Γεώργιος Σουρής

Γεώργιος Σουρής
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	Γεώργιος Σουρής (Ελληνικά)
Γέννηση	2 Φεβρουαρίου 1853; Ερμούπολη
Θάνατος	26 Αυγούστου 1919; Νέο Φάληρο
Εθνικότητα	Έλληνας
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ελληνικά; νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ποιητής; συγγραφέας
Αξιοσημείωτο έργο	Ο Ρωμηός
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Ο Γεώργιος Σουρής (Ερμούπολη, 2 Φεβρουαρίου 1853 - Νέο Φάληρο, 26 Αυγούστου 1919) ήταν Έλληνας σατιρικός ποιητής και ένας από τους σπουδαιότερους της νεότερης Ελλάδας, έχοντας χαρακτηριστεί ως «σύγχρονος Αριστοφάνης». Κατά τη διάρκεια της ζωής του προτάθηκε για Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας συνολικά 5 φορές.

Γρήγορες Πληροφορίες Γεώργιος Σουρής, Γενικές πληροφορίες ...

Κλείσιμο

Γεννήθηκε το 1853 στην Ερμούπολη της Σύρου. Η οικογένειά του ήταν εύπορη και ο πατέρας του ήθελε να τον κάνει παπά. Όταν η οικογένειά του χρεοκόπησε, ο πατέρας του τον έστειλε υπάλληλο στο κατάστημα ενός θείου του σιτέμπορου στη Ρωσία. Ο Σουρής όμως, ξεκίνησε να γράφει κρυφά τους στίχους του στα κατάστιχα και μετά από δύο μήνες αποχώρησε. Όταν ήλθε στην Αθήνα γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ωστόσο, δεν κατόρθωσε να πάρει πτυχίο μετά την απόρριψή του από τον καθηγητή του Σιμτέλο στο μάθημα της μετρικής, κατ΄ άλλους στα Λατινικά, γεγονός που του στοίχισε πολύ όπως διαπιστώνεται στους εκδικητικούς του στίχους. Για να βγάλει τον επιούσιο παρέδιδε μαθήματα και δημοσιογραφούσε.

Όπως σημείωνε τότε ο Σπύρος Μελάς, ο Σουρής είχε πλούσια πνευματικά προσόντα και πλούτο γνώσεων με συνέπεια να καταστεί εξαίρετος δημοσιογράφος της έμμετρης σάτιρας των γεγονότων της εποχής. Οι πρώτοι σατιρικοί του στίχοι δημοσιεύτηκαν στα περιοδικά Ασμοδαίος, Μή χάνεσαι του Βλάση Γαβριηλίδη και Ραμπαγάς.

Στις 2 Απριλίου 1883, σε ηλικία 30 ετών έβγαλε το πρώτο φύλλο της εφημερίδας του, που ο Γεώργιος Δροσίνης τη βάφτισε ''Ο Ρωμηός'', που ήταν μια έμμετρη εβδομαδιαία σατιρική εφημερίδα. Τον Αύγουστο έδωσε εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο, αλλά κόπηκε «μετά πολλών επαίνων», όπως σατιρίζει, στη μετρική. Ο Ρωμηός κυκλοφόρησε ως τις 17 Νοεμβρίου 1918 (τελευταίο φύλλο), λίγο πριν το θάνατο του Σουρή, για 36 χρόνια και 8 μήνες, σε 1.444 συνολικά τεύχη και 2 παραρτήματα. Το 1900, στο Δημοτικό Θέατρο των Αθηνών, παρουσιάστηκαν με επιτυχία οι Νεφέλες» του Αριστοφάνους, σε έμμετρη απόδοσή του. Έγραψε και αρκετές έμμετρες κωμωδίες, οι οποίες καυτηρίαζαν τα κακώς κείμενα της εποχής.

