Κάστρο του Φρέντερικσμποργκ
κάστρο στο Χίλλερεντ της Δανίας From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Κάστρο του Φρέντερικσμποργκ (δανικά: Frederiksborg slot) είναι ένα ανακτορικό συγκρότημα στο Χίλεροντ της Δανίας. Κτίστηκε ως βασιλική κατοικία για τον Χριστιανό Δ΄ της Δανίας-Νορβηγίας στις αρχές του 17ου αι. αντικαθιστώντας ένα παλαιότερο κάστρο, που είχε αποκτηθεί από τον Φρειδερίκο Β΄ και έγινε η μεγαλύτερη Αναγεννησιακή κατοικία στη Σκανδιναβία. Σε τρία νησάκια στο Σλότσοεν (ie Λίμνη του κάστρου), συνορεύει με έναν μεγάλο επίσημο κήπο σε μπαρόκ ρυθμό.
| Κάστρο του Φρέντερικσμποργκ | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | σατώ και μουσείο |
| Αρχιτεκτονική | αναγεννησιακή αρχιτεκτονική |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | |
| Διοικητική υπαγωγή | Δήμος του Χίλλερεντ |
| Τοποθεσία | Χίλλεροτ |
| Χώρα | Δανία |
| Έναρξη κατασκευής | 1620 |
| Ιδιοκτήτης | Χριστιανός Δ΄ της Δανίας |
| Αρχιτέκτονας | Χανς φαν Στεεβίνκελ ο Νεότερος |
| Χρηματοδότης | Φρειδερίκος Β΄ της Δανίας |
| Προστασία | monument on Kulturstyrelsen register |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Μετά από μία σοβαρή πυρκαγιά το 1859, το κάστρο ξαναχτίστηκε με βάση παλαιά σχέδια και πίνακες. Χάρη στη δημόσια υποστήριξη και τη ζυθοποιία Τζ. Κ. Τζάκομπσεν, τα διαμερίσματα του κάστρου ανακαινίστηκαν πλήρως και άνοιξαν ξανά στο κοινό ως το Μουσείο Εθνικής Ιστορίας της Δανίας το 1882. Ανοιχτό όλο το χρόνο, το μουσείο περιέχει τη μεγαλύτερη συλλογή από προσωπογραφίες στη Δανία. Παρέχει επίσης στους επισκέπτες την ευκαιρία να επισκεφθούν πολλά από τα δημόσια δωμάτια του κάστρου, όπως το αποκατεστημένο Δωμάτιο Βάλντεμαρ και τη Μεγάλη Αίθουσα· επίσης το Παρεκκλήσιο και την Αίθουσα Ακροάσεων, που και τα δύο γλίτωσαν σε μεγάλο βαθμό από τη φωτιά και περιέχουν πολυτελείς διακοσμήσεις.
Το κτήμα, που ήταν αρχικά γνωστό ως Χίλεροντσολμ κοντά στο Χίλεροντ, κατά παράδοση ανήκε στους Γκόυες, μία από τις ευγενείς οικογένειες της Δανίας. Στη δεκαετία του 1520 και του 1530 ο Μόγκενς Γκόυε (π.1470–1544), επίτροπος του Βασιλείου, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εισαγωγή της Μεταρρύθμισης στη Δανία. Ζούσε σε ένα κατά το ήμισυ ξύλινο κτήριο στο βορειότερο από τα τρία γειτονικά νησάκια στη λίμνη του κτήματος. Η ιδιοκτησία ήταν γνωστή ως Χίλεροντσχολμ (ie νησάκι Χίλεροντ). Όταν η κόρη του Μπιργκίτε παντρεύτηκε τον αυλικό και ήρωα ναυμαχίας Χέρλουφ Τρόλε το 1544, το ζευγάρι έγινε ιδιοκτήτης του. Στη δεκαετία του 1540 ο Τρόλε αντικατέστησε το παλαιό κτίριο με ένα μεγαλύτερο μέγαρο. [1]
