Αμερικανός κοινωνικός μεταρρυθμιστής, φιλόσοφος, εφευρέτης, μουσικός και συγγραφέας (1798–1874) From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Τζοσάια Ουόρρεν (αγγλικά: Josiah Warren, 1798 - 14 Απριλίου 1874) ήταν Αμερικανός ατομικιστής αναρχικός, εφευρέτης, μουσικός, τυπογράφος και συγγραφέας. Θεωρείται από ορισμένους ως ο πρώτος Αμερικανός αναρχικός[8][9] (αν και ο Ουόρρεν ποτέ δεν χρησιμοποίησε τον όρο του αναρχισμού στον εαυτό του) και την τετρασέλιδη εβδομαδιαία εφημερίδα που άλλαξε κατά τη διάρκεια του 1833, Ο Ειρηνικός Επαναστάτης, το πρώτο αναρχικό περιοδικό που δημοσίευσε,[10] ήταν μια επιχείρηση για την οποία δημιούργησε το δικό του τυπογραφικό πιεστήριο, έβαλε το δικό του τύπο και έφτιαξε τις δικές του εκτυπωτικές πλάκες.[10]
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης. Αίτιο: μετάφραση κειμένου Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων. |
| Τζοσάια Ουόρρεν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 26 Ιουνίου 1798[1][2][3] Βοστώνη[4] |
| Θάνατος | 14 Απριλίου 1874[3][5] Βοστώνη[6] |
| Αιτία θανάτου | οίδημα |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | νεκροταφείο Μάουντ Όμπορν |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Αγγλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μουσικός εφευρέτης συγγραφέας οικονομολόγος δημοσιογράφος επιχειρηματίας[7] social reformer |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτική ιδεολογία | αναρχισμός και αναρχοατομισμός |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ουόρρεν γεννήθηκε στη Βοστώνη της Μασαχουσέτης, το 1798, απόγονος του Τζον Ουόρρεν (1555-1613),[11] ήταν ο αδελφός του επιβάτη του Mayflower, Ρίτσαρντ Ουόρεν.[9] Έδειξε απο νωρίς ταλέντο για τη μουσική και ήταν μέλος του "Old Boston Brigade Band" σε νεαρή ηλικία. Το 1819 παντρεύτηκε την Caroline Cowing (1795-1872)[12] και στη συνέχεια μετακόμισε στο Σινσινάτι του Οχάιο, όπου εργάστηκε ως δάσκαλος μουσικής και ηγέτης ορχήστρας.[13] Είχαν δύο παιδιά, την Κάρολαϊν (1820-1850) και τον Τζορτζ (1826-1902), και ο George έγραψε μια ανάμνηση του πατέρα του που μπορεί να βρεθεί στη βιβλιοθήκη Labadie στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Ανακάλυψε ένα λαμπτήρα καύσης στέαρ το 1821 και παρασκεύαζε την εφεύρεσή του για αρκετά χρόνια στο Σινσινάτι.[14]
Το 1825, ο Ουόρρεν γνώρισε το «κοινωνικό σύστημα» του Ρόμπερτ Όουεν και άρχισε να μιλά με άλλους στο Σινσινάτι για την ίδρυση μιας κομμουνιστικής αποικίας.[15] Όταν αυτή η ομάδα δεν κατάφερε να καταλήξει σε συμφωνία σχετικά με τη μορφή και τους στόχους της προτεινόμενης κοινότητάς τους, ο Ουόρρεν «πούλησε το εργοστάσιό του μετά από δύο μόνο χρόνια λειτουργίας, προετοιμάζοντας τη νεαρή του οικογένεια και πήρε τη θέση του ως ένας από τους 900 περίπου Οουενιτες που είχαν αποφασίσει για να γίνουν μέρος του ιδρυτικού πληθυσμού της Νιου Χάρμονι της Ιντιάνα».[9] Η αποικία του Σινσινάτι επιχειρήθηκε χωρίς τη συμμετοχή του Ουόρρεν, αλλά απέτυχε.