From Wikipedia, the free encyclopedia
Το CANT Z.506 Airone (ιταλικά: ερωδιός) ήταν ιταλικό τρικινητήριο υδροπλάνο που σχεδιάστηκε από τον Filippo Zappata για την CANT και παραγόταν από το 1935 μέχρι και τα μέσα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου Χρησιμοποιήθηκε σαν μεταφορικό και ταχυδρομικό από τις ιταλικές αερογραμμές (Ala Littoria). Επίσης κέρδισε δέκα παγκόσμια ρεκόρ το 1936 και άλλα τόσα το 1937.[1] Κατά τη διάρκεια του πολέμου χρησιμοποιήθηκε σαν αναγνωριστικό, βομβαρδιστικό και αεροσκάφος διάσωσης από την ιταλική αεροπορία (Regia Aeronautica) και το ιταλικό ναυτικό (Regia Marina). Μετά τη συνθηκολόγηση της φασιστικής Ιταλίας το 1943, ενέταξαν σε υπηρεσία τα εναπομείναντα Z.506 η Luftwaffe καθώς και οι Aeronautica Nazionale Repubblicana (ιταλική αεροπορία που πολέμησε στον πλευρό των Ναζί μετά το 1943) και Aeronautica Cobelligerante del Sud (ιταλική αεροπορία που πολέμησε στο πλευρό των Συμμάχων μετά το 1943). Αν και ήταν κατά κύριο λόγο ξύλινης κατασκευής, το Z.506 μπορούσε να επιχειρεί και με δυσμενείς καιρικές συνθήκες στη θάλασσα. Μερικά παρέμειναν σε υπηρεσία σαν διασωστικά μέχρι το 1959.[2]
| CANT Z.506 Airone | |
|---|---|
 Το CANT Z.506 | |
| Τύπος | Υδροπλάνο μεταφορικό/αναγνωριστικό/βομβαρδιστικό |
| Κατασκευαστής | CANT |
| Σχεδιασμός | Filippo Zappata |
| Κύριος χειριστής | Regia Aeronautica |
| Άλλοι χειριστές | Ala Littoria Aeronautica Nazionale Repubblicana Aeronautica Cobelligerante del Sud Luftwaffe |
| Αναπτύχθηκε από | CANT Z.505 |
| Εξελίχθηκε σε | CANT Z.509 |
Το Z.506 ήταν ένα μεταφορικό υδροπλάνο που μπορούσε να μεταφέρει 12 με 14 επιβάτες. Βασιζόταν στο Z.505 που ήταν βαρύτερο και μεγαλύτερων διαστάσεων.[3] και προωθούνταν αρχικά από τρεις αστεροειδείς κινητήρες Piaggio Stella IX των 610 hp. Η πρώτη έκδοση παραγωγής ήταν το πολιτικό Ζ.506Α που προωθούνταν από τους ισχυρότερους Alfa Romeo 126 RC.34 των 750 hp.
