωτο (1245), ο Χένρυ Ράσπε υποστήριξε τον πάπα που τον έχρισε νέο βασιλιά της Γερμανίας (22 Μαΐου 1246). Ο Χένρυ Ράσπε νίκησε τον Κορράδο τον Αύγουστο του 1246 στη "μάχη του Νίντα" αλλά πέθανε σε λίγους μήνες, τον διαδέχθηκε σαν διεκδικητής βασιλιάς ο Γουλιέλμος Β΄, κόμης της Ολλανδίας.
Ο Κορράδος νίκησε προσωρινά (1250) τον Γουλιέλμο της Ολλανδίας και τους Ρηνικούς του συμμάχους· την ίδια χρονιά διαδέχθηκε τον πατέρα του, αλλά οι συγκρούσεις με τον πάπα συνεχίστηκαν.
Την επόμενη χρονιά (1251) ηττήθηκε από τον Γουλιέλμο και αποφάσισε να επιτεθεί στην Ιταλία και να κερδίσει τις πλούσιες περιοχές του πατέρα του στις οποίες ήταν αντιβασιλιάς ο αδελφός του Μανφρέδος της Σικελίας. Τον Ιανουάριο του 1252 επιτέθηκε στην Απουλία με στόλο από τη Βενετία, μπόρεσε να περιορίσει τον Μανφρέδο και να αποκτήσει τον έλεγχο στην περιοχή. Την ίδια χρονιά ο Κορράδος ενώ βρισκόταν στη Φότζια εξέδωσε διατάγματα τις ίδιας μορφής με τους Νορμανδούς και τους πρώτους Χοενστάουφεν, προσπάθησε να συμφιλιωθεί ταυτόχρονα με τον πάπα αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Με τον θάνατο του πατέρα του ξέσπασαν πολλές εξεγέρσεις σε πόλεις της Σικελίας που απαιτούσαν την ανεξαρτησία τους αλλά ο Κορράδος τις κατέστειλε εύκολα, ο στρατός του κατέκτησε τον Οκτώβριο του 1253 τη Νάπολη.
Ο Κορράδος Δ΄ στάθηκε ανίκανος να υποτάξει τους οπαδούς του πάπα που πρόσφερε τελικά το στέμμα της Σικελίας στον Εδμόνδο Κράουτσμπακ, μικρότερο γιο του Ερρίκου Γ΄ της Αγγλίας (1253). Ο Κορράδος αφορίστηκε (1254) και πέθανε την ίδια χρονιά στα Μπαζιλικάτα από Ελονοσία, ο αδελφός του Μανφρέδος και ο γιος του Κορραδίνος συνέχισαν να βρίσκονται σε σύγκρουση με τον πάπα, αλλά χωρίς επιτυχία.[7] Η χήρα του Κορράδου Ελισάβετ της Βαυαρίας παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο τον Μάινχαρτ της Καρινθίας. Ο θάνατος του Κορράδου Δ΄ έφερε μεγάλο κενό και ακυβερνησία στη Γερμανία, που έληξε όταν εξελέγη νέος βασιλιάς ο Ροδόλφος Α΄ της Γερμανίας, μέλος του Οίκου των Αψβούργων (1273).[8]
Ο Κορράδος Δ΄ παντρεύτηκε την Ελισάβετ των Βίττελσμπαχ (1246), κόρη του Όθων Β΄ δούκα της Βαυαρίας με την οποία απέκτησε:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.svg)