[16] Ο Ουόρρεν ταξίδεψε με πλοίο από το Σινσινάτι, φτάνοντας στη Νέα Αρμονία στις αρχές Μαΐου του 1825. Μέχρι το 1827, είχε επιστρέψει στο Σινσινάτι, πεπεισμένος ότι η πλήρης εξατομίκευση των συμφερόντων ήταν απαραίτητη για τη συνεργασία. Θεωρούσε το πείραμα του Όουεν ως «κομμουνισμό», το οποίο απέρριψε με αβέβαιους όρους, αλλά ανέπτυξε έναν θερμό και διαρκή σεβασμό για τον Ρόμπερτ Όουεν και τους γιους του. Ένα από τα πρώτα του γραπτά, που δημοσιεύτηκε στο The March of Mind το 1827, το επιβεβαιώνει, όπως και τα μεταγενέστερα γραπτά.[17]
Έβαλε τις θεωρίες του σε δοκιμασία δημιουργώντας ένα πειραματικό "labor for labor store" που ονομάζεται Cincinnati Time Store στο κέντρο του Σινσινάτι, το οποίο διευκόλυνε το εμπόριο με σημειώσεις που υποστηρίζονταν από την υπόσχεση για εκτέλεση εργασίας. Αυτό ήταν το πρώτο κατάστημα που χρησιμοποίησε ένα σημείωμα εργασίας για εργασία.[18] "Όλα τα αγαθά που προσφέρονται προς πώληση στο κατάστημα του Ουόρρεν προσφέρθηκαν στην ίδια τιμή που ο ίδιος ο έμπορος είχε πληρώσει για αυτά, συν μια μικρή επιβάρυνση, στη γειτονιά 4 έως 7 τοις εκατό, για να καλύψει τα γενικά έξοδα του καταστήματος."[9] Μεταξύ 1827 και 1830,[19] το κατάστημα αποδείχθηκε επιτυχές. Ο Ουόρρεν έκλεισε το κατάστημα για να συνεχίσει την ίδρυση αποικιών με βάση τον οικονομικό μουτουαλισμό,[20] συμπεριλαμβανομένων των «Ουτοπία» και «Σύγχρονοι καιροί».
Η κοινοτητα Σύγχρονοι καιροί (Modern Times), που βρισκόταν σε αυτό που τώρα είναι το Μπρέντγουντ της Νέας Υόρκης, διήρκεσε από το 1851 έως το 1864.[21] Ήταν η τελευταία προσπάθεια του Τζοσάια Ουόρρεν να θέσει τις ιδέες του για το δίκαιο εμπόριο και την κυριαρχία του ατόμου,[22] που είχε αναπτύξει για μια ολόκληρη διάρκεια μελέτης και πειραματισμού, σε δράση. Το 1850, ο Ουόρρεν επέστρεψε στη Βοστώνη από τα μεσοδυτικά και άρχισε να ψάχνει για μια περιοχή κοντά σε μια μεγάλη πόλη, με χαμηλές τιμές γης, για να ιδρύσει μια ουτοπική κοινότητα.[23] Η φθηνή γη επέτρεψε στον Ουόρρεν να μπορεί να εφαρμόσει το σχέδιό του για την παροχή σπιτιών για οικογένειες που δεν είχαν ποτέ ένα.[24] Το Pine Barrens ένα μεγάλο νησί όπου βρισκόταν η κοινοτητα Σύγχρονοι Καιροί είχε ανεπιθύμητη φήμη ότι είχε φτωχό έδαφος[25] οπότε κατάφερε να αγοράσει 400 στρέμματα στα 2,75$ το στρέμμα με πολύ μικρή προκαταβολή.[26] Η κοινότητα Σύγχρονοι Καιροί ήταν μια πόλη χωρίς κυβέρνηση και χρήματα ούτε νόμους και μπορεί να περιγραφεί με ακρίβεια ως αναρχική[26] αλλά δεν υπήρχε έγκλημα και πολύ λίγες αναταραχές.[27] Οι πολίτες της κοινότητας Σύγχρονοι Καιροί αν και απέφευγαν το κίνητρο κέρδους, δεν ήταν σοσιαλιστικοί στη στάση τους απέναντι στην ιδιοκτησία ιδιοκτησίας ή στα μέσα παραγωγής.[28] Σύμφωνα με τον συγγραφέα Ρότζερ Βούντερλιτς, «Στις 7 Σεπτεμβρίου 1864 το όνομα του χωριού άλλαξε σε Μπρέντγουντ».[29]
Ο Ουόρρεν επέστρεψε αργότερα στην περιοχή της Βοστώνης. Από το 1864 έως το 1869, κατοικούσε στο Κλίφτοντεϊλ της Μασαχουσέτης, όπου προσπάθησε δύο φορές να ιδρύσει μια μουτουαλιστικη πόλη. Στη συνέχεια επέστρεψε στη Βοστώνη, όπου παρέμεινε εκεί μέχρι τον θάνατό του.[30]
