Δυναστεία των Νέμανιτς
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Οίκος των Νεμανιδών (σερβικά: Немањић [Νεμάνιτς], πλ. Немањићи [Νεμανίδες]) ή Νεμάνια των Ελληνικών πηγών, ήταν η σημαντικότερη δυναστεία της Σερβίας κατά τον Μεσαίωνα. Ο βασιλικός Οίκος παρήγαγε ένδεκα Σέρβους μονάρχες μεταξύ 1166 και 1371. Ιδρυτής του ήταν ο πρίγκιπας Στέφανος Α' Νεμάνια ο Μεγάλος Ζουπάνος, που καταγόταν από ένα κλάδο της δυναστείας των Βουκάνοβιτς (1101-1166) από τη Ζέτα και το σημερινό Μαυροβούνιο[1]. Μετά τον Νεμάνια όλοι οι μονάρχες χρησιμοποίησαν το Στέφανος ως πρώτο τους όνομα, παράδοση που υιοθετήθηκε από τη φιλοδοξία των βασιλέων. Οι μονάρχες ξεκίνησαν ως μεγάλοι ζουπάνοι και με τη στέψη τού Στέφανου Β' του Πρωτόστεπτου το 1217 το κράτος προήχθη σε βασίλειο και ιδρύθηκε η Σερβική Εκκλησία. Το 1346 ο Στέφανος Ούρος Δ' ο Δουσάν στέφθηκε Αυτοκράτορας των Σέρβων και των Ελλήνων και η Αρχιεπισκοπή της Σερβίας προήχθη σε Πατριαρχείο. Το 1371, με τον θάνατο του άτεκνου Στεφάνου Ούρου Ε΄ του Νεγιάκι (= Αδύναμου) (βασ. 1355-1371), οριστικοποιήθηκε η πτώση της Σερβικής Αυτοκρατορίας. Οι άρχοντες των επαρχιών ανέκτησαν την παλαιά κυριαρχία τους.
Οίκος των Νεμάνια | |
---|---|
Πληροφορίες ασχολίας | |
Θυρεός | |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |