From Wikipedia, the free encyclopedia
Ένα «Σύστημα κράτησης αεροπορικών θέσεων» (Airline Reservation System (ARS)), είναι μέρος των λεγόμενων «Συστημάτων Εξυπηρέτησης Επιβατών» (Passenger Service Systems (PSS)),[Σημ. 1][Υποσημ. 1] τα οποία είναι εφαρμογές που υποστηρίζουν την άμεση επαφή μεταξύ της αεροπορικής εταιρίας και του επιβάτη.
Το ARS, τελικά εξελίχθηκε στο λεγόμενο «Ηλεκτρονικό σύστημα κράτησης θέσεων», «Σύστημα κράτησης θέσεων» ή απλά «Κεντρικό σύστημα κρατήσεων» (Computer Reservations System ή Central Reservation System (CRS)),[Σημ. 2][1][2] το οποίο είναι ένα μηχανογραφικό σύστημα που χρησιμοποιείται για την αποθήκευση και ανάκτηση των πληροφοριών και τη διεξαγωγή των συναλλαγών που σχετίζονται με τα αεροπορικά ταξίδια, ξενοδοχεία, ενοικιάσεις αυτοκινήτων ή δραστηριότητες. Αρχικά, σχεδιασμένο για να λειτουργεί από τις αεροπορικές εταιρίες, τα CRS αργότερα επεκτάθηκαν για χρήση και από τα γραφεία ταξιδίων. Οι μεγάλοι σημαντικοί λειτουργοί των CRS, οι οποίοι πραγματοποιούν κρατήσεις θέσεων και πωλούν εισιτήρια σε πολλαπλές αεροπορικές εταιρίες, είναι γνωστοί ως «Παγκόσμια Συστήματα Διανομής» (Global Distribution System (GDS)),[Σημ. 3][Υποσημ. 2][Υποσημ. 3] τα οποία υποστηρίζουν τα γραφεία ταξιδίων[Υποσημ. 4][3][Υποσημ. 5][4][Υποσημ. 6][1] και τα άλλα κανάλια διανομής, πραγματοποιώντας κρατήσεις θέσεων για τις περισσότερες μεγάλες αεροπορικές εταιρίες, σε ένα ενιαίο σύστημα. Οι αεροπορικές εταιρίες, έχουν εκποιήσει το μεγαλύτερο μέρος της άμεσης συμμετοχής τους, σε αφοσιωμένες GDS εταιρίες,[5] οι οποίες κάνουν τα συστήματά τους προσιτά, στους καταναλωτές, μέσω των πυλών του Internet. Τα σύγχρονα GDS τυπικά, επιτρέπουν τους χρήστες να πραγματοποιήσουν κρατήσεις σε δωμάτια ξενοδοχείων, ενοικιάσεις αυτοκινήτων, εκτύπωση ηλεκτρονικών εισιτηρίων, καθώς επίσης εκδρομές και δραστηριότητες. Επίσης, παρέχουν την πρόσβαση σε ορισμένες αγορές για σιδηροδρομικές κρατήσεις και κρατήσεις λεωφορείων, αν και αυτές δεν είναι πάντα ενσωματωμένες με το κυρίως σύστημα.
Τα συστήματα κράτησης αεροπορικών θέσεων (ARS), περιέχουν:
Η άμεση-απ'ευθείας διανομή μιας αεροπορικής εταιρίας, λειτουργεί εντός του δικού της συστήματος κράτησης θέσεων, καθώς επίσης και εκδιώκοντας (βλ. προωθώντας) της πληροφορίες της (π.χ. δρομολόγια, διαθεσιμότητα θέσεων, προσφορές ναύλων κλπ.) προς τα GDS.
Ένας δεύτερος τύπος καναλιού άμεσης διανομής, είναι οι καταναλωτές που χρησιμοποιούν το διαδίκτυο ή στις εφαρμογές του κινητού των, προκειμένου να κάνουν τις δικές τους κρατήσεις.
Τα ταξιδιωτικά γραφεία και τα άλλα έμμεσα κανάλια διανομής, έχουν πρόσβαση στα ίδια GDS, όπως και αυτά που είναι προσβάσιμα από τα συστήματα κράτησης θέσεων των αεροπορικών εταιριών, όλη δε η επικοινωνία, μεταδίδεται από ένα τυποποιημένο σύστημα μηνυμάτων, το οποίο λειτουργεί με δύο τύπους μηνυμάτων που μεταδίδονται από τη SITA[Σημ. 7][6] μέσω HLN (high level network) [δίκτυο υψηλού επιπέδου].
Αυτοί οι τύποι των μηνυμάτων, ονομάζονται τύπου Α [συνήθως σε μορφή EDIFACT], για διαδραστική επικοινωνία σε πραγματικό χρόνο και τύπου Β [TTY] (teletype), για τύπους πληροφοριακών μηνυμάτων και κράτησης θέσεων.
