Ιταλός ποδοσφαιριστής From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Αλεσάντρο «Σάντρο» Ματσόλα (ιταλικά: Alessandro "Sandro" Mazzola, ιταλική προφορά: [ˈsandro matˈtsɔːla], γεννήθηκε 8 Νοεμβρίου 1942) είναι Ιταλός πρώην ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν ως επιθετικός μέσος. Ένας από τους καλύτερους Ιταλούς παίκτες όλων των εποχών και στη θέση του παγκόσμια,[1][2][3] ψηφίστηκε 43ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα στις εκλογές της IFFHS.[4]
 Με την Ίντερ το 1971 | ||||||||||||||
| Προσωπικές πληροφορίες | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Πλήρες όνομα | Αλεσάντρο Ματσόλα | |||||||||||||
| Ημερ. γέννησης | 8 Νοεμβρίου 1942 | |||||||||||||
| Τόπος γέννησης | Τορίνο, Ιταλία | |||||||||||||
| Ύψος | 1,79 μ. | |||||||||||||
| Θέση | Μέσος | |||||||||||||
| Ομάδες νέων | ||||||||||||||
| 1958–1960 | Ίντερ | |||||||||||||
| Επαγγελματική καριέρα* | ||||||||||||||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† | |||||||||||
| 1960–1977 | Ίντερ | 418 | (116) | |||||||||||
| Σύνολο | 418 | (116) | ||||||||||||
| Εθνική ομάδα | ||||||||||||||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† | |||||||||||
| 1963–1974 | Ιταλία | 70 | (22) | |||||||||||
Τίτλοι
| ||||||||||||||
| * Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). | ||||||||||||||
Ο Σάντρο Ματσόλα γεννήθηκε στο Τορίνο και είναι ο μεγαλύτερος γιος του Βαλεντίνο Ματσόλα, αρχηγού της θρυλικής ομάδας της Τορίνο και του μεγαλύτερου ποδοσφαιρικού σταρ της μεταπολεμικής Ιταλίας, ο οποίος σκοτώθηκε με το μεγαλύτερο μέρος της ομάδας του σε αεροπορικό δυστύχημα το 1949 στη Σουπέργκα.[5] Μαζί με τον μικρότερο αδερφό του Φερούτσιο, μετακόμισε στην Ίντερ το 1958 σε ηλικία 16 ετών. Έκανε το ντεμπούτο του στο πρωτάθλημα στις 10 Ιουνίου 1961 στο ντέρμπι απέναντι στη Γιουβέντους που ήταν επαναληπτικό. Στο 31ο λεπτό του πρώτου αγώνα ο Ετζίντιο Μορμπέλο της Ίντερ χτυπήθηκε από ένα αντικείμενο, αρκετοί οπαδοί εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο και ο διαιτητής αποφάσισε να διακόψει την αναμέτρηση του Τορίνου. Η διοργανώτρια αρχή έκρινε υπαίτια τη Γιουβέντους για όσα συνέβησαν και στις 24 Απριλίου χάρισε τους δύο βαθμούς της νίκης στην Ίντερ. Η Γιουβέντους άσκησε έφεση και δικαιώθηκε. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας ο προπονητής Ελένιο Ερέρα αποφάσισε να μην επιτρέψει επαγγελματίες να αγωνιστούν και η ομάδα νέων έχασε με 9–1. Ο Ματσόλα σημείωσε το γκολ της παρηγοριάς με πέναλτι. Ήταν η μόνη του εμφάνιση εκείνη τη χρονιά.[6][7]
Τα επόμενα χρόνια δημιουργήθηκε μια από τις καλύτερες ομάδες στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, η αποκαλούμενη Grande Inter (Μεγάλη Ίντερ).[8][9] Η βασική δομή και η συνταγή επιτυχίας ήταν το κατενάτσιο βασιζόμενο σε δυναμικούς αμυντικούς με κορυφαίο το Τζιατσίντο Φακέτι. Ο Ματσόλα βρισκόταν σε αυτό το σύστημα παιχνιδιού από την αγωνιστική περίοδο 1962–63, όταν έγινε βασικός στην ομάδα συμμετέχοντας σε 23 αγώνες πρωταθλήματος και σημειώνοντας 10 τέρματα.[7][10] Λειτούργησε ως επιθετικός μέσος χάρις στη δημιουργικότητα και την παραγωγικότητά του.[11] Κατά τη ακμή της καριέρας του, διακρίθηκε για τον ρυθμό, την αντοχή, την ισορροπία, την επιτάχυνση και την ευελιξία του, ιδίως την ντρίμπλα εν κινήσει, η οποία μαζί με τον εξαιρετικό έλεγχο της μπάλας και την τεχνική του ικανότητα, του επέτρεψε να είναι ανίκητος με τους αμυντικούς σε ένας-με-έναν αναμετρήσεις.