αμερικανική ταινία κινουμένων σχεδίων παραγωγής 1988 From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Όλιβερ και η Παρέα του (πρωτότυπος τίτλος: Oliver & Company) είναι αμερικάνικη κωμική ταινία μιούζικαλ κινουμένων σχεδίων που κυκλοφόρησε το 1988 με εταιρεία παραγωγής τα Walt Disney Animation Studios και διανομή από τη Walt Disney Pictures. Αποτελεί την 27η ταινία κινουμένων σχεδίων μεγάλου μήκους της συλλογής Τα Κλασικά της Disney και είναι εμπνευσμένη από το κλασικό μυθιστόρημα του Καρόλου Ντίκενς, Όλιβερ Τουίστ.
Ο Όλιβερ και η Παρέα του Oliver & Company | |
---|---|
Εξώφυλλο Ελληνικού DVD | |
Σκηνοθεσία | Τζόρτζ Σκρίμπνερ |
Παραγωγή | Κάθλιν Γκαβίν |
Σενάριο | Τζιμ Κοξ Τιμ Ντίσνεϋ Τζέιμς Μανγκόλντ |
Ιστορία | Βανς Τζέρι Μάικ Γκάμπριελ Τζο Ρανφτ Τζιμ Μίτσελ Κρις Μπέιλι Κερκ Γουάις Ντέιβ Μιτσένερ Ρότζερ Άλερς Γκάρι Τρούσντεϊλ Κέβιν Λίμα Μάικλ Σεντένο Πιτ Γιάνγκ Λέον Τζούσεν |
Βασισμένο σε | Όλιβερ Τουίστ του Καρόλου Ντίκενς |
Ηθοποιοί φωνής | Τζόι Λόρενς Μπίλι Τζόελ Νάταλι Γκρέκορι Τσιτς Μάριν Μπέτι Μίντλερ Ρόμπερτ Λογκία Ρίτσαρντ Μούλιγκαν Ρόσκοου Λι Μπράουνι Σιέριλ Λι Ραλφ Ντομ ΝτεΛουίς Τόριν Μπλάκε Καρλ Βάιντραμπ Ρόμπερτ Λογκία Φρανκ Γουέλκερ Ουίλιαμ Γκλοβερ |
Μουσική | Τζ. Α. Σι. Ρέντφορντ |
Τραγούδι | διάφοροι καλλιτέχνες |
Μοντάζ | Τζέιμς Μέλτον Μαρκ Χέστερ |
Εταιρεία παραγωγής | Walt Disney Pictures Walt Disney Animation Studios |
Διανομή | Walt Disney Studios Motion Pictures[1] και Disney+ |
Πρώτη προβολή | 18 Νοεμβρίου 1988 |
Διάρκεια | 73 λεπτά |
Προέλευση | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
Γλώσσα | Αγγλικά |
Ακαθάριστα έσοδα | $74,2 εκατομμύρια[2] |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα ( ) |
Στην ταινία, ο Όλιβερ είναι ένα άστεγο γατάκι, το οποίο μπαίνει σε μια συμμορία σκύλων για να επιβιώσει. Μεταξύ άλλων αλλαγών είναι το σκηνικό της ταινίας το οποίο μεταφέρθηκε από το Λονδίνο του 19ου αιώνα στα τέλη της δεκαετίας του '80 στη Νέα Υόρκη, η συμμορία του Φάγκιν αποτελείται από σκύλους (ένας εξ' αυτών είναι ο Ντότζερ) και ο Σάικς είναι τοκογλύφος.
Η παραγωγή της ταινίας ξεκίνησε γύρω στο 1987 με τον τίτλο Ο Όλιβερ και ο Ντότζερ. Επανακυκλοφόρησε στις Ηνωμένες Πολιτείες, στον Καναδά και στο Ηνωμένο Βασίλειο στις 29 Μαρτίου 1996. Αργότερα, μέσα στην ίδια χρονιά, αλλά και το 2002, κυκλοφόρησε σε βιντεοταινία ενώ σε DVD κυκλοφόρησε το 2009. Ο Όλιβερ και η Παρέα του κυκλοφόρησε σε Blu-ray Disc το 2013, προς τιμήν της 25ης επετείου της.
Στην Πέμπτη Λεωφόρο του Μανχάταν της Νέας Υόρκης, ένα ορφανό γατάκι με το όνομα Όλιβερ εγκαταλείπεται όταν τα υπόλοιπα γατάκια υιοθετούνται από τους περαστικούς. Περιπλανώμενος στους δρόμους ψάχνοντας κάποιον να τον υιοθετήσει, συναντά έναν χαλαρό σκύλο, τον Ντότζερ, ο οποίος τον βοηθά να κλέψει φαγητό από μια καντίνα που πουλάει χοτ-ντογκ. Αφού παίρνουν το φαγητό, ο Ντότζερ το σκάει χωρίς να μοιραστεί το φαγητό που έκλεψαν με τον Όλιβερ. Ο Όλιβερ τον ακολουθεί μέχρι που φτάνει στο ποταμόπλοιο του ιδιοκτήτη του, έναν πορτοφολά ονόματι Φάγκιν, όπου μοιράζεται το φαγητό που έκλεψε με τους φίλους του: τον Τίτο το τσιουάουα, τον Αϊνστάιν τον Γερμανικό μολοσσό, τη Ρίτα το Αφγανικό λαγωνικό και τον Φράνσις το μπουλντόγκ. Ο Όλιβερ τρυπώνει μέσα αλλά τον ανακαλύπτουν. Μετά από μια στιγμή μπερδέματος, οι σκύλοι τον καλωσορίζουν θερμά. Ο Φάγκιν έρχεται και εξηγεί ότι η προθεσμία που έχει για να ξεπληρώσει τα λεφτά που δανείστηκε από τον Σάικς, έναν αδίστακτο πράκτορα ναυπηγείων και τοκογλύφο, τελειώνει. Ο Σάικς λέει στον Φάγκιν ότι πρέπει να τον πληρώσει σε τρεις μέρες αλλιώς... Εν τω μεταξύ, ενώ ο Φάγκιν μιλά με τον Σάικς, τα δύο ντόμπερμαν του Σάικς, ο Ρόσκοου και ΝτεΣότο, επιτίθενται στον Όλιβερ, αλλά τα σκυλιά του Φάγκιν τον υπερασπίζονται. Αμέσως μετά, ο Φάγκιν επιστρέφει στο ποταμόπλοιο μελαγχολικός, μοιρολογώντας ότι έχει μόνο τρεις μέρες για να βρει τα χρήματα. Αφού τα σκυλιά του φτιάχνουν τη διάθεση, του συστήνουν τον Όλιβερ τον οποίο αποδέχεται στη συμμορία μιας και όλοι χρειάζονται βοήθεια.
Την επόμενη μέρα, ο Φάγκιν και τα σκυλιά, συμπεριλαμβανομένου και του Όλιβερ, βγαίνουν στους δρόμους για να πουλήσουν μερικά κακής ποιότητας αγαθά που κατέχουν και ίσως να κλέψουν λίγα χρήματα. Ο Όλιβερ και ο Τίτο επιχειρούν να σαμποτάρουν μια λιμουζίνα αλλά το σχέδιο αποτυγχάνει όταν ο Όλιβερ τη βάζει μπρος καταλάθος προκαλώντας στον Τίτο ηλεκτροπληξία. Η επιβάτης της λιμουζίνας, η Τζένιφερ «Τζένι» Φόξγουορθ, και ο μπάτλερ της, Ουίνστον, βλέπουν τον Όλιβερ και τον παίρνουν μαζί τους στο σπίτι. Οι γονείς της Τζένι είναι εκτός πόλης και εκείνη τον υιοθετεί γιατί αισθάνεται μοναξιά. Η Ζορζέτ, το πομπώδες και χαϊδεμένο κανίς της οικογένειας, εξοργίζεται και ζηλεύει την παρουσία του Όλιβερ και θέλει να τον διώξει από το σπίτι. Ο Ντότζερ και τα άλλα σκυλιά καταφέρνουν να κλέψουν τον Όλιβερ από το σπίτι των Φόξγουορθ και τον πάνε πίσω στο ποταμόπλοιο. Εκείνος εξηγεί ότι στο σπίτι του φέρονταν πολύ καλά και δεν ήθελε να φύγει, κάτι που σοκάρει τον Ντότζερ ο οποίος νιώθει ότι ο Όλιβερ είναι αγνώμων και του επιτρέπει να φύγει. Ωστόσο, ο Φάγκιν φτάνει και βλέποντας τον Όλιβερ, καταστρώνει ένα σχέδιο για να μπορέσει να βγάλει χρήματα, στέλνοντας σημείωμα στο σπίτι των Φόξγουορθ ζητώντας λύτρα για να τον επιστρέψει. Η Τζένι βρίσκει το σημείωμα και πηγαίνει να πάρει τον Όλιβερ πίσω. Εν τω μεταξύ, ο Φάγκιν ενημερώνει τον Σάικς για το σχέδιό του, ο οποίος του λέει ότι είναι περήφανος γιατί επιτέλους «άρχισε να σκέφτεται ωραία».