Τα πρότυπα κατασκευής των μηνυμάτων που έχουν τεθεί από την IATA[7][8][9] και τον ICAO,[10] είναι παγκόσμια και ισχύουν όχι μόνο για τις αεροπορικές μεταφορές. Δεδομένου ότι τα συστήματα κράτησης αεροπορικών θέσεων είναι σημαντικές επιχειρηματικές εφαρμογές και είναι λειτουργικά αρκετά περίπλοκα, η λειτουργία ενός συστήματος κράτησης αεροπορικών θέσεων, εντός μιας αεροπορικής εταιρίας, είναι σχετικά δαπανηρή.
Πριν από την απελευθέρωση των αγορών, οι αεροπορικές εταιρίες κατείχαν τα δικά τους συστήματα κράτησης θέσεων, με τα γραφεία ταξιδίων να είναι συνδρομητές τους. Σήμερα, τα GDS λειτουργούν από ανεξάρτητες εταιρίες με τις αεροπορικές εταιρίες και τα γραφεία ταξιδίων, ως τους κύριους συνδρομητές των.
Από τον Φεβρουάριο του 2009, υπάρχουν μόνο τέσσερις μεγάλοι πάροχοι GDS στο χώρο της αγοράς: Το Amadeus, το Travelport (το οποίο λειτουργεί τα συστήματα Apollo, Worldspan και Galileo), το Sabre και το Shares. Υπάρχει ένα σημαντικό περιφερειακό GDS, το Abacus, το οποίο εξυπηρετεί την Ασιατική αγορά και μια σειρά περιφερειακών φορέων που εξυπηρετούν μεμονωμένες χώρες, συμπεριλαμβανομένου του Travelsky (στην Κίνα), του Infini και του Axess (αμφότερων στην Ιαπωνία) και του Topas (στη Νότια Κορέα). Από αυτά, το Infini φιλοξενείται εντός του συγκροτήματος του Sabre, το Axess βρίσκεται στη διαδικασία της μετάβασης σε ένα διαμέρισμα εντός του συγκροτήματος του Worldspan και οι οργανισμοί του Topas, θα μεταναστεύσουν στο Amadeus.
Συστήματα κράτησης θέσεων όπως το Navitaire, είναι οικοδεσπότες αεροπορικών εταιριών "άνευ-εισιτηρίων" όπως της Ryanair και της AirAsia και «υβριδικών» - (αεροπορικών εταιριών που χρησιμοποιούν e-ticketing πέραν των «άνευ-εισιτηρίων», για να φιλοξενήσουν αεροπορικές εταιρίες κοινού κωδικού (codeshare)[Σημ. 8] και διασυνδεδεμένων (interline)),[Σημ. 9][11] όπως τις AirTran, GOL και Jetstar.
Επιπλέον, από αυτές τις "τυποποιημένες" GDS, ορισμένες αεροπορικές εταιρίες έχουν ιδιόκτητες εκδόσεις τις οποίες χρησιμοποιούν για την εκτέλεση των πτητικών λειτουργιών τους. Μερικά παραδείγματα, είναι το σύστημα OSS Deltamatic και το EDS SHARES. Η SITA Κρατήσεις επί του παρόντος, παραμένει το μεγαλύτερο ουδέτερο πολυ-ξενιστής σύστημα κράτησης θέσεων, με πάνω από 100 αεροπορικές εταιρίες, να διαχειρίζονται την απογραφή.
Η απογραφή μιας αεροπορικής εταιρίας περιλαμβάνει όλες τις πτήσεις της, με τις διαθέσιμες θέσεις τους. Η απογραφή της χωρίζεται γενικά σε θέσεις υπηρεσιών ((service classes) π.χ. Πρώτη - (First), Επιχειρηματική - (Business) ή Οικονομική - (Economy) θέση) και μέχρι 26 θέσεις κράτησης (booking classes),[Σημ. 10] για τις οποίες ισχύουν διαφορετικές τιμές και όροι κράτησης. Τα δεδομένα απογραφής, εισάγονται και διατηρούνται μέσω ενός χρονοδιαγράμματος συστήματος διανομής, πάνω σε τυποποιημένους ενδιάμεσους. Μια από τις βασικές λειτουργίες της διαχείρισης απογραφής, είναι ο έλεγχος αποθεμάτων. Ο έλεγχος απογραφής, διευθύνει πόσες θέσεις είναι διαθέσιμες στις διάφορες κατηγορίες κράτησης, ανοίγοντας και κλείνοντας επιμέρους προς πώληση κατηγορίες κράτησης. Σε συνδυασμό με τους ναύλους και τις συνθήκες κράτησης που είναι αποθηκευμένες στο Σύστημα Παράθεσης Ναύλων (Fare Quote System (FQS)), ο ναύλος που πωλείται για κάθε θέση (κάθισμα), είναι προσδιορισμένος. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο έλεγχος αποθεμάτων έχει ένα πραγματικό χρόνο ενδιάμεσου, το Σύστημα Διαχείρισης Απόδοσης (Yield Management)[Σημ. 11][12] της αεροπορικής εταιρίας, το οποίο υποστηρίζει μια μόνιμη βελτιστοποίηση των προσφερόμενων θέσεων κράτησης, σε ανταπόκριση των αλλαγών στη ζήτηση ή στις τιμολογιακές στρατηγικές του ανταγωνιστή.
