Αυτοκράτορας Τόμπα

Ο Αυτοκράτορας Τόμπα (鳥羽天皇, Toba-tennō, 24 Φεβρουαρίου 1103 – 20 Ιουλίου 1156) ήταν ο 74ος Αυτοκράτορας της Ιαπωνίας,^[2] σύμφωνα με την παραδοσιακή σειρά διαδοχής.^[3]

Αυτοκράτορας Τόμπα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	鳥羽天皇 (Ιαπωνικά)
Γέννηση	24  Φεβρουαρίου 1103
Θάνατος	20  Ιουλίου 1156 Anrakuju-in
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Τόπος ταφής	Anrakuju-in
Χώρα πολιτογράφησης	Ιαπωνία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ιαπωνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ηγεμόνας
Οικογένεια
Σύζυγος	Fujiwara no Yasuko Fujiwara no Nariko Fujiwara no Tamako Court Lady Ki no Ieko d:Q106407413 d:Q106645166 d:Q106644925
Τέκνα	Emperor Sutoku Muneko-naishinnō Αυτοκράτορας Γκο-Σιρακάβα Kakushō-nyūdōshinnō Akiko-naishinnō[1] Emperor Konoe Shushi-naishinnō Kakukai-hosshinnō Kenshi-naishinnō Shōshi-naishinnō Kimihito-shinnō Kishi-naishinnō d:Q106471295
Γονείς	Αυτοκράτορας Χορικάβα και Empress Dowager Fujiwara no Ishi
Αδέλφια	Saiun-hosshinnō Kishi-naishinnō
Οικογένεια	Αυτοκρατορικός οίκος της Ιαπωνίας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Αυτοκράτορας της Ιαπωνίας (1107–1123)
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η βασιλεία του Tόμπα διήρκεσε τα έτη από το 1107 έως το 1123. ^[4]

Καταγωγή

Πριν από την άνοδό του στον Θρόνο των Χρυσάνθεμων το προσωπικό του όνομα (ιμίνα) ^[5] ήταν Mουνεχίτo-σιννό (宗仁親王). ^[6]

Ήταν γιος του Αυτοκράτορα Χορικάβα. Η μητέρα του ήταν η χήρα αυτοκράτειρα Φουτζιβάρα νo Ίσι (藤原苡子).

Ο Τόμπα είχε τρεις αυτοκράτειρες, μερικές συντρόφους και 14 αυτοκρατορικούς γιους και κόρες. ^[7]

Γεγονότα της ζωής του Tόμπα

Όταν απεβίωσε η μητέρα του, ο παππούς του, ο πρώην Αυτοκράτορας Σιρακάβα, τον πήρε υπό τη φροντίδα του και τον μεγάλωσε.

• 9 Αυγούστου 1107 (Kατζό 2, 19η ημέρα του 7ου μήνα): Το 21ο έτος της βασιλείας του Αυτοκράτορα Χορικάβα (堀河天皇21年), ο Αυτοκράτορας (τεννό) απεβίωσε σε ηλικία 29 ετών και τη διαδοχή (σένσο) παρέλαβε ο μοναχογιός του. Λίγο αργότερα, ο αυτοκράτορας Tόμπα λέγεται ότι ανέβηκε στο θρόνο (σοκούι). ^[8]

Κατά τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του Tόμπα, την πραγματική εξουσία κατείχε ο παππούς του, ο "αποσυρμένος" Αυτοκράτορας Σιρακάβα, σε μία διαδικασία γνωστή ως από το μοναστήρι εξουσία.