Αργότερα, η Τζένι συναντιέται με τον Φάγκιν, ο οποίος ξαφνιάζεται όταν ανακαλύπτει ότι «ο πολύ πλούσιος ιδιοκτήτης» δεν είναι παρά μόνο ένα μικρό κορίτσι. Βλέποντάς την αναστατωμένη για την απώλεια του Όλιβερ, η συνείδησή του τον οδηγεί να τον επιστρέψει σε αυτήν φιλικά, χωρίς να της πει ότι αυτός τον πήρε. Ακριβώς εκείνη τη στιγμή, ο Σάικς που παρακολουθούσε από μακριά, πλησιάζει και απαγάγει την Τζένι, σκοπεύοντας να ζητήσει λύτρα για αυτήν από τους γονείς της, λέγοντας στον Φάγκιν να θεωρεί ότι το χρέος του διευθετήθηκε.
Ο Ντότζερ κινητοποιεί τον Όλιβερ και τα άλλα σκυλιά να σώσουν την Τζένι αλλά όταν το επιχειρούν, έρχονται αντιμέτωποι με τον Σάικς, τον Ρόσκοου και τον ΝτεΣότο. Ο Φάγκιν τους σώζει με το σκούτερ του και τότε αρχίζει μια καταδίωξη στις σήραγγες του υπόγειου σιδηροδρόμου. Η Τζένι σπρώχνεται στην κουκούλα του αυτοκινήτου του Σάικς από όπου προσπαθεί να κρατηθεί για να μην πέσει, ενώ ο Όλιβερ και ο Ντότζερ επιχειρούν να τη σώσουν. Κατά τη διάρκεια της αντιπαράθεσης, ο Ρόσκοου και ο ΝτεΣότο πέφτουν από το αυτοκίνητο και προσγειώνονται στην τρίτη σιδηροτροχιά του σιδηροδρόμου παθαίνοντας ηλεκτροπληξία. Ο Τίτο παίρνει τον έλεγχο του σκούτερ καθώς ο Φάγκιν προσπαθεί και καταφέρνει να πάρει την Τζένι. Ο Τίτο οδηγεί το σκούτερ έξω από τον σιδηρόδρομο και στην γέφυρα του Μπρούκλιν καθώς το αυτοκίνητο του Σάικς πέφτει πάνω στο διερχόμενο τρένο. Ο Σάικς πεθαίνει και πέφτει μαζί με το αυτοκίνητό του στον ποταμό Χάντσον. Ο Ντότζερ και ο Όλιβερ καταφέρνουν να επιβιώσουν της σύγκρουσης και επανενώνονται με την Τζένι και τους υπολοίπους. Αργότερα, η Τζένι γιορτάζει τα γενέθλιά της με όλα τα ζώα, τον Φάγκιν και τον Ουίνστον. Την ίδια μέρα, ο Ουίνστον λαμβάνει ένα τηλεφώνημα από τους γονείς της Τζένι, οι οποίοι του λένε ότι θα επιστρέψουν την επομένη. Ο Όλιβερ επιλέγει να μείνει με την Τζένι αλλά υπόσχεται να κρατήσει επαφή με τον Ντότζερ και τη συμμορία.
|
|
Τραγούδησαν οι: Διονύσης Σχοινάς, Λεωνίδας Φασούλας, Μαρλέν Αγγελίδου, Σία Κοσκινά, Κωνσταντίνος Σταυρίδης, Matheson Bayley, Μάρθα Χατζηστεργίου, Ελπινίκη Ζερβού, Στέλλα Οικονόμου, Τατιάνα Μανωλίδου, Γιάννης Φίνας, Τάκης Φίνας
Μετά την κυκλοφορία της ταινίας Το Μαύρο Καζάνι το 1985, ο Μάικλ Άισνερ και ο Τζέφρι Κάτζενμπεργκ κάλεσαν τους εικονογραφιστές, ώστε να συζητήσουν και να προτείνουν πιθανές ιδέες για μελλοντικές ταινίες κινουμένων σχεδίων. Μετά τις προτάσεις των Ρον Κλέμεντς και Τζον Μάσκερ για τη Μικρή Γοργόνα και τον Πλανήτη των Θησαυρων στο Διάστημα, ο εικονογραφιστής Πιτ Γιανγκ πρότεινε τον «Όλιβερ Τουίστ με σκύλους». Με αρχικό σκοπό τη δημιουργία μιας live-action προσαρμογής του μιούζικαλ Όλιβερ!, ο Κάτζενμπεργκ ενέκρινε την ιδέα.[4] Δουλεύοντας στην ταινία υπό τον τίτλο Ο Όλιβερ και ο Ντότζερ,[5][6] η ταινία ήταν αρχικά πολύ πιο σκοτεινή και σκληρή με την πρώτη σκηνή να δείχνει τα δύο ντόμπερμαν του Σάικς να δολοφονούν τους γονείς του Όλιβερ και όπως περιγράφεται στο προσχέδιο με ημερομηνία 30 Μαρτίου 1987, η ιστορία να επικεντρώνεται στον Όλιβερ να θέλει να πάρει εκδίκηση.[7] Ανακοινώθηκε ότι οι σκηνοθέτες της ταινίας θα ήταν οι Τζορτζ Σκρίμπνερ και Ρίτσαρντ Ριτς με τον Πιτ Γιανγκ να είναι υπεύθυνος του σεναρίου,[8] αλλά ο Ριτς αποχώρησε έξι μήνες μετά την έναρξη της παραγωγής, αφήνοντας τον Σκρίμπνερ ως τον μόνο σκηνοθέτη της ταινίας.[9] Σε αυτή την προσαρμογή, ο Σκρίμπνερ μετέτρεψε τον Όλιβερ σε ένα αφελές γατάκι, τον Ντότζερ και τη συμμορία σε σκύλους και τον Φάγκιν σε άνθρωπο, ενθαρρύνοντας την ιδέα η ταινία να είναι πιο «έξυπνη» και «του δρόμου».[7] Επιπλέον, ο Σκρίμπνερ δανείστηκε τη τεχνική της ταινίας Η Λαίδη και ο Αλήτης κάνοντας πρόβα τις σκηνές σε πραγματικούς δρόμους και φωτογραφίζοντάς τες με κάμερα που βρισκόταν 45 περίπου εκατοστά από το έδαφος. Με αυτό τον τρόπο, οι εικονογραφιστές θα χρησιμοποιούσαν τις φωτογραφίες ως πρότυπα για να προβάλουν τη δράση από την πραγματική οπτική των σκύλων.[10] Καθώς η δουλειά προχωρούσε για τον Όλιβερ, ο Ρόι Ε. Ντίσνεϋ πρότεινε την ιδέα ο Φάγκιν να επιχειρήσει να κλέψει ένα σπάνιο πάντα από τον ζωολογικό κήπο της πόλης. Ωστόσο, οι σεναριογράφοι θα είχαν πρόβλημα με την ιδέα[5] και έτσι η επιμέρους ιστορία απορρίφθηκε όταν ο Σκρίμπνερ πρότεινε να βάλουν τον Φάγκιν να ζητήσει λύτρα για τον Όλιβερ επειδή ήταν μια σπάνια και μεγάλης αξίας Ασιατική γάτα.[11][12]
Για την ταινία, η Disney επένδυσε 15 εκατομμύρια δολάρια σε ένα μακροχρόνιο σύστημα υπολογιστή, το CAPS. Σε αντίθεση με τις ταινίες Το Μαύρο Καζάνι και Ο μεγάλος Ποντικο-ντετέκτιβ όπου χρησιμοποιήθηκαν εικόνες υπολογιστή για ειδικές αλληλουχίες σκηνών, έντεκα λεπτά του Όλιβερ και η παρέα του ήταν δημιουργημένα σε υπολογιστή, όπως οι ουρανοξύστες, τα ταξί, τα τρένα, το σκούτερ του Φάγκιν και η κλιμακούμενη καταδίωξη στον υπόγειο σιδηρόδρομο.[13] Εν τω μεταξύ, η παραδοσιακή εικονογράφηση έγινε από την επόμενη γενιά των εικονογραφιστών της Disney, συμπεριλαμβανομένων των Γκλεν Κίαν, Ρούμπεν Α. Ακουίνο, Χέντελ Μπουτόι και Μαρκ Χεν, καθώς οι «Εννέα Γηραιοί» είχαν αφυπηρετήσει στις αρχές της δεκαετίας του '80.[13] Καθ'όλη τη διάρκεια των δυόμιση χρόνων παραγωγής, στην ταινία δούλεψαν έξι επικεφαλής εικονοφραφιστές και μια ομάδα 300 καλλιτεχνών και τεχνικών.[14] Η εταιρεία αρχιτεκτονικής και μηχανικών κατασκευών Skidmore, Owings & Merrill απετέλεσε τη βάση δεδομένων για τον ορίζοντα της Νέας Υόρκης στην ταινία.
