From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Μάλκολμ Γ΄ της Σκωτίας ή Μάλκολμ ο Μέγας (Malcolm III of Scotland, 1031 - 13 Νοεμβρίου 1093) βασιλιάς της Σκωτίας (1058 - 1093) ήταν μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του Ντάνκαν Α΄ της Σκωτίας.[1][2] Η μακρόχρονη βασιλεία του Μάλκολμ 35 ετών ήταν η έναρξη της Σκώτο - Νορμανδικής εποχής. Το βασίλειο του Μάλκολμ δεν περιείχε ολόκληρη τη σύγχρονη Σκωτία, στα βόρεια και δυτικά κατοικούσαν Σκανδιναβοί και Γαέλοι, οι περιοχές που είχε στην κυριαρχία του ο βασιλιάς δεν επεκτάθηκαν μέχρι τον 12ο αιώνα πέρα από τα όρια του Μάλκολμ Β΄. Ο Μάλκολμ Γ΄ έκανε μια σειρά από πολέμους με την Αγγλία με στόχο την κατάκτηση της κομητείας της Νορθουμβρίας αλλά οι πόλεμοι δεν έφεραν καμιά επέκταση του βασιλείου στα νότια. Το βασικότερο κατόρθωμα του Μάλκολμ Γ΄ είναι ότι πέτυχε να εγκαταστήσει τη δυναστεία του στη Σκωτία πολλά χρόνια.[3] Ο ρόλος του σαν γενάρχης της δυναστείας οφείλεται περισσότερο σε προπαγάνδα του μικρότερου γιου του Δαυίδ Α΄ της Σκωτίας και των απογόνων του.[4] Η δεύτερη σύζυγος του Μάλκολμ Γ΄ Αγία Μαργαρίτα της Σκωτίας είναι Σκωτσέζα Αγία. Ο Μάλκολμ Γ΄ δεν έμεινε γνωστός για την πίστη του, πέρα από την ίδρυση του αβαείου του Ντανφέρμλιν στο Φάιφ δεν έκανε μεγάλες θρησκευτικές μεταρρυθμίσεις.
| Μάλκολμ Γ΄ | |
|---|---|
.JPG) | |
| Περίοδος | 1058 – 1093 |
| Στέψη | 25 Απριλίου 1058 Σκόουν, Σκωτία |
| Προκάτοχος | Λούλαχ της Σκωτίας |
| Διάδοχος | Ντόναλντ Γ΄ της Σκωτίας |
| Γέννηση | 1031 Σκωτία |
| Θάνατος | 13 Νοεμβρίου 1093 Ένικ, Νορθάμπερλαντ, Αγγλία |
| Τόπος ταφής | Τάινμαουθ |
| Σύζυγος | Ίνγκεμποργκ Φίνσντοτιρ Αγία Μαργαρίτα της Σκωτίας |
| Επίγονοι | Ντάνκαν Β΄ της Σκωτίας Εδουάρδος, πρίγκιπας της Σκωτίας Εδμόνδος της Σκωτίας Έθελρεντ της Σκωτίας Έντγκαρ της Σκωτίας Αλέξανδρος Α΄ της Σκωτίας Δαυίδ Α΄ της Σκωτίας Έντιθ Ματθίλδη της Σκωτίας Μαρία της Σκωτίας, κόμισσα της Βουλώνης |
| Οίκος | Οίκος του Ντάνκελντ |
| Πατέρας | Ντάνκαν Α΄ της Σκωτίας |
| Μητέρα | Σάθεν |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο πατέρας του Μάλκολμ Γ΄ έγινε βασιλιάς στα τέλη του 1034 με τον θάνατο του από μητέρα παππού του και προπάππου του ίδιου του Μάλκολμ Γ΄ Μάλκολμ Β΄ της Σκωτίας σε ηλικία 80 ετών. Ο Ιωάννης του Φορντάν που οι πληροφορίες του είναι η αυθεντική πηγή για το έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ Μάκβεθ αναφέρει ότι η μητέρα του Μάλκολμ ήταν ανιψιά του Σιούαρντ, κόμη της Νορθουμβρίας.[5][6] Ένα βασιλικό γενεαλογικό δέντρο καταγράφει το Γαλατικό της όνομα Σαθέν.[7] Άλλες πηγές σημειώνουν ότι δεν ταιριάζουν οι ημερομηνίες με την ηλικία της και μάλλον ήταν ήταν η αδελφή του Σιούαρντ Σιβύλλα που μεταφράζεται στα Κέλτικα με το όνομα Σαθέν.
