From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ιωάννης, δούκας της Βαλένσια ντε Κάμπος, (Πορτογαλική γλώσσα : Joao, περί το 1349 - περί το 1396) μέλος του Πορτογαλικού Οίκου της Βουργουνδίας ήταν δούκας της Βαλένσια ντε Κάμπος και κύριος της Άλμπα ντε Τόρμες.[3] Ήταν γιος τού Πέτρου Α΄ της Πορτογαλίας και της Ινές ντε Κάστρο, κόρης τού Πέδρο Φερνάντες ντε Κάστρο.
Η μητέρα του ήταν ευγενής από την Γαλικία που την έφερε με την συνοδεία της στην Πορτογαλία η πρώτη σύζυγος του Πέτρου Α΄ Κωνσταντία του Πενιαφιέλ, σύντομα ο βασιλιάς την ερωτεύτηκε και πιθανότατα την παντρεύτηκε μετά τον θάνατο της Κωνσταντίας. Η κατάσταση του Ιωάννη της Βαλένσια ντε Κάμπος σχετικά με την νομιμοποίηση του στον θρόνο της Πορτογαλίας είναι υπό αμφισβήτηση. Μερικοί συγγραφείς αναφέρουν ότι ο γάμος των γονέων δεν έγινε άρα είναι νόθος. Η επικρατέστερη άποψη είναι ότι ο γάμος έγινε κρυφά από τον παππού του, αυτός ήταν ο λόγος που ο παππούς της Αλφόνσος Δ΄ της Πορτογαλίας διέταξε την φυλάκιση και κατόπιν την δολοφονία της, συνεπώς ήταν νόμιμος. Ο ινφάντης Ιωάννης ζούσε στην αυλή του αδελφού του Φερδινάνδου Α΄ της Πορτογαλίας, ήταν ένας ιππότης με άριστη συμπεριφορά, δεινός ιππέας και κυνηγός. Ο μικρότερος ετεροθαλής αδελφός του Ιωάννης των Αβίς ο μετέπειτα Ιωάννης Α΄ της Πορτογαλίας είχε στενές σχέσεις μαζί του, είχε παρόμοιες υψηλές αρετές αλλά διαφορετικό χαρακτήρα. Ο ινφάντης Ιωάννης της Βαλένσια ήταν εξαιρετικά φιλόδοξος και τολμηρός χαρακτήρας, δεν δίσταζε να εκδηλώνει κάθε στιγμή τις φιλοδοξίες του με οποιονδήποτε τρόπο.
Έπεσε σε σφοδρό έρωτα με την Μαρία Τέλες ντε Μενέσες (Κοΐμπρα 1336-1339), μια πανέμορφη γυναίκα 11 χρόνια νεώτερη από τον ίδιο, ανήκε στην Συνοδεία της αδελφής του Ινφάντας Βεατρίκης και ήταν αδελφή της βασίλισσας Ελεονώρας Τέλες.[4] Η Μαρία Τέλες ντε Μενέσες ήταν χήρα του Άλβαρο Ντιάζ ντε Σούσα (1330-1365), 2ου λόρδου της Μάφρα, απέκτησε μαζί του τον Λόπο Ντιάζ ντε Σούσα (1360-1435) που κληρονόμησε τα εδάφη και τους τίτλους του πατέρα του και έγινε αρχηγός του Τάγματος του Ιησού. Ο ινφάντης Ιωάννης πήγε σπίτι της, η Μαρία Τέλες τον περίμενε με έναν βωμό και έναν ιερέα, η τελετή του γάμου προχώρησε μυστικά, τον έμαθε η βασίλισσα Ελεονώρα Τέλες αργότερα (1376) και εξοργίστηκε. Ο Φερδινάνδος Α΄ και η Ελεονώρα Τέλες όρισαν διάδοχο την κόρη τους Βεατρίκη της Πορτογαλίας αποκλείοντας τον Ιωάννη από την διαδοχή, όταν πέθανε ωστόσο ο βασιλιάς χωρίς γιο το πλήθος περίμενε με αγωνία να γίνει η στέψη του που ήταν πολύ αγαπητός. Η Ελεονώρα Τέλες που ήταν εξαιρετικά μισητή τρομοκρατήθηκε, γνώρισε τις αρνητικές συνέπειες για την ίδια αν γινόταν βασιλιάς ο ετεροθαλής αδελφός του συζύγου της και προσπάθησε με κάθε τρόπο να το εμποδίσει. Η Ελεονώρα Τέλες ζήτησε από τον αδελφό της Ζοάο Αφόνσο Τέλο, 6ο κόμη του Μπάρσελος να πείσει τον Ινφάντη Ιωάννη ότι ένας γάμος με την κόρη της Βεατρίκη που την είχε ήδη υποσχεθεί στον Ιωάννη Α΄ της Καστίλης θα νομιμοποιούσε όλα τα δικαιώματα του στην διαδοχή. Η Ελεονώρα μέσω του αδελφού της μετέφερε ψευδώς την είδηση στον Ιωάννη ντε Βαλένσια ότι η σύζυγος του τον απατούσε, ο ίδιος εξοργίστηκε και την σκότωσε, είχε πλέον απαλλαγεί από την αδελφή της και είχε κάνει μισητό στον λαό τον γαμπρό της. Ο Ιωάννης με φόβο για την τιμωρία για το έγκλημα του δραπέτευσε στην Μπέιρα.