Επειδή οι προσωπικότητες θεωρούνται η μεγαλύτερη δύναμη των ταινιών κινουμένων σχεδίων της Disney, οι δημιουργοί επιζητούν πιστευτές φωνές που να ταιριάζουν στους χαρακτήρες και στην κίνηση των εικόνων.[13] Για αυτήν την ταινία, οι δημιουργοί προσέλαβαν ντόπιους ηθοποιούς από τη Νέα Υόρκη συμπεριλαμβανομένων των Μπέτι Μίντλερ για την Ζορζέτ, Σιέριλ Λι Ραλφ για τη Ρίτα και Ρόσκοου Λι Μπράουνι για τον Φράνσις.[13] Ο κωμικός Τσιτς Μάριν προστέθηκε στο καστ για το ρόλο του τσιουάουα Τίτο. Επειδή η ενέργεια αποδείχθηκε να είναι το κλειδί της προσωπικότητας του Τίτο, ο Μάριν ισχυρίστηκε ότι «Ενθαρρύνθηκα να αυτοσχεδιάσω αλλά θα έλεγα ότι το 75% από τα λόγια είναι όπως είχαν γραφτεί. Η φυσική ενέργεια ενός τσιουάουα ταίριαξε πολύ σωστά στο συναίσθημα. Ο Τζόρτζ [Σκρίμπνερ] ήταν πολύ ενθαρρυντικός ως σκηνοθέτης. Κράτησε το επίπεδο της ενέργειας ψηλά κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων».[15] Ο ποπ τραγουδιστής Μπίλι Τζόελ προτάθηκε για το ρόλο του Ντότζερ από τον Σκρίμπνερ λόγω της «Νεο-Υορκέζικης έμπειρης συμπεριφοράς» και έκανε ακρόαση για τον ρόλο μέσω τηλεφώνου, αφού του δόθηκε μέρος του σεναρίου. Επιπρόσθετα, ο Τζόελ επιβεβαίωσε ότι αποδέχτηκε τον ρόλο επειδή ήταν ταινία της Disney και παραδέχτηκε ότι «Μόλις είχα αποκτήσει ένα κοριτσάκι. Είναι ένας εξαιρετικός τρόπος να κάνω κάτι το οποίο το μικρό μου κοριτσάκι θα μπορούσε να δει και να σχετίζεται με αυτό κατά κάποιο τρόπο».[16]
Το soundtrack της ταινίας περιέχει τη μουσική του Τζ. Α. Σι. Ρέντφορντ υπό την επίβλεψη του Κάρολ Τσάιλντς, ενώ ο Τζέφρι Κάτζενμπεργκ είχε την ιδέα να φέρουν μεγάλα ονόματα τραγουδιστών/τραγουδοποιών, ο καθένας από τους οποίους θα πρόσφερε ένα τραγούδι στην ταινία. Τέτοια ονόματα συμπεριελάμβαναν τους Μπίλι Τζόελ, Μπάρι Μάνιλοου και Χιούι Λιούις. Στην πρόταση του φίλου του Ντέιβιντ Γκίφεν, ο Κάτζενμπεργκ έφερε τον στιχουργό Χάουαρντ Άσμαν, ο οποίος είχε συνθέσει το τραγούδι «Once Upon a Time in New York City»,[17] και ο οποίος, μαζί με τον Άλαν Μένκεν, θα έγραφε τα τραγούδια των επόμενων τριών ταινιών της Disney. Ο συνθέτης Τζ. Α. Σι. Ρέντφορντ ήταν αυτός που έγραψε τη μουσική της ταινίας, ο οποίος δούλευε επίσης με τον μουσικό παραγωγό της Disney Κρις Μοντάν στη σειρά St. Elsewhere.[18] Ο Μπίλι Τζόελ, εκτός του ότι χάρισε τη φωνή του στον χαρακτήρα του Ντότζερ, ερμήνευσε επίσης και τα τραγούδια του.