Η βασιλεία του Ντάνκαν Α΄ δεν ήταν επιτυχής, σκοτώθηκε σε μάχη στις 15 Αυγούστου 1040 από τους άντρες του Μόρεϊ υπό την ηγεσία του Μάκβεθ. Ο Ντάνκαν ήταν νέος όταν πέθανε, ο Μάλκολμ Γ΄ και ο αδελφός του Ντόναλντ Γ΄ της Σκωτίας ήταν ακόμα μικρά παιδιά.[8] Η οικογένεια του Μάλκολμ προσπάθησε να ανατρέψει τον Μάκβεθ (1045) αλλά ο παππούς του Μάλκολμ Κρίναν του Ντανκέλντ σκοτώθηκε στην προσπάθεια.[9] Μετά τον θάνατο του Ντάνκαν Α΄ οι δυο μικροί του γιοι μεταφέρθηκαν μακριά από τη χώρα για ασφάλεια, ο Μάλκολμ απεστάλη στην Αγγλία και ο μικρότερος αδελφός του Ντόναλντ στις Εβρίδες.[10][11] Ο Ιωάννης του Φορντάν παρέχει την πληροφορία ότι ο Μάλκολμ Γ΄ πέρασε τα 17 χρόνια της εξορίας του στην αυλή του Εδουάρδου του Ομολογητή.[12][13] Η σημερινή βασιλική οικογένεια της Αγγλίας έλκει την καταγωγή της στην κόρη του Μάλκολμ Γ΄ Ματθίλδη. Μια άλλη πηγή γράφει ότι η μητέρα του Μάλκολμ πήρε μαζί της τους γιους της στην εξορία στην αυλή του Θόρφιν Σίγκουρντσον, κόμη των Ορκάδων έναν εχθρό της οικογένειας του Μάλκολμ και πιθανότατα ευγενή του Ντάνκαν.[14]
Μια Αγγλική επίθεση (1054) με τον Σιούαρντ, κόμη της Νοθουμβρίας είχε στόχο την ενθρόνιση ενός Μέιλ Κολουίμ, γιο του βασιλιά της Κάμπριας, ο Μέιλ Κολουίμ πιθανότατα ήταν ο μετέπειτα Μάλκολμ Γ΄.[15] Η πρόταση ανήκει σε χρονικά του Σκωτσέζου Ιωάννη του Φορντάν τον 14ο αιώνα όπως επίσης και σε προηγούμενες πηγές του Γουλιέλμου του Μαλμέσμπουρι.[16] Ο Γουλιέλμος του Μαλμέσμπουρι γράφει ότι ο Μάκβεθ σκοτώθηκε σε μάχη από τον Σιούαρντ αλλά είναι γνωστό ότι έζησε δυο χρόνια περισσότερο από τον Σιούαρντ.[17] Ο ιστορικός Άρτσι Ντάνκαν (1926 - 2017) με βάση το Αγγλοσαξωνικό χρονικό καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο Μέιλ Κολουίμ της πηγής δεν ταυτίζεται με τον Μάλκολμ Γ΄ (2002).[18] Η πρόταση του Ντάνκαν βρήκε υποστήριξη από πολλούς μετέπειτα ιστορικούς όπως ο Ρίτσαρντ Οράμ (γεν. 1960), ο Ντάουβίτ Μπράυν (γεν. 1961) και ο Άλεξ Γουλφ (γεν. 1963).[19] Υπάρχει η πρόταση ότι ο Μέιλ Κολουίμ μπορεί να ήταν γιος του Όουεν Φοέλ, Βρετανού βασιλιά της Στραθκλάιντ πιθανότατα με τον Μάλκολμ Β΄ της Σκωτίας.[20][21]