Οι χρήστες έχουν πρόσβαση στην απογραφή μιας αεροπορικής εταιρίας, μέσω της παρουσίασης διαθεσιμότητας η οποία περιέχει όλες τις πτήσεις που προσφέρονται για ένα συγκεκριμένο ζεύγος πόλεων, με τις διαθέσιμες θέσεις τους στις διάφορες κατηγορίες των θέσεων κράτησης. Αυτή η παρουσίαση περιέχει πτήσεις που εκτελούνται από την ίδια την εταιρία, καθώς και πτήσεις κοινού κωδικού που εκτελούνται σε συνεργασία με άλλη αεροπορική εταιρία. Αν το ζεύγος πόλεων δεν είναι εκείνο στο οποίο η αεροπορική εταιρία προσφέρει υπηρεσίες, μπορεί να εμφανίσει μια σύνδεση (ενδιάμεσου σταθμού), χρησιμοποιώντας δικές της πτήσεις ή να εμφανίσει τις πτήσεις άλλων αεροπορικών εταιριών. Η διαθεσιμότητα των θέσεων των άλλων αεροπορικών εταιριών, ενημερώνεται μέσω τυποποιημένων βιομηχανικών ενδιάμεσων.
Ανάλογα με τον τύπο της συνεργασίας, υποστηρίζει την πρόσβαση στο τελευταίο κάθισμα (τελευταία διαθεσιμότητα καθίσματος) σε πραγματικό χρόνο. Οι κρατήσεις για τους μεμονωμένους επιβάτες ή τις ομάδες των επιβατών (γκρουπ (groups)), αποθηκεύονται στο λεγόμενο «μητρώο ονόματος επιβάτη» (Passenger Name Record (PNR)). Μεταξύ άλλων δεδομένων, το PNR περιέχει προσωπικές πληροφορίες, όπως το όνομα, τα στοιχεία επικοινωνίας ή τις υπηρεσίες ειδικών αιτημάτων (Special Services Requested (SSR)) π.χ. για ένα χορτοφαγικό γεύμα, καθώς επίσης, τις πτήσεις (τμήματα-σκέλη) και τα εκδοθέντα εισιτήρια. Ορισμένα συστήματα κρατήσεων, επιτρέπουν την αποθήκευση των δεδομένων των πελατών σε προφίλ, ούτως ώστε να αποφεύγεται η επανεισαγωγή των δεδομένων, κάθε φορά που γίνεται από ένα γνωστό επιβάτη, μια νέα κράτηση. Επιπλέον, τα περισσότερα συστήματα έχουν ενδιαμέσους, με τα συστήματα διαχείρισης πελατειακών σχέσεων (Customer Relationship Management (CRM))[Σημ. 12][13] ή τις εφαρμογές των αφοσιωμένων πελατών (επίσης γνωστά και ως συστήματα συχνών ταξιδιωτών - Frequent Traveller (FQTV)).
Πριν από την αναχώρηση μιας πτήσης, παραδίδεται η λεγόμενη ονομαστική λίστα των επιβατών (Passenger Name List (PNL)), στο σύστημα ελέγχου αναχώρησης (Departure Control System (DCS)) που χρησιμοποιείται για το τον έλεγχο (check-in) επιβατών και αποσκευών. Τα στοιχεία της κράτησης όπως ο αριθμός των επιβατών που έχουν πραγματοποιήσει κράτηση και τις υπηρεσίες ειδικών αιτημάτων (Special Services Requested (SSR)), επίσης μεταφέρονται στα συστήματα πτητικής λειτουργίας (flight operations systems), διαχείρισης πληρωμάτων (crew management) και συστημάτων τροφοδοσίας (catering systems). Μόλις αναχωρήσει η πτήση, το σύστημα κρατήσεων ενημερώνεται με τον κατάλογο των ελεγχθέντων (checked-in) επιβατών (π.χ. οι επιβάτες που είχαν κράτηση, αλλά δεν έκαναν check-in (μη εμφανισθέντες (no shows (NOSH))) και επιβάτες, οι οποίοι ελέγχθηκαν, αλλά δεν είχαν κράτηση (και παρουσιάστηκαν στο check-in επιβατών και αποσκευών (go shows (GOSH))). Τέλος, τα δεδομένα που απαιτούνται για τη λογιστική παρακολούθηση των εσόδων και την υποβολή εκθέσεων παραδίδονται στα διοικητικά συστήματα (administrative systems).
Ο χώρος αποθήκευσης των δεδομένων των τιμών, περιέχει τιμές των τιμολογίων των ναύλων, τα σύνολα των κανόνων, χάρτες δρομολογήσεων, πίνακες με τις κατηγορίες των υπηρεσιών και κάποια στοιχεία φόρων (υπέρ τρίτων π.χ. αεροδρομίου αναχώρησης / άφιξης, μέτρων ασφάλειας κλπ.) που δομούν την τιμή - «το κόμιστρο». Οι κανόνες, όπως συνθήκες κράτησης (π.χ. ελάχιστη παραμονή, προαγορά κλπ.) είναι προσαρμοσμένα διαφορετικά μεταξύ των διαφορετικών ζευγών πόλεων ή των ζωνών και αποδίδεται μια κατηγορία υπηρεσίας που αντιστοιχεί στον κατάλληλο κάδο απογραφής του. Ο έλεγχος των αποθεμάτων, επίσης μπορεί να χειραγωγηθεί χειροκίνητα, δια μέσου των τροφοδοσιών διαθεσιμότητας, ελέγχοντας δυναμικά, πόσες θέσεις προσφέρονται για μια συγκεκριμένη τιμή, ανοίγοντας και κλείνοντας συγκεκριμένες κατηγορίες (θέσεων).
