Ερρίκος της Καστίλης

Ο Ερρίκος ο Συγκλητικός, ισπαν. don Enrique el Senador ^[5] (Μάρτιος 1230 - 8 Αυγούστου 1303) από τον Καστιλιανό Οίκο της Ιβρέας ήταν πρίγκιπας (infante) της Καστίλης.

Ερρίκος της Καστίλης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Enrique de Castilla (Ισπανικά)
Γέννηση	6  Μαρτίου 1230 Μπούργος
Θάνατος	8  Αυγούστου 1303 Roa
Τόπος ταφής	Convento de San Francisco
Χώρα πολιτογράφησης	Στέμμα της Καστίλης
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ισπανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός στρατιωτικός[1]
Οικογένεια
Σύζυγος	Χουάνα Νούνιεθ δε Λάρα Χουάνα Νούνιεθ δε Λάρα (από 1300)[2]
Τέκνα	Enrique Enriquez the Elder Don Enrique Enriquez de Castilla, Señor de Puebla de los Infantes[3]
Γονείς	Φερδινάνδος Γ΄ της Καστίλης[4] και Ελισάβετ της Σουαβίας[4]
Αδέλφια	Ελεονώρα της Καστίλης Φίλιππος της Καστίλης Φερδινάνδος του Ωμάλ Εμμανουήλ της Καστίλης Φρειδερίκος της Καστίλης Σάντσο της Καστίλης Αλφόνσος Ι΄ της Καστίλης Φερνάντο δε Καστίγια Λουδοβίκος της Καστίλης Βερεγγάρια της Καστίλης Μαρία της Καστίλλης
Οικογένεια	Καστιλιανός Οίκος της Ιβρέας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	αντιβασιλιάς
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Βιογραφία

Ήταν ο τέταρτος γιος του Φερδινάνδου Γ΄ της Καστίλης και της Ελισάβετ της Σουαβίας, κόρης του Φιλίππου δούκα της Σουαβίας και της Ειρήνης Αγγελίνας.

Τα πρώτα έτη στην Καστίλη

Μεγάλωσε στο Μπούργος και μορφώθηκε από τον μετέπειτα καρδινάλιο Γκίλες του Τόρρες^[6]. Εκπαιδεύτηκε και στα όπλα. Ο πατέρας του, μετά από κάθε κατάκτηση, του έδινε φέουδα, ιδίως μετά από αυτήν της Σεβίλης^[6]. Το 1252 διαδέχθηκε τον πατέρα του ο πρωτότοκος Αλφόνσος Ι΄, αλλά οι σχέσεις των δύο αδελφών σύντομα χάλασαν: ο Αλφόνσος Ι΄ αναίρεσε την παραχώρηση των φέουδων στον Ερρίκο και τον εμπόδισε από το να νυμφευτεί την κόρη του Ιακώβου Α΄ της Αραγωνίας^[6].

Οι προσβολές εξόργισαν τον Ερρίκο, που εξεγέρθηκε το 1255. Ηττήθηκε στο Μορόν και αναγκάστηκε να διαφύγει από τη χώρα^[6]. Από το Κάδιθ ταξίδεψε στη Γαλλία και έφθασε στο Ποντιέ της Πικαρδίας, που ζούσε η 2η σύζυγος του πατέρα του, η Ιωάννα κόμισσα του Ποντιέ. Μάλλον του πρότεινε να μεταβεί στην κόρη της Ελεονόρα, σύζυγο του Εδουάρδου Α΄ των Ανζού της Αγγλίας.

Στην Αγγλία και την Τυνησία

Έφθασε στην Αγγλία το 1256 και ζούσε άνετα για 3 έτη. Δεν του πρόσφεραν πολιτική βοήθεια^[6] και μετά από μερικά ταξίδια στη Γαλλία, αποφάσισε να αναζητήσει την τύχη του στον Μουχάμαντ αλ-Μουστανσίρ εμίρη της Τυνησίας. Εκεί βρήκε τον αδελφό του Φρειδερίκο και άλλους Ισπανούς ιππότες. Επιτέθηκαν στην πόλη Μιλιάνα (της Αλγερίας)^[6]· ο εμίρης έτσι ενίσχυε την ανεξαρτησία του από τους Αλμοάδες του Μαρόκου.

Υιοθέτησε τις συνήθειες και την ενδυμασία της Αυλής της Τύνιδας. Τα χρήματα που έλαβε από τις υπηρεσίες του στον εμίρη, τα επένδυσε σε εμπορικές επιχειρήσεις των Γενουατών, που είχαν εκεί αποικία και τα αύξησε κατά πολύ^[6].