Το 1897 ο Σουρής διώχθηκε ποινικά, για το ποίημά του «Ο Φασουλής συνομιλεί με την κυρίαν Φασουλήν», που δημοσιεύτηκε στις 25 Ιανουαρίου στον Ρωμηό. Η Εισαγγελία Αθηνών, εξέδωσε ένταλμα σύλληψης του ποιητή και ένταλμα κατάσχεσης του συγκεκριμένου τεύχους, θεωρώντας ότι περιείχε υβριστικούς υπαινιγμούς για το θεσμό της Βασιλείας γενικά, και της Βασίλισσας Όλγας ιδιαίτερα. Οι επίμαχοι στίχοι, που ενόχλησαν τους δικαστικούς λειτουργούς ήταν οι παρακάτω:

...Κυρά Γιώργαινα γυρίστρα, κυρά Γιώργαινα μπεκρού,
θα γενείς πομπή του κόσμου του μεγάλου και μικρού,
κυρά Γιώργαινα να λείψουν τα μεθύσια τα πολλά,
κυρά Γιώργαινα σου λέω δεν στεκόμαστε καλά...

Σε αυτούς γινόταν αναφορά στην φημολογούμενη αγάπη της Βασίλισσας στο αλκοόλ.^[2] Του απαγγέλθηκε κατηγορία «επί εξυβρίσει του ιερού προσώπου της Βασιλίσσης» και κάθισε στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Αθωώθηκε όμως καθώς στην απολογία του είπε πως σατίριζε τη γυναίκα του.^[3]^[4]^[5]

Η εφημερίδα "Ακρόπολις" σχολίασε το γεγονός ως εξής:

«[...] Αλλά πως να παραδεχτή τις τόση επιπολαιότηταν αφού τα συνήθη κυνικολογήματα τα οποία ανταλλάσσονται μεταξύ Φασουλή και Φασουλίνας (μεταξύ Σουρή και Σουρίνας) μεταξύ Κυρ Γιώργη (Γιώργης γαρ ο Σουρής καλείται) και κυρά Γιώργαινας ανταλλάσσονται από καταβολής τώρα Ρωμηου, ερμηνεύθησαν τόσον ασεβώς ώστε να αποδοθούν εκεί που πως ήτο δυνατόν να αποδοθούν και να γεννηθή ούτω έγκλημα από τα αστεία. [...] η καταδιώκουσα αρχή αποπειρωμένη εις τον πολύν ζήλον της δημιουργία ύβρεων κατ' εκείνων που δεν υπάρχει λόγος, που δεν υπάρχει ίχνος να υποπτευθούν τοιαύται. Δια τούτο εξακολουθούμεν να νομίζωμεν ότι κάποια παρεξήγησις θα συνέβη επί του προκειμένου [...]». ^[6]

Ο ποιητής είχε επίσης διωχτεί το 1896, όταν σατίρισε τον βασιλιά Γεώργιο με αφορμή το ταξίδι του στο Παρίσι και την γνωριμία του με τη Σάρα Μπερνάρ.^[7]

Το έργο του χαρακτηριζόταν από την ποιητική του γονιμότητα και την πληθώρα των στίχων του. Έγραφε πάντα καλοπροαίρετα σχολιάζοντας το λαό, τους άρχοντες, τους Βασιλείς, χωρίς ωστόσο να βρίζει. Συχνά αυτοσαρκαζόταν και έξοχο δείγμα αυτοσαρκασμού είναι το ποίημα «Η Ζωγραφιά μου». Η γλώσσα του είναι μικτή. Χρησιμοποιεί πολύ τη δημοτική, αλλά συχνά στα ποιήματά του υπάρχουν αρκετές λόγιες λέξεις και φράσεις, για λόγους είτε μετρικούς είτε σατιρικούς. Είχε άλλωστε συγκρουστεί εντονότατα με τον Γιάννη Ψυχάρη και τους μαχητικούς δημοτικιστές των αρχών του 20ού αιώνα^[8]. Βεβαίως, κάποιοι τον είπαν στιχοπλόκο και κατηγόρησαν το έργο του υποστηρίζοντας πως στερείται ποιητικής αξίας ή ότι είναι εντελώς επιφανειακό.

Το έργο του Γ. Σουρή αποτελείται από τέσσερα τμήματα:

Τα εγκατασπαρμένα και αγνοημένα σε περιοδικά, ημερολόγια και εφημερίδες, σατιρικά. λυρικά ή πατριωτικά της πρώτης συγγραφικής του περιόδου (1872-1880).

Τα καταχωρισμένα στην εξάτομη σειρά έργα του (Τόμος Α΄ 1882- Τόμος ΣΤ΄ 1902).

