Remove ads
Ο Αλοΐσιους Πάουλους Μαρία φαν Χάαλ (Ολλανδικά: luˈʋi vɑŋ ˈɣaːl, Αγγλικά: Louis van Gaal,[3] γεννήθηκε 8 Αυγούστου 1951) είναι Ολλανδός πρώην ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής της Εθνικής ομάδας της Ολλανδίας. Θεωρείται από τους πιο επιτυχημένους και θρυλικούς προπονητές όλων των εποχών. Σε συλλογικό επίπεδο, εργάστηκε ως προπονητής στις ομάδες του Άγιαξ, της Μπαρτσελόνα, της ΑΖ Άλκμααρ, της Μπάγερν Μονάχου και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ενώ έχει καθίσει άλλες δύο φορές στον πάγκο της Εθνικής ομάδας της πατρίδας του. Ο φαν Χάαλ είναι ένας από τους κορυφαίους σε τρόπαια προπονητές ποδοσφαίρου παγκόσμια, έχοντας κερδίσει 20 τίτλους στην προπονητική του καριέρα και έχει αποκτήσει το παρατσούκλι η "σιδερένια τουλίπα".[4][5][6][7]
 Ο φαν Χάαλ το 2014 | |||
| Προσωπικές πληροφορίες | |||
|---|---|---|---|
| Πλήρες όνομα | Αλοΐσιους Πάουλους Μαρία φαν Χάαλ[1] | ||
| Ημερ. γέννησης | 8 Αυγούστου 1951[1] | ||
| Τόπος γέννησης | Άμστερνταμ, Ολλανδία | ||
| Ύψος | 1,85 μ. [2] | ||
| Θέση | Μέσος | ||
| Πληροφορίες συλλόγου | |||
| Ομάδα | Ολλανδία (προπονητής) | ||
| Ομάδες νέων | |||
| RKSV de Meer | |||
| Επαγγελματική καριέρα* | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1972–1973 | ΑΦΚ Άγιαξ | 0 | (0) |
| 1973–1977 | Ρουαγιάλ Αντβέρπ ΦΚ | 41 | (7) |
| 1977–1978 | ΣΚ Τέλσταρ | 25 | (1) |
| 1978–1986 | Σπάρτα Ρότερνταμ | 248 | (26) |
| 1986–1987 | ΑΖ Άλκμααρ | 17 | (0) |
| Προπονητική καριέρα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | ||
| 1991–1997 | ΑΦΚ Άγιαξ | ||
| 1997–2000 | Μπαρτσελόνα | ||
| 2000–2002 | Ολλανδία | ||
| 2002–2003 | Μπαρτσελόνα | ||
| 2005–2009 | ΑΖ Άλκμααρ | ||
| 2009–2011 | Μπάγερν Μονάχου | ||
| 2012–2014 | Ολλανδία | ||
| 2014–2016 | Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ | ||
| 2021– | Ολλανδία | ||
| * Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ). | |||
Πριν την προπονητική του καριέρα, ο φαν Χάαλ αγωνίστηκε ως μέσος στη Ρουαγιάλ Αντβέρπ, στην Τέλσταρ, στη Σπάρτα Ρότερνταμ, στον Άγιαξ και στην Άλκμααρ. Είναι επίσης καθηγητής φυσικής αγωγής και δούλεψε σε λύκεια κατά τη διάρκεια της ημιεπαγγελματικής του ποδοσφαιρικής καριέρας.[8] Μετά από ένα σύντομο πέρασμα στην Άλκμααρ ως βοηθός προπονητή, ο φαν Χάαλ εργάστηκε στον Άγιαξ ως βοηθός του Λίο Μπενχάκερ, και αργότερα ως πρώτος προπονητής το 1991. Υπό την καθοδήγηση του, η ομάδα κέρδισε τρία Πρωταθλήματα Ολλανδίας, το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, και το ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ. Στη συνέχεια ανέλαβε την Μπαρτσελόνα το 1997 και κατέκτησε δύο Ισπανικά πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο Ισπανίας, αλλά αποχώρησε έπειτα από διαφωνίες με τη διοίκηση της ομάδας.
