From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ιωάννης Ζωναράς (μεσαιωνικά ελληνικά: Ἰωάννης Ζωναρᾶς, 12ος αιώνας) υπήρξε βυζαντινός χρονογράφος, θεολόγος και νομικός που έζησε στην Κωνσταντινούπολη.
Ιωάννης Ζωναράς | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1074 (περίπου)[1] Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
Θάνατος | 1145 (περίπου)[1] |
Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Αρχαία ελληνικά[2][3] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | συγγραφέας[4][5] ιστορικός μοναχός θεολόγος ειδικός στο Κανονικό Δίκαιο |
Αξιοσημείωτο έργο | Επιτομή Ιστοριών |
Σχετικά πολυμέσα | |
Οι λιγοστές πληροφορίες για τη ζωή του Ζωναρά αντλούνται κυρίως μέσα από τα έργα του. Οι ιστορικοί υποθέτουν ότι ήταν υψηλόβαθμος αξιωματούχος (μέγας δρουγγάριος της βίγλης και πρωτασηκρήτις) επί βασιλέως Αλέξιου Α' Κομνηνού.[6][7] Έχασε πιθανώς τη θέση του το 1118 και έγινε μοναχός στη νήσο Αγία Γλυκερία, τοποθεσία που όμως αμφισβητείται,[8] ενώ κατ΄ άλλους αποσύρθηκε και μόνασε στον Άθω.[9]
Ο Ζωναράς σχολίασε μεταξύ άλλων τις Οικουμενικές και τοπικές Συνόδους και τα συγγράμματα των Πατέρων της Εκκλησίας. Εκτός αυτού συνέταξε δύο εκκλησιαστικά κείμενα νομικού περιεχομένου. Το σημαντικότερο έργο του είναι το χρονικό Επιτομή Ιστοριών, που καλύπτει την εποχή «από κτήσεως κόσμου» έως το έτος 1118[10] και θεωρείται ένα από τα πληρέστερα έργα του είδους του στην ελληνική γλώσσα. Οι ιστορικοί εκτιμούν ότι ο Ζωναράς κατέγραψε το έργο αυτό όταν, μετά την άνοδο του Ιωάννη Β' Κομνηνού, εξορίστηκε και έγινε μοναχός. Για την Επιτομή Ιστοριών βασίστηκε σε πληθώρα πηγών, ορισμένες από τις οποίες, όπως η Ρωμαϊκή Ιστορία του Δίωνος Κασσίου, διατηρούνται μέσω του Ζωναρά.[11] Το χρονικό διαδόθηκε πέρα από τα όρια του Βυζαντίου, καθώς μεταφράστηκε στην εκκλησιαστική σλαβονική.[8] Σε τμήμα του έργου καταγράφεται η κριτική του Ζωναρά κατά του Αλέξιου Α΄, τον οποίο επικρίνει για τη διανομή δημοσίου χρήματος σε μέλη της οικογένειάς του.[8]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.