Τα ποιήματα και οι κωμικοσατιρικοί διάλογοι που καταχωρήθηκαν στον «Ρωμηό» στα 35 χρόνια κυκλοφορίας του περιοδικού (1883-1918).

Τα ημερολόγια που εξέδωσε ο ποιητής με αξιόλογη γελοιογραφική και σατιρική ύλη.^[9]

Ο Σουρής προτάθηκε 5 χρονιές για το Νόμπελ Λογοτεχνίας:

To 1907, από 9 μέλη της Ένωσης Ελλήνων Καλλιτεχνών^[10], τον καθηγητή Φιλολογίας και Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών Γεώργιο Χατζιδάκη^[11], τον Πρόεδρο της Βουλής Νικόλαο Λεβίδη με άλλους 100 βουλευτές^[12].
Το 1908 (η πρόταση του 1908 φέρει δυσανάγνωστη υπογραφή).^[13]
Το 1909, από τον Φιλολογικό Όμιλο Παρνασσό^[14] και τους Δημήτριο Πατσόπουλο^[15] και Παύλο Καρολίδη^[16].
Το 1911, από την Ελληνική Φιλολογική Εταιρεία (με έδρα την Κωνσταντινούπολη)^[17]
Το 1912, ξανά από τον Γεώργιο Χατζιδάκη.^[18]

Ο Γ. Σουρής παντρεύτηκε το 1881, σε ηλικία 28 ετών την Μαρή Κωνσταντινίδη, από τη Χίο, του γένους Αργέντη Ροδοκανάκη, με την οποία και πέρασε μια ευτυχισμένη ζωή αποκτώντας πέντε παιδιά. Η γυναίκα του επέμενε πως είχε έξι, συμπεριλαμβάνοντας και τον σύζυγό της που "καθώς ήταν αδέξιος και ανέμελος" είχε πραγματική ανάγκη μητρικής στοργής και φροντίδας.

Ο Γ. Σουρής πέθανε το 1919 στο Νέο Φάληρο και κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη με τιμές στρατηγού. Από τα πέντε του παιδιά ο Κρίτων και η Αλεξάνδρα δεν απέκτησαν παιδιά. Η Έλλη (Μοσχονά) έζησε στην Αγγλία όπου απέκτησε τέσσερα παιδιά, την Μαρί (άκληρη), τον Γιάννη ο οποίος υπηρέτησε ως πιλότος της RAF και σκοτώθηκε στην μάχη της Αγγλίας, τον Χαράλαμπο (άκληρος) και την Λητώ (Carathers) που απέκτησε μια κόρη (εν ζωή) την Jill που ζει στην Αγγλία. Η Ηρώ (Χαλμούκου) απέκτησε δύο παιδιά την Ναυσικά και τον Τάκη που δεν απέκτησαν παιδιά. Η Μυρτώ παντρεύτηκε τον Νικόλαο Δουμπιώτη (της οικογένειας των αγωνιστών από τα Δουμπιά Χαλκιδικής),τον μετέπειτα γνωστό Μακεδονομάχο Καπετάν Αμύντα (και μετέπειτα στρατηγό). Απέκτησαν δύο παιδιά, τον Ιωάννη και την Ελισάβετ. Ο Ιωάννης κατετάγη εθελοντής στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο και πέθανε στο Αλβανικό μέτωπο. Η Ελισάβετ (Γιαννακοπούλου) απέκτησε δύο παιδιά, τον Δημήτριο και τον Νικόλαο. Και οι δύο ζουν στην Αθήνα και έχουν ο μεν Δημήτριος τρία παιδιά (Αλέξης, Φίλιππος, Βεατρίκη), ο δε Νικόλαος τρία παιδιά (Ελισάβετ, Σμαράγδα, Γεώργιος). Από τα τέκνα του Δημητρίου Γιαννακοπούλου ο Αλέξης έχει αποκτήσει τρία παιδιά, ο Φίλιππος ένα και η Βεατρίκη δύο. Τα τέκνα του Νικολάου Γιαννακοπούλου έχουν αποκτήσει, η Ελισάβετ δύο, η Σμαράγδα ένα και ο Γεώργιος ένα.