.jpg)
Το 1550 ο Φρειδερίκος Β΄, ο οποίος ήταν βασιλιάς της Δανίας και της Νορβηγίας από το 1559 έως το 1588, συνήψε συμφωνία ανταλλαγής με τον Χέρλουφ Τρόλε και τη σύζυγό του, σύμφωνα με την οποία ο Τρόλε έλαβε το αρχοντικό Σκόβκλοστερ στη νότια Ζηλανδία, ενώ ο βασιλιάς απέκτησε το κτήμα Χίλεροντσχολμ. [2] Επειδή το παλαιό κτήριο με τους δίδυμους πύργους ήταν πολύ μικρό για τον βασιλιά, το 1560 ο Φρειδερίκος Β΄ οργάνωσε επεκτάσεις και προσθήκες υπό την επίβλεψη του Τρόλε. Κατόπιν αιτήματος του βασιλιά, ο Τρόλε παρέμεινε στο συγκρότημα μέχρι την ολοκλήρωση της εργασίας. [3] Ο βασιλιάς στη συνέχεια μετονόμασε το κτήμα σε Φρέντερικσμποργκ (ie κάστρο του Φρειδερίκου). Ενδιαφερόμενος για το κυνήγι ελαφιών, χρησιμοποίησε το κάστρο με το γειτονικό Μπαθ Χάουζ ως βασιλικό καταφύγιο κυνηγιού, καθώς ήταν στο κέντρο των αγρών και των δασών, που είχε στα βόρεια της νήσου Σήλαντ. [4] Οι προσθήκες περιλάμβαναν έναν περιφραγμένο τοίχο προς τα νότια, χωρίζοντας την ιδιοκτησία από την πόλη. Ακόμη στέκεται ως σήμερα το ορθογώνιο, από κόκκινα τούβλα, με κεκλιμένες στέγες σπίτι στο Στάλντγκαντε, γνωστό ως Πύργος του Χέρλουφ Τρόλε (π. 1560). Δίπλα σε αυτό είναι δύο μακρόστενα, με κόκκινα τούβλα κτίρια: οι στάβλοι του βασιλιά είναι προς τα δυτικά και οι στάβλοι των Ουσάρων στα ανατολικά. Αυτά με τη σειρά τους οδηγούν σε έναν τοίχο κατά μήκος της λίμνης με δύο στρογγυλούς πύργους, που ολοκληρώθηκαν το 1562 και φέρουν τον θυρεό του Φρειδερίκου Β΄ και το ρητό του Mein Hoffnung zu Gott allein (ie Η ελπίδα μου στον Θεό μόνο). Στο κεντρικό νησάκι, το μακρύ κτήριο-αποθήκη με τα κλιμακωτά αετώματα (1575) φαίνεται επίσης σήμερα. Το πιο σημαντικό κτήριο από την εποχή του Φρειδερίκου Β΄ είναι το Μπαθ Χάουζ στο πάρκο βορειοδυτικά των νησιών. Ολοκληρώθηκε το 1581 σε Αναγεννησιακό στιλ με τρεις προεξέχοντες πτέρυγες με κλιμακωτά αετώματα, εξυπηρετούσε τον βασιλιά ως κυνηγετικό καταφύγιο κατά τους θερινούς μήνες. [5]
Το κάστρο Φρέντερικσμποργκ ήταν το πρώτο δανικό κάστρο, που κτίστηκε στην ενδοχώρα. Όλα τα προηγούμενα κάστρα βρίσκονταν στην ακτή ή κοντά σε λιμάνια, καθώς η θάλασσα ήταν παραδοσιακά το κύριο μέσο ταξιδιού. Ήταν επίσης το πρώτο, που κατασκευάστηκε για καθαρά ψυχαγωγικούς σκοπούς και όχι για άμυνα. Η τοποθεσία του στο Χίλεροντ οδήγησε στην ανάπτυξη πολύ βελτιωμένων δρόμων, που αρχικά προορίζονταν για τον βασιλιά. Το Κόνγκεβεϊ (ie Οδός του βασιλιά), που συνδέει τον Φρέντερικσμποργκ με την Κοπεγχάγη (30 χλμ), ολοκληρώθηκε