Η πιο κάτω λίστα αντιπροσωπεύει την επανέκδοση του soundtrack της ταινίας το 1996.[19] Η αυθεντική έκδοση του 1988 περιείχε τα ίδια τραγούδια αλλά με τα ορχηστρικά κομμάτια ανάμεσα στα τραγούδια, βάση της χρονολογικής σειράς που εμφανίστηκαν στην ταινία. Χρησιμοποιώντας την αρίθμηση της παρακάτω λίστας, η σειρά των κομματιών στην έκδοση του 1988 θα ήταν: 1, 2, 6, 7, 3, 4, 5, 8, 9, 10, and 11.[20] Η επανάληψη του τραγουδιού «Why Should I Worry?», η οποία ερμηνεύτηκε από όλους τους ηθοποιούς, δεν κυκλοφόρησε στα δύο CD.
Επανέκδοση του 1996 | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Αρ. | Tίτλος | Στίχοι | Τραγουδιστές | Διάρκεια | |||||
1. | "Once Upon a Time in New York City" | Μπάρι Μαν & Χάουαρντ Άσμαν | Χιούι Λιούις | 3:58 | |||||
2. | "Why Should I Worry?" | Νταν Χάρτμαν & Τσάρλι Μιντνάιτ | Μπίλι Τζόελ | 3:35 | |||||
3. | "Streets of Gold" | Ντιν Πίτσφορντ & Τομ Σνόου | Ρουθ Πόιντερ | 3:39 | |||||
4. | "Perfect Isn't Easy" | Μπάρι Μάνιλοου, Τζακ Φέλντμαν & Μπρους Σάσμαν | Μπέτι Μίντλερ | 3:01 | |||||
5. | "Good Company" | Ρον Ρότσα & Ρόμπερτ Μίνκοφ | Μάιχαν Τραν | 2:33 | |||||
6. | "Sykes" | ορχηστρικό | 2:20 | ||||||
7. | "Bedtime Story" | ορχηστρικό | 4:42 | ||||||
8. | "The Rescue" | ορχηστρικό | 3:24 | ||||||
9. | "Pursuit Through the Subway" | ορχηστρικό | 3:48 | ||||||
10. | "Buscando Guayaba" | Ρούμπεμ Μπλέιντς | 3:51 | ||||||
11. | "End Title" | ορχηστρικό | 1:16 | ||||||
Συν. διάρκεια: |
36:07 |
Η ταινία ήταν η πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων της Disney, η οποία περιείχε αληθινά διαφημιστικά προϊόντα μέσα σε αυτήν. Περισσότερα από 30 εταιρικά λογότυπα και εμπορικά ονόματα κατά τη διάρκειά της, συμπεριλαμβανομένων των Kodak, Dr. Scholls, Sony, Diet Coke, Tab, McDonald's, Yamaha, Ryder, και USA Today.[21] Ωστόσο, οι δημιουργοί σχολίασαν στην τηλεοπτική σειρά του ABC, The Wonderful World of Disney, ότι όλο αυτό έγινε για ρεαλισμό, ότι δεν πληρώθηκαν για την τοποθέτηση αυτών των προϊόντων και ότι το σκηνικό, αν δεν είχε όλες αυτές τις διαφημίσεις, δεν θα ήταν η Νέα Υόρκη.[22] Αντίθετα, ο Κάτζενμπεργκ παρότρυνε η διαφημιστική εκστρατεία της ταινίας να επικεντρωθεί στο κλασικό μυθιστόρημα του Ντίκενς και τη σύγχρονη μουσικής της,[17] όπως επίσης και τις δύο εταιρείες που προωθούσαν την ταινία, Sears και McDonald's, και οι οποίες πωλούσαν προϊόντα εμπνευσμένα από την ταινία. Η McDonald's πωλούσε μαζί με το παιδικό της γεύμα Χριστουγεννιάτικα μουσικά στολίδια βασισμένα στον Όλιβερ και τον Ντότζερ, καθώς και μικρές μαριονέτες βασισμένες στους χαρακτήρες της ταινίας.[22][23] Για την επαναπροβολή της στις κινηματογραφικές αίθουσες το 1996, η ταινία συνοδευόταν με μια διαφημιστική εκστρατεία από τα Burger King.[24]
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η ταινία δεν διανεμήθηκε από την Walt Disney Studios Motion Pictures αλλά από τη Warner Bros.[25] Ωστόσο, η Walt Disney Studios Motion Pictures ήταν αυτή που κυκλοφόρησε τη βιντεοταινία της.