Τότε, ο φαν Χάαλ ανέλαβε την Εθνική Ολλανδίας, αλλά απέτυχε να προκριθεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2002. Έπειτα επέστρεψε στην Μπαρτσελόνα για ένα χρόνο, πριν επιστρέψει στους πάγκους το 2005 για λογαριασμό της Άλκμααρ, με την οποία κέρδισε ένα Πρωτάθλημα Ολλανδίας, και προσελήφθη από την Μπάγερν Μονάχου το 2009.[9] Στη Γερμανία, κατέκτησε το Πρωτάθλημα Γερμανίας, το Κύπελλο Γερμανίας, και έφτασε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, ωστόσο επέστρεψε στην Εθνική Ολλανδίας, την οποία οδήγησε στην κατάκτηση της τρίτης θέσης στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2014. Το ίδιο καλοκαίρι προσελήφθη από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με την οποία κέρδισε το Κύπελλο Αγγλίας 2015-16 πριν απολυθεί το 2016. Παρόλο που είχε ανακοινώσει την απόσυρση του το 2019 για "οικογενειακούς λόγους", ο φαν Χάαλ επέστρεψε στους πάγκους της προπονητικής τον Αύγουστο του 2021, όταν και ανέλαβε για τρίτη φορά την Εθνική Ολλανδίας.[10]
Remove ads
Ο φαν Χάαλ γεννήθηκε στο Άμστερνταμ.[1] Σε νεαρή ηλικία, ξεκίνησε να αγωνίζεται για την ερασιτεχνική ομάδα του Άμστερνταμ, ΡΚΣΒ ντε Μιρ. Στην ηλικία των 20, εντάχθηκε στη δεύτερη ομάδα του Άγιαξ, αλλά δεν αγωνίστηκε ποτέ στην πρώτη ομάδα, η οποία εκείνη την περίοδο προωθούσε παίκτες όπως ο Γιόχαν Κρόιφ και ο Γιόχαν Νεσκάν στη μεσαία γραμμή. Αργότερα, στάλθηκε δανεικός στη Ρουαγιάλ Αντβέρπ ΦΚ του Βελγικού πρωταθλήματος και υπό την καθοδήγηση του Γκάι Θάις τερμάτισε στη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος το 1974 και το 1975. Κατά την παρουσία του στην Αντβέρπ, ο φαν Χάαλ έσπασε τη μύτη του σε φιλικό αγώνα με την ΚΦ Κόρτραϊκ.[11] Μετά από την τετραετή παρουσία του στο Βέλγιο, επέστρεψε στην πατρίδα του και πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στο Ολλανδικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου με τη φανέλα της ΣΚ Τέλσταρ υπό την καθοδήγηση του προπονητή, Μιρσέα Πετέσκου, τον οποίο ακολούθησε στη Σπάρτα Ρότερνταμ. Μετέπειτα εντάχθηκε στην Άλκμααρ, όπου ανέλαβε και τη θέση του βοηθού προπονητή το 1986. Μετά από μια σύντομη παρουσία στην Άλκμααρ, επέστρεψε στον Άγιαξ για να γίνει ο βοηθός του Λέο Μπενχάκερ. Όταν ο Μπενχάκερ αποχώρησε το 1991, ο φαν Χάαλ τον αντικατέστησε στη θέση του προπονητή.[12]
Remove ads
Άγιαξ (1991–97)
Ο φαν Χάαλ ήταν προπονητής του Άγιαξ από το 1991 μέχρι το 1997 και είχε μια επιτυχημένη πορεία. Υπό την καθοδήγηση του φαν Χάαλ, ο Άγιαξ κατέκτησε το πρωτάθλημα Ολλανδίας τρείς φορές, το 1994, το 1995 (όπου ολόκληρη τη σεζόν 1994-95 ο Άγιαξ ήταν αήττητος και στο πρωτάθλημα και στο Τσάμπιονς Λιγκ) και το 1996.[13] Επίσης οδήγησε τον Άγιαξ στη κατάκτηση του Κυπέλλου Ολλανδίας το 1993 και την Ασπίδα Γιόχαν Κρόιφ το 1993, 1994, και 1995. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ο Άγιαξ κατέκτησε το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ το 1992 και το ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ το 1995 νικώντας τη Μίλαν στον τελικό. Η νίκη αυτή συνοδεύτηκε με τη νίκη με 5-1 (συνολικά), επί της Ρεάλ Σαραγόσα στο ΟΥΕΦΑ Σούπερ Καπ το 1995. Αργότερα στην ίδια χρονιά, ο Άγιαξ νίκησε τη Βραζιλιάνικη ομάδα Γκρέμιο στα πέναλτι του τελικού του Κυπέλλου Τογιότα (αργότερα ονομάστηκε Διηπειρωτικό Κύπελλο). Ο Άγιαξ ήταν επίσης ο φιναλίστ στο Τσάμπιονς Λιγκ της περιόδου 1995-96 μετά την ήττα στον τελικό, από τη Γιουβέντους στα πέναλτι.
Η επιτυχημένη περίοδος του Άγιαξ υπό την καθοδήγηση του φαν Χάαλ κατά τη δεκαετία του 1990, είχε ως αποτέλεσμα η Εθνική Ολλανδίας να αποτελείται στη πλειοψηφία της από παίκτες του Άγιαξ, όπως ο Πάτρικ Κλάιφερτ, Μαρκ Όβερμαρς, Ντένις Μπέργκαμπ, Φρανκ και Ρόναλντ ντε Μπόερ, Έντγκαρ Ντέιβιντς, Κλάρενς Σέεντορφ, Βίνστον Μπόγκαρντ, Μίκαελ Ρέιζιγκερ και Έντβιν φαν ντερ Σαρ.
Με τη λήξη του συμβολαίου του με τον Άγιαξ το 1997, ο φαν Χάαλ έλαβε το χρίσμα του ιππότη της Τάξης του Οράνζ-Νασάου.[14]
Μπαρτσελόνα (1997–2000)
Ο φαν Χάαλ μετακόμισε στην Μπαρτσελόνα το 1997, αντικαθιστώντας τον Μπόμπι Ρόμπσον. Με βοηθό τον Ζοσέ Μουρίνιο (ήταν βοηθός και του Ρόμπσον), κατέκτησε δύο Πρωταθλήματα Ισπανίας (1997–98 και 1998–99) και το Κύπελλο Ισπανίας της περιόδου 1997-98.[13] Παρά τις επιτυχίες αυτές, είχε έντονη κόντρα με τα ΜΜΕ και δέχτηκε έντονη κριτική. Είχε δηλώσει πως του ήταν δύσκολο να προσαρμόσει την Μπαρτσελόνα στην ποδοσφαιρική του φιλοσοφία, λόγω πολιτισμικών διαφόρων και δυσκολευόταν υπερβολικά επειδή κάποιοι παίκτες τον παράκουγαν.[15] Οι σχέσεις του με τον Ριβάλντο είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: ο Φαν Χάαλ επέμενε στο να χρησιμοποιεί τον Ριβάλντο στο αριστερό άκρο της επίθεσης, ενώ ο Ριβάλντο προτιμούσε να αγωνίζεται ως μέσος, υποτιμώντας έτσι τον Φαν Χάαλ.[16]
Ο φαν Χάαλ τελικώς αποχώρησε από την Καταλανική ομάδα στις 20 Μαΐου 2000,[15] λίγες ημέρες αφού έχασε το πρωτάθλημα από την Ντεπορτίβο Λα Κορούνια, με μια φράση που έμεινε στην ιστορία, "Amigos de la prensa. Yo me voy. Felicidades." (" Φίλοι του Τύπου. Αποχωρώ. Συγχαρητήρια.")[12] Επέστρεψε στην Ολλανδία, αναλαμβάνοντας τη θέση του προπονητή της Εθνικής ομάδας της Ολλανδίας, ενόψει του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 2002.