Το συνταχθέν σετ με τους όρους του ναύλου, ονομάζεται κωδικός βασικού ναύλου ή απλά, κωδικός ναύλου (fare basis code).[14][15] Υπάρχουν δύο συστήματα που έχουν δημιουργηθεί για την ανταλλαγή των ναύλων δεδομένων - ATPCO[Σημ. 13] και η SITA, συν κάποιων από σύστημα σε σύστημα απευθείας συνδέσεων. Αυτό το σύστημα κατανέμει τα τιμολόγια των ναύλων και τα σύνολα των κανόνων σε όλα τα GDS και τους άλλους συνδρομητές. Κάθε αεροπορική εταιρία, απασχολεί προσωπικό, το οποίο κωδικοποιεί τους αεροπορικούς ναύλους, σύμφωνα με την πρόθεση της διαχείρισης απόδοσης (Yield Management). Υπάρχουν επίσης, διαχειριστές εσόδων οι οποίοι παρακολουθούν τους ναύλους όσο κατατίθενται στα δημόσια τιμολόγια και προβαίνουν στις ανταγωνιστικές προτάσεις. Τυπικά, ο έλεγχος της απογραφής χειραγωγείται από εδώ, χρησιμοποιώντας τις τροφοδοσίες (feeds) στη διαθεσιμότητα, προκειμένου να ανοίξουν ή/και να κλείσουν τις θέσεις υπηρεσίας (classes of service).
Ο ρόλος στην πολυπλοκότητα των εισιτηρίων είναι η έκδοση και η αποθήκευση των ηλεκτρονικών αρχείων των εισιτηρίων και των λιγοστών εισιτηρίων από χαρτί που εξακολουθούν να εκδίδονται. Η Εντολή Διαφόρων Χρεώσεων (Miscellaneous Charges Order (MCO)) εξακολουθεί να είναι ένα έγγραφο σε χαρτί· η ΙΑΤΑ έχει ομάδες εργασίας, που κατά το 2010, θα αντικαταστήσουν το έγγραφο MCO, με το Ηλεκτρονικό Έγγραφο Πολλαπλών Χρήσεων (Electronic Multipurpose Document (EMD)). Οι πληροφορίες του ηλεκτρονικού εισιτηρίου, αποθηκεύονται σε μια βάση δεδομένων όπου περιέχει τα δεδομένα που ιστορικά ήταν τυπωμένα σε ένα εισιτήριο από χαρτί, συμπεριλαμβανομένων των στοιχείων όπως ο αριθμός του εισιτηρίου, ο ναύλος και οι φορολογικές συνιστώσες της τιμής του εισιτηρίου ή οι πληροφορίες ισοτιμίας.
Στο παρελθόν οι αεροπορικές εταιρίες εξέδιδαν εισιτήρια από χαρτί· από το 2008, η ΙΑΤΑ υποστηρίζει ένα ψήφισμα, προκειμένου να μετακινηθεί 100% προς τα ηλεκτρονικά εισιτήρια. Μέχρι στιγμής, η βιομηχανία δεν ήταν σε θέση να συμμορφωθεί, γεγονός που οφείλεται σε διάφορους τεχνολογικούς και διεθνείς περιορισμούς. Η βιομηχανία (η αεροπορική), σήμερα εκδίδει έως και το 98% των εισιτηρίων ηλεκτρονικά, παρόλο που η επεξεργασία των MCO, δεν έχει ακόμα τεθεί εγκαίρως σε ισχύ με την εντολή της ΙΑΤΑ.
Όταν ξανάρχισε τη λειτουργία της η πολιτική αεροπορία μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, κανείς δεν φανταζόταν ότι αυτός ο κλάδος των μεταφορών θα αναπτυσσόταν τόσο σύντομα και σε τέτοια έκταση, όπως το βιώνουμε σήμερα.[16]
Η ιστορία κράτησης των αεροπορικών συστημάτων, ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του '50, όταν η American Airlines χρειάστηκε ένα σύστημα που θα της επέτρεπε την πρόσβαση σε πραγματικό χρόνο των στοιχείων της πτήσης σε όλα τα γραφεία της, καθώς και την ολοκλήρωση και την αυτοματοποίηση των διαδικασιών κράτησης και έκδοσης εισιτηρίων.
