Μπορίς Γέλτσιν

Ο Μπορίς Νικολάγιεβιτς Γιέλτσιν (προφέρεται σύμφωνα με το ΔΦΑ: [bɐˈrʲis nʲɪkɐˈlaɪvʲɪtɕ ˈjelʲtsɨn]), (Ρωσ.: Борис Николаевич Ельцин ) (1 Φεβρουαρίου 1931 - 23 Απριλίου 2007) ήταν Ρώσος πολιτικός και πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας από το 1991 έως και το 1999, από τον Νοέμβριο του 1991 μέχρι τον Ιούνιο του 1992 ήταν ταυτόχρονα και ηγέτης της κυβέρνησης των ρεφορμιστών ενώ από τον Μάρτιο μέχρι τον Μάιο του 1992 εκτελούσε τα καθήκοντα του Ρώσου Υπουργού Άμυνας.

Μπορίς Γιέλτσιν Борис Ельцин
O Μπορίς Γιέλτσιν το 1990
Πρόεδρος της Ρωσίας
Περίοδος 10 Ιουλίου 1991 – 31 Δεκεμβρίου 1999
Προκάτοχος	Ιδρύθηκε το γραφείο
Διάδοχος	Βλαντίμιρ Πούτιν
Πρόεδρος του Ανώτατου Σοβιέτ της ΡΣΟΣΔ
Περίοδος 29 Μαΐου 1990 – 10 Ιουλίου 1991
Διάδοχος	Ρούσαν Κασβουλάτοβ
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση	1 Φεβρουαρίου 1931, Μπούτκα, Σβερντλόφσκ, Σοβιετική Ένωση (σήμερα Ρωσία)
Θάνατος	23 Απριλίου 2007 (76 ετών) Μόσχα, Ρωσία
Εθνότητα	Ρώσος
Υπηκοότητα	Ρωσία
Πολιτικό κόμμα	Ανεξάρτητος (1990-2007) Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης (1961-1990)
Σύζυγος	Ναΐνα Γέλτσινα (1956-2007)
Παιδιά	2
Σπουδές	Κρατικό Τεχνικό Πανεπιστήμιο των Ουραλίων
Θρήσκευμα	Ορθόδοξος Χριστιανός
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Γιέλτσιν γεννήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 1931 στο Σβερντλόφσκ στα Ουράλια Όρη (το σημερινό Αικατερίνενμπουργκ) και ήταν γιος μηχανικού. Όταν ήταν μικρός έχασε δύο δάχτυλα στο αριστερό του χέρι παίζοντας με μια χειροβομβίδα.
Το 1961 έγινε μέλος του ΚΚΣΕ (Κομμουνιστικού Κόμματος Σοβιετικής Ένωσης) και χάρη στην γνωριμία του με τον Μιχαήλ Γκορμπατσώφ διορίστηκε γενικός γραμματέας του κόμματος στη Μόσχα. Λόγω έντονης αντιπαράθεσης με τον Γκορμπατσώφ, απομακρύνθηκε από τη θέση του και το 1989 επέστρεψε δυναμικά στην πολιτική σκηνή ως κριτής της πολιτικής του Γκορμπατσώφ και αναδείχθηκε σε αρχηγός των μεταρρυθμιστών.
Το 1990 εξελέγη πρόεδρος της Ρωσίας. Ένα χρόνο αργότερα, διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση και ο Γιέλτσιν έγινε πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Γιέλτσιν υπήρξε το κεντρικό πιόνι των ΗΠΑ και ο κύριος υπεύθυνος, μαζί με το σύστημα- κατεστημένο ελεγχόμενο και προερχόμενο εκ των ΗΠΑ, για την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.

Διακυβέρνηση

Τα χρόνια της διακυβέρνησής του χαρακτηρίστηκαν από ακραίο και άκρατο φιλελευθερισμό, ο οποίος οδήγησε δεκάδες εκατομμύρια Ρώσους σε χειρότερη από ό,τι βρίσκονταν πριν κατάσταση^[1]. Ο άλλοτε δυναμικός Γιέλτσιν είχε 5 καρδιακές προσβολές στη θητεία του ως πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ενώ έγινε πραγματικός αγώνας ώστε το 1996 να επανεκλεγεί στην εξουσία. Τα τελευταία χρόνια η κόρη του, Τατιάνα Ντιατσένκο, ήταν το δεξί του χέρι, ουσιαστικά κυβερνώντας τη χώρα με τους νεόπλουτους ολιγάρχες. Η πολιτική αστάθεια της εποχής Γιέλτσιν χαρακτηρίζεται από τη συχνή απόλυση πρωθυπουργών. Η περίοδος της προεδρίας Γέλτσιν ήταν ασταθής και οικονομικά, καθώς ο Πόλεμος στην Τσετσενία που άρχισε το 1994 κόστισε εκατομμύρια ρούβλια στη ρωσική κυβέρνηση. Το δημόσιο χρέος της Ρωσίας διογκώθηκε και η οικονομική κρίση της Ασίας το 1997 έπληξε τη ρωσική οικονομία σε μεγάλο βαθμό. Το 1998, η οικονομική κρίση χειροτέρεψε με τις τράπεζες να αδυνατούν να αντιμετωπίσουν την κρίση και η κυβέρνηση υποτίμησε το νόμισμα τέσσερις φορές. Η εγκληματικότητα αποτέλεσε επίσης μείζον πρόβλημα, καθώς τη διετία 1993 έως 1995, οι ανθρωποκτονίες ξεπέρασαν τις 45.000 σε αριθμό. Η μετάβαση από τον πραγματικό σοσιαλισμό και την σοσιαλιστική οικονομία στο καπιταλιστικό σύστημα ήταν ιδιαίτερα απότομη και οι χιλιάδες ιδιωτικοποιήσεις σε συνδυασμό με την απόλυτη ελευθερία των επιχειρήσεων να καθορίσουν τις τιμές των προϊόντων τους, οδήγησε στη συσσώρευση του πλούτου στους ολιγάρχες.

Σταθμοί

Σταθμοί στην ιστορία της νέας Ρωσίας του Μπορίς Γιέλτσιν είναι ο Δεκέμβριος του 1993, με την επιβολή του Γιέλτσιν με τη βία έναντι των πολιτικών του αντιπάλων,

το 1993, όταν ο ρωσικός στρατός κανονιοβόλησε τη Δούμα προκειμένου να εξαναγκάσει τους βουλευτές που είχαν οχυρωθεί εκεί εναντίον του να παραδοθούν
το 1994, όταν ξεκίνησε ο πόλεμος στην Τσετσενία,
το 1995, με το πρώτο πολύ σημαντικό επεισόδιο της υγείας του,
ο Ιούλιος του 1996, όταν επανεξελέγη έναντι του κομμουνιστή αντιπάλου του, Γκενάντι Ζιουγκάνοφ,
ο Αύγουστος του 1998 με την οικονομική κρίση,
και, τέλος, ο Δεκέμβριος του 1999, οπότε το πρόβλημα της διαδοχής του ήταν το πιο σημαντικό ζήτημα για ολόκληρη τη χώρα.

Παραίτηση

Ο Μπορίς Νικολάγιεβιτς Γιέλτσιν, που ήθελε να μείνει στην ιστορία ως «ο Ρώσος Ουάσινγκτον», παραιτήθηκε το μεσημέρι της 31ης Δεκεμβρίου 1999. Ζήτησε συγγνώμη από τους Ρώσους που δεν πραγματοποιήθηκαν πολλά από τα όνειρά τους. Σύμφωνα με το ρωσικό σύνταγμα, όταν ο πρόεδρος παραιτείται, χρέη προέδρου ασκεί προσωρινά ο πρωθυπουργός. Η πολιτική οικογένεια του Γιέλτσιν και η ολιγαρχία έκαναν ό,τι μπορούσαν ώστε ο προσωρινός πρόεδρος Πούτιν να νομιμοποιηθεί στην εξουσία στις επερχόμενες εκλογές της 26ης Μαρτίου 2000, όπως και έγινε. Ο Βλαντίμιρ Πούτιν υπέγραψε την 1η Ιανουαρίου 2000 διάταγμα με το οποίο όλοι οι πρόεδροι της χώρας προστατεύονταν από δίκες. Από την 26η Μαρτίου η Ρωσία μπήκε σε μια νέα εποχή. Ο Μπορίς Γιέλτσιν αργότερα υπήρξε επικριτικός του διαδόχου του, όμως πια η εξουσία βρισκόταν αλλού. ^{[εκκρεμεί παραπομπή]}

Στον Ρωσικό λαό ο Μπόρις Γιέλτσιν έχει αφήσει την εντύπωση του αλκοολικού, είναι διάσημος για τις αμφίβολες δηλώσεις του και τις ντροπιαστικές συνομιλίες με Αμερικανούς συνεργάτες , αναμφίβολα έχει κερδίσει μια θέση ανάμεσα στις προσωπικότητες που θα διχάζουν τους ιστορικούς και αναλυτές για το υπόλοιπο του αιώνα μας.

Ο Μπορίς Γιέλτσιν πέθανε στις 23 Απριλίου 2007 από καρδιακή προσβολή.

Παραπομπές

1. Nolan, Peter. China's Rise, Russia's Fall. London. σελίδες 17–18. ISBN 0-333-62265-0.

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Μπορίς Γέλτσιν