From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι βενζοδιαζεπίνες αποτελούν μια κατηγορία φαρμάκων με ηρεμιστικές, υπνωτικές, αγχολυτικές, αντισπασμωδικές, αναισθητικές και μυοχαλαρωτικές ιδιότητες. Χρησιμοποιούνται συχνά για να προσφέρουν ανακούφιση σύντομης διάρκειας στις καταστάσεις σοβαρού άγχους ή αϋπνίας.
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Χρησιμοποιούνται επίσης για τη θεραπεία των σπασμωδικών κρίσεων και συμβάλλουν στην επαγωγή της αναισθησίας. Η χρήση τέτοιων ουσιών μπορεί να είναι προβληματική μακροπρόθεσμα λόγω ανάπτυξης ανοχής και μπορεί να προκαλέσουν εξάρτηση, σωματική και ψυχική. Οι βενζοδιαζεπίνες δεν είναι αγωνιστές των GABA υποδοχέων (γ-αμινοβουτυρικό οξύ), δηλαδή δεν προκαλούν οι ίδιες ενεργοποίηση τους, αλλά αλλοστερικοί διαμορφωτές τους, δηλαδή μεταβάλλουν την δράση τους συνδεόμενες σε διαφορετικό μέρος του νευρώνα (βενζοδιαζεπινικός υποδοχέας). Έτσι αυξάνουν την διαπερατότητα των ιόντων χλωρίου στους GABAεργικούς νευρώνες, αυξάνοντας την δραστικότητα των πραγματικών αγωνιστών.[1] Οι βενζοδιαζεπίνες επιδρούν κυρίως στην υποομάδα α των GABA υποδοχέων.
Λόγω της αποτελεσματικότητάς τους και του μειωμένου αριθμού παρενεργειών, σε σύγκριση με τα βαρβιτουρικά, οι βενζοδιαζεπίνες έχουν καθιερωθεί ως το επιλεγμένο φάρμακο για τη θεραπεία των διαταραχών που οφείλονται στο άγχος και την αϋπνία.
Η δομή των βενζοδιαζεπινών αποτελείται από έναν αρωματικό δακτύλιο (βενζολικό) και από έναν διαζεπινικό δακτύλιο που αποτελείται από επτά άτομα: πέντε άτομα άνθρακα και δυο αζώτου με μια φαινυλική ρίζα στη θέση 5.
Οι βενζοδιαζεπίνες έχουν ηρεμιστικές, υπνωτικές, αγχολυτικές, αντισπασμωδικές, μυοχαλαρωτικές και αναισθητικές δράσεις,[2][3] οι οποίες είναι χρήσιμες για διάφορες ενδείξεις, όπως στην εξάρτηση από αλκοόλ, στις επιληπτικές κρίσεις, στο άγχος, στη διαταραχή πανικού, στην ανησυχία και στην αυπνία. Οι περισσότερες χορηγούνται από του στόματος, ωστόσο μπορούν να χορηγηθούν ενδοφλέβια, ενδομυικά ή από το ορθό.[4] Γενικά οι βενζοδιαζεπίνες είναι καλά ανεκτές και είναι ασφαλή και αποτελεσματικά φάρμακα για μικρό χρονικό διάστημα χορήγησης, σε μεγάλη ποικιλία ενδείξεων.[5][6] Μπορεί να αναπτυχθεί ανοχή στα αποτελέσματά τους και υπάρχει ο κίνδυνος της ανάπτυξης εξάρτησης, και σε περίπτωση διακοπής μπορεί να δημιουργηθεί σύνδρομο στέρησης. Αυτοί οι παράγοντες, σε συνδυασμό με άλλες πιθανές δευτερεύουσες δράσεις έπειτα από παρατεταμένη χρήση, όπως ψυχοκινητική και γνωστική βλάβη, καθώς και διαταραχές της μνήμης, περιορίζουν τη μακροχρόνια χρήση τους.[7][8] Τα αποτελέσματα από τη μακροχρόνια χρήση ή κατάχρηση των βενζοδιαζεπινών περιλαμβάνουν την τάση να προκαλούν ή να επιδεινώνουν γνωστικά ελλείμματα, την κατάθλιψη ή το άγχος.[9][10]