Ο Φερδινάνδος Α΄ προσποιήθηκε στην αρχή τον οργισμένο αλλά αργότερα του είπε ότι τον συγχωρεί και του ζήτησε να επιστρέψει στην αυλή. Ο Ιωάννης ζήτησε αμέσως μετά από το βασιλικό ζεύγος να παντρευτεί την Βεατρίκη όπως του είχαν υποσχεθεί, αναγνώρισε τις δολοπλοκίες εναντίον του, αποσύρθηκε στον Δούρο και αργότερα δραπέτευσε στο Βασίλειο της Καστίλης. Ο Ερρίκος Β΄ της Καστίλης προσκάλεσε τον Ινφάντη Ιωάννη στην αυλή του και του έδωσε σύζυγο την νόθη κόρη του Κωνστάνθα Ενρίκεθ (1378), όταν ο στρατός της Καστίλης επιτέθηκε στην Πορτογαλία και πολιόρκησε την Έλβας ο Ιωάννης ενώθηκε μαζί του. Με τον θάνατο του Φερδινάνδου Α΄ της Πορτογαλίας ο Ιωάννης Α΄ της Καστίλης τον συνέλαβε επειδή τον θεωρούσε σαν απειλή στα δικαιώματα που είχε στον Πορτογαλικό θρόνο χάρη στην σύζυγο του. Την εποχή που ξέσπασε η "Πορτογαλική Κρίση Διαδοχής (1383-1385)" οι βασικοί διεκδικητές του θρόνου ήταν : η ανεψιά του Βεατρίκη, ο ίδιος ο Ιωάννης, ο μικρότερος αδελφός του Ντενίς του Θιφουέντες και ο μικρότερος ετεροθαλής αδελφός του Ιωάννης του Τάγματος των Αβίς που θα είναι ο νικητής.