Στην Ιταλία

Έπειτα μετέβη στην Ιταλία, όπου ο Κάρολος των Καπετιδών-Ανζού^[7] θέλησε το βασίλειο της Σικελίας του Μαμφρέδου. Ο Ερρίκος του δάνεισε χρήματα και ο Κάρολος νίκησε το 1266 στη μάχη του Μπενεβέντο. Ο Κάρολος δεν του επέστρεψε τα χρήματα, αλλά τον έκανε συγκλητικό της Ρώμης. Αυτό ήταν πολύ μικρή ανταμοιβή και ο δυσαρεστημένος Ερρίκος, όταν το 1268 ο ανιψιός του Μαμφρέδου Κορραδίνος^[8] ήλθε να διεκδικήσει το βασίλειο, πήρε το μέρος του. Έγινε στρατηγός και διοικητής 300 ιπποτών, που έστειλε ο Αλφόνσος Ι΄. Στη μάχη του Ταλιακότσο στην αρχή νικούσε, αλλά στο τέλος του επιτέθηκαν 1000 κρυμμένοι Γάλλοι, που ήλθαν ως ενίσχυση του Καρόλου. Ο Κορραδίνος ηττήθηκε και ο Ερρίκος κρύφτηκε στη μονή του Μόντε Κασίνο, όπου τον βρήκαν οι Γάλλοι.

Φυλακίστηκε για 23 έτη, πρώτα στην Κανόσα της Απουλίας και μετά στο καστέλ ντελ Μόντε του Μπάρι και η ετεροθαλής αδελφή του Ελεονόρα με τον σύζυγό της δεν μπόρεσαν να κάνουν κάτι. Με τον Κορραδίνο είχε λεηλατήσει τη Ρώμη και είχε αφοριστεί· το 1286 ο πάπας Ονώριος Δ΄ έλυσε τον αφορισμό^[9]. Το 1991 ελευθερώθηκε και επέστρεψε στην Καστίλη, όπου έγινε αντιβασιλιάς του μικρανιψιού του Φερδινάνδου Δ΄. Απεβίωσε το 1304 σε ηλικία 73 ετών.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε τη 2η εξαδέλφη το Χουάνα Νούνιεθ δε Λάρα, κόρη του Χουάν Νούνιεθ Α΄ δε Λάρα. Δεν είχε (γνωστά) τέκνα.

Πρόγονοι

Παράδοση

Λέγεται ότι από τη Μαγιόρ Ροντρίγκεθ Πέτσα, κόρη του κυρίου της Ζαμόρα, είχε ένα φυσικό τέκνο:

• (νόθος) Ενρίκε Ενρίκεθ ντε Σεβίγια, αρχιδικαστής της Καστίλης.

Ο Ερρίκος, εκτός από τολμηρός πολεμιστής, ήταν τροβαδούρος και του αποδίδεται η ιπποτική ιστορία Αμαδίς δε Γάουλα. Ίσως την έγραψε ως έγκλειστος στο καστέλ ντελ Μόντε (1277-1291).

Αναφορές σε Πηγές & Υποσημειώσεις

1. Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
2. p11343.htm#i113423. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
3. Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
4. Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
5. ισπανικά: Enrique de Castilla‎‎, Don Enrrique; ιταλικά: Enrico di Castiglia‎‎, Arrigo di Castiglia; λατινικά: Henricus de Castella‎‎, Henricus de Hispania, Anrricus
6. Kamp 1993.
7. Ο Κάρολος ήταν εξάδελφος με τον πατέρα του Ερρίκου: Ο Καρόλου ήταν γιος της Λευκής, κόρης της Ελεονώρας των Ανζού. Επίσης ο Φερδινάνδος Γ΄ της Καστίλης ήταν γιος της Μπερενγκουέλας, κόρης της Ελεονόρας των Ανζού.
8. Ο πατέρας του Κορραδίνου, ο Κορράδος ΣΤ΄ της Γερμανίας ήταν 2ος εξάδελφος του Ερρίκου: Ο Κορράδος ΣΤ΄ ήταν γιος του Φρειδερίκου Α΄, γιου του Ερρίκου ΣΤ΄, γιου του Φρειδερίκου Α΄. Επίσης ο Ερρίκος ήταν γιος της Ελισάβετ, κόρης του Φιλίππου, γιου του Φρειδερίκου Α΄.
9. Maurice Prou (editor), Les registres d'Honorius IV (Paris 1888), pp. 240-241, no. 319 (8 March 1286).

Πηγές

• Kamp, Norbert (1993). "Enrico di Castiglia (Henricus de Castella, Henricus de Hispania, Arrigo di Castiglia, Anrricus, Don Enrrique)". Dizionario Biografico degli Italiani. 42. Rome: Istituto dell'Enciclopedia Italiana.

Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Henry of Castile the Senator της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).