Ναντσίνγκ

Η Ναντσίνγκ (γνωστή και ως Ναντζίνγκ ή Νανκίνγκ) είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας Γιανγκσού της Κίνας και πόλη με μια προεξέχουσα θέση στην κινεζική ιστορία και τον πολιτισμό αφού η ονομασία της σημαίνει "Νότια πρωτεύουσα". Υπήρξε πρωτεύουσα σε διάφορες κινέζικες δυναστείες, βασίλεια και σε δημοκρατικές κυβερνήσεις που χρονολογούνται από τον 3ο αιώνα μ.Χ μέχρι το 1949. Είναι επίσης μια από τις δεκαπέντε υποεπαρχιακές πόλεις στη διοικητική δομή της Κίνας, που απολαμβάνουν δικαιοδοτική και οικονομική αυτονομία ως μόλις λιγότερο από αυτή μιας επαρχίας. Επιπλέον, η Δημοκρατία της Κίνας, που ελέγχει την Ταϊβάν και τα γειτονικά νησιά, την απαιτεί ως αυτοδίκαια πρωτεύουσα της. Βρίσκεται στο δέλτα και στην οικονομική ζώνη του ποταμού Γιανγκτσέ, μέσω του οποίου συνδέεται με το Μεγάλο Κανάλι. Είναι επίσης το δεύτερο μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο στην περιοχή της ανατολικής Κίνας, μετά από τη Σαγκάη με πληθυσμό 8.16 εκατομμύρια.

Ναντσίνγκ
Ναντσίνγκ
Χώρα	Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας
Διοικητική υπαγωγή	Τσιανγκσού
Ίδρυση	495 π.Χ.
Διοίκηση
• Δήμαρχος	Lan Shaomin (2018–2019)
• Μέλος του/της	Δίκτυο Δημιουργικών Πόλεων[1] Σύνδεσμος Ιστορικών Πόλεων[2] Παγκόσμια Ομοσπονδία Τουριστικών Πόλεων[3]
Έκταση	6.587,02 km²
Υψόμετρο	15 μέτρα
Πληθυσμός	9.314.685 (2020)[4]
Ταχ. κωδ.	210000–213000
Τηλ. κωδ.	025
Ζώνη ώρας	UTC+8
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το κέντρο της πόλης.

Η Ναντσίνγκ υπήρξε πρωτεύουσα της Κίνας κατά τη διάρκεια αρκετών ιστορικών περιόδων, και μάλιστα μία από τις τέσσερις μεγάλες αρχαίες πρωτεύουσες της Κίνας. Στα μέσα του 19ο αιώνα, ήταν η έδρα της εξέγερσης των Ταϊπίνγκ. Το 1902 ιδρύθηκε το Πανεπιστήμιο Ναντζίνγκ. Μετά την επανάσταση ενάντια στην Δυναστεία Τσινγκ (1911) και την εγκαθίδρυση δημοκρατίας, η πόλη επιλέχθηκε αρχικά ως η νέα πρωτεύουσα της Δημοκρατίας, αλλά ο νέος πρόεδρος Γιουέν Σικάι αποφάσισε να γίνει το Πεκίνο η νέα πρωτεύουσα. Με την άνοδο του Εθνικιστικού Κόμματος (Κουομιτάνγκ) με ηγέτη τον Τσιανγκ Κάι Σεκ στην εξουσία το 1927, η πόλη επιλέχθηκε ξανά για πρωτεύουσα της χώρας. Κατά τη διάρκεια του δεύτερου Σινοϊαπωνικού πολέμου, η πόλη κατελήφθη από τους Ιάπωνες (το Δεκέμβριο του 1937), οι οποίοι προέβησαν σε βιασμούς και εκτελέσεις του πληθυσμού της πόλης, με τους νεκρούς να υπολογίζονται σε πάνω από 200.000 (οι αρχές της Κίνας ανεβάζουν τα θύματα σε πάνω από 300.000, ενώ οι Ιαπωνικές τα υπολογίζουν ανάμεσα σε 40.000 με 200.000). Τα γεγονότα αυτά έμειναν γνωστά στην Δύση με τον όρο «Σφαγή της Ναντσίνγκ» (ή «Βιασμός της Ναντσίνγκ»). Μετά την παράδοση της Ιαπωνίας το 1946 η πόλη έγινε ξανά πρωτεύουσα της Κίνας, παραμένοντας ως τέτοια μέχρι την κατάληψή της από τις δυνάμεις το Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, τον Απρίλιο το 1949.

