Γαλλίδα ηθοποιός (1932-2024) From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Ανούκ Εμέ (Anouk Aimee, πραγματικό ονοματεπώνυμο Nicole Françoise Florence Dreyfus[1], Παρίσι, 27 Απριλίου 1932 - 18 Ιουνίου 2024) ήταν Γαλλίδα ηθοποιός που εμφανίσθηκε σε 70 κινηματογραφικές ταινίες από το 1947, έχοντας πραγματοποιήσει το ξεκίνημα της καριέρας της από την ηλικία των 14 ετών.
| Ανούκ Αιμέ | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Anouk Aimée (Γαλλικά) |
| Προφορά | |
| Ψευδώνυμο | Anouk Aimée |
| Γέννηση | 27 Απριλίου 1932 17ο Διαμέρισμα, Παρίσι |
| Θάνατος | 18 Ιουνίου 2024 (92 ετών) 18ο Διαμέρισμα, Παρίσι |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο Αγίου Βικεντίου, 18ο Διαμέρισμα Παρισιού |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Σπουδές | St Leonards-Mayfield School |
| Ιδιότητα | ηθοποιός ταινιών |
| Σύζυγος | Έντουαρτ Τσίμερμαν (1949–1950), Νίκος Παπατάκης (1951–1954), Πιέρ Μπαρού (1966–1969) και Άλμπερτ Φίνεϊ (1970–1978) |
| Σύντροφος | Μαρτσέλο Μαστρογιάνι |
| Τέκνα | Μανουέλα Παπατάκη |
| Γονείς | Ζενεβιέβ Σόρια |
| Βραβεύσεις | Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ηθοποιού σε δραματική ταινία (1966), Βραβείο Γυναικείου ρόλου Φεστιβάλ Καννών (1980), τιμητικό βραβείο Σεζάρ (2002), βραβείο BAFTA καλύτερου Α΄ γυναικείου ρόλου (1968), Τιμητική Χρυσή Άρκτος (2003), Διοικητής του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων, Μετάλλιο της Πόλης του Παρισιού και Henri-Langlois award (2009) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Στα πρώτα της βήματα σπούδασε υποκριτική και χορό, παράλληλα με τη βασική της εκπαίδευση. Αν και τα περισσότερα έργα στα οποία πρωταγωνίστησε ή συμμετείχε ήταν γαλλικά, εντούτοις έλαβε επίσης μέρος και σε ταινίες που παρήχθησαν σε μια σειρά από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως σε Ισπανία, Μεγάλη Βρετανία, Ιταλία και Γερμανία, αλλά και στην Αμερική. Μεταξύ των γνωστότερων ταινιών της περιλαμβάνεται το Ντόλτσε Βίτα του Φεντερίκο Φελίνι (1960), μετά από το οποίο η Εμέ θεωρήθηκε ένα "ανερχόμενο, εκπληκτικό αστέρι" στον κόσμο του κινηματογραφικού θεάματος[2]. Ακολούθως, έπαιξε στα έργα Λόλα, η γυναίκα της ακολασίας (1961) του Ζακ Ντεμί, "8½" (Φελίνι, 1963), George Cukor’s Justine (Ντεμί, 1969), Η τραγωδία ενός γελοίου ανθρώπου (1981) του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι και Πρετ-α-πορτέ του Ρόμπερτ Άλτμαν (1994). Χάρις στην ερμηνεία της στην ταινία Ένας άντρας και μια γυναίκα (1966), η οποία τιμήθηκε με βραβείο Όσκαρ, κατέκτησε την παγκόσμια αναγνώριση[3].
Έχει καταγραφεί σαν μια ηθοποιός εκπάγλου καλλονής και μια από τους 100 πιο ελκυστικούς ηθοποιούς στην ιστορία του κινηματογράφου, σύμφωνα με μια δημοσκόπηση του 1995 που διενέργησε το περιοδικό Empire. Το πρότυπο που ενσάρκωνε ήταν αυτό της "μοιραίας γυναίκας", με μελαγχολική αύρα.
Στα '60ς, το περιοδικό Life έγραψε ότι "μετά από κάθε ταινία, η αινιγματική ομορφιά της ενισχύεται στη μνήμη του κοινού" και την αποκάλεσε ως την ομορφότερη κάτοικο της "Αριστερής Όχθης" του Σηκουάνα[4], εννοώντας ότι οι ρόλοι που απέδιδε ήταν ιδιαίτερης καλλιτεχνικής κουλτούρας.
Στα 1967 η Εμέ βραβεύθηκε με τον "Χρυσό Σκούφο" σαν καλύτερη δραματική ηθοποιός και επιπλέον της απονεμήθηκε το βραβείο της καλύτερης ηθοποιού του Φεστιβάλ των Καννών του 1980. Στα 2002 τιμήθηκε με το Εθνικό Βραβείο Κινηματογράφου (César) της Γαλλίας.