Σύμφωνα με πολλούς ιστορικούς ο Μάκβεθ δολοφονήθηκε στις 15 Αυγούστου 1057 στο Άμπερντίνσαϊρ από τα χέρια του Μάλκολμ.[22][23] Διάδοχος του Μάκβεθ ήταν ο θετός γιος του Λούλαχ της Σκωτίας που στέφθηκε στη Σκον στις 8 Σεπτεμβρίου 1057, ο Λούλαχ σκοτώθηκε από τον Μάλκολμ με προδοσία στις 23 Απριλίου 1058 κοντά στο Χάντλι.[24] Ακολούθησε η στέψη του Μάλκολμ Γ΄, σύμφωνα με τον Ιωάννη του Φορντάν η στέψη έγινε στις 25 Απριλίου 1058.[25] Μια από τις πρώτες πράξεις του Μάλκολμ Γ΄ σύμφωνα με τον Όρντερικ Βιτάλις ήταν το ταξίδι στην αυλή του Εδουάρδου του Ομολογητή για να τακτοποιήσει τον γάμο του με την ανιψιά του Εδουάρδου Μαργαρίτα που είχε φτάσει στην Αγγλία από την Ουγγαρία δυο χρόνια πριν.[26] Η συμφωνία για τον γάμο έγινε (1059) αλλά δεν διατηρήθηκε λόγω της Σκωτσέζικης επίθεσης στη Νορθουμβρία όταν λεηλατήθηκε το Λίντισφαρν.[27] Οι επιδρομές του Μάλκολμ στη Νορθουμβρία σχετίζονται με το αμφισβητούμενο βασίλειο της Κάμπρια που δημιουργήθηκε από τον κόμη Σιούαρντ (1054) και ήταν υπό τον έλεγχο του Μάλκολμ από το 1070.[28]
Τα Σάγκας των Ορκάδων αναφέρουν ότι ο Μάλκολμ Γ΄ παντρεύτηκε στον πρώτο του γάμο τη χήρα του Θόρφιν Σίγκουρντσον Ίνγκεμποργκ Φίνσντοτιρ μια κόρη του Φινν Άρνεσον.[29] Η Ίνγκεμποργκ πέθανε λίγο πριν από το 1070 αλλά το πιθανότερο είναι ότι πέθανε πολύ νωρίτερα γύρω στο 1058. Τα Σάγκας των Ορκάδων καταγράφουν ότι είχαν τουλάχιστον έναν γιο τον Ντάνκαν Β΄ της Σκωτίας που έγινε στη συνέχεια βασιλιάς.[30] Μερικοί μεσαιωνικοί χρονικογράφοι ακολουθούν την άποψη του Γουλιέλμου του Μαλμέσμπουρι σύμφωνα με την οποία ήταν νόθος αλλά ο ισχυρισμός μάλλον ήταν προπαγάνδα με σκοπό να τονίσει τα μεγαλύτερα κληρονομικά δικαιώματα του Μάλκολμ Γ΄ με τη δεύτερη σύζυγο του Μαργαρίτα.[31] Τα Σάγκας των Ορκάδων αναφέρουν επιπλέον τον θάνατο ενός γιου του Μάλκολμ με το όνομα Ντόμναλλ, πιθανότατα ήταν άλλος ένας γιος του Μάλκολμ Γ΄ με την πρώτη του σύζυγο Ίνγκεμποργκ.[32]