Εθνική Ολλανδίας (2000–02)
Υπό τον φαν Χάαλ, η Ολλανδία ξεκίνησε άσχημα την προσπάθεια πρόκρισης στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002. Έχοντας τοποθετηθεί στον 2ο Όμιλο, κατάφερε να αποσπάσει εντός έδρας ισοπαλία με σκορ 2-2 απέναντι στην Εθνική Ιρλανδίας (μέχρι το 80ο λεπτό, η Ολλανδία έχανε με 2-0), εξαιτίας ενός τραυματισμού παίκτη της δεύτερης.[17] Τη νίκη με 4–0 επί της Εθνικής ομάδας της Κύπρου, τη διαδέχθηκε η ήττα με 2–0 από την Εθνική Πορτογαλίας.
Το 2001, η Ολλανδία νίκησε τις εθνικές ομάδες Ανδόρρας, Κύπρου και Εσθονίας, αλλά παρόλο που νικούσε την πρωτοπόρο του ομίλου, Πορτογαλία με 2–0, οι Πορτογάλοι τελικώς ισοφάρισαν σε 2–2 στα τελευταία επτά λεπτά. Η έκβαση αυτή του αγώνα, έριξε την Ολλανδία στην τρίτη θέση του ομίλου, τρεις βαθμούς πίσω από την αήττητη Ιρλανδία. Όταν οι δύο ομάδες συναντήθηκαν στο Δουβλίνο, ο φαν Χάαλ πριν το παιχνίδι, καυχήθηκε ότι η ομάδα του ήταν η πιο ταλαντούχα και πως ακόμη και οι Ιρλανδοί οπαδοί θα ήθελαν να προκριθούν οι Ολλανδοί. Από το 58ο λεπτό, η Ιρλανδία αγωνιζόταν με δέκα παίκτες αλλά σκόραρε 9 λεπτά αργότερα και κέρδισε με 1-0. Η Ολλανδία ήταν πλέον 7 βαθμούς πίσω της με δύο εναπομείναντα παιχνίδια, γεγονός που σήμαινε ότι η Ολλανδία απέτυχε να προκριθεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου για πρώτη φορά από τη διοργάνωση του 1986.[18] Ο φαν Χάαλ παραιτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2002 και αντικαταστάθηκε από τον Ντικ Άντβοκαατ. Λίγο αργότερα, ξέσπασε η φημολογία πως ο φαν Χάαλ θα αντικαθιστούσε τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον στον πάγκο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μόλις ο Φέργκιουσον ανακοίνωνε στη συνταξιοδότηση του μέσα στη χρονιά. Σύμφωνα με τον φαν Χάαλ, ο Φέργκιουσον αποφάσισε να μην συνταξιοδοτηθεί και η συμφωνία κατέρρευσε.[19]
Επιστροφή στην Μπαρτσελόνα (2002–03)
Ο φαν Χάαλ επέστρεψε στην Μπαρτσελόνα πριν το ξεκίνημα της σεζόν 2002-03, υπογράφοντας συμβόλαιο μέχρι τον Ιούνιο του 2005, αλλά τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά. Η ομάδα μπορεί να σημείωσε το αποτέλεσμα-ρεκόρ των 10 νικών σε παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ αλλά δυσκολεύτηκε στο πρωτάθλημα. Έπειτα από 4 νίκες, 4 ισοπαλίες και 3 ήττες στα πρώτα 11 παιχνίδια του πρωταθλήματος, η Μπαρτσελόνα έχασε τρία παιχνίδια στη σειρά, από τη Ρεάλ Σοσιεδάδ, την ουραγό Ράγιο Βαγιεκάνο και τη Σεβίλλη. Δύο νίκες και μία ισοπαλία βελτίωσε την κατάσταση αλλά έπειτα από δύο διαδοχικές ήττες από τη Βαλένθια και τη Θέλτα Βίγο, αποχώρησε με κοινή συναίνεση από την ομάδα στις 28 Ιανουαρίου 2003 με την ομάδα να βρίσκεται στην 12η θέση, μόλις τρεις βαθμούς πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού και 20 πόντους πίσω από την πρωτοπόρο Ρεάλ Σοσιεδάδ.[12]
Οι μεταγραφές του, κυρίως αυτές του τερματοφύλακα Ρόμπερτ Ένκε, του μέσου Γκάιζκα Μεντιέτα και του Χουάν Ρομάν Ρικέλμε, ήταν απογοητευτικές.[20] Ο Ρικέλμε αποκτήθηκε ως αντικαταστάτης του Ριβάλντο, τον οποίο ο φαν Xάαλ τον άφησε ελεύθερο παρά το γεγονός πως είχε ένα χρόνο ακόμη στο συμβόλαιο του, εξαιτίας της άσχημης σχέσης που δημιουργήθηκε μεταξύ τους στην προηγούμενη θητεία του φαν Χάαλ στην Μπαρτσελόνα. Μετά την επιστροφή του, ο Ριβάλντο σε δηλώσεις σχετικά με την αποχώρησή του από τη Μπαρτσελόνα είπε πως "ο φαν Χάαλ ήταν ο κύριος λόγος της αποχώρησης μου. Δεν συμπαθώ τον φαν Χάαλ, και είμαι σίγουρος πως ούτε αυτός με συμπαθεί."[21] Αντίθετα, ο φαν Χάαλ δήλωσε πως η έλλειψη αφοσίωσης του Ριβάλντο ήταν ο λόγος που αποχώρησε ως ελεύθερος, πως "ενδιαφερόταν μόνο στο να βγάζει περισσότερα λεφτά και να παίζει λιγότερο. Επιλέχθηκε ως ο καλύτερος παίκτης το 1999, αλλά δεν διαχειρίστηκε τον εαυτό του καλά από τότε και δεν συμπεριφερόταν όπως ένας ποδοσφαιριστής. Είχε παραισθήσεις για την Μπάρτσα και ζητούσε άδεια τις περιόδους που πλησίαζαν σημαντικά παιχνίδια στο Τσάμπιονς Λιγκ. Επέιτα κρυβόταν στο σπίτι του στη Βραζιλία. Έπαιζε για τη Βραζιλία όπως τον χρειαζόμασταν στην Μπαρτσελόνα και το απέδειξε αυτό στους τελικούς του Παγκοσμίου Κυπέλλου, δείχνοντας πως φύλαγε τον καλύτερο του εαυτό για το παιχνίδι με την Ιαπωνία."[22] Ο Ριβάλντο εντάχθηκε στη Μίλαν και κέρδισε το Τσάμπιονς Λιγκ εκείνης της σεζόν.