• 1110 (Tενέι 3, 6ος μήνας ): Το Mιιντέρα-τζι κάηκε. Αυτή ήταν η δεύτερη φορά, που ο ναός καταστράφηκε από πυρκαγιά, η πρώτη φορά ήταν το 1081. ^[9]
• 25 Φεβρουαρίου 1123 (Χόαν 4, 28η ημέρα του 1ου μήνα): Το 17ο έτος της βασιλείας του Αυτοκράτορα Tόμπα (鳥羽天皇17年), ο Tόμπα αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τον παππού του, αποσυρμένο Αυτοκράτορα Σιρακάβα. Ο Τόμπα εγκατέλειψε τον θρόνο υπέρ τού γιου του Ακιχίτο, ο οποίος έγινε ο Αυτοκράτορας Σουτόκου. Ο Tόμπα ήταν μόλις 20 ετών, όταν αποποιήθηκε τον τίτλο του και είχε ήδη βασιλεύσει για 16 χρόνια: δύο στην περίοδο (νενγκό) Tενίν, τρία στην Tενέι, πέντε στην Eϊκγιού, δύο στην Γκενέι και τέσσερα στην Χόαν. Εκείνη την εποχή, ο Tόμπα πήρε τον τίτλο Νταϊτζό-τεννό. ^[10] Τη διαδοχή (senso) παρέλαβε ο γιος του. ^[11]
• 1123 (Χόαν 4, 2ος μήνας): Ο Αυτοκράτορας Σουτόκου λέγεται ότι ανέβηκε στον θρόνο (σοκούι). ^[12]
• 1129 (Νταΐτζι 4): απεβίωσε ο "αποσυρμένος" Αυτοκράτορας Σιρακάβα και ο ίδιος ο Tόμπα άρχισε να κυβερνά ως μοναστηριακός Αυτοκράτορας. Ο Τόμπα συνέχισε να κατέχει την εξουσία μέσω της βασιλείας τριών Αυτοκρατόρων, του Αυτοκράτορα Σουτόκου, του Αυτοκράτορα Κονοέ και του Αυτοκράτορα Γκο-Σιρακάουα .
• 1134 (Σόσο 3): Ο πρώην Αυτοκράτορας Tόμπα έκανε ένα προσκύνημα στα ιερά Κουμάνo. Τον συνόδευαν οι σανταϊτζίν Χαναζόνo νo Aραχίτo και ουνταϊτζίν Nακά-νο-ιν Mουνετάντα. Την εκδρομή την απόλαυσαν όλοι και καταναλώθηκαν μεγάλες ποσότητες σάκε. ^[13]

Kουγκγιό

Εποχές της βασιλείας του Τόμπα

Δείτε επίσης

• Αυτοκράτορας της Ιαπωνίας
• Κατάλογος Αυτοκρατόρων της Ιαπωνίας
• Αυτοκρατορική λατρεία
• Αυτοκράτορας Γκο-Τόμπα

Σημειώσεις

Ιαπωνικό αυτοκρατορικό κάμον: ένα στυλιζαρισμένο άνθος χρυσάνθεμου.

1. Ανακτήθηκε στις 3  Οκτωβρίου 2016.
2. Imperial Household Agency (Kunaichō): 鳥羽天皇 (74)
3. Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, pp. 79.
4. Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du Japon, pp. 178–181; Brown, Delmer et al. (1979). Gukanshō, pp. 320–322; Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki. pp. 203–204.
5. Brown, pp. 264. [Up until the time of Emperor Jomei, the personal names of the emperors (their imina) were very long and people did not generally use them. The number of characters in each name diminished after Jomei's reign.]
6. Titsingh, p. 178; Brown, p. 320; Varley, p. 203.
7. Brown, p. 321.
8. Titsingh, p. 178; Brown, pp. 320; Varley, p. 44. [A distinct act of senso is unrecognized prior to Emperor Tenji; and all sovereigns except Jitō, Yōzei, Go-Toba, and Fushimi have senso and sokui in the same year until the reign of Emperor Go-Murakami.]
9. Brown, p. 322.
10. Brown, pp. 320–321; Titsingh, p.181.
11. Brown, p. 322; Varley, p. 44.
12. Titsingh, p. 182; Varley, p. 44.
13. Brown, p. 322 n56.

Βιβλιογραφικές αναφορές

• Brown, Delmer M. and Ichirō Ishida, eds. (1979). Gukanshō: The Future and the Past. Berkeley: University of California Press. (ISBN 978-0-520-03460-0); OCLC 251325323
• Kitagawa, Hiroshi and Burce T. Tsuchida, ed. (1975). The Tale of the Heike. Tokyo: University of Tokyo Press. (ISBN 0-86008-128-1) OCLC 164803926
• Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
• Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Odai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
• Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. New York: Columbia University Press. (ISBN 978-0-231-04940-5); OCLC 59145842