Remove ads
Αυτό το λήμμα αφορά το –μόνο κατ' όνομα– Μουσείο Πούσκιν. Για την τελευταία οικία του Πούσκιν, δείτε: Οικία - Μουσείο Πούσκιν.
Το Μουσείο Καλών Τεχνών Πούσκιν (ρωσικά: Музей изобразительных искусств им. А.С. Пушкина) είναι το μεγαλύτερο μουσείο Ευρωπαϊκής τέχνης στη Μόσχα, και βρίσκεται στην οδό Volkhonka, ακριβώς απέναντι από τον Καθεδρικό Ναό του Σωτήρος. Το Μουσείο από το 1981 φιλοξενεί το διεθνές μουσικό φεστιβάλ Νύχτες Δεκεμβρίου του Σβιάτοσλαβ Ρίχτερ.
| Μουσείο Πούσκιν | |
|---|---|
| Государственный музей изобразительных искусств имени А. С. Пушкина | |
 | |
 | |
 | |
| Είδος | μουσείο τέχνης, κτήριο μουσείου και ορόσημο |
| Διεύθυνση | улица Волхонка, 12 |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | |
| Διοικητική υπαγωγή | Khamovniki District |
| Τοποθεσία | Μόσχα |
| Χώρα | Ρωσία |
| Έναρξη κατασκευής | 31 Μαΐου 1912 |
| Ολοκλήρωση | 1912 |
| Αρχιτέκτονας | Roman Klein |
| Προστασία | μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς στη Ρωσία[1] |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Remove ads
Το όνομα του μουσείου είναι παραπλανητικό, καθώς δεν έχει καμία σχέση με τον διάσημο ρώσο ποιητή Αλεξάντρ Πούσκιν. Δόθηκε μόλις το 1937 ενώ το μουσείο ιδρύθηκε από τον καθηγητή Ιβάν Τσβετάγεβ (πατέρα της ποιήτριας Μαρίνα Τσβετάγεβα) το 1912. Ο Τσβετάγεβ έπεισε τον εκατομμυριούχο με ενδιαφέρον στη φιλανθρωπία Γιούρι Νετσάγιεφ-Μάλτσοφ και τον αρχιτέκτονα Ρόμαν Κλάιν για την επιτακτική ανάγκη να αποκτήσει η Μόσχα μουσείο Καλών Τεχνών.
Το μουσείο σχεδιάστηκε από τον Ρόμαν Κλάιν και τον Βλαντιμίρ Σούκοβ και χρηματοδοτήθηκε εν μέρει από τον Μάλτσοφ. Τα έργα άρχισαν το 1898 και συνέχισαν μέχρι το 1912. Ο Ιβάν Ρέρμπεργκ ήταν ο υπεύθυνος μηχανικός των εργασιών για 12 χρόνια μέχρι το 1909.
Συλλογή Τέχνης
Το όνειρο του Τσβετάγιεφ έγινε πραγματικότητα τον Μάιο του 1912 όταν το μουσείο άνοιξε τις πόρτες του στο κοινό. Αρχικά το μουσείο ονομάστηκε προς τιμήν του Αλέξανδρου Γ΄, αν και η κυβέρνηση είχε συνεισφέρει μόνο 200.000 ρούβλια έναντι των πάνω από 2 εκατομμύριων που είχε συνεισφέρει ο Μάλτσεφ. Τα πρώτα του εκθέματα ήταν αντίγραφα αρχαίων αγαλμάτων, παρόλ’ αυτά σημαντικά για την εκπαίδευση των σπουδαστών τέχνης. Τα μόνα γνήσια αρχαία αντικείμενα ήταν ο Μαθηματικός Πάπυρος και η Ιστορια (ή Περιπέτειες) του Ουενεμούν, τα οποία είχε πουλήσει στο μουσείο ο Βλαντιμίρ Γκολενίστσεφ τρία χρόνια νωρίτερα.
