Μαμέρκος Αιμίλιος Λέπιδος Λιβιανός

Ο Μαμέρκος Αιμίλιος Λέπιδος Λιβιανός, λατιν.: Mamercus Aemilius Lepidus Livianus, (απεβ, π. το 62 π.Χ.) ^[9] ήταν Ρωμαίος πολιτικός και στρατιωτικός διοικητής, που ήταν ύπατος το 77 π.Χ.

Μαμέρκος Αιμίλιος Λέπιδος Λιβιανός
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Mamercus Aemilius Lepidus Livianus (Λατινικά)
Γέννηση	1ος αιώνας π.Χ. Αρχαία Ρώμη
Χώρα πολιτογράφησης	Αρχαία Ρώμη
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	λατινική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	Ρωμαίος πολιτικός Ρωμαίος στρατιωτικός
Οικογένεια
Σύζυγος	Κορνηλία Σύλλα
Τέκνα	Αιμιλία Λεπίδα Ι
Γονείς	Marcus Aemilius Lepidus και Μάρκος Λίβιος Δρούσος (ύπατος)[1][2] και Κορνηλία[3][4]
Αδέλφια	Μάρκος Λίβιος Δρούσος (αναμορφωτής)[3][5] Λιβία (μητέρα του Κάτωνα)[3][6]
Συγγενείς	Marcus Aemilius Lepidus (adoptive father)[3][7]
Οικογένεια	Αιμίλιοι Λεπίδες
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Ρωμαίος συγκλητικός (άγνωστη τιμή)[8] Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (77 π.Χ.)[8]
δεδομένα

Βιογραφία

Ο Λιβιανός ήταν μία καλά συνδεδεμένη και ισχυρή μορφή στην πολιτική της Ύστερης Δημοκρατίας. Μέλος τού αριστοκρατικού κόμματος, αδελφός τού τριβούνου Mάρκου Λίβιου Δρούσου και γιος τού υπάτου Mάρκου Λίβιου Δρούσου, υιοθετήθηκε στους Aιμιλίους Λεπίδες.^[10] Η επιρροή του ήταν τέτοια, που μπόρεσε να μεσολαβήσει στον Λεύκιο Κορνήλιο Σύλλα για λογαριασμό του νεαρού Ιούλιου Καίσαρα, κάνοντας τον Σύλλα να σώσει τη ζωή τού Καίσαρα.^[11] Ήταν επίσης νυμφευμένος με την Κορνηλία, την κόρη του Σύλλα.

Γύρω στο 91 π.Χ. ο Λιβιανός διαδέχθηκε τον αδελφό του Μάρκο Λίβιο Δρούσο ως έναν από τους ποντίφικες στο Κολέγιο των Ποντιφικών.^[12] Υπηρέτησε με διάκριση στον Κοινωνικό Πόλεμο (91–87 π.Χ.), πιθανότατα υπηρετώντας ως λεγάτος υπό τον Κόιντο Καικίλιο Μέτελλο Πίο. Επέτυχε κάποιες νίκες, με πιο αξιοσημείωτη τη δολοφονία τού στρατηγού των Mαρσών, Κόιντου Ποπαιδίου Σίλωνος, κατά τη διάρκεια της καταιγίδας στη Βενουσία.^[13]

Αν και μία φορά απέτυχε να εκλεγεί πραίτορας, ο Λιβιανός προσπάθησε ξανά, πετυχαίνοντας το αξίωμα μέχρι το 81.^[14] Έλαβε υποψηφιότητα για το αξίωμα τού υπάτου το 77, πετυχαίνοντάς το μόνο αφού ο Γάιος Σκριβόνιος Κούριο απέσυρε την υποψηφιότητά του για εκείνο το έτος υπέρ του Λιβιανού.^[15] Ούτε ο Mαμέρκος, ούτε ο υπατικός συνάδελφός του δέχτηκαν μία υπατική εντολή στην Hispania, για να βοηθήσουν τον Κόιντο Καικίλιο Μέτελλο Πίο στον Σερτωριανό πόλεμο.^[16] Δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι απέκτησε επαρχιακή διοίκηση μετά τη λήξη της θητείας του.^[17]

Μετά τη θητεία του ως υπάτου, ο Λιβιανός ήταν πιθανότατα στρατηγός, που υπηρετούσε υπό τον Μάρκο Αντώνιο Κρητικό το 74, στον οποίο είχε δοθεί έκτακτη εντολή να καθαρίσει τη Μεσόγειο Θάλασσα από πειρατές, που δρούσαν από την Κρήτη.^[18] Μέχρι τα 70, μπορεί να ήταν πρώτος της Συκλήτου (princeps Senatus), αν και τα στοιχεία δεν είναι πειστικά.^[19] Κλήθηκε ως εχθρικός μάρτυρας εναντίον τού Γάιου Κορνήλιου το 65, ως μέρος των γεγονότων γύρω από την Α΄ Συνωμοσία τού Κατιλίνα.^[17]

Οικογένεια

Ο Λιβιανός είχε μία κόρη, την Αιμιλία Λεπίδα που αρραβωνιάστηκε για ένα διάστημα με τον εξάδελφό της Κάτωνα.^[20]

Οι ανιψιοί και τα ανίψια τού Λιβιανού: Σερβιλία, Σερβιλία Νεότερη, Γναίος Σερβίλιος Καιπίων, Μ. Π. Κάτων και Πορκία Κατωνίς, μπορεί να ζούσαν μαζί του μετά το τέλος των γονιών τους.^[21]

Απεικονίσεις στη μυθοπλασία

Ο Λέπιδος Λιβιανός εμφανίζεται στο μυθιστόρημα της Κολήν ΜακΚάλαφ Tο στέμμα από χόρτα και στις συνέχειές του.

Σημειώσεις

1. «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1865. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
2. «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1651. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
3. «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1865. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
4. «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 4293. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
5. «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1756. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
6. «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 3949. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
7. «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1626. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
8. Thomas Robert Shannon Broughton: «The Magistrates of the Roman Republic» (Αγγλικά) Αμερικανική Φιλολογική Εταιρεία. 1951. ISBN-10 0-89130-812-1.
9. Livianus died sometime between the death of Metellus Pius in 63 BC and Quintus Lutatius Catulus Capitolinus in 61 BC — see Broughton, pg. 185
10. Anthon & Smith, pg. 432; Broughton, pg. 22
11. Anthon & Smith, pg. 432
12. Broughton, pg. 22
13. Broughton, pg. 42
14. Broughton, pg. 75
15. Broughton, pg. 79
16. Gruen, pgs. 18-19
17. Broughton, The Magistrates of the Roman Republic, Vol III, pg. 7
18. Broughton, pg. 104
19. Although Livianus was listed first on the roll of the Senate for that year, much of the prominence attached to that position had been undermined by the Sullan reforms of a decade before, and that this was by now merely a technical term — see Broughton, pg. 126
20. Syme, Ronald (2016). «Satellites of Sulla». Στο: Santangelo, Federico. Approaching the Roman Revolution: Papers on Republican History (illustrated έκδοση). Oxford University Press. σελ. 113. ISBN 9780198767060.
21. Drogula, Fred K. (2019). Cato the Younger: Life and Death at the End of the Roman Republic. Oxford University Press. σελ. 34. ISBN 9780190869045.

Πηγές

• T. Robert S. Broughton, The Magistrates of the Roman Republic, Vol II (1952).
• Anthon, Charles & Smith, William, A New Classical Dictionary of Greek and Roman Biography, Mythology and Geography (1860).
• Gruen, Erich S., The Last Generation of the Roman Republic (1995).