Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας

Το Φεστιβάλ Βενετίας (ιταλ. Mostra Internazionale d'Arte Cinematografica di Venezia) είναι το αρχαιότερο Φεστιβάλ Κινηματογράφου στον κόσμο. Ξεκίνησε το 1932^[1]^[2] ως "Esposizione Internazionale d'Arte Cinematografica" (Διεθνής Έκθεση της Τέχνης του Κινηματογράφου)^[3] και από τότε διεξάγεται ετησίως, στα τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτέμβρη, στο νησί Λίντο στη Βενετία.^[4] Οι προβολές των ταινιών γίνονται στο ιστορικό Palazzo del Cinema, που κατασκευάστηκε για να καλύψει τις ανάγκες του Φεστιβάλ το 1937.^[5] Είναι ένα από τα πιο αναγνωρισμένου κύρους κινηματογραφικά φεστιβάλ^[6] και αποτελεί μέρος της φημισμένης Μπιενάλε της Βενετίας, μιας μεγάλης έκθεσης μοντέρνας τέχνης που λαμβάνει χώρα κάθε δύο χρόνια.^[7]

Τα βασικά βραβεία του φεστιβάλ είναι ο Χρυσός Λέοντας (Leone d'Oro), που απονέμεται στην καλύτερη ταινία του φεστιβάλ, και το Κύπελλο Βόλπι (Coppa Volpi), που απονέμεται στους καλύτερους ηθοποιούς (για ανδρικό και γυναικείο ρόλο).^[8] Το 2023 έγινε η 80ή διοργάνωση του φεστιβάλ που διήρκεσε ως τις 9 Σεπτεμβρίου.^[9]

Παλαιότερα Βραβεία

Το Βραβείο του Μουσολίνι απονεμήθηκε από το 1934^[10] ως το 1942.Πήρε την ονομασία του από τον Ιταλό Πρωθυπουργό Μπενίτο Μουσολίνι και σταμάτησε να απονέμεται με τον θάνατο του Μουσολίνι.^{[εκκρεμεί παραπομπή]} Από το 1949 και μετά μετονομάστηκε ως Grand International Prize of Venice (Χρυσός Λέοντας).^[11]

Βραβείο Μουσολίνι για την καλύτερη ιταλική ταινία

1934 Teresa confalonieri του Γκουίντο Μπρινιόνε ^[12]
1935 Casta Diva του Καρμίνε Γκαλόνε ^[12]
1936 Lo squadrone bianco του Αουγκούστο Τζενίνα
1937 Scipione l'Africano του Καρμίνε Γκαλόνε
1938 Luciano Serra pilota του Γκοφρέντο Αλεσαντρίνι
1939 Abuna Messias του Γκοφρέντο Αλεσαντρίνι
1940 L'assedio dell'Alcazar του Αουγκούστο Τζενίνα
1941 La corona di ferro του Αλεσάντρο Μπλαζέτι
1942 Bengasi του Αουγκούστο Τζενίνα

Βραβείο Μουσολίνι για την καλύτερη διεθνή ταινία

1934 Man of Aran του Ρόμπερτ Τζ. Φλάερτι (Μεγάλη Βρετανία) ^[12]
1935 Anna Karenina του Κλάρενς Μπράουν (ΗΠΑ) ^[12]
1936 Der Kaiser von Kalifornien του Λούις Τρένκερ (Γερμανία) ^[12]
1937 Un carnet de bal του Ζιλιέν Ντιβιβιέ (Γαλλία)
1938 Ολυμπία - Μέρος Α': Η γιορτή των εθνών της Λένι Ρίφενσταλ (Γερμανία) ^[13]
1940 Der Postmeister του Γκούσταφ Ούκικι (Γερμανία)
1941 Ohm Krüger του Χανς Στάινχοφ (Γερμανία)
1942 Der große König του Φάιτ Χάρλαν (Γερμανία)