Μαρίνα Κοτζαμάνη, Αριστοφάνης, ο σύγχρονος μας: Η θαυμαστή ιστορία της Χειραφετήσεως του Γεωργίου Σουρή, εχθρού των γυναικών , Τα Ιστορικά, Τόμος 14, Τεύχος 26 Ιούνιος 1997, σελ.121-134
Άπαντα τα καλύτερα. Εκδόσεις: Εκδοτική Θεσσαλονίκης, ISBN 960-7318-86-2
Ο Φασουλής Φιλόσοφος. Εκδόσεις: Δωρικός, 1961.
Πολιτικά σατιρικά -Διάφορα σατιρικά (2 Τόμοι). Εκδόσεις: Αλόη
Αριστοφάνους Νεφέλαι. Εκδόσεις: Πελεκάνος. ISBN 960-400-301-1

[1]
Νίκος Δ. Καράμπελας: «Πρεβεζάνικα Χρονικά : Ευρετήριο τευχών 1-50». Πρεβεζάνικα Χρονικά. Ευρετήριο τευχών 1-50. Ίδρυμα Ακτία Νικόπολις. ISBN-13 978-960-7660-25-1.
[2]
Βουρνάς Τάσος, Η δημοσιογραφική σάτιρα, στο συλλογικό έργο: Σάτιρα και Πολιτική στη Νεώτερη Ελλάδα, από τον Σολωμό ως τον Σεφέρη, Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού πολιτισμού & Γενικής Παιδείας, Αθήνα 1979, σελ. 175 - 176
[3]
Σολωμού Αλίκη, "Σουρής Γεώργιος", Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, σελ. 90, Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988
[4]
Μερακλής Μ.Γ., "Γεώργιος Σουρής", Η ελληνική ποίηση· Ρομαντικοί - Εποχή του Παλαμά - Μεταπαλαμικοί· Ανθολογία - Γραμματολογία, σ.406-409. Αθήνα, Σοκόλης, 1977
[5]
Μ. Γκιόλια: Το νεοελληνικό θέατρο στο Αγρίνιο, ΕΠΟΧΗ
[6]
"Ακρόπολις", 26ης Ιανουαρίου 1897, σελ.3 άρθρο με τίτλο Η ΚΑΤΑΔΙΩΞΙΣ ΤΟΥ ΡΩΜΗΟΥ
[7]
Γεώργιος Ρούσσος: «Νεώτερη ιστορία του ελληνικού έθνους»
[8]
«Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2009.
[9]
Σουρής, Γεώργιος. Τα άπαντα του Γεωργίου Σουρή. Αθήνα: Χρίστος Γιοβάνης. σελ. 7-8. "Βιβλιογραφικά το έργο του Σουρή ... αξιόλογη γελοιογραφική και σατιρική ύλη".
[10]
The Nomination Database for the Nobel Prize in Literature, 1901-1950, nobelprize.org
[11]
The Nomination Database for the Nobel Prize in Literature, 1901-1950, nobelprize.org
[12]
The Nomination Database for the Nobel Prize in Literature, 1901-1950, nobelprize.org
[13]
The Nomination Database for the Nobel Prize in Literature, 1901-1950, nobelprize.org
[14]
The Nomination Database for the Nobel Prize in Literature, 1901-1950, nobelprize.org
[15]
The Nomination Database for the Nobel Prize in Literature, 1901-1950, nobelprize.org
[16]
The Nomination Database for the Nobel Prize in Literature, 1901-1950, nobelprize.org
[17]
The Nomination Database for the Nobel Prize in Literature, 1901-1950, nobelprize.org
[18]
The Nomination Database for the Nobel Prize in Literature, 1901-1950, nobelprize.org

Wikisource logo

Στη Βικιθήκη υπάρχει υλικό που έχει σχέση με το θέμα:
Γεώργιος Σουρής

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Γεώργιος Σουρής

Πανελλήνια Ένωση Εφεσίων - Τρία Έργα του Γιώργου Σουρή (Video)
Παύλος Διομήδης, επιμ. (1893). Εικονογραφημένη Εστία. ΑΘήνα: Γεώργιος Δροσίνης, Τυπογραφείο της Εστίας. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2010.
Γεώργιος Σουρής συνοπτικό βιογραφικό σημείωμα από το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών
Οι «Νεφέλες» σε έμμετρη μετάφραση Σουρή από τον ιστότοπο του Νίκου Σαραντάκου
Γεώργιος Σουρής, "Σύντομος αυτοβιογραφία μου" στην Εστία (Τόμ. 24, Αρ. 614 (1887)^{[νεκρός σύνδεσμος]}
Γιώργος Σουρής (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
Γιώργος Σουρής, ενός αιώνα γέλιο (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)