Ο Ουόρρεν πέθανε στις 14 Απριλίου 1874, στο Τσαρλστάουν στο σπίτι ενός φίλου του μετά την εμφάνιση οιδήματος.[30][31][32]
Όπως ο Πιερ-Ζοζέφ Προυντόν, έτσι και ο Ουόρρεν επέλεξε τον ελευθεριακό σοσιαλιστικό δρόμο του αναρχισμού και του ατομικισμού. αν και αρνήθηκε να αναφερθεί στον εαυτό του είτε ως καπιταλιστής είτε ως σοσιαλιστής στοχαστής.[33] Ο Μπέντζαμιν Τούκερ αφιέρωσε τη συλλογή του από δοκίμια, αντί για ένα βιβλίο, στη μνήμη του Ουόρρεν, «ο φίλος μου και ο κύριος μου ... των οποίων οι διδασκαλίες ήταν η πρώτη μου πηγή φωτός» Ο Τούκερ πιστώνει στον Ουόρρεν ότι είναι «ο πρώτος άνθρωπος που εξήγησε και διατύπωσε το δόγμα που είναι τώρα γνωστό ως Αναρχισμός».[34] Ο Τζον Στιούαρτ Μιλ είπε ότι η φιλοσοφία του Ουόρρεν, «αν και υπάρχει επιφανειακή ομοιότητα με κάποιο από τα έργα των Σοσιαλιστών, διαμετρικά αντιτίθεται σε αυτούς κατ 'αρχήν, καθώς δεν αναγνωρίζει καμία εξουσία στην Κοινωνία, έναντι του ατόμου, εκτός από την επιβολή της ίσης ελευθερίας ανάπτυξης για όλα τα άτομα."[35] Η αρχή του Ουόρρεν για την «κυριαρχία του ατόμου» υιοθετήθηκε αργότερα από τον Μιλ και τον Χέρμπερτ Σπένσερ.[36]
Η ατομικιστική φιλοσοφία του Ουόρρεν προέκυψε από την απόρριψη του συνεταιριστικού κινήματος του Ρόμπερτ Όουεν, του οποίου ήταν πρώτος συμμετέχων, και μάρτυρας προσωπικά της αποτυχίας της κοινότητας της Νέας Αρμονίας του Όουεν. Από αυτό, έγραψε: «Φαινόταν ότι η διαφορά απόψεων, γεύσεων και σκοπών αυξήθηκε ακριβώς ανάλογα με τη ζήτηση συμμόρφωσης ... Φαίνεται ότι ήταν ο εγγενής νόμος της διαφορετικότητας της φύσης που μας είχε κατακτήσει ... τα «ενωμένα συμφέροντά μας» ήταν άμεσα σε πόλεμο με τις ατομικότητες των προσώπων και των περιστάσεων και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης». Σύμφωνα με τον Ουόρρεν, δεν πρέπει να υπάρχει απολύτως καμία κοινότητα ιδιοκτησίας. Όλα τα περιουσιακά στοιχεία πρέπει να εξατομικεύονται και "όσοι υποστήριξαν κάθε είδους κομμουνισμό με συνδεδεμένη ιδιοκτησία, ενδιαφέροντα και ευθύνες ήταν καταδικασμένοι σε αποτυχία λόγω της ατομικότητας των ατόμων που συμμετείχαν σε ένα τέτοιο πείραμα."[37] Ο Ουόρρεν είναι αξιοσημείωτος για την ανάπτυξη της ιδέας της «κυριαρχίας του ατόμου».
Στο Μανιφέστο του,[38] ο Ουόρρεν γράφει:
[T]he forming of societies or any other artificial combinations IS the first, greatest, and most fatal mistake ever committed by legislators and by reformers. That all these combinations require the surrender of the natural sovereignty of the INDIVIDUAL over her or his person, time, property and responsibilities, to the government of the combination. That this tends to prostrate the individual—To reduce him to a mere piece of a machine; involving others in responsibility for his acts, and being involved in responsibilities for the acts and sentiments of his associates; he lives & acts, without proper control over his own affairs, without certainty as to the results of his actions, and almost without brains that he dares to use on his own account; and consequently never realizes the great objects for which society is professedly formed.