Καλύτερη παραγωγή

1935 - Κινγκ Βίντορ με το The Wedding Night
1936 -Ζακ Φεϊντέρ με το La Kermesse Héroique
1937 -Ρόμπερτ Τζ. Φλάερτι και ο Ζόλταν Κόρντα με το Elephant Boy
1938 - Καρλ Φρόελιχ με το Heimat

Καλύτερου ανδρικού ρόλου

1932- Φρέντρικ Μαρτς στο Δρ. Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ - (Dr. Jekyll and Mr. Hyde) ^[12]
1934- Γουάλας Μπίρι στο Βίβα Βίλα - (Viva Villa!) ^[12]

Καλύτερου γυναικείου ρόλου

1932 - Έλεν Χέιζ στο Το σφάλμα μιας μητέρας - (The Sin of Madelon Claudet) ^[12]
1934 - Κάθριν Χέπμπορν στο Οι 4 κόρες του δρος Μορς - (Little Women) ^[12]
1935 - Πόλα Γουέσελι στο Επεισόδιο - (Episode)
1936 - Αναμπέλα στο Η επιφυλακή - (Veille d'armes)
1937 - Μπέτι Ντέιβις στις ταινίες Χαλύβδινοι άνδρες - (Kid Gallahand) και Στιγματισμένες γυναίκες - (Marked Women)
1938- Νόρμα Σίρερ στο Μαρία Αντουανέτα, η τραγική βασίλισσα - (Marie Antoinette)

Ειδικό βραβείο για το καλύτερο επιτελείο ηθοποιών

1954 Ο Πύργος των Φιλόδοξων (Executive Suite): Γουίλιαμ Χόλντεν, Μπάρμπαρα Στάνγουικ, Τζουν Άλισον, Φρέντρικ Μαρτς, Γουόλτερ Πίτζον & Σέλι Γουίντερς

Οι ταινίες που κέρδισαν το Χρυσό Λέοντα (Χρονολογία, ταινία, σκηνοθέτης)

1985 Sans toit ni loi (Vagabond) – Ανιές Βαρντά
1986 Le Rayon vert (Η Πράσινη Ακτίνα ) – Ερίκ Ρομέρ
1987 Au revoir les enfants (Αντίο, Παιδιά) – Λουί Μαλ
1988 La Leggenda del santo bevitore (Ο Θρύλος του Αγίου Πότη) – Ερνάνο Όλμι
1989 Beiqing chengshi (Πόλη της Λύπης )- Χου Χσιάο-Χσεν
1990 Οι Rosencrantz & Guildenstern είναι νεκροί - Τομ Στόπαρντ
1991 Urga (Κοντά στην Εδέμ) - Νικήτα Μιχαλκόφ
1992 Qui Ju da guan si (Η Ιστορία του Qui Ju) – Ζανγκ Γιμού
1993 Short Cuts (ΗΠΑ) – Ρόμπερτ Άλτμαν
1993 Τρία χρώματα: Η Μπλε ταινία –Κριστόφ Κισλόφσκι
1994 Aiqing wansui (Ζήτω η Αγάπη) – Τσάι Μινγκ- Λιανγκ
1994 Pred dozhdot (Πριν από τη Βροχή) – Μίλχο Μαντσέφσκι
1995 Xich lo (Cyclo) – Αν Χουνγκ Τραν
1996 Μάικλ Κόλινς - Νιλ Τζόρνταν
1997 Hana-bi (Πυροτεχνήματα) – Τακέσι Κιτάνο
1998 Ο Τρόπος Που Γελούσαμε (Cose ridevano) – Τζιάνι Αμέλιο
1999 Ούτε Ένας Λιγότερος (Yi ge dou bu neng shao) – Ζανγκ Γιμού
2000 Ο Κύκλος (Dayereh) – Τζαφάρ Πανάχι
2001 Monsoon Wedding - Μίρα Νάιρ
2002 Οι Κόρες της Ντροπής- Πίτερ Μούλαν
2003 Vozvrashcheniye (Η Επιστροφή) – Αντρέι Ζβιαγκουίντσεφ
2004 Το μυστικό της Βέρα Ντρέικ – Μάικ Λι
2005 Το μυστικό του Brokeback Mountain – Ανγκ Λι
2006 Still Life – Για Ζια-Κε
2007 Lust, Caution – Ανγκ Λι
2008 The Wrestler (Ο Παλαιστής) - Ντάρεν Αρονόφσκι
2009 Lebanon (Λίβανος) - Σαούλ Μάοζ
2010 Somewhere (Κάπου) - Σοφία Κόπολα
2011 Faust (Φάουστ) - Αλεξάντερ Σοκούροφ
2012 Pietà (Πιετά) - Κιμ Κι-ντουκ
2013 Sacro GRA - Τζιανφράνκο Ρόσι
2014 Ένα περιστέρι έκατσε σε ένα κλαδί συλλογιζόμενο την ύπαρξή του - Ρόι Άντερσον
2015 Από μακριά - Λορένσο Βίγας
2016 The Woman Who Left - Λαβ Ντίαζ
2017 Η Μορφή του Νερού - Γκιγέρμο ντελ Τόρο
2018 Roma - Αλφόνσο Κουαρόν
2019 Joker - Τοντ Φίλιπς