Ιστορία

Πρώιμη ιστορία

Η Ναντσίνγκ ήταν μια από τις πιο πρώιμες εγκαθιδρύσες πόλεις στην Κίνα. Σύμφωνα με τον θρύλο, ο Φουτσάϊ, βασιλιάς του βασιλείου του Γου, ίδρυσε ένα οχυρό που ονομαζόταν Γιετσένγκ στη σημερινή περιοχή της Ναντσίνγκ το 495 π.Χ. Αργότερα το 473 π.Χ, το κράτος του Γιούε κατέκτησε τους Γου και κατασκεύασε το οχυρό του Γιουετσένγκ στα περίχωρα της πύλης Τζουονγκούα. Το 333 π.Χ αφού εξολόθρευσε το κράτος του Γιουε, το κράτος του Τσου έχτισε το Τζινλινγκ Γι στο δυτικό μέρος της σημερινής Ναντσίνγκ. Υπό την δυναστεία των Τσιν και Χαν, ονομαζόταν Μόλινγκ. Από τότε η πόλη έχει ζήσει καταστρόφη και ανανέωση πολλές φορές.

Κλίμα

Ναντσίνγκ
Κλιματικό γράφημα (explanation)
Ι Φ M A M Ι Ι A Σ O N Δ     45   7 −1     53   10 1     80   14 5     80   21 11     90   26 17     166   29 21     214   32 25     144   32 24     73   28 20     60   23 14     56   16 7     30   10 1 Μέσες μέγιστες και ελάχιστες θερμοκρασίες σε °C Συνολικές κατακρημνίσεις σε mm
Αυτοκρατορική μετατροπή Ι Φ M A M Ι Ι A Σ O N Δ     1.8     45 31     2.1     49 35     3.1     58 42     3.2     69 52     3.5     79 62     6.5     84 70     8.4     90 77     5.7     89 76     2.9     82 68     2.4     73 56     2.2     61 44     1.2     50 34 Μέσες μέγιστες και ελάχιστες θερμοκρασίες σε °F Συνολικές κατακρημνίσεις σε ίντσες

Η Ναντσίνγκ έχει ένα υγρό υποτροπικό κλίμα (Κέππεν: Cfa) και επηρεάζεται από τους μουσώνες της Ανατολικής Ασίας. Οι τέσσερις εποχές είναι ξεχωριστές, με συνθήκες υγρασίας καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, πολύ ζεστά και αποπνικτικά καλοκαίρια, κρύους, υγρούς χειμώνες και ενδιάμεσα, η άνοιξη και το φθινόπωρο έχουν φυσιολογική διάρκεια. Μαζί με την Τσονγκτσίνγκ και την Ουχάν, η Ναντσίνγκ αναφέρεται παραδοσιακά ως ένας από τους "Τρεις Φούρνους" κατά μήκος του ποταμού Γιανγκτσέ για τις διαρκώς υψηλές θερμοκρασίες το καλοκαίρι. Ωστόσο, η περίοδος από τα μέσα Ιουνίου έως τα τέλη Ιουλίου είναι η περίοδος ανθοφορίας της δαμασκηνιάς κατά την οποία εμφανίζεται η εποχή των βροχών της Ανατολικής Ασίας (λέγεται meiyu ή "βροχή του δαμάσκηνου"), κατά την οποία η πόλη βιώνει μια περίοδο ήπιας βροχής καθώς και υγρασίας.

Το χειμώνα επικρατεί βορειοανατολικός άνεμος. Η μέση θερμοκρασία τον Ιανουάριο είναι 2,7 °C και η ακραία ημερήσια ελάχιστη θερμοκρασία είναι −14,0 °C, που σημειώθηκε στις 6 Ιανουαρίου 1955. Νοτιοανατολικός άνεμος επικρατεί το καλοκαίρι, με μέση θερμοκρασία 28,1 °C τον Ιούλιο και μια ακραία ημερήσια μέγιστη θερμοκρασία 43,0 °C, που σημειώθηκε στις 13 Ιουλίου 1934. Οι ακραίες μέγιστες ετήσιες ημέρες βροχόπτωσης που καταγράφηκαν ήταν 160 ημέρες το 1957. Η μέση ετήσια βροχόπτωση είναι 1.090,4 mm.

Δημογραφικά στοιχεία

Στην απογραφή του 2010, ο συνολικός πληθυσμός της πόλης Ναντσίνγκ ήταν 8,005 εκατομμύρια. Ο ΟΟΣΑ υπολόγισε τον πληθυσμό της μητροπολιτικής περιοχής εκείνη την εποχή σε 11,7 εκατομμύρια.^[5] Οι επίσημες στατιστικές το 2011 υπολόγισαν τον πληθυσμό της πόλης σε 8,11 εκατομμύρια. Το ποσοστό γεννήσεων ήταν 8,86% και το ποσοστό θνησιμότητας ήταν 6,88%. Η αστική περιοχή είχε πληθυσμό 6,47 εκατομμύρια άτομα. Η αναλογία των φύλων του πληθυσμού της πόλης ήταν 107,31 άνδρες προς 100 γυναίκες.^[6]

Όπως στο μεγαλύτερο μέρος της ανατολικής Κίνας, η επίσημη εθνοτική σύνθεση της Ναντσίνγκ είναι κυρίως οι Κινέζοι Χαν (98,56%), με άλλες 50 επίσημες εθνοτικές ομάδες. Το 1999, 77.394 κάτοικοι ανήκαν σε επίσημα καθορισμένες μειονότητες, μεταξύ των οποίων η συντριπτική πλειοψηφία (64.832) ήταν οι Χουέι , οι οποίοι αποτελούσαν το 83,76% του μειονοτικού πληθυσμού. Η δεύτερη και η τρίτη μεγαλύτερη μειονοτική ομάδα ήταν οι Μαντσού (2.311) και οι Τσουάνγκ (533). Οι περισσότερες από τις μειονοτικές εθνικότητες κατοικούσαν στην περιοχή Τζιανιέ, αποτελώντας το 9,13% του πληθυσμού της περιοχής.^[7]

Διακυβέρνηση

Το πλήρες όνομα της κυβέρνησης της Ναντσίνγκ είναι "Λαϊκή Κυβέρνηση της Πόλης Ναντσίνγκ". Η πόλη βρίσκεται υπό τη μονοκομματική εξουσία του ΚΚΚ, με τον Γραμματέα της Επιτροπής του ΚΚΚ της Ναντσίνγκ ως τον de facto κυβερνήτη της πόλης και τον δήμαρχο ως τον εκτελεστικό επικεφαλής που εργάζεται κάτω από τις εντολές του γραμματέα.

Διοικητικές διαιρέσεις

Η πόλη Ναντσίνγκ χωρίζεται σε 11 περιοχές.^[8]

Χάρτης	Υποδιαίρεση	Κινέζικα	Πινγίν	Πληθυσμός (2010)	Έκταση (km2)	Πυκνότητα (/km2)
1 2 3 4 Πουκόι Σισιά Γιουχιάταϊ Τζιάνγκνινγκ Λουχέ Λίσουεϊ Γκαοτσιούν 1. Σιανγού 2. Τσινχουάι 3. Τζιανιέ 4. Γκουλόου
	Κέντρο
	Σιανγού (Xuánwǔ)	玄武区	Xuánwǔ Qū	651,957	75.46	8,639.77
	Τσινχουάι (Qínhuái)	秦淮区	Qínhuái Qū	1,007,992	49.11	20,525.19
	Τζιανιέ (Jiànyè)	建邺区	Jiànyè Qū	426,999	82.93	5,148.91
	Γκουλόου (Gǔlóu)	鼓楼区	Gǔlóu Qū	1,271,191	53.00	23,998.47
	Σισιά (Qīxiá)	栖霞区	Qīxiá Qū	664,503	381.01	1,744.06
	Γιουχιάταϊ (Yǔhuātái)	雨花台区	Yǔhuātái Qū	391,285	132.39	2,955.55
	Προάστεια
	Πουκόι (Pǔkǒu')	浦口区	Pǔkǒu Qū	710,298	910.49	780.13
	Τζιάνγκνινγκ (Jiāngníng)	江宁区	Jiāngníng Qū	1,145,628	1,577.75	726.12
	Λουχέ (Lùhé)	六合区	Lùhé Qū[9][10]	915,845	1,470.99	622.60
	Λίσουεϊ (Lìshuǐ)	溧水区	Lìshuǐ Qū	421,323	1063.67	396.10
	Γκαοτσιούν (Gāochún)	高淳区	Gāochún Qū	417,129	790.23	527.86
	Σύνολο			8,004,680	6587.02	1,215.22
	Ανενεργές περιοχές: περιοχή Μπαϊσιά και περιοχή Σιαγκουάν

Παραπομπές

1. en.unesco.org/creative-cities/events/unesco-designates-66-new-creative-cities. Ανακτήθηκε στις 9  Ιουνίου 2021.
2. www.lhc-s.org/member_cities/index.php. Ανακτήθηκε στις 28  Μαΐου 2024.
3. cn.wtcf.org.cn/citys/7fd9c99b-21b1-410b-a764-cbf19d1f036a.html.
4. «中国人口普查分县资料—2020» (Κινεζικά) China Statistics Press. Πεκίνο. Ιουλίου 2022. ISBN-13 978-7-5037-9772-9.
5. «OECD Urban Policy Reviews: China 2015 | READ online». oecd-ilibrary.org. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2021.
6. «南京市2010年第六次全国人口普查主要数据公报». web.archive.org. 18 Νοεμβρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2021.
7. «南京市民族宗教事务局». web.archive.org. 17 Μαΐου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2021.
8. «南京市历史沿革_行政区划网(区划地名网) www.xzqh.org». www.xzqh.org (στα cn). Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2021.
9. 夏征农· 陈至立, επιμ. (Σεπτεμβρίου 2009). 辞海第六版彩图本 [Cihai (Sixth Edition in Color).]. Shanghai: Shanghai Lexicographical Publishing House. σελ. 1451. ISBN 9787532628599. 六 (lù) (...)用于地名。如：六安；六合。 (...) 六合 区名。在江苏省南京市北部(...)
10. 普通话审音委员会 (20 December 1962), 文字改革月刊社, επιμ., Beijing: 文字改革出版社, σελ. 8