το 1588. [6] Ο Ιάκωβος ΣΤ΄ της Σκωτίας επισκέφθηκε το κάστρο στις 13 Μαρτίου 1590, μετά τον γάμο του με την Άννα της Δανίας. Έδωσε χρήματα στους πένητες, στον φύλακα του πάρκου που δάνεισε τα ζευγάρια άλογα, σε μια γυναίκα που διατηρούσε φασιανούς και «πτηνά ελάτης» και 100 ντάλερς Δανίας στον διοικητή του Φρέντερικσμποργκ για τους υπαλλήλους και τους υπηρέτες του. [7]
Αναγεννησιακό κάστρο
Ο γιος του Φρειδερίκου Β΄, ο Χριστιανός Δ΄, που είχε γεννηθεί εκεί, ήταν πολύ δεμένος με το κάστρο ως παιδί. Παρ' όλα αυτά, όταν βασίλευσε ως Χριστιανός Δ΄ (1588–1648), αποφάσισε να το ξανακτίσει εντελώς στον φλαμανδικό και ολλανδικό υστερο-Αναγεννησιακό ρυθμό (Μανιερισμός του Βορρά). Το παλαιό κτήριο κατεδαφίστηκε το 1599 και ο Φλαμανδός αρχιτέκτονας Χανς φαν Στέενβινκελ ο Πρεσβύτερος ανέλαβε τον σχεδιασμό του νέου κτηρίου. Μετά το τέλος του το 1601, οι γιοι του Χανς και Λόρεντς ολοκλήρωσαν την κατασκευή. Το κύριο τετραώροφο κτίριο με τις τρεις πτέρυγές του ολοκληρώθηκε γύρω στο 1610, αλλά οι εργασίες συνεχίστηκαν στο παρεκκλήσιο μέχρι το 1618. Ολόκληρο το συγκρότημα ολοκληρώθηκε γύρω στο 1620 [4] [8] και έγινε το μεγαλύτερο Αναγεννησιακό κτήριο στη Σκανδιναβία. [9] Το κύριο Αναγεννησιακό κτίριο που χτίστηκε από τον Χριστιανό Δ΄, ολοκληρώθηκε σε λιγότερο από δέκα χρόνια, ένα εκπληκτικό επίτευγμα για εκείνη την εποχή, αν και γίνονταν προσθήκες μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1620. [10]
Το 1659, κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Βόρειου Πολέμου, το κάστρο καταλήφθηκε από τους Σουηδούς, που πήραν τα περισσότερα από τα έργα του ως πολεμική αποζημίωση. [8] Κατά τη διάρκεια της Σουηδικής κατοχής, η βασίλισσα της Σουηδίας Χέντβιχ-Ελεονώρα των Χόλσταϊν-Γκότορπ χρησιμοποίησε το ανάκτορο και κυνηγούσε στο δάσος με τον Άγγλο απεσταλμένο στη Σουηδία. [11]
Μετά το τέλος του Χριστιανού Δ΄ το 1648, το κάστρο χρησιμοποιήθηκε κυρίως για τελετές. Το Παρεκκλήσιο ήταν η σκηνή των στέψεων και του χρίσματος όλων των Δανών μοναρχών από το 1671 έως το 1840, εκτός από του Χριστιανού Ζ΄. [4]
- 1671: Χριστιανός Ε΄ και Καρλόττα-Αμαλία της Έσσης-Κάσσελ.
- 1700: Φρειδερίκος Δ΄ και η 1η σύζυγός του Λουίζα του Μεκλεμβούργου-Γκύστρο.
- 1721: Άννα-Σοφία, 3η σύζυγος του Φρειδερίκου Δ΄.
- 1731: Χριστιανός ΣΤ΄ και Σοφία-Μαγδαληνή του Βρανδεμβούργου-Κούλμπαχ.
- 1747: Φρειδερίκος Ε΄ και η 1η σύζυγος Λουίζα της Βρετανίας.
- 1752: Ιουλιάνα-Μαρία του Μπράουνσβαϊγκ-Βόλφενμπυτελ, 2η σύζυγος του Φρειδερίκου Ε΄.
- 1815: Φρειδερίκος ΣΤ΄ και Μαρία της Έσσης-Κάσσελ.