[12] Το κατενάτσιο αποδείχθηκε επιτυχημένο: το 1963, το 1965 και το 1966 η Ίντερ κατέκτησε τον τίτλο του πρωταθλήματος, με το Ματσόλα να είναι ο πρώτος σκόρερ με 17 γκολ στο πρωτάθλημα το 1964–65.[13][14][15] Η Ίντερ ήταν επίσης επιτυχημένη διεθνώς: η Ρεάλ Μαδρίτης ηττήθηκε με 3–1 στον τελικό του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1964, με το Ματσόλα να έχει δύο γκολ στον τελικό ενώ παράλληλα είχε και την αμυντική ευθύνη της επιτήρησης του Αλφρέδο Ντι Στέφανο ανταποκρινόμενος εξαιρετικά.[5][16] Με συνολικά 7 γκολ, κέρδισε τον τίτλο του πρώτου σκόρερ της διοργάνωσης.[17] Την επόμενη χρονιά, η Ίντερ υπερασπίστηκε τον τίτλο όταν νίκησε τη Μπενφίκα με 1–0. Το 1964 και το 1965, οι νερατζούρι κέρδισαν ακόμη και το Διηπειρωτικό Κύπελλο.[10] Το 1967, η Ίντερ έχασε 2–1 στον τελικό του μεγάλου Ευρωπαϊκού Κυπέλλου απέναντι στη Σέλτικ Γλασκόβης. Ο Ματσόλα έβαλε την ομάδα του μπροστά με πέναλτι αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό.[18]
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο ρόλος του Ματσόλα άλλαξε: ο κορυφαίος Ισπανός Λουίς Σουάρεθ έφυγε και ο Ιταλός ανέλαβε αρχηγός αγωνιζόμενος ως επιτελικός μέσος.[11] Το 1970–71 κέρδισε το τέταρτο πρωτάθλημα και οι αθλητικοί δημοσιογράφοι τον ψήφισαν δεύτερο καλύτερο Ευρωπαίο ποδοσφαιριστή της χρονιάς πίσω από τον Γιόχαν Κρόιφ στο διαγωνισμό της Χρυσής Μπάλας.[19]
Μετά από 17 χρόνια εγκατέλειψε την ενεργό δράση με τελευταίο του παιχνίδι να είναι ο τελικός του Κυπέλλου Ιταλίας στις 2 Ιουλίου 1977 απέναντι στη Μίλαν, η οποία κέρδισε με 2–0. Συνολικά, ο Ματσόλα έπαιξε σε 565 επίσημα παιχνίδια (158 γκολ) για την Ίντερ, τα οποία κατανέμονται ως εξής: 418 παιχνίδια (116 γκολ) στο πρωτάθλημα, 80 παιχνίδια (24 γκολ) στο Κύπελλο και 67 παιχνίδια (18 γκολ) στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις.[13]
Έκανε το ντεμπούτο του στην εθνική ομάδα στις 12 Μαΐου 1963 στη νίκη 3–0 επί των παγκόσμιων πρωταθλητών της Βραζιλίας, όπου σημείωσε ένα γκολ.[20] Το 1966 ήταν μέλος της ομάδας του Παγκόσμιου Κυπέλλου στην Αγγλία και χρησιμοποιήθηκε σε όλους τους αγώνες. Σημείωσε ένα γκολ στη νίκη με 2–0 επί της Χιλής. Αλλά η Ιταλία έχασε δύο αγώνες, συμπεριλαμβανομένης μιας ταπεινωτικής ήττας από τη Βόρεια Κορέα και αποκλείστηκε από την πρώτη φάση.[21]
Δύο χρόνια αργότερα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1968, ο Ματσόλα οδήγησε τη Squadra Azzurra στον τίτλο και συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης.[22] Στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου του 1970 στο Μεξικό, οι Ιταλοί ήταν από τα φαβορί για τον τίτλο, αλλά με ένα πρόβλημα: την παρουσία δύο σπουδαίων παικτών στην ίδια θέση, Ματσόλα και Τζάνι Ριβέρα. Ο προπονητής αποφάσισε να ξεκινά ο Ματσόλα και στο δεύτερο ημίχρονο να μπαίνει ο Ριβέρα. Στον τελικό απέναντι στη Βραζιλία ο Ματσόλα έμεινε μέχρι το 83ο λεπτό και ο προπονητής επικρίθηκε έντονα.[23][24]
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 οι Ιταλοί ήταν απογοητευτικοί και ο τελευταίος διεθνής αγώνας του Ματσόλα ήταν με την Πολωνία που σήμανε και τον αποκλεισμό από τον πρώτο γύρο. Ολοκλήρωσε την διεθνή καριέρα του με 70 συμμετοχές και 22 τέρματα.[20] Μετά το τέλος της καριέρας του έγινε τηλεσχολιαστής αγώνων ποδοσφαίρου.
Ίντερ
Ιταλία
Ατομικές διακρίσεις
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