Παρά την εμπορική της επιτυχία στο box office, η ταινία δεν κυκλοφόρησε σε βιντεοταινία, αν και ήταν μία από τις ταινίες της Disney με τη μεγαλύτερη ζήτηση.[26] Μετά την κινηματογραφική της επιστροφή, κυκλοφόρησε σε VHS στις 25 Σεπτεμβρίου 1996 για περιορισμένο χρονικό διάστημα.[27] Αργότερα, κυκλοφόρησε σε DVD στις 14 Μαΐου 2002. Μια επετειακή έκδοση DVD για τα εικοσάχρονα της ταινίας κυκλοφόρησε στις 3 Φεβρουαρίου 2009 και μια επετειακή έκδοση Blu-ray για τα 25 χρόνια της, στις 6 Αυγούστου 2013.
Βγαίνοντας στις αίθουσες το ίδιο Σαββατοκυρίακο με την ταινία του Ντον Μπλουθ, Η Γη πριν αρχίσει ο χρόνος, της οποίας η πρεμιέρα ανέβηκε στο νούμερο ένα με έσοδα 7.5 εκατομμύρια δολάρια, ο Όλιβερ και η παρέα του βρέθηκε στην τέταρτη θέση με έσοδα 4 εκατομμύρια δολάρια.[28] Μολαταύτα, ο Όλιβερ ξεπέρασε συνολικά τη Γη πριν αρχίζει ο χρόνος με εγχώρια έσοδα περίπου 53 εκατομμυρίων δολαρίων, σε αντίθεση με τη δεύτερη που είχε έσοδα 46 εκατομμύρια.[29] Η επιτυχία της ταινίας παρακίνησε τον ανώτερο αντιπρόεδρο της Disney για τις ταινίες κινουμένων σχεδίων, Πίτερ Σνάιτερ, να ανακοινώσει ότι η εταιρεία σχεδιάζει να κυκλοφορεί ταινίες κινουμένων σχεδίων κάθε χρόνο.[5]
Στις 29 Μαρτίου 1996, η Disney επανακυκλοφόρησε την ταινία στις αίθουσες ως απευθείας ανταγωνισμό με την ταινία Όλα τα καλά σκυλάκια πάνε στον Παράδεισο 2,[30] κάνοντας έσοδα 4.5 εκατομμύρια δολάρια το πρώτο Σαββατοκυρίακο προβολής.[31] Συνολικά στο Αμερικανικό box office έκανε συνολικά έσοδα 74 εκατομμύρίων δολαρίων και από τις δύο κυκλοφορίες της.[32]
Παρά την επιτυχία της στο box office, η ταινία έλαβε μικτές κριτικές από τους κριτικούς. Η ιστοσελίδα συλλογής κριτικών Rotten Tomatoes της δίνει ένα ποσοστό 44%, βασισμένο σε 36 κριτικές με μέσο όρο σκορ 5.4/10. Στο τμήμα ομοφωνίας της ιστοσελίδας διαβάζουμε: «αποτελεί αναμφισβήτητα μια λιγότερη προσπάθεια της Disney, με ανιαρά τραγούδια, άκαμπτη εικονογράφηση και μια εντελώς προβλέψιμη πλοκή».[33]
Στο τηλεοπτικό πρόγραμμα κριτικής Σίσκελ & Ίμπερτ, ο Τζιν Σίσκελ έδωσε αρνητική κριτική στην ταινία δηλώνοντας: «Όταν συγκρίνεις αυτήν την ταινία με τον μύθο των κλασικών ταινιών της Disney, δεν συμβαδίζει μαζί τους» και παραπονέθηκε ότι «η ιστορία είναι κατακερματισμένη επειδή η ιστορία του Όλιβερ αποπροσανατολίζεται τόσο πολύ από την όλη ιστορία της ταινίας με αποτέλεσμα να μπερδεύεται. Επίσης, υπερβολικά υπολογισμένη για το κοινό της Μπέτι Μίντλερ και του Μπίλι Τζόελ, όπως επίσης και για τα μικρά παιδιά». Ο Ρότζερ Ίμπερτ έδωσε στην ταινία μια οριακά θετική κριτική καθώς την περιέγραψε ως «ακίνδυνη και αβλαβή».[34] Ο ιστορικός για την εικονογράφηφη Τσαρλς Σόλομον, έγραψε μια ευνοϊκή κριτική καταλήγοντας ότι η ταινία «προσφέρει ουσιαστικά την ιδανική τροφή για οικογενειακές διακοπές. Η δράση των καρτούν θα ενθουσιάσει τα μικρά παιδιά, καθώς τα μεγαλύτερα, τα οποία συνήθως απορρίπτουν τα κινούμενα σχέδια ως «παιδικά πράγματα», θα απολαύσουν τα τραγούδια και τους χαρακτήρες, ειδικά τον ορμητικό Τίτο».[35] Γράφοντας για το περιοδικό People, ο Πίτερ Τράβερς αποφάνθηκε στην κριτική του: «Πάρα πολύ μικρή για να την κατατάξω μαζί με τις πρωτοποριακές ταινίες της Disney όπως τον Πινόκιο και τη Φαντασία. Η ταινία είναι περισσότερο σε ένα επίπεδο καλής διασκέδασης όπως Η Λαίδη και ο Αλήτης και Τα 101 σκυλιά της Δαλματίας. Αλλά γιατί να την απορρίψεις; Με τους μαγευτικούς χαρακτήρες, τα εύθυμα τραγούδια της και τα ευτυχή κινούμενα σχέδια, προσθέτει μια νότα ευθυμίας».[36] Ο Ντεσόν Χάου από την εφημερίδα The Washington Post σημείωσε ότι η ταινία «ανακτά κάτι από την παλιά γοητεία της Disney με την ενέργεια που έχει μια ουρά που κουνιέται και πέντε πιασάρικα τραγούδια». Παρομοίως, η συνάδελφός του στην εφημερίδα και κριτικός κινηματογράφου, Ρίτα Κέμπλεϊ, επαίνεσε τα τραγούδια και την εικονογράφηση αποκαλώντας την «ευτυχισμένη εκδοχή ενός κλασικού Βικτωριανού».[37]
Ο Μπάρι Ουόλτερς, γράφοντας την κριτική του για την εφημερίδα The San Francisco Examiner, επέκρινε την ταινία ως «ένα μάλλον μεταβατικό έργο το οποίο δεν έχει την κομψότητα των σημερινών καρτούν και δεν κρατιέται ψηλά όπως τα προηγούμενα κλασικά της Disney».[38] Το προσωπικό του Halliwell's Film Guide την αποκάλεσε «επεισοδιακή» και «μη χαρισματική», προσθέτοντας ότι «πού και πού παρέχει αναλαμπές καλαίσθητου κινουμένου σχεδίου».[25] Ο δημιουργός της εκπομπής The Ren & Stimpy Show, Τζον Κρικφαλούσι, είπε ότι η ταινία ήταν παράγωγο της δουλειάς του Ραλφ Μπακσί και αστειευόμενος πρότεινε τη χρησιμοποίησή της ως μέθοδο βασανιστηρίων.[39] Παρομοίως, ακόμα και μερικοί από τους εικονογραφιστές της Disney, την είδαν αρνητικά θεωρώντας την «άλλη μία ταινία με σκύλους και γάτες που μιλάνε».[40]
Βραβεία | Κατηγορία | Υποψηφιότητα | Αποτέλεσμα |
---|---|---|---|
Χρυσές Σφαίρες | Καλύτερο Τραγούδι | Why Should I Worry? | Υποψηφιότητα |
Βραβεία Young Artist | Καλύτερη Οικογενειακή Ταινία - Κινούμενα Σχέδια | Υποψηφιότητα | |
Βραβεία Golden Reel | Καλύτερη Μίξη Ήχου | Νίκη |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.