- 1840: Χριστιανός Η΄ και Καρολίνα-Αμαλία του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν.
Τον Ιούλιο του 1720 υπογράφηκε στο κάστρο η Συνθήκη του Φρέντερικσμποργκ, τερματίζοντας τον Μεγάλο Βόρειο Πόλεμο μεταξύ Σουηδίας και Δανίας-Νορβηγίας, που είχε ξεκινήσει το 1700. [12]
Πυρκαγιά και ανοικοδόμηση
Το 1850 το κάστρο χρησιμοποιήθηκε και πάλι ως κατοικία από τον βασιλιά Φρειδερίκο Ζ΄. Ενώ έμενε εκεί τη νύχτα της 16ης Δεκεμβρίου 1859, αποσύρθηκε σε ένα δωμάτιο στον τρίτο όροφο για να εξετάσει τα ιστορικά του καλλιτεχνήματα. Αλλά καθώς ήταν μία κρύα νύχτα, ζήτησε να ανάψουν φωτιά στο τζάκι. Δυστυχώς η καμινάδα ήταν υπό επισκευή και προκάλεσε πυρκαγιά. Καθώς η λίμνη ήταν παγωμένη, το μόνο διαθέσιμο νερό προήλθε από τον αποθήκη και την κουζίνα.[13] [9] Η πυρκαγιά εξαπλώθηκε γρήγορα, καταστρέφοντας το μεγαλύτερο μέρος του κτηρίου μέσα σε λίγες ώρες, αν και το Παρεκκλήσιο, η Αίθουσα Ακροάσεων και η αίθουσα Συνεδριάσεων δεν υπέστησαν σοβαρές ζημιές. Οι περίτεχνες εσωτερικές διακοσμήσεις καταστράφηκαν επίσης, αλλά σώθηκαν πάνω από 300 πίνακες και τώρα εκτίθενται στο Μουσείο Ιστορίας του κάστρου. Η ανακατασκευή χρηματοδοτήθηκε με δημόσια συνδρομή, με ουσιαστικές συνεισφορές από τον βασιλιά και το κράτος, καθώς και από τον εξέχοντα φιλάνθρωπο Τζ. Κ. Γιάκομπσεν της ζυθοποιίας Κάρλσμπεργκ. Η χρηματοδότηση του Γιάκομπσεν προέβλεπε την ίδρυση του Μουσείου Εθνικής Ιστορίας στο κάστρο. Αυτό ιδρύθηκε επισήμως στις 5 Απριλίου 1878 και άνοιξε στο κοινό το 1882. [14] Οι εργασίες αποκατάστασης και ανοικοδόμησης ξεκίνησαν το 1860 βάσει παλαιών σχεδίων από τα αρχεία, καθώς και λεπτομερών πινάκων και σχεδίων του Χάινριχ Χάνσεν. Όταν η εργασία ολοκληρώθηκε υπό την ηγεσία του ιστορικού αρχιτέκτονα Φέρντιναντ Μέλνταχλ το 1864, το κάστρο πήρε και πάλι την αρχική του εμφάνιση. [4] [8] Ο Γιάκομπσεν δώρισε επίσης ένα αντίγραφο της Κρήνης του Ποσειδώνα (το πρωτότυπο του Άντριαν ντε Βρης το είχε πάρει η Σουηδία), το οποίο τοποθετήθηκε στην εξωτερική αυλή το 1888. [15]
Σχεδιασμένο από τον Άντριεν ντε Βρης, το αναβρυτήριο του Ποσειδώνα θεωρείται το γλυπτικό αριστούργημα του κάστρου. Δημιουργήθηκε από το 1620 έως το 1622 για να στηθεί στο προαύλιο του κάστρου, συμβολίζοντας τη θέση της Δανίας ως κορυφαίας σκανδιναβικής δύναμης στις αρχές του 17ου αι. Οι μεγάλες χάλκινες φιγούρες χυτεύτηκαν στην Πράγα, όπου ο ντε Βρης εργαζόταν ως γλύπτης του αυτοκρατορικού παλατιού. Συμβολίζοντας τον βασιλιά της Δανίας, ο θαλάσσιος θεός Ποσειδώνας είναι η κεντρική μορφή, ενώ οι Τρίτωνες που αδειάζουν τα κοχύλια τους, στολίζουν το χείλος της εξωτερικής λεκάνη. Το σημερινό αναβρυτήριο είναι ένα αντίγραφο του πρωτότυπου, το οποίο αποσυναρμολογήθηκε από τα σουηδικά στρατεύματα το 1659 και μεταφέρθηκε στη Σουηδία ως πολεμική αποζημίωση μετά τη Συνθήκη του Ρόσκιλντε το 1658. Η ανασυναρμολογημένη κρήνη βρίσκεται τώρα στους κήπους του ανακτόρου Ντρότνινγκχολμ έξω από τη Στοκχόλμη. [16] Το αντίγραφο έγινε από τον Χάινριχ Χάνσεν το 1888 με χρηματοδότηση του Τζ. Κ. Γιάκομπσεν. [10]
Το Μουσείο Φρέντερικσμποργκ ιδρύθηκε με βασιλικό διάταγμα στις 5 Απριλίου 1878 και άνοιξε στο κοινό την 1η Φεβρουαρίου 1882. Η αρχική συλλογή βασίστηκε στους πίνακες, που είχαν σωθεί από τη φωτιά του κάστρου, αλλά με τη βοήθεια της χρηματοδότησης Γιάκομπσεν επεκτάθηκε σύντομα, για να συμπεριλάβει και άλλα πολιτιστικά αντικείμενα, όπως πίνακες και έπιπλα. Κατά τα επόμενα τριάντα χρόνια η συλλογή επεκτάθηκε σημαντικά, με πίνακες που περιέχουν τις σημαντικότερες προσωπικότητες στη δανική ιστορία, από τον Μεσαίωνα μέχρι την εποχή μας. Σήμερα η συλλογή πορτρέτων είναι η μεγαλύτερη στη Δανία. [17] Εκτός από τα 70 δωμάτια στους τρεις ορόφους της Πτέρυγας του Βασιλιά και της Πτέρυγας της Πριγκίπισσας, το Παρεκκλήσιο, το Δωμάτιο των Ρόδων και η αίθουσα Ακροάσεων περιλαμβάνονται στο Μουσείο. [18] Το Μουσείο φιλοξενεί επίσης ειδικές εκθέσεις. Από το 2010 διοργανώνει επίσης λογοκριμένη διεθνή έκθεση πορτρέτου. [19]
Δωμάτιο Βάλντεμαρ
Ο πρώτος και ο δεύτερος όροφος της Πτέρυγας του Βασιλιά παρουσιάζουν την ιστορία της Δανίας από τον 12ο έως τον 17ο αι. Το Δωμάτιο Βάλντεμαρ περιέχει μία σειρά από ιστορικούς πίνακες, που είχαν παραγγελθεί ειδικά για το Μουσείο, όπως το έργο του Καρλ Μπλοχ Η φυλάκιση του Χριστιανού Β΄ στο Σόντερμποργκ (1871), του Όττο Μπράχε Οι συνωμότης ιππείς από το Φίντερουπ (1882), που δείχνει τους συνωμότες να απομακρύνονται από το Φίντερουπ κοντά στο Βίμποργκ μετά τη δολοφονία του Έρικ Ε΄ Κλίπινγκ, και το έργο του Λαούριτους Τούξενς, που παριστά τον Βάλντεμαρ Α΄ τον Μεγάλο και τον Άμπσαλον να καταστρέφουν τον ναό του Σβάντεβιτ στο νησί Ρύγκεν (1894). Το Δωμάτιο Βάλντεμαρ περιέχει επίσης ένα αντίγραφο της παλαιότερης Δανικής σημαίας από το 1427. [20] Το πρωτότυπο ήταν κρεμασμένο στον καθεδρικό του Λύμπεκ, όπου καταστράφηκε από βομβαρδισμό το 1942. Η συλλογή προσωπογραφιών περιέχει επίσης μία σειρά από ιστορικά έργα, όπως τους πίνακες του Κάρελ φαν Μάντερ με την Ελεονώρα-Χριστίνα και τον πατέρα της Χριστιανό Δ΄, καθώς και μία σειρά έργων του Γιάκομπ Μπινκ. Τα έργα στην ανατολική πτέρυγα προέρχονται κυρίως από τον 18ο και 19ο αι. και περιλαμβάνουν τον ιστορικό πίνακα του Κονσταντίν Χάνσεν Οι πατέρες του Δανικού Συντάγματος. [18]
Παρεκκλήσιο
Το Παρεκκλήσιο που καθαγιάστηκε το 1617, είναι επίσης μέρος του Μουσείου. Είναι το καλύτερα διατηρημένο τμήμα του Αναγεννησιακού συγκροτήματος, καθώς έχει διασωθεί σε μεγάλο βαθμό από τις ζημιές της πυρκαγιάς του 1859. Το Παρεκκλήσιο εκτείνεται σε όλο το μήκος της δυτικής πτέρυγας με ένα μακρύ κλίτος και μία διώροφη στοά. Η πλούσια διακοσμημένη οροφή, με έξι σταυροθόλια με γύψινα σχέδια, ερείδεται σε κίονες, που υψώνονται από τις στοές.