Στην Μάχη της Αλζουμπαρότα ο ίδιος και ο Ντενίς του Θιφουέντες βρίσκονταν αιχμάλωτοι στην Καστίλη, αμέσως μετά ελευθερώθηκε, ο κουνιάδος του βασιλιάς της Καστίλης έκανε τον ίδιο και την σύζυγο του λόρδους του Άλμπα ντε Τόρμες (1385). Το καλοκαίρι του 1386 ο Ιωάννης Α΄ της Καστίλης του ανέθεσε αποστολή στην Ανδαλουσία που την υπερασπίστηκε επιτυχώς από τις Πορτογαλικές επιθέσεις. Την ίδια χρονιά ο Ιωάννης της Γάνδης θείος του Ριχάρδου Β΄ της Αγγλίας επιτέθηκε στην Καστίλη για να διεκδικήσει το στέμμα της χώρας χάρη στα δικαιώματα της συζύγου του, κόρης του Πέτρου της Καστίλης. Ο Ιωάννης σαν σύμμαχος της Καστίλης έκανε πολλές επιθέσεις στους Πορτογάλους, συμμάχους των Άγγλων αλλά δεν εξασφάλισε σημαντική υποστήριξη για να κερδίσει το Πορτογαλικό στέμμα.[5] Για να ανταμείψει την μεγάλη του πίστη ο Ιωάννης Α΄ της Καστίλης δημιούργησε και του έδωσε το Δουκάτο της Βαλένσια ντε Κάμπος (1387), το μετονόμασε σε Δουκάτο του Δον Ζουάν προς τιμή του, ανέβηκε ψηλά στην αριστοκρατία της Καστίλης.[6] Οι ειρηνικές συνθήκες αργότερα της Καστίλης και της Πορτογαλίας (1388) εξασθένισαν τον σημαντικό ρόλο που είχε μέχρι τότε ο Ιωάννης της Βαλένσια ντε Κάμπος στην αυλή της Καστίλης, παρέμεινε στην αφάνεια μέχρι τον θάνατο του.[7]
Η πραγματική ημερομηνία του θανάτου του Ιωάννης της Βαλένσια ντε Κάμπος είναι ασαφής, πέθανε σίγουρα μετά το 1393 αλλά πριν το 1397 που ο μικρότερος αδελφός του Διονύσιος του Θιφουέντες ζητούσε βοήθεια για τα κληρονομικά του δικαιώματα στην Πορτογαλία.[8][9] Ο χρονικογράφος Φερνάο Λόπες (1385-1460) το ερμηνεύει ότι πιθανότατα να είχε πεθάνει εκείνη την χρονιά (1397).[10][11] Ο Ερρίκος Γ΄ της Καστίλης επιβεβαίωσε στις κόρες του Ιωάννη της Βαλένσια ντε Κάμπος τα δικαιώματα τους να διαδεχτούν τον πατέρα τους στους τίλους του (19 Σεπτεμβρίου 1396), αυτό είναι άλλη μία ένδειξη ότι είχε πεθάνει.[9] Ένας Πορτογάλος γενεαλόγος παρουσιάζει μια επιστολή (20 Σεπτεμβρίου 1400) στην οποία ο Ιωάννης ο Μέγας αναφέρεται στον θανόντα ετεροθαλή αδελφό του.[12] Ο ίδιος τονίζει ωστόσο ότι η ημερομηνία μπορεί να είναι εσφαλμένη και ο Ιωάννης να ήταν ζωντανός όταν δέχτηκε προνόμια από τον Ερρίκο Γ΄ στον Καθεδρικό ναό της Παλένσια (1402).[13] Οι εκτάσεις του Ιωάννη της Βαλένσια ντε Κάμπος στην Μεδίνα δεν Κάνπο μοιράστηκαν ανάμεσα στις νόμιμες κόρες του (2 Νοεμβρίου 1404).[7] Τα παιδιά της Ινές ντε Κάστρο τάφηκαν όλα μακριά από την γενέτειρα τους Πορτογαλία : ο Διονύσιος στο μοναστήρι της Σάντα Μαρία στην Γουαδαλούπη, η Βεατρίκη στον Καθεδρικό ναό του Μπούργος και ο ίδιος ο Ιωάννης στον μονή του Σαν Εστεμπάν στην Σαλαμάνκα.[13][14]
Οι τίτλοι του Ιωάννη, δούκα της Βαλένσια ντε Κάμπος ήταν οι εξής :
Νυμφεύτηκε πρώτα την Μαρία Τέλες ντε Μενέσες, κόρη τού Μαρτίμ Αλφόνσο Τελο ντε Μενέσες (1376) και είχε τέκνο:
Το 1378 ο Ιωάννης έκανε δεύτερο γάμο με την Κωνστάνσα Ενρίκες ντε Καστίγια από τον Καστιλινό Οίκο της Ιβρέα, νόθη κόρη τού Ερρίκου Β΄ της Καστίλης και είχε τέκνα:
Οι δύο κόρες Μαρία και Βεατρίκη μοίρασαν την κληρονομιά του πατέρα τους (2 Νοεμβρίου 1404), η Μαρία δέχτηκε την κομητεία του Βαλένσια ντε Δουν Ζουάν και η Βεατρίκη την κομητεία του Άλμπα ντε Τόρρες.[7][7]
Από μη νόμιμες σχέσεις είχε φυσικά τέκνα:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
_-_Genealogia_de_D._Manuel_Pereira,_3.º_conde_da_Feira_(1534).png)