Αργυρός Λέοντας καλύτερης σκηνοθεσίας

1988 Θόδωρος Αγγελόπουλος για το Τοπίο στην ομίχλη
1990 Μάρτιν Σκορτσέζε για το Goodfellas
1991 Ζανγκ Γιμού με το Da hong deng long gao gao gua, Τέρι Γκίλιαμ για το The Fisher King, Φιλίπ Γκαρέλ για το J'entends plus la guitare
1992-1994: προς συμπλήρωση
1995-1997 -δεν απονεμήθηκαν βραβεία
1998 Εμίρ Κουστουρίτσα για το Black Cat, White Cat
1999-2002: προς συμπλήρωση
2003 Τακέσι Κιτάνο με το Zatōichi
2004 Κιμ Κι-ντουκ για το 3-Iron
2005 Φιλίπ Γκαρέλ με το Regular Lovers
2006 Αλέν Ρενέ για το Coeurs
2007 Μπράιαν ντε Πάλμα με το Redacted
2008 Αλεξέι Γκέρμαν τζούνιορ με το Paper Soldier
2009 Σιρίν Νεσάτ για το Women Without Men
2010 Άλεξ ντε λα Ιγκλέσια με το A Sad Trumpet Ballad
2011 Κάι Σανγκγιούν για το People Mountain People Sea
2012 Πολ Τόμας Άντερσον με το The Master
2013 Αλέξανδρος Αβρανάς για το Miss Violence
2014 Αλεξάντερ Κοντσαλόφσκι για το Οι Λευκές Νύχτες του Ταχυδρόμου
2015 Πάμπλο Τραπέρο για το El Clan
2016 Αλεξάντερ Κοντσαλόφσκι για το Paradise και Αμάτ Εσκαλάντε για το Untamed
2017 Ξαβιέ Λεγκράν (Γαλλία) για το Custody
2018 Ζακ Οντιάρ (Γαλλία) για το Οι αδελφές αδελφές
2019 Ρόι Άντερσον (Σουηδία) για το Η ομορφιά της ύπαρξης

Βραβείο Δόξα στον Δημιουργό της Ταινίας (Glory to the Filmmaker! award)

2007 Κιτάνο Τακέσι στο Glory to the Filmmaker!

Νικητές του Χρυσού Λέοντα παραπάνω από 1 φορά

Αντρέ Καγιάτ (1950, 1960)
Λουί Μαλ (1980, 1987)
Ζανγκ Γιμού (1992, 1999)
Ανγκ Λι (2005, 2007)