Οι κίονες φέρουν νωπογραφίες σε τόνους του γκρι με βιβλικές μορφές, ζωγραφισμένες τη δεκαετία του 1690. Οι στοές διακοσμήθηκαν κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Φρειδερίκου Γ΄ (1648–1670), από το χέρι του, καθώς φαίνεται.
Το πιο σημαντικό τεχνούργημα του παρεκκλησίου είναι το Όργανο, που κατασκευάστηκε από τον Εσαΐα Κομπένιους το 1610. Εγκαταστάθηκε από τον ίδιο τον Κομπένιους λίγο πριν από το τέλος του στο Χίλεροντ το 1617. Το παλαιότατο αυτό Όργανο στη Δανία έχει 1.001 ξύλινους σωλήνες. Ο αρχικός χειροκίνητος ανεμιστήρας έχει διατηρηθεί. Το Όργανο είναι πλούσια διακοσμημένο με έβενο, ελεφαντόδοντο και ασήμι.
Η εικόνα βωμού και ο άμβωνας είναι από τις αρχές του 17ου αι. και είναι έργα του αργυροχόου Γιάκομπ Μόρες από το Αμβούργο. Στο θάλαμο προσευχής του βασιλιά δίπλα στο Παρεκκλήσιο, υπάρχει ένας μικρός ασημένιος βωμός, που κατασκευάστηκε από τον χρυσοχόο Ματέους Βάλμπαουμ από το Άουγκσμπουργκ το 1600. [21]
Η Μεγάλη αίθουσα
Η Μεγάλη Αίθουσα (Riddersalen) βρίσκεται επάνω από το Παρεκκλήσιο και εκτείνεται επίσης κατά μήκος της δυτικής πτέρυγας. Καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1859, αλλά ανακαινίστηκε σχεδόν πλήρως, χάρη στους αρχιτεκτονικούς πίνακες των Χάινριχ Χάνσεν και Φ. Κ. Λουντ. Το έργο αποκατάστασης που ολοκληρώθηκε το 1880, πραγματοποιήθηκε από τον Φέρντιναντ Μέλνταλ, ο οποίος διατήρησε τα διασωθέντα τμήματα του επίχρυσου διάκοσμου της οροφής. Ο μεγάλος πολυέλαιος στο κέντρο της αίθουσας είναι έργο του μαθητή του Μέλνταλ, του Καρλ Μπρούμερ. Οι πρωτότυπες ταπισερί -που απεικονίζουν σημαντικά γεγονότα της ζωής του Χριστιανού Δ΄- υφάνθηκαν στο εργαστήριο του Κάρελ φαν Μάντερ στο Ντελφτ. Τα αντίγραφα που διακοσμούν τους τοίχους της αίθουσας σήμερα, δημιουργήθηκαν από σχέδια του Μάντερ. [22]
Το Δωμάτιο των Ρόδων
Το Δωμάτιο στο ισόγειο στην Πτέρυγα του Βασιλιά, γνωστό ως των Ρόδων, ήταν αρχικά τραπεζαρία για τον βασιλιά και τους αυλικούς του. Καταστράφηκε επίσης από την πυρκαγιά το 1859, αλλά ανακατασκευάστηκε από παλαιούς πίνακες. [23] Οι δύο σειρές των έξι σταυροθολίων στηρίζονται σε κίονες. Πιστεύεται ότι ο Μέλνταλ κατάφερε να επαναχρησιμοποιήσει τμήματα των διακοσμήσεων των παραθύρων, όπως τα μονογράμματα των Χριστιανού Δ΄ και της συζύγου του Άννας-Αικατερίνης. [24]