Επιστροφή στον Άγιαξ (2004)
Το 2004, ο φαν Χάαλ επέστρεψε στον Άγιαξ ως τεχνικός διευθυντής, αλλά παραιτήθηκε μέσα στη χρονιά έπειτα από μια έντονη διαφωνία με τον Ρόναλτ Κούμαν.[23][24]
ΑΖ Άλκμααρ (2005–09)
Τον Ιανουάριο του 2005, ανακοινώθηκε πως ο φαν Χάαλ θα αντικαθιστούσε τον Κο Αντριάανσε ως προπονητής της Άλκμααρ στις 1 Ιουλίου 2005.[25][26] Υπό τον Φαν Χάαλ, η Άλκμααρ τερμάτισε δεύτερη στο πρωτάθλημα της περιόδου 2005–06 και τρίτη κατά τη περίοδο 2006–07. Η Άλκμααρ του φαν Χάαλ ήταν φιναλίστ του Κυπέλλου της περιόδου 2006-07 και έχασε τον αγώνα πλέι-οφ για πρόκριση στο Τσάμπιονς Λιγκ του 2007–08 από τον Άγιαξ με 4–2 στο σύνολο.
Ο φαν Χάαλ είχε ανακοινώσει την πρόθεση τον να αποχωρήσει από την Άλκμααρ στο τέλος της σεζόν 2007-08 λόγω των απογοητευτικών αποτελεσμάτων, με την ομάδα να τερματίζει 11τη στο πρωτάθλημα.[27] Όταν αρκετοί παίκτες της Άλκμααρ δήλωσαν πως τον ήθελαν να παραμείνει στο πόστο του, δέχθηκε και δήλωσε πως θα έδινε στους παίκτες μια ευκαιρία να αποδείξουν στους εαυτούς τους τι αξίζουν.
Η Άλκμααρ ξεκίνησε το πρωτάθλημα της περιόδου 2008-09 με δύο ήττες: με 2–1 απέναντι στην ΝΑΚ Μπρέντα και με 0–3 απέναντι στην ΑΝΤΟ Ντεν Χάαχ, αλλά στη συνέχεια ήρθε μια αήττητη περίοδος που διήρκησε μέχρι τις 18 Απριλίου και βρήκε την ομάδα στη πρώτη θέση μπροστά από την Τβέντε και τον Άγιαξ όλη τη σεζόν, διαψεύδοντας τα προγνωστικά που ήθελαν την Άλκμααρ να τερματίζει στη 13η θέση.[28] Η Άλκμααρ είχε το καλύτερο αμυντικό ρεκόρ της κατηγορίας και το δεύτερο καλύτερο επιθετικό ρεκόρ, πίσω από τον Άγιαξ, χάρη στο δυναμικό ντουέτο των πρώτων σκόρερ της κατηγορίας, τον Μουνίρ Ελ Χαμανταουί και τον Βραζιλιάνο Αρί. Η ομάδα στέφθηκε πρωταθλήτρια στις 19 Απριλίου, μία ημέρα μετά την αναπάντεχη εντός έδρας ήττα απέναντι στην Φίτεσε, η οποία τελείωσε ένα αήττητο σερί 28 παιχνιδιών (ξεπερνώντας το αντίστοιχο ρεκόρ 25 παιχνιδιών της ίδιας ομάδας, την περίοδο 1980-81). Την ίδια ημέρα ο Άγιαξ, ο μοναδικός αντίπαλος που μπορούσε θεωρητικά να ξεπεράσει την Άλκμααρ, ηττήθηκε με σκόρ 6–2 από την Αϊντχόφεν.[29][30]
Μπάγερν Μονάχου (2009–11)
Στις 1 Ιουλίου 2009, ο φαν Χάαλ ανέλαβε προπονητής της Μπάγερν Μονάχου.[31][32] Αναφέρθηκε στη νέα του ομάδα ως "ονειρικό σύλλογο". Στις 28 Αυγούστου 2009, ενίσχυσε την ομάδα του με τη μεταγραφή του Άριεν Ρόμπεν από τη Ρεάλ Μαδρίτης, επανεώνοντας τους ουσιαστικά, αφού ο φαν Χάαλ ήταν εκείνος που βοήθησε τον Ρόμπεν να πραγματοποιήσει την πρώτη του εμφάνιση με την Εθνική Ολλανδίας Κ-20.[33][34][35]
Ο φαν Χάαλ έκανε άσχημη αρχή ως προπονητής της Μπάγερν, κερδίζοντας μόλις το ένα από τα τέσσερα πρώτα του παιχνίδια στον πάγκο και τον Νοέμβριο, η ομάδα κόντεψε να αποκλειστεί από το Τσάμπιονς Λιγκ στη φάση των ομίλων, ως επακόλουθο των δύο χαμένων παιχνιδιών ενάντια στην Μπορντό. Με την Μπάγερ Λεβερκούζεν στην κορυφή του πρωταθλήματος, έντονη ήταν η φημολογία πως θα αποχωρούσε από την Μπάγερν νωρίτερα από τον προκατοχό του Γιούργκεν Κλίνσμαν. Ο φαν Χάαλ ωστόσο, επέμενε πως ήταν "εκπαιδευτής διαδικασιών (prozesstrainer)", εννοώντας πως η ομάδα ήθελε χρόνο για να παίξει όπως εκείνος ήθελε.[36]