Παραπομπές

[1]
de Valck, Marijke· Kredell, Brendan (2016). Film Festivals: History, Theory, Method, Practice. Routledge. σελ. 15. ISBN 9780415712460.
[2]
de Valck, Marijke (2007). Film Festivals: From European Geopolitics to Global Cinephilia. Amsterdam University Press. σελ. 23. ISBN 9789053561928.
[3]
Taillibert, Christel (12 Ιανουαρίου 2016). «Groundwork for a (pre)history of film festivals». New Review of Film and Television Studies 14 (1): 15. doi:10.1080/17400309.2015.1106688.
[4]
de Valck, Marijke (2007). Film Festivals: From European Geopolitics to Global Cinephilia. Amsterdam University Press. σελ. 76. ISBN 9789053561928.
[5]
de Valck, Marijke (2007). Film Festivals: From European Geopolitics to Global Cinephilia. Amsterdam University Press. σελ. 140. ISBN 9789053561928.
[6]
Staff, Variety (8 Σεπτεμβρίου 2007). «50 unmissable film festivals». Variety (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2023.
[7]
Bergamin Barbato, Maria (16 Μαρτίου 2007). «Accounting and the Development of Management Control in the Cultural Sphere: The Case of the Venice Biennale». Accounting, Business & Financial History 17 (1). doi:10.1080/09585200601127871.
[8]
de Valck, Marijke (2007). Film Festivals: From European Geopolitics to Global Cinephilia. Amsterdam University Press. σελίδες 144,237. ISBN 9789053561928.
[9]
«Biennale Cinema 2023 | Homepage 2023». La Biennale di Venezia (στα Αγγλικά). 23 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2023.
[10]
«History of the Venice Film Festival». La Biennale di Venezia (στα Αγγλικά). 7 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2023.
[11]
Moliterno, Gino (2009). The A to Z of Italian Cinema. Scarecrow Press. σελ. 326. ISBN 9780810870598.
[12]
Μολιτέρνο (2009), σελ. 347.
[13]
Μολιτέρνο (2009), σελ. 348.

Βιβλιογραφία

Μολιτέρνο, Τζίνο (2009). The A to Z of Italian Cinema (στα Αγγλικά). Scarecrow Press. σελ. 520. ISBN 978-0810868960.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[1] [1]
de Valck, Marijke· Kredell, Brendan (2016). Film Festivals: History, Theory, Method, Practice. Routledge. σελ. 15. ISBN 9780415712460.

[2] [2]
de Valck, Marijke (2007). Film Festivals: From European Geopolitics to Global Cinephilia. Amsterdam University Press. σελ. 23. ISBN 9789053561928.

[3] [3]
Taillibert, Christel (12 Ιανουαρίου 2016). «Groundwork for a (pre)history of film festivals». New Review of Film and Television Studies 14 (1): 15. doi:10.1080/17400309.2015.1106688.

[4] [4]
de Valck, Marijke (2007). Film Festivals: From European Geopolitics to Global Cinephilia. Amsterdam University Press. σελ. 76. ISBN 9789053561928.

[5] [5]
de Valck, Marijke (2007). Film Festivals: From European Geopolitics to Global Cinephilia. Amsterdam University Press. σελ. 140. ISBN 9789053561928.

[6] [6]
Staff, Variety (8 Σεπτεμβρίου 2007). «50 unmissable film festivals». Variety (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2023.

[7] [7]
Bergamin Barbato, Maria (16 Μαρτίου 2007). «Accounting and the Development of Management Control in the Cultural Sphere: The Case of the Venice Biennale». Accounting, Business & Financial History 17 (1). doi:10.1080/09585200601127871.

[8] [8]
de Valck, Marijke (2007). Film Festivals: From European Geopolitics to Global Cinephilia. Amsterdam University Press. σελίδες 144,237. ISBN 9789053561928.

[9] [9]
«Biennale Cinema 2023 | Homepage 2023». La Biennale di Venezia (στα Αγγλικά). 23 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2023.

[10] [10]
«History of the Venice Film Festival». La Biennale di Venezia (στα Αγγλικά). 7 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2023.

[11] [11]
Moliterno, Gino (2009). The A to Z of Italian Cinema. Scarecrow Press. σελ. 326. ISBN 9780810870598.

[FOOTNOTEΜολιτέρνο_(2009)347-12] [12]
Μολιτέρνο (2009), σελ. 347.

[FOOTNOTEΜολιτέρνο_(2009)348-13] [13]
Μολιτέρνο (2009), σελ. 348.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]