Κατά τα τέλη της δεκαετίας του '50 στις ΗΠΑ, η κατάσταση στις κρατήσεις μερικών από τις μεγαλύτερες αεροπορικές εταιρίες, είχε γίνει εντελώς δυσκίνητη. Οι τηλεφωνικές πωλήσεις, στεγάζονταν σε αίθουσες μεγέθους γυμναστηρίου. Ο κάθε υπάλληλος ήταν εξοπλισμένος με διόπτρες, ώστε να μπορεί να δει την κατάσταση των μεμονωμένων πτήσεων στους Πίνακες Διαθεσιμότητας. Αρκετές από αυτές τις τοποθεσίες των κρατήσεων, έλεγχαν τις πτήσεις τους μέσω των καταστάσεων πτήσεων. Αυτές ήταν καταστάσεις οι οποίες περιείχαν όλες τις ταξιδιωτικές πληροφορίες των επιβατών που είχαν πραγματοποιήσει κράτηση θέσης καθώς και αυτών που ήταν στην αναμονή για μετέπειτα συνδέσεις (onward connections), ειδικά γεύματα, σημεία επαφής κλπ.[16]
Πολλές από αυτές τις εταιρίες, εκείνη την εποχή κατά κάποιο τρόπο ή άλλως, ήδη σχεδίαζαν την αυτοματοποίηση των κρατήσεων τους.[16]
Πρωτόγονα αυτοματοποιημένα συστήματα κράτησης θέσεων, αναπτύχθηκαν στις ΗΠΑ, περίπου την ίδια εποχή με την εισαγωγή των αεριωθούμενων (jet) αεροσκαφών στις εμπορικές πτήσεις. Παρόλα αυτά, αυτά τα συστήματα παρουσίαζαν μόνο τη διαθεσιμότητα των πτήσεων και οι κρατήσεις θέσεων, έπρεπε να καταχωρηθούν χειροκίνητα.[16]
Όμως, τo 1965 εμφανίστηκε ένα εντελώς νέο πρόγραμμα. Η IBM παρουσίασε στην αεροπορική αγορά, ένα αυτοματοποιημένο σύστημα κράτησης θέσεων -σε πραγματική ώρα- το οποίο όχι μόνο παρουσίαζε τη διαθεσιμότητα των πτήσεων, αλλά, κατέγραφε και τις κρατήσεις με την άμεση αναπροσαρμογή τους στις διαθεσιμότητες. Στην αγορά παρουσιάστηκε υπό την ονομασία: Programmed Airline Reservations System (PARS).[16]
Το 1946, η American Airlines εγκατέστησε το πειραματικό ηλεκτρομηχανολογικό Reservisor, το πρώτο αυτοματοποιημένο σύστημα κράτησης θέσεων. Το 1952 ακολούθησε το Magnetronic Reservisor, το πρώτο ηλεκτρονικό σύστημα κράτησης, ένα νεώτερο μηχάνημα με την προσωρινή αποθήκευσή του να καταχωρείται σε μαγνητικό τύμπανο.[17] Το σύστημα αυτό αποδείχθηκε επιτυχές και σύντομα άρχισε να χρησιμοποιείται από αρκετές αεροπορικές εταιρίες καθώς επίσης τα Ξενοδοχεία Sheraton (Sheraton Hotels) και την εταιρία ελαστικών Goodyear για απογραφικό έλεγχο. Παρεμποδιζόταν όμως σοβαρά, έχοντας την ανάγκη από τοπικούς χειριστές, προκειμένου να κάνουν τις πραγματικές αναζητήσεις· οι εκδότες των εισιτηρίων θα έπρεπε να καλέσουν το γραφείο κράτησης θέσεων, των οποίων οι χειριστές θα διεύθυναν μια μικρή ομάδα λειτουργίας του Reservisor και στη συνέχεια, θα διαβίβαζαν τα αποτελέσματα τηλεφωνικώς. Δεν υπήρχε κανένας τρόπος στους πράκτορες να αναζητήσουν άμεσα από το σύστημα θέσεις.
Το 1953, Trans-Canada Airlines (TCA), άρχισε να ερευνά ένα σύστημα βασισμένο σε υπολογιστές με τηλεχειριζόμενα τερματικά, δοκιμάζοντας εκείνο το καλοκαίρι, το σχέδιο του μηχανήματος Manchester Mark 1 από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο. Αν και το σχέδιο ήταν επιτυχές, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η είσοδος και έξοδος των δεδομένων ήταν ένα σημαντικό πρόβλημα. Η Ferranti Canada ενεπλάκη στο έργο και πρότεινε ένα νέο σύστημα, χρησιμοποιώντας διάτρητες κάρτες και έναν υπολογιστή με τρανζίστορ (transistorized computer), σε αντικατάσταση της αναξιόπιστης λυχνίας που βασιζόταν το Mark 1. Το σύστημα που προέκυψε, ονομάστηκε ReserVec και το 1962 άρχισε να λειτουργεί αναλαμβάνοντας τον Ιανουάριο του 1963, όλες τις λειτουργίες στις κρατήσεις. Τοποθετήθηκαν τερματικά σε όλα τα γραφεία έκδοσης εισιτηρίων της TCA, επιτρέποντας σε όλα τα ερωτήματα και τις κρατήσεις, να έχουν ολοκληρωθεί σε ένα περίπου δευτερόλεπτο, χωρίς τη συνδρομή των εξ'αποστάσεως χειριστών που απαιτούνταν.
Το 1953, ο C. R. Smith, Διευθύνων Σύμβουλος της American Airlines, σε μια πτήση από το Λος Άντζελες προς τη Νέα Υόρκη, έτυχε να καθίσει δίπλα στον R. Blair Smith, ανώτερο αντιπρόσωπο πωλήσεων της IBM. Ο C. R. Smith προσκάλεσε στον R. Blair Smith, να επισκεφθούν το Reservisor σύστημά τους και να αναζητήσουν τρόπους με τους οποίους η IBM θα μπορούσε να βελτιώσει το σύστημα. Ο R. Blair Smith ειδοποίησε τον Thomas Watson, Jr. ότι η American Airlines ενδιαφερόταν για μια σημαντική συνεργασία και ξεκίνησε μια χαμηλού επιπέδου σειρά μελετών. Η ιδέα τους, ενός αυτοματοποιημένου συστήματος κράτησης αεροπορικών θέσεων (Airline Reservations System (ARS)) είχε σαν αποτέλεσμα το 1959, το εγχείρημα το οποίο έγινε γνωστό ως Semi-Automatic Business Research Environment (SABRE) και που ξεκίνησε το επόμενο έτος.[18] Όταν πλέον ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβριο του 1964, ήταν το μεγαλύτερο αστικό σύστημα επεξεργασίας δεδομένων στον κόσμο. Η Sabre (Semi-Automated Business Research Environment - δηλαδή Ημιαυτόματη Επιχειρηματική Έρευνα Περιβάλλοντος), αναπτύχθηκε και ξεκίνησε το 1964. Η σημαντική ανακάλυψη του Sabre, ήταν η ικανότητά του να διατηρήσει την απογραφή σωστή σε πραγματικό χρόνο, προσβάσιμη στους πράκτορες των γραφείων ταξιδίων σε όλο τον κόσμο. Πριν από αυτό, τα χειροκίνητα συστήματα χρειαζόντουσαν κεντρικά κέντρα κράτησης, ομάδες ατόμων μέσα σε ένα δωμάτιο, με τις φυσικές κάρτες που εκπροσωπούσαν την απογραφή, στην περίπτωση αυτή, τις θέσεις (τα καθίσματα) στα αεροπλάνα.
Η απελευθέρωση του κλάδου των αεροπορικών εταιριών, στην πράξη άρσης των ελέγχων των αερογραμμών, σήμαινε ότι οι αεροπορικές εταιρίες, οι οποίες προηγουμένως είχαν λειτουργήσει υπό κυβερνητικών τεθέντων ναύλων, εξασφαλίζοντας τουλάχιστον τις αεροπορικές εταιρίες στο μηδενικό σημείο, που τώρα χρειάζονται για τη βελτίωση της απόδοσης, ώστε να ανταγωνιστούν σε μια ελεύθερη αγορά. Σε αυτό το απελευθερωμένο περιβάλλον το ARS και οι απόγονοί του, έγιναν ζωτικής σημασίας για την τουριστική βιομηχανία.
Στη συνέχεια, οι άλλες αεροπορικές εταιρίες καθιέρωσαν τα δικά τους συστήματα.
Σύντομα, τα γραφεία ταξιδίων άρχισαν να πιέζουν για ένα σύστημα το οποίο θα μπορούσε να αυτοματοποιήσει την από πλευρά τους διαδικασία, για να έχουν άμεση πρόσβαση στα διάφορα ARS ώστε να πραγματοποιούν κρατήσεις. Φοβούμενη ότι αυτό θα παραχωρούσε πολύ μεγάλη εξουσία στα χέρια των γραφείων ταξιδίων, ο Robert Crandall, στέλεχος της American Airlines πρότεινε τη δημιουργία μιας ευρείας-βιομηχανίας ηλεκτρονικού συστήματος κράτησης θέσεων, να είναι ένα κεντρικό γραφείο συμψηφισμού για τα ταξίδια στις ΗΠΑ· όμως, οι άλλες αεροπορικές εταιρίες ήσαν επιφυλακτικές, επικαλούμενες τον φόβο παραβίασης της αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας.
Το 1976, η United άρχισε να προσφέρει το Apollo, το σύστημά της, προς τα γραφεία ταξιδίων· ενώ δεν επέτρεπε στα γραφεία ταξιδίων, να πραγματοποιούν κρατήσεις στους ανταγωνιστές της United, η εμπορική τιμή του κατάλληλου τερματικού αποδείχθηκε απαραίτητη. Σύντομα, ακολούθησαν στα γραφεία ταξιδίων το SABRE, PARS και DATAS. Το 1978, μετά την απελευθέρωση των αεροπορικών εταιριών, ένα αποτελεσματικό CRS, ήταν ιδιαίτερα σημαντικό· με ορισμένες μετρήσεις. Ο Frank Lorenzo ιδιοκτήτης της Texas Air, αγόρασε την ελλειμματική Eastern Air Lines και συγκεκριμένα προέβη σε αυτή την αγορά, μόνο και μόνο για να αποκτήσει τον έλεγχο του CRS συστήματός τους SystemOne.