Ο γάμος του Μάλκολμ με την Ίνγκεμποργκ έφερε την ειρήνη στα δυτικά και βόρεια. Ο Σνόρρι Στούρλουσον γράφει ότι ο πατέρας της Φιν ήταν σύμβουλος του Χάραλντ Γ΄ της Νορβηγίας και όταν έπεσε από την εμπιστοσύνη του έγινε σύμβουλος του Σβεν Β΄ της Δανίας.[33] Ο Μάλκολμ είχε ειρηνικές σχέσεις με τον κόμη των Ορκάδων που βασίλευσε μαζί με τους θετούς γιους του Πολ και Έρλεντ Θόρφινσον. Τα Σάγκας των Ορκάδων αναφέρουν πολέμους με τη Νορβηγία αλλά σχετίζονται με τον Μάγκνους Γ΄ της Νορβηγίας που έγινε βασιλιάς της Νορβηγίας τη χρονιά του θανάτου του Μάλκολμ (1093).[34]
Έδωσε άσυλο στον Τόστικ Γκόντουινσον όταν εξορίστηκε από τη Νορθουμβρία αλλά δεν συμμετείχε στην αποτυχημένη επίθεση του Χάραλντ Γ΄ της Νορβηγίας και του Τόστικ, ο Τόστικ ηττήθηκε και σκοτώθηκε στη μάχη του Στάμφορντ Μπριτζ.[35] Παραχώρησε άσυλο στους εξόριστους από τον Γουλιέλμο τον Κατακτητή (1068) ανάμεσα τους βρισκόταν η χήρα του Εδουάρδου του Εξόριστου Αγκάθα και τα παιδιά της Έντγκαρ Έθελινγκ, Αγία Μαργαρίτα της Σκωτίας και Χριστίνα υπό τη συνοδεία του Γκόσπατρικ, κόμη της Νορθουμβρίας. Οι εξόριστοι δεν βρήκαν άμεση υποστήριξη από τους Σκωτσέζους όπως περίμεναν.[36]
Οι εξόριστοι επέστρεψαν στην Αγγλία και ενώθηκαν σε μια επανάσταση στον βορά. Ο Γκόσπατρικ και ο γιος του Σιούαρντ Γουάλδοφ υποτάχθηκαν στα τέλη της χρονιάς αλλά η άφιξη στρατού από τη Δανία με τον βασιλιά Σβεν Έστριντσον απείλησε σοβαρά την εξουσία του Γουλιέλμου του Κατακτητή. Ο Μάλκολμ Γ΄ αποφάσισε να προχωρήσει σε πόλεμο βάδισε με τον στρατό του προς την Κάμπρια, πέρασε τα Πένινα όρη, λεηλάτησε το Τισντέλ, το Κλίβελαντ και έφτασε μέχρι το Ουέρμουτ. Ο Σκωτσέζος βασιλιάς προσκάλεσε τον Έντγκαρ και την οικογένεια του να έρθουν μαζί του αλλά το αρνήθηκαν, μετά την άφιξη του στρατού του Σβεν Β΄ ο Μάλκολμ επέστρεψε στην πατρίδα του.
Ο Γουλιέλμος σε απάντηση έστειλε τον Γκοσπατρίκ να επιτεθεί στη Σκωτία μέσω της Κάμπριας, ο Μάλκολμ λεηλάτησε τις ακτές της Νορθουμβρίας που είχαν εγκατασταθεί οι δυνάμεις του Γκόσπατρικ.[37] Μετά την αποτυχία της εκστρατείας του Σβεν ο Μάλκολμ επέστρεψε στη Σκωτία, στα τέλη του 1070 και παντρεύτηκε την αδελφή του Έντγκαρ Μαργαρίτα του Ουέσσεξ, τη μελλοντική Αγία Μαργαρίτα της Σκωτίας.[38]
Το όνομα των παιδιών τους δεν είχαν τα κλασσικά Σκωτσέζικα ονόματα, τα μεγαλύτερα που γεννήθηκαν πριν τη Νορμανδική κατάκτηση πήραν Άγγλο-Σαξονικά ονόματα. Ο Εδμόνδος της Σκωτίας πήρε το όνομα του παππού της Μαργαρίτας Έντμουντ του Σιδηρόπλευρου, ο Έθελρεντ του προπάππου της Έθελρεντ του Ουέσσεξ και ο Έντγκαρ της Σκωτίας του προ-προπάππου της Έντγκαρ του Ειρηνικού. Μετά την κατάκτηση του Αγγλικού θρόνου από τον Γουλιέλμο τον Κατακτητή ο Μάλκολμ και η Μαργαρίτα σταμάτησαν να δίνουν στα επόμενα παιδιά τους Αγγλικά ονόματα.[39] Ο Αλέξανδρος Α΄ της Σκωτίας πήρε το όνομα του πάπα Αλέξανδρου Β΄ ή του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ο Δαυίδ Α΄ της Σκωτίας πήρε το όνομα του Βιβλικού Δαβίδ.[40] Η Μαργαρίτα και ο Μάλκολμ Γ΄ είχαν και δυο κόρες : η Ματθίλδη της Σκωτίας παντρεύτηκε τον Ερρίκο Α΄ της Αγγλίας και η Μαρία της Σκωτίας, κόμισσα της Βουλώνης τον Ευστάθιο Γ΄ της Βουλώνης.
Μετά την αποτυχία της εκστρατείας του Σβεν ο Γουλιέλμος ο Κατακτητής ανέλαβε εκστρατεία στη Σκωτία να τιμωρήσει τον Μάλκολμ. Οι δυο βασιλείς συναντήθηκαν στο Αμπερνέθυ, ο Μάλκολμ Γ΄ αναγκάστηκε να του δηλώσει την υποταγή του, έδωσε στον Γουλιέλμο όμηρο τον μεγαλύτερο γιο του από τον πρώτο του γάμο Ντάνκαν Β΄ της Σκωτίας και έδιωξε τον Έντγκαρ με την οικογένεια του από την αυλή του.[41] Η Συνθήκη δεν είχε σοβαρά αποτελέσματα, ακολούθησαν επιδρομές στη Νορθουμβρία με λεηλασίες και τον φόνο του επισκόπου Ουίλιαμ Βόλτσερ στο Γκέιτσχεντ. Ο Γουλιέλμος ο Κατακτητής έστειλε τον μεγαλύτερο γιο του Ροβέρτο βόρεια και τον ετεροθαλή αδελφό του Όντο του Μπαγιέ να τιμωρήσει τους Νορθούμβριους. Ο Μάλκολμ Γ΄ έκλεισε ειρήνη που διατηρήθηκε περισσότερο από μια δεκαετία.[42]
Ο Μάλκολμ συνάντησε ελάχιστη αντίσταση με μοναδική εξαίρεση τον γιο του Λούλαχ Μειλ Σνεχτάι, μια αναφορά του Αγγλοσαξωνικού χρονικού για το έτος 1078 γράφει :
"Ο Μειλ Κολουίμ συνέλαβε τη μητέρα του Μειλ Σνεχτάι μαζί με όλους τους θησαυρούς και τα βοοειδή της, ο ίδιος δραπέτευσε με δυσκολία".[43]
