Λα Μασία
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Λα Μασία ντε Καν Πλάνες, τις περισσότερες φορές συναντόμενη ως Λα Μασία (Ελληνικά: "Η Αγροικία"),[1] είναι το όνομα που έχει δοθεί στις προπονητικές εγκαταστάσεις της Μπαρτσελόνα που βρίσκονται κοντά στο Καμπ Νόου στη συνοικία Λες Κορτς της Βαρκελώνης, και τις περισσότερες φορές χρησιμοποιείται ως όρος για την περιγραφή των ακαδημιών της Μπαρτσελόνα.
| Λα Μασία | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | Association football training venue |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | |
| Διοικητική υπαγωγή | La Maternitat i Sant Ramon |
| Τοποθεσία | Can Planes |
| Χώρα | Ισπανία |
| Έναρξη κατασκευής | 20 Οκτωβρίου 1979 |
| Κατεδάφιση | 2011 |
| Ιδιοκτήτης | Αθλητικά τμήματα της Μπαρσελόνα |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
| Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Οι ακαδημίες της Μπαρτσελόνα χωρούν περισσότερους από 300 νεαρούς ποδοσφαιριστές, και από το 2002 δέχεται συνέχεια επαίνους ως μια από τις καλύτερες παγκοσμίως, αποτελώντας σημαντικό παράγοντα στις ευρωπαϊκές επιτυχίες της Μπαρτσελόνα καθώς και για την επιτυχία της Εθνικής Ισπανίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2010. Το 2010, η Λα Μασία κατάφερε ένα ιδιαίτερο τιμητικό ρεκόρ καθώς έγινε η πρώτη ακαδημία που έχει βγάλει και τους τρεις φιναλίστ της Χρυσής Μπάλας σε μια μοναδική χρονιά, με τους Αντρές Ινιέστα, Λιονέλ Μέσι και Τσάβι Ερνάντεθ.[2]
Το ίδιο το κτίριο είναι μια παλιά εξοχική κατοικία (Στα Καταλανικά: masia) χτισμένη το 1702, η οποία όταν εγκαινιάστηκε το Καμπ Νόου το 1957, Το κτίριο ανακαινίστηκε και επεκτάθηκε για να χρησιμοποιηθεί ως χώρος στέγασης των γραφείων του συλλόγου. Καθώς η ομάδα αύξανε συνεχώς τη δημοτικότητά της, το κτίριο έγινε πολύ μικρό για τα γραφεία, και, στις 20 Οκτωβρίου 1979, η Λα Μασία μετατράπηκε σε ξενώνας για τους νεαρούς παίκτες που προέρχονταν από τα περίχωρα της Βαρκελώνης. Στις 30 Ιουνίου 2011, το κτίριο της Μασία έπαψε να φιλοξενεί τους νεαρούς αθλητές που προπονούνται για να γίνουν μελλοντικά κομμάτι της επαγγελματικής ομάδας του συλλόγου. Σε μια λιττή, αλλά με συγκινησιακή φόρτιση τελετή, οι πύλες έκλεισαν και το νέο Μασία-Σέντρε ντε Φορμασιό Οριόλ Τορτ, στη Θιουτάτ Εσπορτίβα Ζοάν Γκαμπέρ, ανέλαβε τη στέγαση των νεαρών αθλητών.
Ιστορία
Η Λα Μασία ήταν μια παλιά εξοχική κατοικία, χτισμένη το 1702, πριν αγοραστεί από την Μπαρτσελόνα το 1954. Η ποδοσφαιρική ομάδα αρχικά χρησιμοποιούσε τη Λα Μασία ως εργοτάξιο για τους αρχιτέκτονες και τους χτίστες του νέου της γηπέδου, Καμπ Νόου. Μετά τα εγκαίνια του Καμπ Νόου στις 24 Σεπτεμβρίου 1957, η Λα Μασία έκλεισε. Υπό την προεδρία του Ενρίκ Λαουντέτ, το κτίριο αναδιαμορφώθηκε και επεκτάθηκε. Άνοιξε ξανά ως ένας χώρος όπου θα φιλοξενούνταν τα κενρικά γραφεία του συλλόγου στις 26 Σεπτεμβρρίου 1966. Η Λα Μασία δεν μπορούσε να αντέξει τον αριθμό των εργαζομένων καθώς η δημοτικότητα της ομάδας αυξανόταν, και ο πρόεδρος Χόσεπ Νούνιεζ την αναδιαμόρφωσε το 1979 σε ξενώνα για τους παίκτες των ακαδημιών που προέρχονταν από τα περίχωρα της Βαρκελώνης.[3][4] Η ιδέα για τη δημιουργία ακαδημιών προτάθηκε στον Νούνιεζ από τον Γιόχαν Κρόιφ, έναν παλιό ποδοσφαιριστή που αποτελούσε ο ίδιος γέννημα-θρέμμα των ακαδημιών του Άγιαξ. Ο Νούνιεζ όρισε τον Οριόλ Τορτ ως διευθυντή.[5]
Ένας από τους πρώτους απόφοιτους των ακαδημιών ήταν ο μέσος Γκιγιέρμο Αμόρ, ο οποίος έκανε το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα το 1988. Ο Αμόρ αγωνίστηκε συνολικά σε 311 αγώνες της Πριμέρα Ντιβιζιόν με την πρώτη ομάδα. Δύο χρόνια αργότερα, συνοδεύτηκε από τον τερματοφύλακα Κάρλες Μπουσκέτς και τον μέσο Ζοζέπ Γκουαρδιόλα.[6] Και οι τρεις τους πραγματοποίησαν το ντεμπούτο τους υπό τις οδηγίες του Κρόιφ, ο οποίος έγινε προπονητής της πρώτης ομάδας το 1988. Η ομάδα αγωνιζόταν με τη φιλοσοφία tiki-taka του Κρόιφ, που προερχόταν από το total football, η οποία θεωρείται συχνά ως ένας από τους βασικότερους παράγοντες στις τελευταίες επιτυχίες της Μπαρτσελόνα και στις κλήσεις των παικτών της στα αντιπροσωπευτικά τους συγκροτήματα.[7][8][9] Ο Γκουαρδιόλα ωρίμασε και έγινε ένας total-football μέσος, και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τους επόμενους μέσους που προήλθαν από τη Λα Μασία, όπως οι Τσάβι Ερνάντεθ, Αντρές Ινιέστα και Θεσκ Φάμπρεγας.[10] Ο Τσάβι, ο οποίος υπήρξε μαθητής του Γκουαρδιόλα για τρία χρόνια είπε, είπε το 2010 πως παλιότερα σκεφτόταν να πάρει μεταγραφή από την ομάδα λόγω της πίεσης και των υψηλών προσδοκιών που είχαν τοποθετηθεί πάνω του για να καλύψει τον ρόλο του Γκουαρδιόλα στον χώρο της μεσαίας γραμμής.[11]