Ο φαν Χάαλ καθιέρωσε αρκετούς παίκτες από την ακαδημία στην αρχική ενδεκάδα, όπως τον Τόμας Μύλερ και τον Χόλγκερ Μπαντστούμπερ, ενώ μετέτρεψε τον ακραίο επιθετικό Μπάστιαν Σβάινσταϊγκερ σε μεσοαμυντικό. Μία έριδα με τον Ιταλό επιθετικό Λούκα Τόνι, ο οποίος είχε σημαντικό ρόλο στο ντάμπλ της περιόδου 2007-08 (κατάκτηση πρωταθλήματος και κυπέλλου), οδήγησε στη μετακίνηση του Τόνι στη Ρόμα. Όμως η φόρμα της Μπάγερν Μονάχου βελτιώθηκε, με δύο νίκες στο Τσάμπιονς Λιγκ, συμπεριλαμβανομένου και της εντυπωσιακής νίκης με 4–1 απέναντι στη Γιουβέντους στο Τορίνο, που της επέτρεψε να προκριθεί στον γύρο των 16 από τη δεύτερη θέση του ομίλου τους πίσω από την Μπορντό. Μέχρι τον Μάρτιο, η Μπάγερν βρισκόταν στους ημιτελικούς του κυπέλλου και βρισκόταν στη πρώτη θέση του πρωταθλήματος, μπροστά από την Μπάγερ Λεβερκούζεν.
Στις 8 Μαϊου 2010, η Μπάγερν στέφθηκε πρωταθλήτρια Γερμανίας μετά από τη νίκη με 3–1 απέναντι στη Χέρτα Βερολίνου,[37] κάνοντας τον φαν Χάαλ τον πρώτο Ολλανδό προπονητή που κέρδισε τη Μπουντεσλίγκα.[38] Στις 15 Μαϊου 2010, η Μπάγερν κέρδισε και το Κύπελλο Γερμανίας με μία νίκη με 4–0 ενάντια στη Βέρντερ Βρέμης, εξασφαλίζοντας και το εγχώριο ντάμπλ.[39]
Στο Τσάμπιονς Λιγκ, η Μπάγερν κέρδισε με 4-4 σύμφωνα με τον κανόνα των εκτός έδρας γκολ, τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στα προημιτελικά της διοργάνωσης[40] και με συνολικό σκορ και από τα δύο ματς, 4–0 τη Λυόν στον ημιτελικό,[41] εξασφαλίζοντας την πρόκριση στον τελικό, όπου ο φαν Χάαλ αντιμετώπισε τον πρώην μαθητή και βοηθό του στην Μπαρτσελόνα, τον προπονητή της Ίντερ Ζοσέ Μουρίνιο.[42] Η Μπάγερν έχασε στον τελικό με 2–0, αφήνοντας την Ίντερ να κατακτήσει το πρώτο Ιταλικό τρεμπλ στην ιστορία, αποτυγχάνοντας έτσι να κατακτήσει αυτή το τρεμπλ.[43] Στις 25 Μαϊου 2010, ο Καρλ-Χάιντς Ρούμενιγκε εξέφρασε την επιθυμία του να ανανεώσει το συμβόλαιο του φαν Χάαλ, με τον σύλλογο να είναι πλήρως ικανοποιημένος με την απόδοση του, παρά το γεγονός πως το τωρινό του συμβόλαιο είχε διάρκεια ακόμη ενός έτους.[44] Στο τέλος της σεζόν, ο φαν Χάαλ ψηφίστηκε ως ο Προπονητής της Χρονιάς στη Γερμανία, από τους Γερμανούς επαγγελματίες ποδοσφαιριστές στην ετήσια ψηφοφορία που διοργανώνει η VDV (η ένωση των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών στη Γερμανία) και το Γερμανικό περιοδικό Kicker.[45][46]
Η Μπάγερν του φαν Χάαλ ξεκίνησε τη σεζόν 2010-11 κερδίζοντας το Σούπερ Καπ Γερμανίας, το οποίο επαναφέρθηκε μετά από 14χρονη απουσία.[47]
Στις 7 Μαρτίου 2011, η Μπάγερν Μονάχου ανακοίνωσε πως το συμβόλαιο του φαν Χάαλ θα τερματιζόταν μετά το τέλος της σεζόν 2010-11.[48] Ωστόσο, απολύθηκε τελικά σις 10 Απριλίου 2011 αφού έχασε και την τρίτη θέση στην Μπουντεσλίγκα.[49]
Επιστροφή στην Εθνική Ολλανδίας (2012–14)
Στις 6 Ιουλίου 2012, ο φαν Χάαλ παρουσιάστηκε ως ο νέος προπονητής της Εθνικής Ολλανδίας.[50] "Είμαι χαρούμενος που η KNVB με προσέγγισε," δήλωσε ο φαν Χάαλ, ο οποίος είχε ως βοηθούς προπονητές τους πρώην διεθνείς Ολλανδούς παίκτες Ντάνι Μπλιντ και Πάτρικ Κλάιφερτ, όπου και οι δύο τους ήταν μέρος της επιτυχημένης του ομάδας του Άγιαξ το 1995. "Αυτή είναι η πρόκληση την οποία περίμενα καιρό."[51]