Ο Μειλ Σνεχτάι είχε τελικά επιβιώσει μέχρι το 1085.[44] Όταν έγινε βασιλιάς ο Γουλιέλμος Β΄ της Αγγλίας μετά τον θάνατο του πατέρα του ο Μάλκολμ Γ΄ δεν συμμετείχε στις επόμενες επαναστάσεις του μεγαλύτερου αδελφού του Ροβέρτου Β΄ της Νορμανδίας. Ο Γουλιέλμος Ρούφος έκανε κατάσχεση στα εδάφη του Έντγκαρ Έθελινγκ στην Αγγλία και ο Έντγκαρ δραπέτευσε στη Σκωτία, ο Μάλκολμ βάδισε νότια και πολιόρκησε το Νιούκασλ που κτίστηκε από τον Ροβέρτο της Νορμανδίας (1080). Ο στόχος του ήταν να επεκτείνει τα σύνορα νότια από τους ποταμούς Τουίντ και Τι, η απειλή έφερε τον Γουλιέλμο Ρούφο πίσω από τη Νορμανδία και ετοιμάστηκε για εκστρατεία εναντίον των Σκωτσέζων, ο Μάλκολμ αποσύρθηκε βόρεια και ο Γουλιέλμος τον ακολούθησε από πίσω. Σε αντίθεση με το 1072 ο Μάλκολμ ήταν τότε έτοιμος να πολεμήσει αλλά η ειρήνη που έκλεισε ανάμεσα στον Έντγκαρ Έθελινγκ και τον Ροβέρτο της Νορμανδίας ανάγκασε τον Μάλκολμ να αναγνωρίσει την ηγεμονία του Άγγλου βασιλιά.[45]
Η ειρήνη διεκόπη το (1092), η αιτία ήταν το νέο κάστρο που είχε κτίσει ο Γουλιέλμος Ρούφος στο Καρλάιλ που είχε εποικίσει με Άγγλους χωρικούς. Δεν είναι βέβαιο ότι ο Μάλκολμ έλεγχε την Κάμπρια αλλά η διαφωνία βρισκόταν στα εδάφη που του είχε παραχωρήσει ο Γουλιέλμος ο Κατακτητής (1072) για να συντηρήσει όταν επισκέφτηκε την Αγγλία. Ο Μάλκολμ έστειλε απεσταλμένους για να συζητήσει το θέμα και ο Γουλιέλμος Ρούφος συμφώνησε να συναντηθεί μαζί του, στο ταξίδι του νότια για το Γκλόστερ σταμάτησε στο αβαείο του Ουίλτον για να επισκεφτεί την κόρη του Έντιθ και την κουνιάδα του Χριστίνα. Ο Μάλκολμ έφτασε στις 24 Αυγούστου 1093 αλλά ο Γουλιέλμος Ρούφος αρνήθηκε να τον συναντήσει παραπέμποντας το πρόβλημα στους Άγγλους βαρόνους, ο Μάλκολμ δεν το δέχτηκε και επέστρεψε αμέσως στη Σκωτία.[46] Ο Γουλιέλμος Ρούφος δεν φαινόταν πρόθυμος για πόλεμο αλλά το Αγγλοσαξωνικό χρονικό αναφέρει :
"Ο Μάλκολμ επέστρεψε έντονα δυσαρεστημένος στη Σκωτία, συγκέντρωσε στρατό και προετοίμαζε λεηλασίες στην Αγγλία"[47]
Ο Μάλκολμ Γ΄ ενώθηκε με τον μεγαλύτερο γιο του με τη Μαργαρίτα και διάδοχο του Εδουάρδο και με τον Έντγκαρ, η λεηλασία της Νορθουμβρίας από τους Σκωτσέζους ήταν η μεγαλύτερη για εκείνη την εποχή.[48][49]
Ο Μάλκολμ έπεσε στην παγίδα από τον Ροβέρτο του Μάουμπραι, κόμη της Νορθουμβρίας που είχαν κατασχεθεί τα εδάφη του κοντά στο Άλνουικ στις 13 Νοεμβρίου 1093. Στη μάχη του Άλνουικ ο Μάλκολμ Γ΄ σκοτώθηκε από τον Άρκιλ Μορέλ οικονόμο του κάστρου του Μπάμπουργκ και ο μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του Εδουάρδος τραυματίστηκε θανάσιμα, η σύζυγος του Μαργαρίτα πέθανε από τη λύπη της όταν έμαθε τα νέα.[50][51] Τα Χρονικά του Ούλστερ γράφουν :