[1145ce9ad5bac08ecef6781e70249e475fca9c23-1] [1]
Νίκος Δ. Καράμπελας: «Πρεβεζάνικα Χρονικά : Ευρετήριο τευχών 1-50». Πρεβεζάνικα Χρονικά. Ευρετήριο τευχών 1-50. Ίδρυμα Ακτία Νικόπολις. ISBN-13 978-960-7660-25-1.

[Σάτιρα-2] [2]
Βουρνάς Τάσος, Η δημοσιογραφική σάτιρα, στο συλλογικό έργο: Σάτιρα και Πολιτική στη Νεώτερη Ελλάδα, από τον Σολωμό ως τον Σεφέρη, Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού πολιτισμού & Γενικής Παιδείας, Αθήνα 1979, σελ. 175 - 176

[3] [3]
Σολωμού Αλίκη, "Σουρής Γεώργιος", Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, σελ. 90, Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988

[4] [4]
Μερακλής Μ.Γ., "Γεώργιος Σουρής", Η ελληνική ποίηση· Ρομαντικοί - Εποχή του Παλαμά - Μεταπαλαμικοί· Ανθολογία - Γραμματολογία, σ.406-409. Αθήνα, Σοκόλης, 1977

[5] [5]
Μ. Γκιόλια: Το νεοελληνικό θέατρο στο Αγρίνιο, ΕΠΟΧΗ

[6] [6]
"Ακρόπολις", 26ης Ιανουαρίου 1897, σελ.3 άρθρο με τίτλο Η ΚΑΤΑΔΙΩΞΙΣ ΤΟΥ ΡΩΜΗΟΥ

[7] [7]
Γεώργιος Ρούσσος: «Νεώτερη ιστορία του ελληνικού έθνους»

[8] [8]
«Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2009.

[9] [9]
Σουρής, Γεώργιος. Τα άπαντα του Γεωργίου Σουρή. Αθήνα: Χρίστος Γιοβάνης. σελ. 7-8. "Βιβλιογραφικά το έργο του Σουρή ... αξιόλογη γελοιογραφική και σατιρική ύλη".

[10] [10]
The Nomination Database for the Nobel Prize in Literature, 1901-1950, nobelprize.org

[11] [11]
The Nomination Database for the Nobel Prize in Literature, 1901-1950, nobelprize.org

[12] [12]
The Nomination Database for the Nobel Prize in Literature, 1901-1950, nobelprize.org

[13] [13]
The Nomination Database for the Nobel Prize in Literature, 1901-1950, nobelprize.org

[14] [14]
The Nomination Database for the Nobel Prize in Literature, 1901-1950, nobelprize.org

[15] [15]
The Nomination Database for the Nobel Prize in Literature, 1901-1950, nobelprize.org

[16] [16]
The Nomination Database for the Nobel Prize in Literature, 1901-1950, nobelprize.org

[17] [17]
The Nomination Database for the Nobel Prize in Literature, 1901-1950, nobelprize.org

[18] [18]
The Nomination Database for the Nobel Prize in Literature, 1901-1950, nobelprize.org

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

Wikiwand in your browser!

Γεώργιος Σουρής

Wikiwand in your browser!

Βιογραφικά στοιχεία

Χαρακτηριστικά του έργου του

Οικογένεια

Προτεινόμενη βιβλιογραφία

Παραπομπές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Γεώργιος Σουρής

Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Γεώργιος Σουρής (Ελληνικά)
Γέννηση	2 Φεβρουαρίου 1853 Ερμούπολη
Θάνατος	26 Αυγούστου 1919 Νέο Φάληρο^[1]
Εθνικότητα	Έλληνας
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ελληνικά νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ποιητής συγγραφέας
Αξιοσημείωτο έργο	Ο Ρωμηός
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα