πρόσφυμα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	πρόσφυμα	τα	προσφύματα
γενική	του	προσφύματος	των	προσφυμάτων
αιτιατική	το	πρόσφυμα	τα	προσφύματα
κλητική		πρόσφυμα		προσφύματα
Κατηγορία όπως «όνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πρόσφυμα < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή πρόσφυμα ("εκβλάστημα"). , σημασιολογικό δάνειο από τη νεολατινική affixum ^[1]

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈpɾo.sfi.ma/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πρό‐σφυ‐μα

παλιότερος συλλαβισμός : πρόσ‐φυ‐μα

Ουσιαστικό

πρόσφυμα ουδέτερο

• (γλωσσολογία) μόρφημα που προστίθεται στο θέμα κάποιας λέξης (ως πρόθημα, ένθημα ή ως επίθημα) για την παραγωγή μιας νέας λέξης

Συνώνυμα

• παράθημα
• αλλά όχι παράθεμα

Συγγενικά

• προσφύομαι
• πρόσφυση
• → και δείτε τη λέξη φύομαι

Υπώνυμα

• επίθημα
• ένθημα
• πρόθημα

Μεταφράσεις

    πρόσφυμα

αγγλικά : affix (en) γερμανικά : Affix (de) λατινικά : affixum (la)

Αναφορές

1. πρόσφυμα - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	πρόσφυμᾰ	τὰ	προσφύμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	προσφύμᾰτος	τῶν	προσφυμᾰ́των
δοτική	τῷ	προσφύμᾰτῐ	τοῖς	προσφύμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	πρόσφυμᾰ	τὰ	προσφύμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		πρόσφυμᾰ		προσφύμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		προσφύμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		προσφυμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πρόσφυμα (ελληνιστική κοινή) < πρόσ- + αρχαία ελληνική φῦμα < φύω

Ουσιαστικό

πρόσφῡμα ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή) εκβλάστημα

Συγγενικά

• παράφυμα

→ και δείτε τη λέξη φῦμα

Πηγές

• πρόσφυμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.