"Ο Μειλ Κολουίμ, γιος του Ντάνκαν βασιλιάς της Σκωτίας και ο γιος του σκοτώθηκαν από τους Γάλλους στην Αγγλική Ίνμπερ άλμπα, η σύζυγος του Μαργαρίτα πέθανε από τη λύπη της μέσα σε εννιά μέρες"[52]
Το σώμα του Μάλκολμ μεταφέρθηκε στη μονή του Τίνεμαουθ για ταφή, το σώμα του βασιλιά τάφηκε ξανά από τον γιο του Αλέξανδρο Α΄ στο αβαείο του Ντανφέρμλιν ή πιθανότερα στην Αϊόνα.[53] Στις 19 Ιουνίου 1250 η Μαργαρίτα αγιοποιήθηκε από τον πάπα Ιννοκέντιο Δ΄, τα οστά της είχαν καταστραφεί και τοποθετήθηκαν μέσα σε μια λειψανοθήκη και μεταφέρθηκαν στον τάφο του Μάλκολμ στο αβαείο του Ντανφέρμλιν. Τα οστά του Μάλκολμ ήταν πολύ βαριά είχαν απολιθωθεί και δεν μπορούσαν να μετακινηθούν, τα οστά της Μαργαρίτας τοποθετήθηκαν στο ιερό δίπλα από τα οστά του Μάλκολμ.[54]
Με τον πρώτο γάμο του με την Ίνγκεμποργκ Φίνσντοτιρ απέκτησε:
Με τον δεύτερο γάμο του με την Αγία Μαργαρίτα της Σκωτίας παιδιά του ήταν:
Ο Μάλκολμ Γ΄ εμφανίζεται στο έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ Μάκβεθ σαν Μάλκολμ, γιος και διάδοχος του βασιλιά Ντάνκαν. Ο Μάλκολμ εμφανίζεται για πρώτη φορά στη δεύτερη σκηνή να συνομιλεί με έναν λοχία, ο λοχίας λέει ότι η μάχη νικήθηκε χάρη στον Μάκβεθ και ο Ντάνκαν αποφασίζει να δώσει στον Μάκβεθ τον τίτλο του κόμη του Κάουντορ. Στην πράξη 1.4 μιλάει για την εκτέλεση του πρώην κόμη του του Κάουντορ, ο Μάκβεθ μπαίνει και τον συγχαίρουν για τη νίκη του, αργότερα εμφανίζεται στο κάστρο του Μάκβεθ σαν επισκέπτης. Όταν σκοτώθηκε ο πατέρας του θεωρήθηκε ύποπτος για τον φόνο και δραπέτευσε στην Αγγλία, αργότερα εμφανίζεται στην πράξη 4.3 και μιλάει στον Μάκνταφ για τον Μάκβεθ και αποφασίζουν να κάνουν πόλεμο εναντίον του. Στην πράξη 5.4 εμφανίζεται στο Ντούνσιναν έτοιμος να πολεμήσει και διατάζει τα στρατεύματα του να πάνε στο κάστρο. Στην τελευταία πράξη 5.8 περιγράφεται η μάχη ανάμεσα στον Μάκβεθ και τον Μακντάφ με τον Σιούαρντ και τον Ρος, όταν ο Μάκβεθ σκοτώνεται ο Μάλκολμ ανεβαίνει στον θρόνο.
Η μετέπειτα ζωή του Μάλκολμ Γ΄ και της Μαργαρίτας εμφανίζεται σε τρία μυθιστορήματα : Ένα καλό μαργαριτάρι (1905) του Μάρι Χ. Ντεμπεναμ, το Μαργαριτάρι του Κανμόρ (1907) της Αγνής Γκράντ Χει και Πρωινό αστέρι (1949) της Ζέιν Όλιβορ. Τα μυθιστορήματα αναφέρονται στη ζωή της αυλής του στο Ντανφέρμλιν και η Μαργαρίτα τον βοηθάει να εισάγει τον Άγγλο - Σαξωνικό πολιτισμό στη Σκωτία, τα δυο τελευταία μυθιστορήματα καλύπτουν τα γεγονότα μετά το 1093 που καταλήγουν στον θάνατο του Μάλκολμ.[55][56]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