Ο φαν Χάαλ οδήγησε την Ολλανδία στον προκριματικό όμιλο του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2014, με την ομάδα του να κερδίζει τα εννιά από τα δέκα παιχνίδια της (το δέκατο ήταν ισοπαλία) με τη διαφορά στα γκολ να βρίσκεται στο 24-5. Η πρόκριση εξασφαλίσθηκε δύο παιχνίδια πριν το τέλος, μετά από μία νίκη με 2-0 εναντίον της Ανδόρρας στις 10 Σεπτεμβρίου 2013.[52]
Παρά την επιτυχημένη προκριματική διαδικασία, οι προσδοκίες γύρω από την Εθνική Ολλανδίας ήταν εξαιρετικά χαμηλές λόγω των μικτών αποτελεσμάτων στα φιλικά προετοιμασίας και την αποτυχία της Ολλανδικής ομάδας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2012, όπου υπέστη τρεις ήττες και στα τρία παιχνίδια του ομίλου της σε εκείνο το τουρνουά. Στο πρώτο της παιχνίδι στη φάση των ομίλων του Παγκοσμίου Κυπέλλου, στο Στάδιο Φόντε Νόβα στο Σαλβαδόρ, ωστόσο, η Εθνική Ολλανδίας του φαν Χάαλ νίκησε με ανατροπή και σκορ 5-1 την πρωταθλήτρια του 2010 Ισπανία.[53] Η Ολλανδική νίκη απέναντι στην Ισπανία χρεώθηκε εν μέρει στην αντεπιθετική τακτική που χρησιμοποίησε ο φαν Χάαλ και σταμάτησε την τακτική κατοχής του τίκι-τάκα που χρησιμοποιούσε η Ισπανική ομάδα. Η χρήση του σχηματισμού 3-5-2 εκ μέρους του ήταν αξιωσημείωτη, αφού ερχόταν σε αντίθεση με το παραδοσιακό Ολλανδικό σχηματισμό 4-3-3 και αυτό βοήθησε την Ολλανδία να εκμεταλευτεί τις αδυναμίες της Ισπανίας.[54] Στο επόμενο τους παιχνίδι, οι Ολλανδοί έχαναν με 2–1 από την Αυστραλία στο δεύτερο ημίχρονο του δεύτερου τους παιχνιδιού στον όμιλο, πριν τελικά κερδίσουν με 2-3 με το νικητήριο γκολ να έρχεται από τον νεαρό τότε επιθετικό Μέμφις Ντεπάι, ο οποίος είχε μπει στο παιχνίδι ως αλλαγή.[55]
Λίγο πριν το τελευταίο παιχνίδι του ομίλου, ο φαν Χάαλ κατηγόρησε τη FIFA πως "έπαιζε κόλπα" στον προγραμματισμό των παιχνιδιών ευνοώντας την ομάδα της φιλοξενήτριας χώρας, αφού η Βραζιλία επρόκειτο να παίξει το τελευταίο της παιχνίδι στον όμιλο τέσσερις ώρες μετά τους Ολλανδούς, τους οποίους ήταν πιθανό να αντιμετωπίσουν στον γύρο των 16 με βάση τα αποτελέσματα τους. Ο προπονητής της Βραζιλίας Λουίς Φελίπε Σκολάρι αντέδρασε λέγοντας πως, "Ήταν η ΦΙΦΑ αυτή που επέλεξε την ώρα του παιχνιδιού. Κάποια άτομα εξέφρασαν μια γνώμη συμφωνα με την οποία εμείς θα επιλέγουμε με ποιον θέλουμε να παίξουμε. Αυτού του είδους τα σχόλια είναι είτε ηλίθια είτε κακοπροαίρετα." Ο φαν Χάαλ επίσης κριτίκαρε τους διαιτητές που είχαν καταλογίσει πέναλτι εναντίον των Ολλανδών στα παιχνίδια τους, σχολιάζοντας τις αποφάσεις ως "αδικαιολόγητες" και "λανθασμένες".[56]
Η Ολλανδία κέρδισε το τελευταίο παιχνίδι του ομίλου της εναντίον της Χιλής με 2–0 και προκρίθηκε στην επόμενη φάση από την πρώτη θέση του ομίλου.[57] Στον γύρο των 16 αντιμετώπισε και νίκησε το Μεξικό με 2–1, αφού το Μεξικό είχε προηγηθεί στο 45ο λεπτό με γκολ του Τζιοβάνι ντος Σάντος, με τους Γουέσλεϊ Σνάιντερ και Κλας-Γιαν Χούντελααρ να σκοράρουν στο 89ο και 90+2 λεπτό αντίστοιχα.
