Μιλτιάδης Βενιζέλος

Ο Μιλτιάδης Βενιζέλος (1822 - 1887) ήταν Έλληνας επιστήμονας του 19ου αιώνα.

Μιλτιάδης Βενιζέλος
Φωτογραφία του Μιλτιάδη Βενιζέλου από το περιοδικό Ποικίλη Στοά του 1888
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Μιλτιάδης Βενιζέλος (Ελληνικά)
Γέννηση	1822 Αίγινα
Θάνατος	9ιουλ. / 21  Ιανουαρίου 1887γρηγ. Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	νέα ελληνική γλώσσα
Σπουδές	Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Πανεπιστήμιο Χούμπολτ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ιατρός διδάσκων πανεπιστημίου πολιτικός
Εργοδότης	Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (από 1850)
Οικογένεια
Γονείς	Παλαιολόγος Μπενιζέλος
Αδέλφια	Αλέξανδρος Βενιζέλος Παύλος Βενιζέλος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Υπουργός Δημόσιας Εκπαίδευσης της Ελλάδας (12  Μαΐου 1886 – 22  Μαΐου 1886, Κυβέρνηση Δημήτριου Βάλβη 1886) μέλος της Βουλής των Ελλήνων (1886–1890, εκλογική περιφέρεια Αττικοβοιωτίας) πληρεξούσιος (από 1863, Αττική, Η εν Αθήναις Β' Εθνική των Ελλήνων Συνέλευσις)
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Βιογραφικά στοιχεία

Ανήκε στην μεγάλη και ιστορική οικογένεια των Βενιζέλων της Αθήνας. Γεννήθηκε το 1822 στην Αίγινα. Πατέρας του ήταν ο δημογέροντας Παλαιολόγος Βενιζέλος. Η μητέρα του ήταν το γένος Μοίρα από την Αίγινα.

Ολοκλήρωσε τη βασική του εκπαίδευση στην Αίγινα, και μετά σπούδασε ιατρική στο Εθνικό Πανεπιστήμιο και συνέχισε τις σπουδές του στο Βερολίνο, και επί οκταετίας εξειδικεύτηκε στον κλάδο της Μαιευτικής.

Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1850 και διορίστηκε δημοτικός γιατρός στην πρωτεύουσα, και υφηγητής παθολογίας στο Πανεπιστήμιο, όπου μετά από δύο χρόνια έγινε τακτικός καθηγητής. Εκλέχτηκε επανειλημμένα πρύτανης, το 1865, 1866 και 1883, γεγονός σπάνιο στα χρονικά του πανεπιστημίου. Έγινε επίσης δύο φορές κοσμήτορας της Ιατρικής Σχολής. Από το έτος 1861 ήταν συνεχώς μέλος της πανεπιστημιακής συγκλήτου.

Δίδαξε επί τριάντα τέσσερα έτη. Πρόσφερε πολύτιμες υπηρεσίες στην επιδημία χολέρας του 1854 και έδωσε την πρωτοβουλία ανέγερσης του νοσοκομείου μεταδοτικών νοσημάτων και του Μαιευτηρίου, του οποίου υπήρξε διευθυντής μέχρι των τελευταίων του χρόνων.

Αναμίχθηκε με την πολιτική το 1863, όταν εκλέχτηκε πληρεξούσιος Αττικής στην Β΄ Εθνική Συνέλευση, της οποίας διετέλεσε και αντιπρόεδρος. Όμως, ασχολήθηκε περισσότερο με την επιστήμη του. Έγινε Υπουργός της Δημόσιας Εκπαίδευσης στην κυβέρνηση υπό την προεδρία του Δημητρίου Βάλβη.^[1]

Τιμήθηκε με τον ανώτερο Ταξιάρχη της Ελλάδας και αυτόν της Δανίας.

Εκλέχτηκε βουλευτής Αθηνών, δεν πρόλαβε όμως να εκπληρώσει την υπηρεσία του. Απεβίωσε στην Αθήνα στις 9 Ιανουαρίου 1887 (π.η.).

Παραπομπές

1. «Greek ministries, etc». rulers.org. Ανακτήθηκε στις 1 Σεπτεμβρίου 2016.

Πηγές

• Μιλτιάδης Βενιζέλος συνοπτικό βιογραφικό σημείωμα από το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών
• Ιωάννης Αρσένης (1888). Ποικίλη Στοά: Εθνική εικονογραφημένη επετηρίς. Αθήνα: Επί του Τυπογραφείου Αττικού Μουσείου. σελίδες 413. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2010.
• Γεώργιος Κασδόνης, επιμ. (18 Ιανουαρίου 1887). Δελτίον της Εστίας, αριθ. 525. Αθήνησι: τύποις Κορρίνης. σελίδες 1. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2010.
• Εθνικόν και Καποδιστριακόν Πανεπιστήμιον Αθηνών (1939). Αριστοτέλης Κούζης, επιμ. Εκατονταετηρίς 1837 - 1937, Τόμος Γ΄, Ιστορία της Ιατρικής Σχολής. Αθήναι: Τύπος «Πυρσού» Α.Ε. σελίδες 52. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2010.