Οι βενζοδιαζεπίνες είναι αποτελεσματικές, καλά ανεκτές και δρουν άμεσα όσον αφορά την αγχολυτική τους δράση. Για αυτό το λόγο χρησιμοποιούνται συχνά για την αντιμετώπιση του άγχους που σχετίζεται με τη διαταραχή πανικού.[11] Ωστόσο, υπάρχουν διαφωνίες σχετικά με τη μακροχρόνια χρήση των βενζοδιαζεπινών στη διαταραχή πανικού. Οι απόψεις κυμαίνονται από αυτές που υποστηρίζουν ότι δεν είναι αποτελεσματικές σε μακροχρόνια χρήση[12] και ότι θα πρέπει να χορηγούνται μόνο σε περιπτώσεις ανθεκτικές στη θεραπεία[13], σε αυτές που υποστηρίζουν ότι είναι το ίδιο αποτελεσματικές σε μακροχρόνια χρήση με τους εκλεκτικούς αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRIs).[14]
Οι βενζοδιαζεπίνες συνήθως χορηγούνται από του στόματος, ωστόσο σε περιπτώσεις κρίσεων πανικού η λοραζεπάμη και η διαζεπάμη μπορούν να χορηγηθούν και ενδοφλεβίως.[4]
Οι βενζοδιαζεπίνες είναι αποτελεσματικές στην βραχυχρόνια αντιμετώπιση της γενικευμένης αγχώδους διαταραχής (ΓΑΔ), αλλά δεν έχουν κάποιο αποτέλεσμα στη γενικότερη μακροχρόνια αντιμετώπισή της.[15]
Οι βενζοδιαζεπίνες είναι χρήσιμες στη βραχύχρονη αντιμετώπιση της αϋπνίας. Η χρήση τους δεν πρέπει να παρατείνεται πέραν των 2 με 4 εβδομάδων, για να αποφευχθεί η πιθανότητα ανάπτυξης εξάρτησης. Είναι προτιμότερο να χρησιμοποιούνται διακεκομμένα και στη χαμηλότερη αποτελεσματική δόση. Βελτιώνουν τα προβλήματα που σχετίζονται με τον ύπνο, μειώνοντας το χρονικό διάστημα μέχρι την έλευση του ύπνου και αυξάνοντας το συνολικό χρόνο του ύπνου.[16][17]
Το πιο κοινό σύστημα ταξινόμησης των βενζοδιαζεπινών είναι με βάση τον χρόνο ημιζωής τους (μεταξύ παρενθέσεων η εμπορική ονομασία που χρησιμοποιείται περισσότερο):
Ημιζωή μεγαλύτερη των 30 ωρών:
Ημιζωή μεταξύ 20 και 30 ωρών:
Ημιζωή μικρότερη των 20 ωρών:
Ημιζωή από 1 έως 7 ώρες:
Οι βενζοδιαζεπίνες παρουσιάζουν διάφορες κοινές θεραπευτικές ενδείξεις:
Οι θεραπευτικές ενδείξεις οφείλονται στην ικανότητα των βενζοδιαζεπινών να αυξάνουν τη μετάδοση του GABA. Όλες οι βενζοδιαζεπίνες προκαλούν όλες αυτές τις θεραπευτικές ενέργειες, αν και μεταξύ των μορίων των βενζοδιαζεπινών υπάρχουν διαφορές στο βαθμό που επιδρούν. Επομένως, δεν υπάρχουν για παράδειγμα μόρια με επίδραση μόνο μυοχαλαρωτική, αλλά μόρια με επίδραση κυρίως μυοχαλαρωτική και σε κάπως μικρότερο βαθμό με τις υπόλοιπες επιδράσεις.
Οι ανεπιθύμητες ενέργειες παρουσιάζονται συνήθως ως μια ενίσχυση των θεραπευτικών ενεργειών. Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες που έχουν αναφερθεί είναι οι εξής:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