Κατά το παιχνίδι του προημιτελικού ενάντια στη Κόστα Ρίκα στο Παγκόσμιο Κύπελλο, ο φαν Χάαλ αποφάσισε να αντικαταστήσει τον βασικό τερματοφύλακα Γιάσπερ Σίλεσεν με τον Τιμ Κραλ στο τελευταίο λεπτό της παράτασης. Η απόφαση αυτή πέτυχε, καθώς ο Κραλ δύο από τα πέναλτι της Κόστα Ρίκα και έστειλε την Ολλανδία στον ημιτελικό όπου αντιμετώπισε την Αργεντινή. Οι Ολλανδοί ηττήθηκαν από την Αργεντινή σε μια ακόμη διαδικασία πέναλτι. Ο φαν Χάαλ τελείωσε τη δεύτερη του θητεία στον πάγκο της Ολλανδίας[58] στις 12 Ιουλίου 2014 όταν οι Ολλανδοί νίκησαν την οικοδέσποινα Βραζιλία με 3–0 στον μικρό τελικό για τη τρίτη θέση με τα γκολ να έρχονται από τους Ρόμπιν φαν Πέρσι, Ντάλεϊ Μπλιντ και Τζορτζίνιο Βαϊνάλντουμ.[59]
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (2014–16)
Στις 19 Μαϊου 2014, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ επιβεβαίωσε πως ο φαν Χάαλ θα αντικαθιστούσε τον Ντέιβιντ Μόιζ ως τον νέο προπονητή της ομάδας.[60] Υπέγραψε τριετές συμβόλαιο το οποίο τέθηκε σε ισχύ μετά το Παγκόσμιο Κύππελο του 2014.[60] Τοποθέτησε τον Ράιαν Γκιγκς ως βοηθό προπονητή, τον Μαρσέλ Μπουτ ως βοηθό προπονητή, με ειδίκευση στο σκάουτινγκ του αντιπάλου, και τον Φρανς Χόεκ ως προπονητή τερματοφυλάκων.[60] Ο Άλμπερτ Στίνβενμπεργκ προσελήφθη ως βοηθός του προπονητή.[61] Ο φαν Χάαλ ισχυρίστηκε πως κληρονόμησε μια "χαλασμένη" Γιουνάιτεντ,[62][63][64] και πως θα έδινε σε νέους ποδοσφαιριστές ευκαιρίες.[65] Ο Εντ Γούντγουορντ δήλωσε πως ο φαν Χάαλ είχε "εντυπωσιάσει τους πάντες στον σύλλογο" και πως υπήρχε "μια πραγματικά θετική ενέργεια σε όλο το μέρος".[66]
Οι πρώτες μεταγραφές του φαν Χάαλ ήταν αυτές του μέσου Άντερ Ερέρα για 29 εκατ.£,[67][68] και του αριστερού οπισθοφύλακα Λουκ Σο για 30 εκατ.£.[69][70] Στις 20 Αυγούστου, ο Αργεντίνος αμυντικός Μάρκος Ρόχο αποκτήθηκε για 20 εκατ.€ από τη Σπόρτινγκ Λισαβόνας[71] και, στις 26 Αυγούστου, η Γιουνάιτεντ υπέγραψε τον επίσης Αργεντινό ακραίο επιθετικό Άνχελ ντι Μαρία από τη Ρεάλ Μαδρίτης με πενταετές συμβόλαιο. Οι 59.700.000 λίρες που χρησιμοποιήθηκαν για τη μεταγραφή του έγιναν το νέο ρεκόρ μεταγραφής ενός Αγγλικού συλλόγου, και αύξησε τις δαπάνες της Γιουνάιτεντ στην καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο στις περίπου 130.000.000 λίρες.[72] Στην τελευταία μέρα της μεταγραφικής περιόδου, ο φαν Χάαλ υπέγραψε τον Ντάλεϊ Μπλιντ από τον Άγιαξ για το ποσό της τάξεως των 14 εκατ.£[73] και έλαβε έγκριση για να υπογράψει τον Ραδαμέλ Φαλκάο ως δανεικό από τη Μονακό για 6 εκατ. £.[74]
Στις 24 Ιουλίου, ο φαν Χάαλ κάθισε στον πάγκο της Γιουνάιτεντ για πρώτη φορά, στη φιλική νίκη προετοιμασίας με 7-0 απέναντι στη Λος Άντζελες Γκάλαξι,[75][76] χρησιμοποιώντας τον σχηματισμό 3–5–2.[77] Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του φαν Χάαλ κέρδισε το Διεθνές Κύπελλο Πρωταθλητριών του 2014, κερδίζοντας με 3–1 στον τελικό εναντίον των αιώνιων αντιπάλων Λίβερπουλ στις 4 Αυγούστου.[78]
Ο φαν Χάαλ ηττήθηκε στο πρώτο του επίσημο παιχνίδι με 2-1 εντός έδρας, απέναντι στη Σουόνσι Σίτι στο πρώτο παιχνίδι της σεζόν 2014-15 της Πρέμιερ Λιγκ.[79] Στις 26 Αυγούστου, η Γιουνάιτεντ ηττήθηκε με 4–0 από την Μίλτον Κέινς Ντονς, ομάδα της τρίτης κατηγορίας στον δεύτερο γύρο του Λιγκ Καπ και αποτέλεσε τον γρηγορότερο αποκλεισμό της Γιουνάιτεντ στον θεσμό.[80] Κέρδισε το πρώτο του παιχνίδι πρωταθλήματος με τη Γιουνάιτεντ στο τέταρτο παιχνίδι της Πρέμιερ Λιγκ εντός έδρας, με 4–0 απέναντι στην Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς, με τα γκολ των ντι Μαρία, Ερέρα, Γουέιν Ρούνεϊ και Χουάν Μάτα.[81]