Επίσης, το 1976 η Videcom international με την British Airways, British Caledonian και CCL ξεκίνησαν την Travicom, το πρώτο πολυ-προσβάσιμο (multi-access) σύστημα κρατήσεων στον κόσμο (στηριζόμενο εξ ολοκλήρου σε τεχνολογία της Videcom), σχηματίζοντας ένα δίκτυο που παρείχε διανομή αρχικά σε 2 και στη συνέχεια σε 49 εγγεγραμμένες διεθνείς αεροπορικές εταιρίες (όπως: British Airways, British Caledonian, TWA, Pan American World Airways, Qantas, Singapore Airlines, Air France, Lufthansa, SAS, Air Canada, KLM Royal Dutch Airlines, Alitalia, Cathay Pacific, JAL κ.ά.) σε χιλιάδες γραφεία ταξιδίων στο Ηνωμένο Βασίλειο. Επέτρεψε στα γραφεία ταξιδίων και τις αεροπορικές εταιρίες να επικοινωνούν μέσω μιας κοινής γλώσσας διανομής και δικτύου, διακινώντας κατά το 1987, το 97% των αεροπορικών εμπορικών επιχειρησιακών κρατήσεων. Το σύστημα, συνέχισε να αναπαράγεται από την Videcom και σε άλλες περιοχές του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης της Μέσης Ανατολής (DMARS), Νέας Ζηλανδίας, Κουβέιτ (KMARS), Ιρλανδίας, Καραϊβική, Ηνωμένες Πολιτείες και Χονγκ Κονγκ. Το Travicom ήταν η εμπορική ονομασία του Travel Automation Services Ltd. Όταν η ΒΑ (που μέχρι τότε κατείχε το 100% του Travel Automation Services Ltd) επέλεξε να συμμετάσχει στην ανάπτυξη του συστήματος Galileo, το Travicom άλλαξε την εμπορική του ονομασία σε «Galileo Ηνωμένου Βασιλείου» και τέθηκε μια μεταναστευτική διαδικασία, ώστε να μετακινηθούν πρακτορεία από το Travicom στο Galileo.
Οι Ευρωπαϊκές αεροπορικές εταιρίες άρχισαν από τη δεκαετία του 1980, να επενδύουν στον τομέα, αρχικά με την ανάπτυξη των δικών τους συστημάτων κρατήσεων στην πατρίδα τους, προωθούμενες από την αύξηση της ζήτησης για ταξίδια, καθώς και τις τεχνολογικές προόδους που επέτρεψαν στα GDS να προσφέρουν συνεχώς αυξανόμενες υπηρεσίες και αναζητώντας εξουσία. Το 1987, μια κοινοπραξία υπό την ηγεσία της Air France και της Δυτικογερμανικής Lufthansa, ανέπτυξαν το Amadeus, σύμφωνα με το πρότυπο του SystemOne. Το Amadeus Global Travel Distribution ξεκίνησε το 1992. Το 1990, η Delta Air Lines, Northwest Airlines και Trans World Airlines (TWA), σχημάτισαν το Worldspan και το 1993, μια άλλη κοινοπραξία (συμπεριλαμβανομένων μεταξύ άλλων της British Airways, KLM και United Airlines), αποτέλεσαν τη ανταγωνίστρια εταιρία Galileo International η οποία βασιζόταν στο σύστημα Apollo. Πολλές μικρότερες εταιρίες, όπως το KIU, σχηματίστηκαν, στοχεύοντας στις εξειδικευμένες αγορές που δεν εξυπηρετούνται από τα τέσσερα μεγαλύτερα δίκτυα, συμπεριλαμβάνοντας τμήματα της αγοράς σε εταιρίες χαμηλού κόστους και τις μικρές και μεσαίου μεγέθους εγχώριες και περιφερειακές αεροπορικές εταιρίες.
Μεταξύ των Ευρωπαϊκών αερομεταφορέων, η Swissair ήταν μια από τις πρώτες εταιρίες που απεφάσισαν την εγκατάσταση του Programmed Airline Reservations System (PARS). Η εκτέλεση του συστήματος, εκπαίδευση, εγκατάσταση και ο έλεγχος διήρκεσαν από το 1965 έως το 1969. Έκτοτε, το σύστημα συνεχώς βελτιωνόταν - αναβαθμιζόταν, ώστε να προσαρμόζεται με τα πρότυπα και τις ανάγκες της εταιρίας. Το 1975, το σύστημα επεκτάθηκε ώστε να φιλοξενήσει τις εργασίες κράτησης θέσεων της Austrian Airlines (και που εκεί, το ονόμασαν OSCAR). Το 1994 το PARS, επεξεργαζόταν έως και 1000 μηνύματα ανά δευτερόλεπτο. Οι εγγραφές δεν ήταν όλες μόνο για κρατήσεις θέσεων αλλά και για κράτηση συγκεκριμένων καθισμάτων στις πτήσεις, κρατήσεις σε ξενοδοχεία, επικοινωνία με τις άλλες αεροπορικές εταιρίες ή τους tour operators, καταστάσεις επιβατών κλπ.[16]
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Α Μέρος - Συστήματα Κράτησης Αεροπορικών Θέσεων (Airline Reservation Systems (ARS))
Ονομασία | Περιγραφή | Προμηθευτής |
---|---|---|
