Ο Δημήτριος Πάλλας (1907 - 1995), ήταν Έλληνας καθηγητής και αρχαιολόγος χριστιανικής αρχαιολογίας.
| Δημήτριος Πάλλας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 5ιουλ. / 18 Ιανουαρίου 1907γρηγ. Σαλαμίνα |
| Θάνατος | 11 Μαΐου 1995 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1925–1929) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αρχαιολόγος διδάσκων πανεπιστημίου |
| Εργοδότης | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1966–1968) Πανεπιστήμιο του Μονάχου (από 1986) Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο (από 1933) |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Εθνική Αντίσταση (Ελλάδα) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Βραβείο Χέρντερ (1985) |
Γεννήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 1907 στη Σαλαμίνα[1] από πολυμελή αγροτική οικογένεια (είχε τέσσερα αδέλφια) και οικογένεια ιερέων (ο παππούς και ο πατέρας του ήταν ιερείς).[2] Ολοκλήρωσε τη δημοτική του εκπαίδευση στη Σαλαμίνα, και συνέχισε με το Γυμνάσιο στην Αθήνα. Στη συνέχεια, από το 1925 έως το 1929, σπούδασε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Για βιοποριστικούς λόγους εργάστηκε ως φύλακας, γραμματέας[3] και στο Βυζαντινό Μουσείο, το οποίο τότε στεγαζόταν στην Ακαδημία Αθηνών. Το 1933 διορίστηκε επιμελητής Αρχαιοτήτων στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο και στη συνέχεια τοποθετήθηκε στη 1η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. Στη διάρκεια της Κατοχής υπηρέτησε στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ) και το 1943 έγινε μέλος της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ). Το 1947 απολύθηκε από την αρχαιολογική υπηρεσία λόγω τη συμμετοχής του στην Εθνική Αντίσταση. Το 1952 επανήλθε ως Έφορος Αρχαιοτήτων Δυτικής Ελλάδας, με έδρα στην Αρχαία Κόρινθο.[4]
Το 1960 μετέβη στο Μόναχο, όπου έμεινε έως το 1965, οπότε ολοκλήρωσε την διδακτορική του διατριβή, με θέμα «Το πάθος και η ταφή του Χριστού. Λειτουργία και εικόνα».[5] Το 1966 εκλέχθηκε καθηγητής Βυζαντινής Αρχαιολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, μέχρι τον Ιανουάριο του 1968, οπότε απολύθηκε από την Χούντα.[6] Μετά την πτώση της δικτατορίας δεν επανήλθε στο πανεπιστήμιο, λόγω ορίου συνταξιοδότησης. Έγινε όμως ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου.[1] Το 1980 υπέβαλε αίτηση για εκλογή στην Ακαδημία Αθηνών, αλλά δεν εξελέγη. Το 1986 δίδαξε για ένα εξάμηνο στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Πέθανε στην Αθήνα, στις 11 Μαΐου του 1995.[1][7] Ήταν επίσης μέλος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας.[8]
Το 1985 του απονεμήθηκε το βραβείο Gottfried von Herder από το Πανεπιστήμιο της Βιέννης.[7]
Νυμφεύθηκε δύο φορές, με την Χαρίκλεια Μπάρλα, που πέθανε ένα μόλις χρόνο μετά τον γάμο τους και με την Ελένη Κριστίκη.[9]
Συγγραφικό έργο
Το έργο του «Η Θάλασσα των εκκλησιών», που γράφτηκε το 1952 για να υποβληθεί ως διδακτορική διατριβή στη Θεολογική Σχολή Αθηνών, τελικά δεν υποβλήθηκε, διότι ο Γεώργιος Σωτηρίου τον απέτρεψε να την υποβάλει με τη συγκεκριμένη του μορφή ως ανατρεπτική για το πνεύμα της σχολής και τελικά εκδόθηκε από το Γαλλικό Ινστιτούτο. Η κριτική που ασκήθηκε στην εργασία επικεντρωνόταν στο ότι ερμήνευε πέρα από όσα μαρτυρούσαν οι πηγές που χρησιμοποιούσε.[5][10] Υπήρξε επίσης συνεργάτης στη Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια.[11]
Το συγγραφικό έργο του υπερβαίνει τις 200 μελέτες.[3]
Ανασκαφικό έργο
Ανασκαφικό έργο πραγματοποίησε σε Κόρινθο, Μεθώνη, Γλυκή Θεσπρωτίας με κορυφαία την ανακάλυψη της παλαιοχριστιανικής βασιλικής του Λεχαίου (1956-1966).[12]
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