Ο Γκουαρδιόλα ορίστηκε ως ο νέος προπονητής της Μπαρτσελόνα Β' τον Μάιο του 2007. Εκείνο τον καιρό, η ομάδα ήταν σε οργανωτική σύγχυση καθώς βρισκόταν στην τέταρτη κατηγορία του ισπανικού ποδοσφαίρου. Ο υποβιβασμός της δεύτερης ομάδας υπήρξε αιτία της απομάκρυνσης της Μπαρτσελόνα Γ', η οποία αγωνιζόταν σε αυτό το πρωτάθλημα. Στην αναδιοργάνωση των ρεζέρβων υπό τον Γκουαρδιόλα, άφησε ελεύθερες θέσεις στην Μπαρτσελόνα Β' για παίκτες κάτω της ηλικίας των 21 ετών. Στόχος του ήταν η αύξηση του ανταγωνισμού εντός της ομάδας και να τη βοηθήσει να ανέβει κατηγορία. Χώρισε τους παίκτες σε δύο κατηγορίες: τα "διαμάντια", τα οποία αποτελούνταν από τους νεαρούς ταλαντούχους παίκτες, και τον "κορμό", που αποτελούνταν κυρίως από αυτούς που ήταν πιο ώριμοι ποδοσφαιρικά. Οι "παίκτες του κορμού" ήταν μεταξύ 21 και 26 ετών και παρέμεναν στη δεύτερη ομάδα το περισσότερο δύο χρόνια προτού πωληθούν. Ο Γκουαρδιόλα είπε πως η διάρκεια δύο ετών ήταν για τη δημιουργία χώρου ώστε να συνεχίζουν να "παράγονται" συνεχώς νέοι παίκτες.[5]
Μετά την αναδιοργάνωση των ομάδων νέων, ο Γκουαρδιόλα έπεισε τον πρόεδρο της ομάδας Λαπόρτα για την ανάγκη ύπαρξης καλύτερων προπονητικών εγκαταστάσεων, και ως αποτέλεσμα οι ομάδες των νέων μετακόμισαν στη Λα Θιουτάτ Εσπορτίβα Ζοάν Γκαμπέρ, όπου ο Λαπόρτα είχε εγκατεστημένα διάφορα τεχνικά εργαστήρια ώστε οι προπονητές να είναι σε θέση να παρακολουθούν πιο στενά τις προπονήσεις. Στο τέλος της σεζόν 2007–08, η Μπαρτσελόνα Β' προβιβάστηκε στην τρίτη κατηγορία, τη Σεγούντα Β', και, στο τέλος της σεζόν 2009–10, στη δεύτερη κατηγορία, τη Σεγούντα, η οποία ήταν η ανώτερη κατηγορία στην οποία μπορούσε να αγωνιστεί η δεύτερη ομάδα (η πρώτη ομάδα αγωνίζεται στην Πριμέρα Ντιβιζιόν).[5]
Η Λα Μασία έλαβε μεγαλύτερη δημοσιότητα μετά την επιτυχία της Μπαρτσελόνα Β' με τους γηγενείς παίκτες. Ο Ρόρι Σμιθ ανέφερε στη The Daily Telegraph πως η Λα Μασία "έχει αντικαταστήσει τις μυθικές ακαδημίες του Άγιαξ ως κυριότερη μονάδα παραγωγής παικτών στον χώρο του ποδοσφαίρου."[12] Η πρόσφατη φήμη και επιτυχία της Λα Μασία ως σχολή ταλέντων αποδόθηκε από τον Ίαν Χόκεϊ των The Times στην τάξη του 1987, στην οποία εμφανίζονται διακεκριμένοι παίκτες όπως οι Θεσκ Φάμπρεγας, Λιονέλ Μέσι, Ζεράρ Πικέ και Πέδρο Ροδρίγκεθ.[13] Το 2000, ο Λουίς φαν Χάαλ, προπονητής της πρώτης ομάδας της Μπαρτσελόνα, γελοιοποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό από τα αθλητικά ΜΜΕ της Βαρκελώνης για το όνειρό του να κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ με 11 παίκτες-προϊόντα των ακαδημιών του συλλόγου. Η πρώτη ομάδα κατέκτησε το τρόπαιο το 2009 με οχτώ παίκτες που προέρχονταν από τα σπλάχνα της.[5]
Στα 30 χρόνια από τα εγκαίνια και την έναρξη λειτουργίας της Λα Μασία, περισσότεροι από 500 νέοι έχουν αποχωριστεί τα σπίτια και τις οικογένειές τους για να μείνουν στην ακαδημία. Περίπου οι μισοί από αυτούς προέρχονται από την Καταλωνία, και οι υπόλοιποι από άλλες περιοχές του Βασιλείου της Ισπανίας και όχι μόνο, καθώς σε αυτούς περιλαμβάνονται 15 από το Καμερούν, 7 από τη Βραζιλία, 5 από τη Σενεγάλη και 3 από την Αργεντινή. Από αυτούς τους 500, περίπου το 10% κατάφερε να φτάσει στην πρώτη ομάδα.[14]
Οργάνωση
Η Λα Μασία φιλοξενεί περισσότερους από 60 παίκτες: 10 στην αγροικία, και οι υπόλοιποι σε δωμάτια του παρακείμενου γηπέδου. Οι υπόλοιποι νεαροί παίκτες πρέπει να φροντίσουν οι ίδιοι για τη στέγασή τους.[3][15] Η ακαδημία είναι από τις πλέον ακριβές στην Ευρώπη, καταγράφοντας εργασίες κόστους £5 εκατομμύρια ετησίως. Το μεγαλύτερο κόστος είναι ο ξενώνας, η ίδια η Λα Μασία.[15] Η μικρότερη ηλικία για το πρόγραμμα των νέων είναι τα έξι έτη. Κάθε χρόνο, περισσότερα από 1,000 αγόρια ηλικίας από έξι έως οκτώ δοκιμάζονται για να μπουν στην ακαδημία. Οι καλύτεροι 200 επιλέγονται.[16] Ο σύλλογος φροντίζει επίσης την αναζήτηση πιθανών "μαθητών". Χρησιμοποιεί ένα σύστημα στο οποίο 15 σκάουτερ δραστηριοποιούνται στην Καταλωνία, 15 στην υπόλοιπη Ισπανία και 10 διάσπαρτοι ανά τον κόσμο. Γιθα την αποφόρτιση του κόστους αυτού του σκάουτινγκ, η ομάδα έχει κάνει συμφωνία με 15 τοπικές ομάδες ώστε αυτές να αναλαμβάνουν την προπόνηση των νέων που δεν είναι ακόμη έτοιμοι να μπουν στην ακαδημία. Ως αντάλλαγμα, η Μπαρτσελόνα δίνει χρήματα, προπονητικές και τεχνικές συμβουλές σε αυτές τις ομάδες ως αντάλλαγμα των υπηρεσιών τους.[17] Ενώ οι δραστηριότητές της επεκτείνονται στο εξωτερικό, η ομάδα ίδρυσε πέντε σχολές στο Μεξικό και μία στην Αίγυπτο. Οι καλύτεροι αυτών των σχολών γίνονται "μαθητές" πλήρους απασχόλησης, λαμβάνοντας ακαδημαϊκή εκπαίδευση και ποδοσφαιρική προπόνηση.[18]
Όταν ο Γκουαρδιόλα αναδιοργάνωσε τις ρεζέρβες, έφτιαξε ένα πρόγραμμα χωρισμένο σε τρία στάδια για να κάνει πιο επίσημη την πρόοδο ενός παίκτη από τους Νέους στην Μπαρτσελόνα Β' και τέλος στην πρώτη ομάδα. Το πρώτο στάδιο της καριέρας ενός νέου παίκτη περιλαμβάνει ένα σύστημα rotation με την Μπαρτσελόνα Β'. Το δεύτερο στάδιο περιλαμβάνει την ευαισθητοποίηση του παίκτη αναφορικά με τη σημασία του για την ομάδα, και την απαίτηση από αυτόν τη συνοχή και την απόδοσή του εντός των ρεζερβών. Στο τελευταίο στάδιο, ορίζεται ως παίκτης-"κλειδί" της δεύτερης ομάδας και είναι αρκετά πιθανή η κλήση του στην πρώτη ομάδα. Ένας από τους παίκτες που βρίσκονται στην τρίτη φάση γίνεται αρχηγός, ανεξάρτητα από την εμπειρία των παλαιότερων παικτών σε σύγκριση με αυτόν.[5]
Οι ομάδες της Μπαρτσελόνα αγωνίζονται από τον Αύγουστο μέχρι τον Μάιο. Οι ήπιες καιρικές συνθήκες στη Λα Μασία επιτρέπουν στους παίκτες να προπονούνται σε εξωτερικό χώρο σε όλη τη διάρκεια του έτους. Οι ομάδες νέων προπονούνται μετά το σχολείο. Η Μπαρτσελόνα Β' και Γ', ως επαγγελματικές ομάδες, προπονούνται το πρωί και το απόγευμα.[19] Όλοι οι προπονητές στην Μπαρτσελόνα υπήρξαν στο παρελθόν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές.[20]
Η Μπαρτσελόνα Β', η κυριότερη από τις ομάδες νέων του συλλόγου, και οι υπόλοιπες 12 ομάδες νέων διαθέτουν 24 προπονητές και περισσότερους από 300 παίκτες. Υπάρχουν 56 άλλοι εργαζόμενοι, στους οποίους περιλαμβάνονται γιατροί, ψυχολόγοι, διατροφολόγοι, μάγειρες και φυσιολόγοι.[15] Στη διάρκεια της σεζόν 2009–10, η δεύτερη ομάδα προβιβάστηκε ξανά στη Σεγούντα Ντιβιζιόν. Η Μπαρτσελόνα Β' αγωνίζεται σε σχήμα 4-3-3 σε σύστημα, το οποίο είναι το ίδιο σύστημα που χρησιμοποιείται από την πρώτη ομάδα.[21]
.jpg)
Φιλοσοφία
"Ο παίκτης που έχει περάσει από τη Λα Μασία έχει κάτι το διαφορετικό από τους υπόλοιπους, είναι ένα πλεονέκτημα που έρχεται μονάχα αν έχεις αγωνιστεί με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα από μικρό παιδί."
Ο πρώην προπονητής της Μπαρτσελόνα, Πεπ Γκουαρδιόλα[24]
Ο πρώην τεχνικός διευθυντής, Πεπ Σεγκούρα, αποδίδει την επιτυχία της ομάδας στη "φιλοσοφία του παιχνιδιού της": "Είναι σχετικό με τη δημιουργία μιας φιλοσοφίας, μιας νοοτροπίας, από τον πάτο της ομάδας ως την κορυφή". Η φιλοσοφία έγκειται στην εφαρμογή του total football σε συνδυασμό με τον παραδοσιακό ισπανικό τρόπο παιχνιδιού "με τη μία" (tiqui-taka). Η προσέγγιση του total football προήλθε από την Εθνική Ολλανδίας μέσω του Κρόιφ.[12] Η προσέγγιση total football απαιτεί από τους παίκτες κίνηση σε ένα σχηματισμό που συνεχώς αλλάζει, όπου οι παίκτες μπορούν να αλλάζουν θέσεις μεταξύ τους σε σύντομο χρόνο. Στην ακαδημία των νέων, δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα στις τεχνικές ικανότητες, που θεωρείται ως οι πλέον απαραίτητες για την αλλαγή θέσεων στο γήπεδο.[12][25][26] Μια συχνά αναφερόμενη εξήγηση της επιτυχίας της Μπαρτσελόνα είναι η συνέχεια και η συνέπεια με την οποία η Μπαρτσελόνα ακολουθεί τη σημερινή της φιλοσοφία της πάσας και της κίνησης. Ο Γκουαρδιόλα αποτέλεσε το πρότυπο του "πολυθεσίτη" μέσου και οι σημερινοί μέσοι του συλλόγου Τσάβι και Ινιέστα θεωρούνται οι συνεχιστές του.[27]
Μια άλλη πτυχή της Λα Μασία είναι ο Καταλανικός εθνικός της χαρακτήρας—ντόπιο ταλέντο στην υπηρεσία ενός συλλόγου με ισχυρή, καθοριστική αίσθηση της πολιτσμικής ταυτότητας της Καταλονίας.[28] Οι οπαδοί τις περισσότερες φορές προτιμούν παίκτες-προϊόντα της Λα Μασία από ξένους παίκτες εφόσον οι παίκτες διαθέτουν το ίδιο ταλέντο. Με αυτό τον τρόπο, η έμφαση στα ντόπια ταλέντα συμπίπτει με τις προσπάθειες της UEFA να μειώσει την παρουσία ξένων παικτών στις ομάδες.[28] Ο επικεφαλής της UEFA, Μισέλ Πλατινί δήλωσε σχετικά: "Η Μπαρτσελόνα αντιπροσωπεύει τη φιλοσοφία μου, όχι μόνο για το παιχνίδι, αλλά και για την προπόνηση των αθλητών".[29]
Αντίκτυπο
Το 2009, ο Μέσι έγινε ο πρώτος παίκτης προερχόμενος από τη Λα Μασία που βραβεύεται με το βραβείο της Χρυσής Μπάλας ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στην Ευρώπη, και το βραβείο FIFA World Player, ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής παγκοσμίως.[30] Άλλοι απόφοιτοι της Λα Μασία που τερμάτισαν στους πέντε κορυφαίους της χρονιάς εκείνης ήταν και οι Τσάβι και Ινιέστα.[31]
Στις 11 Ιουλίου 2010, η Ισπανία κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο αγωνιζόμενη στον τελικό της διοργάνωσης με οκτώ παίκτες από την Μπαρτσελόνα. Επτά από αυτούς προέρχονταν από τη Λα Μασία, και έξι από αυτούς βρίσκονταν στην αρχική εντεκάδα: Ζεράρ Πικέ, Κάρλες Πουγιόλ, Αντρές Ινιέστα, Τσάβι Ερνάντεθ, Σέρχιο Μπουσκέτς, και Πέδρο Ροδρίγκεθ. Αυτό αποτέλεσε ρεκόρ παιχτών προερχόμενων από μια ομάδα που αγωνίζονται σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου.[32] Ένα άρθρο του Reuters ανέφερε πως η επιτυχία της Ισπανίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο οφειλόταν πιθανώς στη Λα Μασία. Άλλοι σημαντικοί παράγοντες που αναφερθηκαν ήταν ηοικονομική ανάπτυξη και η τύχη.[33] Ο Γιόακιμ Λεβ, προπονητής της Γερμανίας, δήλωσε μετά την ήττα της ομάδας του από την Ισπανία πως η αντίπαλός του είχε το ξεχωριστό αγωνιστικό στυλ της Μπαρτσελόνα: "Αυτό μπορείτε να το δείτε σε κάθε πάσα, ο τρόπος παιχνιδιού της Ισπανίας είναι ο τρόπος παιχνιδιού της Μπαρτσελόνα. Δύσκολα μπορούν να ηττηθούν. Έχουν τεράστια αυτοπεποίθηση και είναι πολύ ήρεμοι στον τρόπο με τον οποίο κυκλοφορούν την μπάλα."[34]
Στις 6 Δεκεμβρίου 2010, η FIFA ανακοίνωσε πως οι τρεις φιναλίστ για τον ολοκαίνουργιο θεσμό της Χρυσής Μπάλας ΦΙΦΑ είναι οι Τσάβι, Λιονέλ Μέσι, και Αντρές Ινιέστα. Αυτή είναι μόλις η τρίτη φορά στην ιστορία του βραβείου του "Καλύτερου Παγκοσμίως" που και οι τρεις παίκτες που βρίσκονται στην τελική τριάδα ανήκουν όλοι τους στην ίδια ομάδακαι η πρώτη φορά που και οι τρεις προέρχονται από την ίδια ακαδημία.[2]
Απόφοιτοι
Παρακάτω βρίσκεται ένας σύντομος κατάλογος των αποφοίτων της Λα Μασία που αγωνίστηκαν σε περισσότερους από 50 επαγγελματικούς αγώνες Α' κατηγορίας, ή που αγωνίζονται αυτό τον καιρό με την πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα. Περιλαμβάνονται μονάχα οι εμφανίσεις και τα τέρματα στους αγώνες πρωταθλήματος.[35]
| Όνομα | Εθνικότητα | Θέση | Ημερομηνία Γέννησης | Καριέρα | Εμφανίσεις | Τέρματα | Ομάδα |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Κίκε Άλβαρεθ[36] |  Ισπανία | Αμυντικός | 1975 | 1995–2009 | 200 | 005 | Βιγιαρρεάλ ΚΦ |
| Γκιγέρμο Αμόρ Αμόρ | Ισπανία | Μέσος | 1967 | 1988–2002 | 402 | 048 | Μπαρτσελόνα |
| Φρανθέσκ Αρνάου | Ισπανία | Τερματοφύλακας | 1975 | 1996–2011 | 169 | 000 | Μάλαγα |
| Μικέλ Αρτέτα | Ισπανία | Μέσος | 1982 | 2000– ¤ | 335 | 049 | Άρσεναλ |
| Σέρχι Μπαρζουάν | Ισπανία | Αμυντικός | 1971 | 1993–2002 | 352 | 006 | Μπαρτσελόνα |
| Κάρλες Μπουσκέτς[37] | Ισπανία | Τερματοφύλακας | 1967 | 1990–1999 | 079 | 000 | Μπαρτσελόνα |
| Σέρχιο Μπουσκέτς | Ισπανία | Αμυντικός | 1988 | 2008– ¤ | 071 | 002 | Μπαρτσελόνα |
| Τζόρντι Κρόιφ |  Ολλανδία | Μέσος | 1974 | 1994–2010 | 256 | 042 | Αλαβές |
| Θεσκ Φάμπρεγας | Ισπανία | Μέσος | 1987 | 2004– ¤ | 233 | 044 | Μπαρτσελόνα |
| Αλμπέρ Φερρέρ | Ισπανία | Αμυντικός | 1970 | 1990–2003 | 297 | 001 | Μπαρτσελόνα |
| Αντρέου Φοντάς | Ισπανία | Αμυντικός | 1989 | 2009–¤ | 007 | 000 | Μπαρτσελόνα |
| Γκάμπρι Γκαρθία | Ισπανία | Μέσος | 1979 | 1999– ¤ | 287 | 026 | ΑΦΚ Άγιαξ |
| Λουίς Γκαρθία | Ισπανία | Μέσος | 1978 | 1999– ¤ | 225 | 040 | Λίβερπουλ |
| Όσκαρ Γκαρθία | Ισπανία | Μέσος | 1973 | 1992–2005 | 169 | 031 | Μπαρτσελόνα |
| Ρότζερ Γκαρθία | Ισπανία | Μέσος | 1976 | 1995–2007 | 258 | 029 | Εσπανιόλ |
| Χόσεπ Γκουαρδιόλα | Ισπανία | Μέσος | 1971 | 1990–2006 | 291 | 009 | Μπαρτσελόνα |
| Τσάβι Ερνάντεθ | Ισπανία | Μέσος | 1980 | 1998– ¤ | 405 | 046 | Μπαρτσελόνα |
| Αντρές Ινιέστα | Ισπανία | Μέσος | 1984 | 2002– ¤ | 228 | 022 | Μπαρτσελόνα |
| Μπόγιαν Κρκιτς | Ισπανία | Επιθετικός | 1990 | 2007– ¤ | 092 | 023 | ΑΣ Ρόμα |
| Τιάγκο Μότα |  Βραζιλία | Μέσος | 1982 | 2001– ¤ | 152 | 020 | ΠΣΖ |
| Φερνάντο Ναβάρρο | Ισπανία | Αμυντικός | 1982 | 2001– ¤ | 194 | 003 | Σεβίλλη |
| Ζεράρ Πικέ | Ισπανία | Αμυντικός | 1987 | 2005– ¤ | 071 | 005 | Μπαρτσελόνα |
| Ιβάν ντε λα Πένια | Ισπανία | Μέσος | 1976 | 1995–2011 | 369 | 024 | Εσπανιόλ |
| Ολεγκέρ Πρέσας | Ισπανία | Αμυντικός | 1980 | 2002– ¤ | 146 | 002 | ΑΦΚ Άγιαξ |
| Κάρλες Πουγιόλ | Ισπανία | Αμυντικός | 1978 | 1999– ¤ | 345 | 007 | Μπαρτσελόνα |
| Πέπε Ρέινα | Ισπανία | Τερματοφύλακας | 1982 | 2002– ¤ | 317 | 000 | Λίβερπουλ |
| Πέδρο Ροδρίγκεθ | Ισπανία | Επιθετικός | 1987 | 2007– ¤ | 060 | 021 | Μπαρτσελόνα |
| Βίκτορ Βαλδές | Ισπανία | Τερματοφύλακας | 1982 | 2002– ¤ | 281 | 000 | Μπαρτσελόνα |
| Γιεφρέν Σουάρες |  Βενεζουέλα | Επιθετικός | 1988 | 2009– ¤ | 23 | 003 | Σπόρτινγκ |
| Τζιοβάνι ντος Σάντος |  Μεξικό | Επιθετικός | 1989 | 2007– ¤ | 81 | 006 | Τότεναμ |
| Λουίς Μίγια | Ισπανία | Μέσος | 1966 | 1986–2001 | 298 | 006 | Ρεάλ Μαδρίτης |
| Ναγίμ | Ισπανία | Μέσος | 1966 | 1987–2000 | 341 | 028 | Τότεναμ |
| Όσκαρ Αρπόν | Ισπανία | Μέσος | 1975 | 1995– ¤ | 138 | 005 | Ρίβερ Έμπρο |
| Λουίς Καρρέρας | Ισπανία | Αμυντικός | 1972 | 1992–2007 | 220 | 010 | Μαγιόρκα |
| Αλμπέρτ Θελάδες | Ισπανία | Μέσος | 1975 | 1995– ¤ | 267 | 011 | Μπαρτσελόνα |
| Λουίς Κεμπράνος | Ισπανία | Μέσος | 1972 | 1994–2004 | 176 | 037 | Ράγιο Βαγιεκάνο |
| Σέρχιο Γκαρθία | Ισπανία | Επιθετικός | 1983 | 2003– ¤ | 166 | 031 | Εσπανιόλ |
| Χάβι Μορένο | Ισπανία | Επιθετικός | 1974 | 1999–2010 | 134 | 040 | Αλαβές |
| Φρανθίσκο | Ισπανία | Μέσος | 1976 | 1995– ¤ | 280 | 029 | Έρκουλες |
| Τόνι Βελαμαζάν | Ισπανία | Μέσος | 1977 | 1995– ¤ | 198 | 027 | Οσπιταλέτ |
| Άντονι Πινίγια | Ισπανία | Επιθετικός | 1971 | 1990–2008 | 242 | 040 | Τενερίφη |
| Άνχελ Πεδράθα | Ισπανία | Αμυντικός | 1962 | 1982–1997 | 129 | 005 | Μαγιόρκα |
| Κριστομπάλ Παράλο | Ισπανία | Αμυντικός | 1967 | 1987–2003 | 517 | 014 | Εσπανιόλ |
| Λιονέλ Μέσι |  Αργεντινή | Επιθετικός | 1987 | 2004– ¤ | 327 | 252 | Μπαρτσελόνα |
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.