Μετά τη μεταφορά της Ρωσικής πρωτεύουσας στη Μόσχα το 1918, η Σοβιετική κυβέρνηση αποφάσισε να μεταφέρει χιλιάδες έργα από το Ερμιτάζ στη νέα πρωτεύουσα. Σε αυτά προστέθηκε και ολόκληρη η συλλογή των έργων της Δυτικής Τέχνης από το Μουσείο Ρουμιάντσεφ. Τα έργα αυτά αποτέλεσαν τον πυρήνα της συλλογής έργων της Δυτικής τέχνης του Μουσείου Πούσκιν. Όμως τα πιο σημαντικά έργα προστέθηκαν αργότερα από το Μουσείο Σύγχρονης Δυτικής Τέχνης. Σε αυτά περιλαμβανόταν ιμπρεσιονιστικά και έργα του μετά-ιμπρεσιονισμού, μεταξύ των οποίων κορυφαία έργα των βαν Γκογκ, Γκογκέν, Πικάσο, Dufrénoy και Ματίς. Στα έργα του βαν Γκογκ περιλαμβάνεται και το Κόκκινο αμπέλι (γαλλικά: La Vigne rouge), που απ’ ό, τι φαίνεται είναι ο μόνος πίνακας που είχε πουλήσει ο βαν Γκογκ κατά τη διάρκεια της ζωής του[2]. Το 1937, κατά την εκατονταετηρίδα από τον θάνατο του Πούσκιν, το όνομα του ποιητή δόθηκε από τη Σοβιετική κυβέρνηση στο μουσείο προς τιμήν του.
Αρχαιολογική συλλογή
Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τα έργα από την Πινακοθήκη της Δρέσδης η οποία είχε εκκενωθεί, ήταν στη Μόσχα για 10 χρόνια. Τελικά η συλλογή επέστρεψε στην Ανατολική Γερμανία, παρά την κάθετη αντίθεση των υπευθύνων του μουσείου, κυρίως της Ιρίνα Αντόνοβα, η οποία ήταν η διευθύντρια του μουσείου από το Φεβρουάριο του 1961. Στο Μουσείο Πούσκιν ακόμα βρίσκεται το μεγαλύτερο μέρος του Θησαυρού του Πριάμου, που είχε λεηλατηθεί από την Τροία από τον γερμανό αρχαιολόγο Ερρίκο Σλίμαν[3][4], τον οποίο και είχε πάρει ο Σοβιετικός Στρατός (Κόκκινος Στρατός) από το Μουσείο Περγάμου στο Βερολίνο[5].
Συλλογή νομισμάτων
Το Μουσείο Πούσκιν διαθέτει νομισματική συλλογή, για την οποία δεν υπάρχουν εκδόσεις. Περιλαμβάνει αρχαιολογικά ευρήματα από την Κεντρική Ασία, όπως μια πλειάδα νομισμάτων της περιόδου των βασιλείων Κους-Σασσανίδες, η οποία αποκτήθηκε το 2002[6].
Remove ads
το όνειρο της Sophonisba, Giambattista Pittoni
Γιούρι Νετσάγιεφ-Μάλτσοφ, (1834-1913).
Βίνσεντ βαν Γκογκ, Το κόκκινο αμπέλι 1888, Μουσείο Πούσκιν, Μόσχα.
Yvette Guilbert, 1894, Τουλούζ-Λοτρέκ
Ευαγγελισμός του Σάντρο Μποτιτσέλι
Μαντόνα και παιδί του Λούκας Κράναχ Πρεσβ.
Η Εμφάνιση της Σίβυλλας στον Αυτοκράτορα Αύγουστο του Πάρις Μπορντόνε
Η Μαντόνα και παιδί με τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή και τον Άγιο Γεώργιο του Πάρις Μπορντόνε
Ο Ξέρξης και ο Χαμάν στη γιορτή της Εσθήρ του Ρέμπραντ
Μπλε χορεύτριες του Ντεγκά
Mardi Gras του Σεζάν
_-_Annunciation_-_Google_Art_Project.jpg)
.jpg)
Remove ads
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads