Γαλλίδα ζωγράφος From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Λουίζ Αμπεμά (Louise Abbéma, 30 Οκτωβρίου 1853[11] – 10 Ιουλίου 1927) ήταν Γαλλίδα ζωγράφος, που περιστασιακά ασχολήθηκε και με τη γλυπτική και το ντιζάιν. Το έτος γεννήσεώς της αναφερόταν, και αναφέρεται ακόμα σε πολλές πηγές, ως το 1858.
| Λουίζ Αμπεμά | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 30 Οκτωβρίου 1853[1][2] Ετάνπ[3] |
| Θάνατος | 10 Ιουλίου 1927[2] 9ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[3][4] |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο του Μονπαρνάς |
| Κατοικία | Ετάνπ |
| Ψευδώνυμο | Abbema, Louise[5] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[6] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[7] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[8][9] γλύπτρια[8] χαράκτρια εικονογράφος |
| Αξιοσημείωτο έργο | Decorative panel (allegory of winter) Decorative panel (allegory of spring) πορτρέτο της Σάρα Μπερνάρ |
| Περίοδος ακμής | 1878[10] - 1927[10] |
| Οικογένεια | |
| Σύντροφος | Σάρα Μπερνάρ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής Ιππότης του Τάγματος της Αγροτικής Αξίας (1900) |
| Υπογραφή | |
 | |
| Σχετικά πολυμέσα | |
Η Αμπεμά γεννήθηκε στην πόλη Ετάνπ κοντά στο Παρίσι και ήταν τέκνο πλούσιας παριζιάνικης οικογένειας, η οποία είχε διασυνδέσεις με την τοπική καλλιτεχνική κοινότητα. Η Λουίζ άρχισε να ζωγραφίζει στα πρώτα της εφηβικά χρόνια και σπούδασε με αξιοσημείωτους της περιόδου όπως οι Σαρλ Ζοσυά Σαπλέν, Ζαν-Ζακ Ενέρ και Καρολύς-Ντυράν. Συνάντησε για πρώτη φορά αναγνώριση για το έργο της στην ηλικία των 23 ετών, όταν ζωγράφισε μια προσωπογραφία της Σαρά Μπερνάρ, ισόβιας φίλης της (και κατά τις φήμες που κυκλοφορούσαν εκείνη την εποχή μόνιμης ερωμένης της, καθώς η Αμπεμά δεν παντρεύτηκε ποτέ).
Συνέχισε να ζωγραφίζει πορτρέτα άλλων αξιοσημείωτων ανθρώπων, και επίσης ζωγράφισε πίνακες και τοιχογραφίες, που διακόσμησαν το Δημαρχείο των Παρισίων, την όπερα των Παρισίων, πολλά θέατρα, όπως το «Σαρά Μπερνάρ», και το Ανάκτορο του αποικιακού κυβερνήτη στο Ντακάρ της Σενεγάλης. Είχε ακαδημαϊκή τεχνοτροπία και ιμπρεσιονιστικό στιλ, ζωγραφίζοντας με ελαφριές και γρήγορες πινελιές.
Η Αμπεμά ήταν τακτική εκθέτρια στο παρισινό «Σαλόν», όπου έλαβε τιμητική αναφορά για τους πίνακές της το 1881. Συγκαταλέχθηκε επίσης ανάμεσα στις γυναίκες καλλιτέχνιδες των οποίων τα έργα εκτέθηκαν στο «γυναικείο κτίριο» στην Παγκόσμια έκθεση του 1893 στο Σικάγο. Στην έκθεση παρουσιάστηκε επίσης μια δική της προτομή της Σαρά Μπερνάρ.
Η Αμπεμά ειδικεύθηκε σε προσωπογραφίες λαδιού και υδατογραφίες, και πολλά από τα έργα της έδειξαν την επιρροή από Κινέζους και Ιάπωνες ζωγράφους, καθώς και από σύγχρονούς της δασκάλους, όπως ήταν ο Εντουάρ Μανέ. Συχνά απεικόνιζε λουλούδια στα έργα της. Μεταξύ των γνωστότερων έργων της είναι «Οι εποχές», το «Απριλιάτικο πρωινό», το «Πλατεία Κονκόρντ», «Ανάμεσα στα λουλούδια», «Χειμώνας» και πορτρέτα της ηθοποιού Ζαν Σαμαρύ, του αυτοκράτορα Πέτρου Β΄ της Βραζιλίας, του Φερντινάν Λεσσέψ και του Σαρλ Γκαρνιέ.
Η Αμπεμά ήταν επίσης ικανότατη χαράκτρια, γλύπτρια και σχεδιάστρια (αν και δεν ασχολήθηκε ποτέ συστηματικά με αυτά), καθώς και συγγραφέας που συνεισέφερε τακτικά στα περιοδικά Gazette des Beaux-Arts και L' Art. Εικονογράφησε επίσης αρκετά βιβλία.
Μεταξύ των πολλών τιμών που απονεμήθηκαν στην Αμπεμά ήταν οι «Palme Academiques» το 1887 και ο τίτλος του «Επίσημου Ζωγράφου της Τρίτης Δημοκρατίας». Της απονεμήθηκε επίσης ένα χάλκινο μετάλλιο στην Παγκόσμια Έκθεση του 1900. Το 1906 παρασημοφορήθηκε ως «Chevalier» της Λεγεώνας της Τιμής.
Η Αμπεμά πέθανε στο Παρίσι σε ηλικία 73 ετών. Στα τέλη του 20ού αιώνα, καθώς οι συνεισφορές των γυναικών στις τέχνες τους προηγούμενους αιώνες έλαβαν μεγαλύτερη κριτική και ιστορική προσοχή, τα έργα της γνώρισαν μια νέα δημοτικότητα. Η Αμπεμά συμπεριλήφθηκε στην έκθεση Women 2018 στο Παρίσι 1850-1900 .
Καθώς οι εκπαιδευτικές ευκαιρίες έγιναν πιο διαθέσιμες τον 19ο αιώνα, οι γυναίκες καλλιτέχνες έγιναν επαγγελματίες, συμπεριλαμβανομένης της ιδρύσεως των δικών τους καλλιτεχνικών συλλόγων. Τα έργα τέχνης των γυναικών θεωρούνταν εκ φύσεως κατώτερα από αυτά των ανδρών. Για να ξεπεραστεί αυτό το στερεότυπο, οι γυναίκες έγιναν «όλο και πιο δραστήριες και με αυτοπεποίθηση» στην προώθηση της γυναικείας δουλειάς, και έτσι έγιναν μέρος της αναδυόμενης εικόνας της μορφωμένης, σύγχρονης και πιο ελεύθερης «Νέας Γυναίκας», δηλαδή του «νέου τύπου» γυναίκας. Οι καλλιτέχνες τότε «έπαιξαν ζωτικούς ρόλους στην εκπροσώπηση της Νέας Γυναίκας, σχεδιάζοντας εικόνες της εικόνας και δείχνοντας αυτόν τον αναδυόμενο τύπο μέσα από τη ζωή τους»[12], συμπεριλαμβανομένης της Αμπεμά, που δημιούργησε αυτοπροσωπογραφίες «αντρογυναικών» για να «συνδέσει την πνευματική ζωή με έμφαση στη ματιά».[13] Πολλά άλλα πορτρέτα της περιελάμβαναν γυναίκες ντυμένες με ανδρικά ρούχα και γυναίκες που συμμετείχαν σε διανοητικές και άλλες δραστηριότητες ελεύθερου χρόνου που παραδοσιακά συνδέονταν με άντρες.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
