Βέρα Πόποβα

Η Βέρα Εβσταφίεβνα Πόποβα, η Βέρα Μπογκντανόβσκαγια (Ρωσικά :Вера Евстафьевна Попова, 17 Σεπτεμβρίου 1867 - 8 Μαΐου 1896) ήταν Ρωσίδα χημικός. Ήταν μια από τις πρώτες γυναίκες χημικούς στη Ρωσία, ^[2] και η πρώτη Ρωσίδα γυναίκα συγγραφέας ενός βιβλίου χημείας. ^[3] Πιθανότατα ήταν η πρώτη γυναίκα που πέθανε εξαιτίας της χημείας, ως αποτέλεσμα έκρηξης στο εργαστήριό της.

Βέρα Εβσταφίεβνα Πόποβα
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	17 Σεπτεμβρίου 1867 (1867-09-17) Αγία Πετρούπολη
Θάνατος	8 Μαΐου 1896 (28 ετών) Ιζέφσκ
Συνθήκες θανάτου	θανατηφόρο δυστύχημα
Εθνικότητα	Ρωσία ! Ρωσία
Χώρα πολιτογράφησης	Ρωσική Αυτοκρατορία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Σπουδές	Σχολή μαθημάτων Μπεστούζεφ Πανεπιστήμιο της Γενεύης[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	χημικός
Εργοδότης	Σχολή μαθημάτων Μπεστούζεφ
Οικογένεια
Σύζυγος	Yakov Popov
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Πρώτα χρόνια και εκπαίδευση

Η Βέρα Πόποβα γεννήθηκε το 1867 στην Αγία Πετρούπολη. Ο πατέρας της, Εβστάφι Ιβάνοβιτς Μπογκντάνοβσκι, ήταν καθηγητής χειρουργικής. Οι γονείς της κανόνισαν κατ' οίκον εκπαίδευση για τα τρία τους παιδιά. Το 1878, άρχισε τις σπουδές της στο Ινστιτούτο Σμόλνι σε ηλικία 11 ετών. Ξεκινώντας το 1883 πέρασε τέσσερα χρόνια στο ίδρυμα Μπεστούζεβ και μετά από αυτό εργάστηκε για δύο χρόνια σε εργαστήρια της Ακαδημίας Επιστημών και της Στρατιωτικής Χειρουργικής Ακαδημίας. Το 1889 η Πόποβα έφυγε από τη Ρωσία για την Ελβετία, όπου έλαβε διδακτορικό στη χημεία από το Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Υπερασπίστηκε την έρευνά της για τη 1,3-διφαινυλακετόνη το 1892. ^[4] Η Μπογκντανόβσκαγια ήθελε να εργαστεί στο H-C≡P (μεθυλιδινοφωσφάνιο), αλλά είχε πεισθεί να επικεντρωθεί αντ' αυτού στη διβενζυλοκετόνη από τον διδακτορικό της επιβλέπων καθηγητή τον Καρλ Γκρίμπε. ^[5] Εργάστηκε επίσης με τον Δρ Φιλίππε Oγκούστ Γκι στη Γενεύη, ο οποίος εργαζόταν στη στερεοχημεία. ^[6]

Καριέρα

Μαθητές στο εργαστήριο χημείας του εκπαιδευτικού ιδρύματος Μπεστούζεβ

Η Πόποβα επέστρεψε στην Αγία Πετρούπολη το 1892 για να εργαστεί στo εκπαιδευτικό ίδρυμα Μπεστούζεβ, όπου δίδαξε χημεία. Αυτό ήταν ένα ίδρυμα που ιδρύθηκε το 1878 για να ενθαρρύνει τις Ρωσίδες να παραμείνουν στη Ρωσία για να σπουδάσουν. Εργάστηκε ως βοηθός του καθηγητή Λ' βον διδάσκοντας τα πρώτα μαθήματα στη στερεοχημεία. Η φήμη της ως λέκτορας και η γνώση της στη διδασκαλία της επέτρεψαν να γράψει το πρώτο της βιβλίο, το οποίο ήταν για τη βασική χημεία. ^[3] Έγραψε κριτικές, μετέφρασε ακαδημαϊκές εργασίες για τη χημεία και, μαζί με τον καθηγητή της, δημοσίευσε τα έργα του Αλεξάντερ Μπατλέροφ, ο οποίος πέθανε το 1886 ^[4] Μεταξύ 1891 και 1894, δημοσίευσε σε μια σειρά άρθρων σε εφημερίδες βασισμένες στη διδακτορική της διατριβή.

Εκτός από την χημεία η Πόποβα ενδιαφερόταν επίσης για την εντομολογία, τη γραφή και τις γλώσσες. Το 1889, δημοσίευσε μια περιγραφή της εργασίας με τις μέλισσες. Η Πόποβα δημοσίευσε τα δικά της διηγήματα, καθώς και τις μεταφράσεις της από τον Γάλλο διηγηματογράφο Γκυ ντε Μωπασσάν.^[4]