Απεβίωσε στην οικία της στο 18ο Διαμέρισμα του Παρισιού, στις 18 Ιουνίου 2024 σε ηλικία 92 ετών.[5] Κηδεύτηκε σε στενό κύκλο στις 25 Ιουνίου, στο κοιμητήριο του Αγίου Βικεντίου στη Μονμάρτρη.[6]
| Έτος | Τίτλος | Ρόλος | Σκηνοθέτης |
|---|---|---|---|
| 1947 | La Maison sous la mer | Anouk | Henri Calef |
| 1949 | Les amants de Vérone ("The Lovers Of Verona") | Georgia (a modern Juliet) | André Cayatte |
| 1950 | Golden Salamander | Anna | Ronald Neame |
| 1952 | La Bergère et le ramoneur (animation film) | Voice (the female shepherd) | Paul Grimault |
| Le Rideau cramoisi | Albertine | Alexandre Astruc | |
| 1955 | Contraband Spain | Elena Vargas | Lawrence Huntington |
| Les Mauvaises rencontres ("Bad Liaisons") | Catherine Racan | Alexandre Astruc | |
| 1956 | Ich suche Dich | Francoise Maurer | O.W. Fischer |
| 1957 | Pot-Bouille | Marie | Julien Duvivier |
| 1958 | Οι εραστές του Μοντπαρνάς (Montparnasse 19) | Ζαν Εμπουτέρν | Ζακ Μπεκέρ |
| 1959 | The Journey | Eva | Ανατόλ Λίτβακ |
| La tête contre les murs | Stéphanie | Georges Franju | |
| Les Dragueurs | Jeanne | Jean-Pierre Mocky | |
| 1960 | La Dolce Vita | Maddalena | Φεντερίκο Φελίνι |
| The Joker | Hélène Laroche | Philippe de Broca | |
| 1961 | Il giudizio universale ("The Last Judgement") | Irene | Βιτόριο ντε Σίκα |
| Lola | Lola | Ζακ Ντεμί | |
| 1962 | Sodom and Gomorrah | Queen Bera | Ρόμπερτ Όλντρις |
| Il giorno più corto ("The shortest Day") | cameo appearance | Σέρτζιο Κορμπούτσι | |
| 1963 | Fellini's 8½ | Luisa Anselmi | Φεντερίκο Φελίνι |
| 1964 | Le voci bianche ("White Voices") | Lorenza | Pasquale Festa Campanile |
| La fuga ("The Escape") | Luisa | Paolo Spinola | |
| 1965 | The Dreamer | Valeria | Massimo Franciosa |
| 1966 | Ένας άντρας και μια γυναίκα ("A Man and a Woman") | Anne Gauthier | Κλοντ Λελούς |
| 1968 | Un soir, un train (One Night... A Train) | Anne | André Delvaux |
| 1969 | Model Shop | Lola | Ζακ Ντεμί |
| The Appointment | Carla | Σίντνεϊ Λουμέτ | |
| Justine | Justine | Τζορτζ Κιούκορ | |
| 1976 | Si c'était à refaire ("If I Had to Do It All Over Again") | Sarah Gordon | Claude Lelouch |
| 1978 | Mon premier amour | Jane Romain (the mother) | Elie Chouraqui |
| 1979 | (Salto nel vuoto) ("A Leap in the Dark") | Marta Ponticelli | Μάρκο Μπελόκιο |
| 1981 | La Tragedia di un uomo ridicolo ("Tragedy of a Ridiculous Man") | Barbara Spaggiari | Μπερνάρντο Μπερτολούτσι |
| 1983 | Il generale dell'armata morte ("The General of the Dead Army") | Countess Betsy Mirafiore | Luciano Tovoli |
| Viva la vie | Anouk | Claude Lelouch | |
| 1984 | Success Is the Best Revenge | Monique | Jerzy Skolimowski |
| 1986 | Un Homme et une femme : vingt ans déjà ("A Man and a Woman: 20 Years Later") | Anne Gauthier | Claude Lelouch |
| 1990 | Bethune: The Making of a Hero | Marie-France Coudaire | Phillip Borsos |
| Il y a des jours... et des lunes | as herself | Claude Lelouch | |
| 1994 | Les Cent et une nuits ("A Hundred and One Nights") | Anouk | Ανιές Βαρντά |
| Prêt-à-Porter | Simone Lowenthal | Ρόμπερτ Άλτμαν | |
| 1996 | Hommes, femmes : mode d'emploi | the widow | Claude Lelouch |
| 1998 | L.A. Without a Map | as herself | Mika Kaurismäki |
| 1999 | Une pour toutes ("One 4 All") | the musician's wife | Κλοντ Λελούς |
| 2001 | Festival in Cannes | Millie Marquand | Henry Jaglom |
| 2002 | Napoléon | Letizia Bonaparte | Yves Simoneau |
| 2003 | Ils se marièrent et eurent beaucoup d'enfants ("Happily Ever After") | Vincent's mother | Yvan Attal |
| 2003 | La Petite prairie aux bouleaux | Myriam | Marceline Loridan-Ivens |
| 2010 | Paris Connections | Agnès | Harley Cokeliss |
| 2011 | Tous les soleils | Agathe | Philippe Claudel |
| 2012 | Mince alors! | mother | Charlotte de Turckheim |
| 2019 | The Best Years of a Life | Anne Gauthier | Κλοντ Λελούς |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
