Δυτικοποίηση
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η δυτικοποίηση (ή εκδυτικισμός), επίσης εξευρωπαϊσμός, είναι μια διαδικασία κατά την οποία οι κοινωνίες υπάγονται ή υιοθετούν το δυτικό πολιτισμό σε τομείς όπως η βιομηχανία, η τεχνολογία, η επιστήμη, η εκπαίδευση, η πολιτική, η οικονομία, ο τρόπος ζωής, το δίκαιο, οι κανόνες, τα ήθη, έθιμα, παραδόσεις, αξίες, νοοτροπία, αντιλήψεις, διατροφή, ρούχα, γλώσσα, σύστημα γραφής, θρησκεία και φιλοσοφία. Κατά τη διάρκεια της αποικιοκρατίας περιλάμβανε συχνά τη διάδοση του Χριστιανισμού.[1]
Η δυτικοποίηση έχει μια αυξανόμενη επιρροή σε όλο τον κόσμο τους τελευταίους αιώνες, με ορισμένους στοχαστές να υποθέτουν ότι η δυτικοποίηση είναι το ισοδύναμο του εκσυγχρονισμού[2], ένας τρόπος σκέψης που συχνά συζητείται. Η συνολική διαδικασία της δυτικοποίησης είναι συχνά αμφίπλευρη, καθώς οι ίδιες οι δυτικές επιρροές και συμφέροντα ενώνονται με μέρη της επηρεαζόμενης κοινωνίας, τουλάχιστον, για να γίνουν μια πιο δυτικοποιημένη κοινωνία, με υποτιθέμενο στόχο την επίτευξη μιας δυτικής ζωής ή ορισμένων πτυχών της, ενώ οι ίδιες οι δυτικές κοινωνίες επηρεάζονται από αυτή τη διαδικασία και την αλληλεπίδραση με μη δυτικές ομάδες.
Η δυτικοποίηση έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα. Αργότερα, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ανέλαβε την πρώτη διαδικασία δυτικοποίησης καθώς επηρεάστηκε έντονα από την Ελλάδα και δημιούργησε έναν νέο πολιτισμό βασισμένο στις αρχές και τις αξίες της αρχαίας ελληνικής κοινωνίας. Οι Ρωμαίοι εμφανίστηκαν με μια κουλτούρα που εξελίχθηκε σε μια νέα δυτική ταυτότητα βασισμένη στην ελληνορωμαϊκή κοινωνία.
Η δυτικοποίηση μπορεί επίσης να συγκριθεί με τον εκπολιτισμό. Ο εκπολιτισμός είναι «η διαδικασία της πολιτισμικής και ψυχολογικής αλλαγής που λαμβάνει χώρα ως αποτέλεσμα της επαφής μεταξύ πολιτιστικών ομάδων και μεμονωμένων μελών τους». Μετά την επαφή, αλλαγές στα πολιτισμικά πρότυπα είναι εμφανείς σε έναν ή και στους δύο πολιτισμούς. Ειδικά για τις τη μη δυτικές κουλτούρες, οι ξένες κοινωνίες τείνουν να υιοθετούν αλλαγές στα κοινωνικά τους συστήματα σε σχέση με τη δυτική ιδεολογία, τον τρόπο ζωής και τη φυσική εμφάνιση, μαζί με πολλές άλλες πτυχές, και οι αλλαγές στα πρότυπα πολιτισμού μπορούν να θεωρηθούν ότι ριζώνουν, η κοινωνία «καλλιεργείται» στα δυτικά έθιμα και χαρακτηριστικά – με άλλα λόγια, δυτικοποιείται.
Το φαινόμενο της δυτικοποίησης δεν ακολουθεί κάποιο συγκεκριμένο μοτίβο στις κοινωνίες, καθώς ο βαθμός προσαρμογής και συγχώνευσης με τα δυτικά έθιμα θα εμφανιστεί σε διάφορα μεγέθη μέσα σε διαφορετικές κοινότητες.[3] Συγκεκριμένα, ο βαθμός στον οποίο η κυριαρχία, η καταστροφή, η αντίσταση, η επιβίωση, η προσαρμογή ή η τροποποίηση επηρεάζουν έναν γηγενή πολιτισμό μπορεί να διαφέρει μετά από δια-εθνικές επαφές.[4]