Ο Ουόρρεν είπε ότι η Επιστήμη της Κοινωνίας του Στίβεν Περλ Άντριους, που δημοσιεύθηκε το 1852, ήταν η πιο διαυγής και πλήρης έκθεση των ίδιων των θεωριών του Ουόρρεν[39] συμπεριλαμβανομένης της πεποίθησης του Ουόρρεν ότι οι εργοδότες πρέπει να πληρώνουν στους υπαλλήλους τους την πλήρη αξία της εργασίας τους σύμφωνα με την αρχή του κόστους.[40] Η θεωρία της αξίας του Ουόρρεν τον τοποθετεί στην παράδοση του σοσιαλισμού της ελεύθερης αγοράς. Ο Γουίλιαμ Μπέιλι δηλώνει:
Το αποτέλεσμα της θεωρίας της αξίας του Ουόρρεν, στο Cost the Limit of Price, ήταν να τον τοποθετήσει ευθέως σύμφωνα με το βασικό δόγμα όλων των άλλων σχολών του σύγχρονου σοσιαλισμού. Πίστευε ότι η εργασία λεηλατήθηκε από το ενοίκιο, το ενδιαφέρον και το κέρδος και στόχους του, όπως αυτός των Σοσιαλιστών, ήταν να αποτρέψει αυτούς τους τρόπους εκμετάλλευσης.[41]
Ο Ουόρρεν ονόμασε τη φράση "κόστος του όριου της τιμής", με το "κόστος" εδώ να μην αναφέρεται στη νομισματική τιμή που καταβάλλεται αλλά στην εργασία που άσκησε για την παραγωγή ενός αντικειμένου.[42] Αυτή η κατανόηση του κόστους είναι σύμφωνη με αυτήν του κλασικού οικονομολόγου Άνταμ Σμιθ που είπε: «Η πραγματική τιμή όλων των πραγμάτων, αυτό που κάθε πράγμα πραγματικά κοστίζει στον άνθρωπο που θέλει να το αποκτήσει, είναι η προσπάθεια και το πρόβλημα της απόκτησής του», αν και ο Ουόρρεν κατέληξε σε διαφορετικά συμπεράσματα. Πίστευε ότι τα αγαθά και οι υπηρεσίες πρέπει να ανταλλάσσονται ανάλογα με το πόση εργασία ασκήθηκε για να τα παράγουν και να τα φέρουν στην αγορά, αντί για το πώς τα άτομα πίστευαν ότι έχουν αντικειμενική αξία. Ως εκ τούτου, "πρότεινε ένα σύστημα για την πληρωμή ατόμων με πιστοποιητικά που υποδεικνύουν πόσες ώρες εργασίας έκαναν. Θα μπορούσαν να ανταλλάξουν τα χαρτονομίσματα στα τοπικά καταστήματα ώρας με αγαθά που χρειάστηκαν τον ίδιο χρόνο παραγωγής."[8] Το να χρεώνεις περισσότερη εργασία για κάτι που συνεπάγεται λιγότερη εργασία ήταν "κανιβαλισμός", σύμφωνα με τον ίδιο.[43] Επιπλέον, πίστευε ότι η διαπραγμάτευση σύμφωνα με το "κόστος του όριου της τιμής" θα προωθούσε την αύξηση της αποτελεσματικότητας σε μια οικονομία, όπως εξηγεί στο Equitable Commerce:
If cost is made the limit of price, every one becomes interested in reducing COST, by bringing in all the economies, all the facilities to their aid. But, on the contrary, if cost does not govern the price, but every thing is priced at what it will bring, there are no such co-operating interests. If I am to have my supply of flour at cost, then, any facility I can afford to the wheat grower, reduces the cost to me, and it does the same for all who have any portion of the wheat, I am promoting all their interests while pursuing my own ... Now if the wheat were NOT TO BE SOLD TO us AT COST, but at "whatever it would bring" according to our necessities, then none of us would have any interest in affording facilities, repairing breaches, nor in any other way co-operating with the producer of it. The same motive would act in the production, preservation, and use of every thing.[44]
Ο Καταλανός ιστορικός Ξαβιέρ Ντίεζ αναφέρει ότι οι πειραματικές συνειδητές κοινότητες που πρωτοστάτησε ο Ουόρρεν είχαν επιρροή στους Ευρωπαίους ατομικιστές αναρχικούς στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, όπως ο Εμίλ Αρμάν και τις συνειδητές κοινότητες που ξεκίνησαν από αυτούς.[45]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