Προσωπική ζωή

Η Πόποβα έφυγε από την Αγία Πετρούπολη και παντρεύτηκε τον στρατηγό Τζέικομπ Κόζμιτς Πόποβ το 1895. Ήταν μεγαλύτερος από αυτήν και διευθυντής ενός στρατιωτικού εργοστασίου χάλυβα και απαίτησε από αυτόν να της χτίσει ένα εργαστήριο όπου θα μπορούσε να συνεχίσει την έρευνα της στη χημεία. Το ζευγάρι ζούσε στο Ιζέβκσι Ζαβόντ, μια πόλη υπό στρατιωτικό έλεγχο που ήταν αφιερωμένη στην κατασκευή όπλων. ^[4] Έχει υποστηριχθεί ότι ο γάμος της Πόποβα μπορεί να ήταν λευκός, καθώς ήταν γνωστό ότι μερικές φορές ρωσίδες γυναίκες παντρεύονταν για να ξεφύγουν από τις παραδόσεις της κοινωνίας. ^[6]

Θάνατος

Η Πόποβα πέθανε στις 8 Μαΐου 1896 (Γρηγοριανό ημερολόγιο: 26 Απριλίου στο Ιουλιανό Ημερολόγιο),^[4][6] (η ημερομηνία μερικές φορές αναφέρεται ως 1897 σε αγγλικές πηγές) ως αποτέλεσμα μιας έκρηξης που συνέβη ενώ προσπαθούσε να συνθέσει το H-C≡P (μεθυλιδινοφωσφάνιο), μια χημική ουσία παρόμοια με το υδροκυάνιο.^[5] Ήταν μόλις 28 ετών.

Αποτελέσματα

Η χημική ουσία H-C≡P, που προσπαθούσε να συνθέσει τη στιγμή του θανάτου της, δεν δημιουργήθηκε επιτυχώς μέχρι και το 1961 οπού δημιουργήθηκε από φωσφίνη και άνθρακα. ^[7] Είναι εξαιρετικά εύφλεκτη και πολυμερίζεται εύκολα σε θερμοκρασίες άνω των −120 ° C. Το τριπλό σημείο της είναι −124 ° C και καίει αυτομάτως ακόμη και σε χαμηλές θερμοκρασίες όταν εκτίθεται στον αέρα.

Κληροδότημα

Στην Πόποβα έγινε ένα σημαντικό αφιέρωμα στο Περιοδικό του Ρωσικού Συνδέσμου Φυσικών-Χημικών.^[8] Μια πιο σύντομη νεκρολογία εμφανίστηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature ^[9] και μια σύντομη ανακοίνωση στο αμερικανικό περιοδικό Science. ^[10] Μια έκθεση του χημικού Βλαντιμίρ Ιπατίεφ έδειξε ότι ίσως είχε δηλητηριαστεί από το πείραμά της ή είχε αυτοκτονήσει, αλλά αυτή η άποψη δεν υποστηρίχθηκε από άλλες αναφορές.^[6]

Ο πρόωρος θάνατός της οδήγησε στη δημιουργία ενός ταμείου στη μνήμη της από τον σύζυγό της για να βοηθήσει γυναίκες φοιτητές.  Το πορτρέτο της αναρτήθηκε επίσης στο Γυναικείο Κολλέγιο όπου είχε εκπαιδευτεί. 

Στην Πόποβα οφείλεται η ταξινόμηση της 1,3-διφαινυλακετόνης. Αυτό έθεσε τα θεμέλια για συνθετικές ακρυλικές ρητίνες που δημιουργήθηκαν από την ακετόνη κυανοϋδρίνη. ^[4]

Παραπομπές

1. Ανακτήθηκε στις 8  Ιουλίου 2019.
2. Ledkovskaia-Astman, Marina· Rosenthal, Charlotte (1994). Dictionary of Russian Women Writers. Westport, CT: Greenwood Publishing Group. ISBN 978-0-313-26265-4.
3. Rulev, Alexander Yu.; Voronkov, Mikhail G. (2013). «Women in chemistry: a life devoted to science». New Journal of Chemistry 37 (12): 3826. doi:10.1039/C3NJ00718A.
4. Anne C. Hughes, "Vera Evstaf'evna Bogdanovskaia," in Marilyn Ogilvie, Joy Harvey, and Margaret Rossiter (eds.), Biographical Dictionary of Women in Science: Pioneering Lives from Ancient Times to the Mid-Twentieth Century. New York: Routledge, 2014; pg. 153.
5. Rayner-Canham, Marelene· Rayner-Canham, Geoffrey (2001). Women in Chemistry: Their Changing Roles from Alchemical Times to the Mid-twentieth Century. Philadelphia: Chemical Heritage Foundation. σελ. 64. ISBN 978-0-941901-27-7.
6. Elder, Eleanor S (April 1979). «The Deadly Outcome of Chance-Vera Estaf'evna Bogdanovskaia». Journal of Chemical Education 56 (4): 251–2. doi:10.1021/ed056p251. Bibcode: 1979JChEd..56..251E. https://archive.org/details/sim_journal-of-chemical-education_1979-04_56_4/page/251.
7. Gier TE (1961). «HCP, A Unique Phosphorus Compound». Journal of the American Chemical Society 83 (7): 1769–1770. doi:10.1021/ja01468a058.
8. Gustavsona, G. (1897). «A few words about Vera Estaf'evna Bogdanovskaia». Journal of the Russian Physical Chemical Society 29: 147–151.
9. «Obituary». Nature 56 (1441): 132. 16 July 1897. doi:10.1038/056129c0. Bibcode: 1897Natur..56R.129..
10. «Scientific Notes and News». Science 6 (133): 96. 1897. doi:10.1126/science.6.133.94. Bibcode: 1897Sci.....6...94.. https://zenodo.org/record/1974994.