Καλεβάλα
From Wikipedia, the free encyclopedia
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Καλεβάλα (ενίοτε και Κάλεβαλα) (Φινλανδικά: Kalevala) είναι επικό ποίημα το οποίο ο Έλιας Λένροτ (1802-1884) τον 19ο αιώνα ισχυρίστηκε πως συνέλεξε σε τόμο από Φινλανδικές λαϊκές πηγές. Είναι κοινά αποκαλούμενο το Φινλανδικό εθνικό έπος και είναι ένα από τα πιο σημαντικά έργα της Φινλανδόφωνης λογοτεχνίας. Στο Καλεβάλα αποδίδεται η έμπνευση του εθνικισμού που τελικά οδήγησε στη Φινλανδική ανεξαρτησία από τη Ρωσία το 1917. Το όνομα σημαίνει "γη του Κάλεβα". Το κείμενο του Κάλεβαλα αποτελείται από 22.795 στίχους, χωρισμένους σε 50 ποιήματα ή κεφάλαια (στα φινλανδικά runot, ενικός runo).
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο Λένροτ ήταν φινλανδός λόγιος και περιφερειακός λειτουργός υγείας, το πάθος του όμως για τις παραδοσιακές προφορικές ιστορίες της γενέθλιας της Φινλανδίας τον οδήγησε να ταξιδεύσει σε μεγάλο βαθμό για να αποκτήσει νέο υλικό. Τα περισσότερα προφορικά ποιήματα τα συνέλεξε από την Καρελία, την περιοχή που απλώνεται μεταξύ των ανατολικών συνόρων της Φινλανδίας και των βορειοδυτικών συνόρων της Ρωσίας. Πίστευε πως τα μικρά ποιήματα που συνέλεγε ήταν μέρος ενός κάποτε συνεχιζόμενου έπους. Εξέδωσε την πρώτη Καλεβάλα, την "παλαιά" Κάλεβάλα, σε δύο τόμους το 1835-1836. Η παλαιά Καλεβάλα αποτελείτο από τριάντα δύο ποιήματα που συλλέχθηκαν αρχικά από τον Λένροτ κοντά στα 1829, τα οποία έπειτα συνέταξε και τα επέκτεινε με συνδετικό υλικό ώστε να δημιουργήσουν μια συνεχή ιστορία. Ο Λένροτ συνέχισε να συλλέγει νέο υλικό, το οποίο ενσωμάτωσε σε μια δεύτερη έκδοση της Καλεβάλα, που κυκλοφόρησε το 1849. Αυτή η "νέα" Καλεβάλα περιείχε πενήντα ποιήματα με 22.795 στίχους, σχεδόν το διπλάσιο απο την πρώτη έκδοση, και είναι το πρότυπο κείμενο της Καλεβάλα που διαβάζεται σήμερα.[1]
Ο βασικός χαρακτήρας της Καλεβάλα είναι ο Βέινεμουινεν (Väinämöinen), ένας σαμανιστικός ήρωας με την μαγική δύναμη τραγουδιών και μουσικής. Γεννήθηκε από την πρωταρχική Παρθένα του Αέρα και συμβάλλει στην δημιουργία του κόσμου. Πολλά από τα ταξίδια του μοιάζουν με σαμανιστικά ταξίδια, ιδιαίτερα αυτό κατά το οποίο επισκέπτεται την κοιλιά ενός γήινου γίγαντα, του Άντερο Βίπουνεν, για να βρει τις λέξεις της γενιάς των βαρκών. Παίζει το κάντελε, ένα έγχορδο Φινλανδικό όργανο. Ένα από τα κάντελε του είναι φτιαγμένο από το κόκκαλο του σαγονιού ενός γιγάντιου ψαριού. Κεντρικό στοιχείο σε πολλές ιστορίες είναι η αναζήτησή του για σύζυγο, αν και ποτέ δεν βρίσκει καμία. Για παράδειγμα μία από τις νύφες, η αδελφή του Γιόουκαχαϊνεν, η Άινο, πνίγεται αντί να τον παντρευτεί. Επίσης είναι μέλος της ομάδας που κλέβει το Σάμπο από τους ανθρώπους του βορρά.
Άλλοι χαρακτήρες, κάποιοι από τους οποίου έχουν τα δικά τους κεφάλαια, είναι οι Σέππο Ιλμάρινεν, ένας ηρωϊκός τεχνίτης-μεταλλουργός (συγκρινόμενος με τον Γερμανικό Weyland) που κατασκεύασε τον ουράνιο θόλο, το Σάμπο και άλλα· η Λούχι η Μάγισσα του Βορρά, μια σαμανιστική μητριάρχης ενός λαού που ανταγωνίζεται αυτούς της Καλεβάλα, η οποία σε κάποιο σημείο τράβηξε από τον ουρανό τον ήλιο και το φεγγάρι· ο νεαρός αντίπαλος του Βέινεμουινεν, ο Γιόουκαχαϊνεν, που υπόσχεται την αδερφή του Άινο σ’ αυτόν αφού χάνει έναν διαγωνισμό τραγουδιού· ο εκδικητικός, αυτοκαταστροφικός Κούλλερβο που γεννιέται ως σκλάβος, καταλαμβάνεται από τρελή μανία και αυτοκτονεί· και ο όμορφος αλλά αλαζόνας Λέμμινκαϊνεν, του οποίου η μητέρα πρέπει να σώσει το πτώμα του από τον ποταμό του Θανάτου που διασχίζει την Τούονελα, και να τον επαναφέρει στη ζωή, θυμίζοντας τον μύθο του Όσιρι.
Μερικά από τα κεφάλαια περιγράφουν αρχαίους μύθους δημιουργίας, μια μεγάλη τελετή γάμου, και τις σωστές λέξεις για μαγικά ξόρκια θεραπείας και επιδεξιότητας.