AccelAero | Σύστημα εξυπηρέτησης επιβατών (PSS), κρατήσεις, έλεγχο αναχώρησης, εξέδρα απογραφής και ηλεκτρονικού εμπορίου (e-commerce). | Information Systems Associates FZE |
Crane PAX | Η "Crane PAX" είναι ένα με βάση τον ιστό σύστημα κρατήσεων αεροπορικών θέσεων και εισιτηρίων. Με έλεγχο απογραφής, ναύλους, τιμές και έκδοση εισιτηρίων, προ-κράτηση θέσεων, Μηχανή Κρατήσεων μέσω Internet, επιλογή θέσης (καθίσματος) και λειτουργίες των διανομών πωλήσεων, διαχειρίζεται εξ ολοκλήρου τον κύκλο εργασιών μιας αεροπορικής εταιρίας έως το σημείο της αναχώρησης. | Hitit Computer Services |
Travel Technology Interactive Solutions | Ολοκληρωμένο Σύστημα Διαχείρισης Αεροπορικής εταιρίας και του Παγκόσμιου Συστήματος Διανομής (GDS). | Travel Technology Interactive |
Navitaire New Skies Integrated Customer Centric Passenger Service System | Ολοκληρωμένο σύστημα κρατήσεων, ελέγχου εισιτηρίων, ελέγχου αναχωρήσεων, απογραφών και ηλεκτρονική εξέδρα εμπορίου. | Navitaire |
SabreSonic Customer Sales & Service | Ολοκληρωμένο σύστημα κρατήσεων, ελέγχου αναχωρήσεων, απογραφών και ηλεκτρονική εξέδρα εμπορίου. | Sabre Airline Solutions |
SITA Horizon Customer Sales & Service | Ολοκληρωμένο σύστημα κρατήσεων, ελέγχου αναχωρήσεων, απογραφών και ηλεκτρονική εξέδρα εμπορίου. | SITA |
Altéa Res | Ολοκληρωμένο σύστημα κρατήσεων και του Παγκόσμιου Συστήματος Διανομής (GDS). | Amadeus |
KIU System (CRS&GDS) | Ένα σύστημα κρατήσεων, ελέγχου (CRS) και του Παγκόσμιου Συστήματος Διανομής (GDS). | KIU System |
RESIBER | Ένα σύστημα εξυπηρέτησης επιβατών (PSS). | Iberia |
Videcom VRS | Σύστημα Κρατήσεων Videcom και του Παγκόσμιου Συστήματος Διανομής (GDS), IET, Κοινό κωδικό για περιφερειακές και διεθνείς αεροπορικές εταιρίες. | Videcom international |
Β Μέρος - Συστήματα Κράτησης Θέσεων (Computer Reservations Systems ή Central Reservation Systems (CRS))
Ονομασία | Δημιουργήθηκε από | Χρησιμοποιείται από τις παρακάτω αεροπορικές εταιρίες | Χρησιμοποιείται επίσης, από |
---|---|---|---|
ameliaRES |
|
|
|
Avantik PSS |
|
|
|
Abacus (GDS) |
|
|
|
AccelAero |
|
|
|
Amadeus CRS (1987) |
|
|
|
Axess (CRS) |
|
||
Internet Booking Engine |
|
| |
KIU System (CRS & GDS) |
|
| |
The Emirates Group( Mercator) |
|
|
|
Navitaire |
|
||
Programmed Airline Reservations System (PARS)/SHARES από την HP Enterprise Services (EDS) |
|
||
Patheo CRS |
| ||
Radixx |
|
||
Sabre (computer system) (Sabre) (1960) |
|
|
|
Takeflite |
|
|
|
Travel Technology Interactive |
|
|
|
TravelSky Technology Limited (TravelSky) |
|
| |
Travelport GDS περιλαμβάνει Apollo Reservation System (Apollo) (1971), Galileo CRS (1987) και Worldspan (1990) |
|
| |
WorldTicket Sell-More-Seats |
|
|
|
Για πολλά χρόνια τα GDS κατείχαν δεσπόζουσα θέση στην ταξιδιωτική βιομηχανία. Για να παρακάμψουν τα GDS και να αποφύγουν τα υψηλά τέλη των GDS, οι αεροπορικές εταιρίες έχουν αρχίσει να διανέμουν πτήσεις, απευθείας από τις ιστοσελίδες τους.[19] Μια άλλη δυνατότητα να παρακαμφθούν τα GDS, είναι οι απευθείας συνδέσεις με τα Γραφεία Ταξιδίων. Οι απευθείας συνδέσεις τις American Airlines, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της ανάπτυξης.[20]
Τώρα πλέον, υπάρχουν πολλά διαφορετικά sites κρατήσεων που χρησιμοποιούν αυτή την επιλογή. Σήμερα το διαδίκτυο είναι διαθέσιμο σχεδόν σε όλους. Έτσι, το συνδεδεμένο (online) σύστημα ηλεκτρονικών κρατήσεων θέσεων, έγινε πλέον συνήθεια. Πολλές εταιρίες έχουν το δικό τους ηλεκτρονικό σύστημα κράτησης θέσεων Application Programming Interface (API). Ακόμη, πωλούν το API τους σε άλλες μικρές εταιρίες. Για να αγοραστεί ή να πωληθεί το API, η καταχώρηση και τα έγγραφα, θα πρέπει να υπογραφούν σύμφωνα με τους κανόνες της πολιτικής των χωρών του ηλεκτρονικού εμπορίου.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.