Το αεροσκάφος κατασκευάζονταν στο εργοστάσιο της "Cantieri Riuniti dell 'Adriatico" στο Μονφαλκόνε καθώς και στο εργοστάσιο της Cantieri Aeronautici e Navali Triestini στο Finale Ligure. Ήταν τόσο μεγάλη η ζήτηση που ξεκίνησε κατόπιν αδείας η παραγωγή του αεροσκάφους και από την Piaggio.[4] Τα Ζ.506 μπήκαν σε υπηρεσία με την Ala Littoria σε πτήσεις σε όλη τη Μεσόγειο. Έχοντας τις περισσότερες φορές χειριστή τον Mario Stoppani, το Ζ.506Α έθεσε ρεκόρ μέγιστου ύψους πτήσης, ταχύτητας, μεταφοράς φορτίου και απόστασης για την κλάση του την περίοδο 1936-38.[3]
Ενώ είχαν ήδη κατασκευαστεί 15 μονάδες της πολιτικής έκδοσης για την Ala Littoria, παρουσιάστηκε η έκδοση για την πολεμική αεροπορία, το Ζ.506Β.[1] Προωθούνταν από τρεις Alfa Romeo 127 RC 55 των 750 hp και μπήκε σε υπηρεσία το 1939. Είχε πενταμελές πλήρωμα[5] και ο οπλισμός που αποτελούνταν από ένα πολυβόλο Breda-SAFAT των 12,7 mm στη ράχη και από τρία πολυβόλα των 7.7 mm, ένα στο κάτω μέρος και δύο στα πλάγια της ατράκτου. Και αυτό έσπασε ρεκόρ.[6] Η παραγωγή του Ζ.506Β συνεχίστηκε από την Piaggio μέχρι και τον Ιανουάριο του 1943 και ανήλθε στις 320 μονάδες.[4]
Το Airone παρέμεινε για περισσότερα από 20 χρόνια σε ενεργό υπηρεσία.[4] Χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου σαν αναγνωριστικά και τορπιλοπλάνα. Όταν η Ιταλία μπήκε στον πόλεμο στις 10 Ιουνίου 1940 ήταν διαθέσιμα 97 Ζ.506Β με δύο πτέρυγες ναυτικού βομβαρδισμού και μερικές σμηναρχίες ναυτικής αναγνώρισης. Το 31°Stormo B.M. autonomo (31η (αυτόνομη) Πτέρυγα Ναυτικού Βομβαρδισμού) στη Σαρδηνία είχε δύναμη 22 αεροσκαφών και το 35° Stormo B.M στο Μπρίντεζι 25. Το Ζ.506Β χρησιμοποιήθηκε εκτενώς στις επιχειρήσεις εναντίον της Γαλλίας και της Ελλάδας.[7] Όταν ξέσπασε ο πόλεμος, σχηματίστηκαν τέσσερις μοίρες έρευνας και διάσωσης εξοπλισμένες με Ζ.506.[8]
Στις 17 Ιουνίου 1940, επτά ημέρες μετά την είσοδο της Ιταλίας στον πόλεμο, τέσσερα Ζ.506 του 31° Stormo επιτέθηκαν σε στόχους στη Γαλλική Βόρειο Αφρική.[7] Ήταν το βάπτισμα του πυρός για το Airone στη σύρραξη. Μερικά Ζ.506 ενεπλάκησαν στη ναυμαχία του Punta Stilo. Ο τύπος γνώρισε σημαντική δράση στην ιταλική επίθεση εναντίον της Ελλάδας, κατά τη διάρκεια της οποίας χρησιμοποιήθηκε για να πλήξει παράκτιους στόχους καθώς και τη διώρυγα της Κορίνθου. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην κατάληψη πολλών ελληνικών νησιών, όπως η Κέρκυρα, η Κεφαλλονιά και η Ζάκυνθος. Ήταν ευάλωτο στα εχθρικά μαχητικά και για αυτό το λόγο η χρήση του περιορίστηκε σταδιακά στον ρόλο της αναγνώρισης.[6] Σημαντική δράση γνώρισε και σαν αεροσκάφος διάσωσης. Μάλιστα κατασκευάστηκε μικρός αριθμός μονάδων μιας εξειδικευμένης έκδοση έρευνας και διάσωσης, του Z.506S Soccorso που χρησιμοποιήθηκε σε μικρούς αριθμούς και από τη Luftwaffe.
Όταν η φασιστική Ιταλία συνθηκολόγησε στις 8 Σεπτεμβρίου 1943, υπήρχαν ακόμη περίπου 70 Ζ.506 στις τάξεις της πολεμικής αεροπορίας.[9] Περίπου 30 διασωστικά Ζ.506S συνέχισαν να υπηρετούν στο πλευρό των Συμμάχων πλέον[4] με την Italian Co-Belligerent Air Force. Οι Γερμανοί αιχμαλώτισαν αρκετά Ζ.506 και τα αξιοποίησαν σε διάφορα θέατρα επιχειρήσεων, μεταξύ των οποίων η Ιταλία, η Γαλλία, η Γιουγκοσλαβία, τα ελληνικά νησιά και η Βαλτική θάλασσα.[9] Μερικά από τα υδροπλάνα επιβίωσαν και παρέμειναν σε υπηρεσία μέχρι και το 1959, πολύ μετά το τέλος του πολέμου.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