Η Αίθουσα Ακροάσεων
Καθώς ήταν επέκταση στο μεσαίο νησάκι, η Αίθουσα Ακροάσεων διέφυγε και αυτή τις ζημιές από την πυρκαγιά του 1859. Διακοσμήθηκε από τον κύριο εργολάβο του Χριστιανού Ε΄, τον Λάμπερτ φαν Χάβεν το 1680, συνδυάζοντας τον Αναγεννησιακό ρυθμό με το Μπαρόκ. Ο ίδιος είχε φέρει τους πίνακες της διπλανής αίθουσας Συνεδριάσεων Συμβουλίου (Conseilgangen) από την Ιταλία. Το έργο του ολοκληρώθηκε το 1688, καθιστώντας την Αίθουσα Ακροάσεων το παλαιότερο διατηρημένο μπαρόκ δωμάτιο στη Δανία. Η πολυτελής οροφή στην αίθουσα Συνεδριάσεων με ανθισμένα κλήματα, αναρριχητικά φυτά και ροζέτες είναι έργο των καλλιτεχνών γύψινων Γιαν Βίλκενς φαν Βέρελτ και Κρίστιαν Νέργκερ. Η Αίθουσα Ακροάσεων ολοκληρώθηκε το 1689. Ο πολυέλαιος με ένα σκαλιστό ελάφι δημιουργήθηκε γύρω στο 1625 από τον Χανς Όκσεν. Το κάθισμα στη βορειοανατολική γωνία επέτρεπε στον βασιλιά να σηκωθεί από την είσοδο του κτηρίου. Ο κεντρικός θόλος, σχεδιασμένος από τον φαν Χάβεν, φέρει το ρητό του Χριστιανού Ε΄, Pietate et Justitia (ie Ειρήνη και Δικαιοσύνη) και είναι διακοσμημένος με αλληγορικά έργα ζωγραφικής μίας Χριστιανής βασίλισσας, ενός νέγρου, ενός Ανατολίτη και ενός Ινδιάνου, που εκπροσωπούν την Ευρώπη, την Αφρική, την Ασία και την Αμερική. Οι πίνακες στους τοίχους, που είναι έργα τού ζωγράφου τού Χριστιανού Ε΄ Γιάκομπ ντ' Άγκαρ απεικονίζουν τους προγόνους των βασιλέων. Περιβάλλονται από σκηνές από τον ένδοξο Πόλεμο της Σκάνια (1675–1697), που ζωγράφισαν ο Κλάους Μόινχεν και ο Κρίστιαν Μόρχολτ, παρά το γεγονός ότι στο τέλος η Δανία ηττήθηκε. [24]
Το 1850, ο Φρειδερίκος Ζ΄ είχε έναν διαμορφωμένο κήπο βορειοδυτικά του κάστρου με μονοπάτια, κανάλια και τεχνητές λίμνες. Στο νησί Λουίζα, που πήρε το όνομά του από την τρίτη σύζυγό του, κτίστηκε ένα μικρό ξύλινο εξοχικό σπίτι σε νορβηγικό στιλ, από το οποίο ο βασιλιάς μπορούσε να βγαίνει για ψάρεμα και να απολαύσει διαλείμματα με τη γυναίκα του.[25] [26]
Στα ανατολικά του κάστρου, το μπαρόκ πάρκο με τους καταρράκτες του δημιουργήθηκε αρχικά από τον κηπουρό της Αυλής Γιόχαν Κορνέλιους Κρήγκερ για τον Φρειδερίκο Δ΄ στις αρχές του 1720. Τα προσεκτικά σχεδιασμένα συμμετρικά χαρακτηριστικά του σχεδιάστηκαν για να περιβάλλουν το κεντρικό τμήμα του πάρκου: ένα αναβρυτήριο από το οποίο το νερό πέφτει αλλεπάλληλα κάτω από τις βεράντες σε μία χαμηλότερη λίμνη. Τακτοποιημένα μονοπάτια, θάμνοι και παρτέρια ήταν τοποθετημένα γύρω από το κεντρικό αναβρυτήριο. Ο κήπος διατηρήθηκε μέχρι τις αρχές του 19ου αι. και από τότε εγκαταλείφθηκε. Οι θάμνοι έγιναν άγριοι, αλλά τα μονοπάτια και οι βεράντες μπορούσαν ακόμη να φανούν. Το 1993 αποφασίστηκε η αναδημιουργία του πάρκου στο αρχικό του στυλ. Τώρα γνωστό ως Κάσκαντερνε (ie Αλλεπάλληλοι καταρράκτες), άνοιξε ξανά το 1996 με πλήθος νέων θάμνων και δέντρων, καθιστώντας τον κήπο τον πιο αξιοσημείωτο μπαρόκ κήπο της Δανίας. Κατασκευασμένα με μικροσκοπικούς θάμνους, τα μονογράμματα των Φρειδερίκου Δ΄ (F 4), Χριστιανού ΣΤ΄ (C 6), Φρειδερίκου Ε΄ (F 5) και Μαργαρίτας Β΄ (M 2) αποτελούν μέρος της κεντρικής διάταξης. [25]
Η Αλεξάνδρα-Χριστίνα Μάνλεϋ έγινε κόμισα του Φρέντερικσμποργκ (grevinde af Frederiksborg) από τη βασίλισσα Μαργαρίτα Β΄ στις 16 Απριλίου 2005, οκτώ ημέρες μετά το διαζύγιό της από τον πρίγκιπα Ιωακείμ της Δανίας. Ο τίτλος έχει σχέση με τον γάμο της με τον πρίγκιπα, που είχε γίνει στο παρεκκλήσιο του κάστρου.
Το κάστρο Φρέντερικσμποργκ είναι εμφανές στο μυθιστόρημα του Τέοντορ Φοντάνε Ανεπανόρθωτο (γερμανικά: Unwiederbringlich, 1892, επίσης γνωστό ως Χωρίς ανάκληση και Ανεπιστρεπτί).
Χρησιμοποιήθηκε επίσης ως τοποθεσία στις 0:07:57 στη σειρά Συμμορία Όλσεν του 1978 The Olsen Gang Sees Red. [27]
Το κάστρο Φρέντερικσμποργκ, ανατολική όψη, με τον Φρειδερίκο Γ΄ της Δανίας έφιππο, από τον Λάζαρους Μπαράτα, 1652.
Το Φρέντερικσμποργκ από τον Τζ. Κ. Νταλ, 1814 (ανατολική όψη).
Το κάστρο Φρέντερικσμποργκ από τον Κρίστεν Κόμπκε, 1835 (βορειο-ανατολική όψη).
Το κάστρο Φρέντερικσμποργκ από τον Π. Κ. Σκόβγκααρντ, 1841 (βορειο-ανατολική όψη).
Ερείπια του Φρέντερικσμποργκ από τον Τζ. Άντερσεν, 1860. Ανατολική όψη με την παγωμένη λίμνη.
Η Αυλική ζωή στο κάστρο και η πυρκαγιά του 1859 περιγράφονται στο μυθιστόρημα του 1892 Ανεπανόρθωτο από τον Γερμανό ρεαλιστή Τέοντορ Φοντάνε.
- Πάρκο του κάστρου Φρέντερικσμποργκ.
- Το σπίτι του Μπάτσκε.
- Κατάλογος κάστρων και παλατιών στη Δανία.
- Τουρισμός στη Δανία.
- Παγετώνας Φρέντερικσμποργκ.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