Μετά από 10 παιχνίδια πρωταθλήματος, η Γιουνάιτεντ βρισκόταν στην ένατη θέση με 13 πόντους και τρεις μόλις νίκες και επρόκειτο για το χειρότερο της ξεκίνημα στη σεζόν μετά το 1986–87 υπό τον Ρον Άτκισον.[82] Το χειρότερο αποτέλεσμα αυτής της φόρμας επρόκειτο για την ήττα με 5–3 από τη νεοφερμένη στην κατηγορία Λέστερ Σίτι. Το ρόστερ υπέφερε από τραυματισμούς, όπως αυτών των νεοαποκτηθέντων Ερέρα, Ρόχο και Φαλκάο.[82] Ο φαν Χάαλ αντέδρασε λέγοντας πως θα χρειαζόντουσαν τρία χρόνια για να φτάσει η δική του Γιουνάιτεντ στο μέγιστο των δυνατοτήτων της.[83]
Στις 4 Φεβρουαρίου 2015, ο φαν Χάαλ τιμωρήθηκε από την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Αγγλίας (The Football Association, FA) για τα σχόλια του για τον διαιτητή Κρις Φόι, που ανέφεραν ότι, "Κάθε πτυχή ενός παιχνιδιού είναι εναντίον μας – το γήπεδο, ο διαιτητής" κατά τη διάρκεια της λευκής ισοπαλίας της Γιουνάιτεντ με την Κέιμπριτζ Γιουνάιτεντ.[84] Μετά από μια εκούσια ακρόαση με την FA, ο φαν Χάαλ απαλλάχθηκε των κατηγοριών, αλλά προειδοποιήθηκε για τυχόν μελλοντικά περιστατικά.[85] Στις 8 Φεβρουαρίου, ο φαν Χάαλ δέχθηκε κριτική από τον προπονητή της Γουέστ Χαμ Γιουνάιτεντ Σαμ Άλλαρνταϊς για τις τακτικές των μακρινών μπαλιών αφού τα "Σφυριά" δέχθηκαν γκολ ισοφάρισης από τη Γιουνάιτεντ στις καθυστερήσεις. Ο φαν Χάαλ απάντησε στην κριτική παρουσιάζοντας στοιχεία που έδειχναν ότι η Γουέστ Χαμ είχε περισσότερες μακρινές μπαλιές από ότι η ομάδα του.[86][87] Τις τακτικές του αργότερα τις υπερασπίστηκαν οι συνάδερφοι του Αρσέν Βενγκέρ και Γκάρι Μονκ.[88][89]
Η φόρμα της Γιουνάιτεντ βελτιωνόταν καθώς περνούσε η σεζόν. Ένα σερί επτά συνεχόμενων νικών στην Πρέμιερ Λιγκ ήταν μέρος ενός σερί 10 αήττητων παιχνιδιών που ξεκίνησε με μία εντός έδρας νίκη με 1–0 απέναντι στην Κρίσταλ Πάλας στις 8 Νοεμβρίου 2014 και τελείωσε στις 11 Ιανουαρίου 2015 με την εντός έδρας ήττα με 1-0 από τη Σαουθάμπτον.[90] Η Γιουνάιτεντ πραγματοποίησε ένα ακόμη σερί 7 νικών στο πρωτάθλημα την περίοδο 28 Φεβρουαρίου-12 Απριλίου, με αποκορύφωμα την εντυπωσιακή νίκη με 4–2 επί της Μάντσεστερ Σίτι, των πρωταθλητών και τοπικών αντιπάλων. Μετά ακολούθησαν τρεις συνεχόμενες ήττες από τις Τσέλσι, Έβερτον και Γουέστ Μπρόμιτς Άλμπιον.[91] Η Γιουνάιτεντ επίσης, αποκλείστηκε στα προημιτελικά του Κυπέλλου Αγγλίας από την κάτοχο και τελικώς νικήτρια Άρσεναλ, η οποία νίκησε την ομάδα του φαν Χάαλ εντός έδρας με 2-1 στις 9 Μαρτίου.[92]
Στην πρώτη του σεζόν, ο φαν Χάαλ οδήγησε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στην τέταρτη θέση του πρωταθλήματος, τρεις θέσεις και έξι βαθμούς υψηλότερα από την προηγούμενη σεζόν.[93]
Κατά τη διάρκεια της μεταγραφικής περιόδου, ο φαν Χάαλ έφερε στην ομάδα τους Μέμφις Ντεπάι από την PSV, Ματτέο Νταρμιάν από την Τορίνο, Σέρχιο Ρομέρο από την Σαμπντόρια, Μοργκάν Σναϊντερλέν από τη Σαουθάμπτον, Μπάστιαν Σβάινσταϊγκερ από την Μπάγερν Μονάχου και Αντονί Μαρσιάλ από τη Μονακό.
Η Γιουνάιτεντ νίκησε άνετα την Κλαμπ Μπρυζ στον προκριματικό γύρο του ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ 2015-16 και κέρδισε μια θέση στη φάση των ομίλων. Εγχώρια, η Γιουνάιτεντ είχε άρτια αμυντική λειτουργία και έφτασε στην κορυφή της Πρέμιερ Λιγκ στα τέλη Σεπτεμβρίου, ωστόσο ακολούθησαν αναίμικτα αποτελέσματα, αφήνοντας την στην τέταρτη θέση στα μέσα Νοεμβρίου. Αποκλείστηκε από τη συνέχεια του Λιγκ Καπ από την ομάδα της Τσάμπιονσιπ Μίντλεσμπρο και από το Τσάμπιονς Λιγκ στη φάση των ομίλων στις 8 Δεκεμβρίου μετά από μία εκτός έδρας ήττα με 3–2 από τη Βόλφσμπουργκ. Τερμάτισε στην τρίτη θέση του ομίλου και υποβαθμίστηκε στο Γιουρόπα Λιγκ.[94] Δεκαπέντε μέρες μετά, ο φαν Χάαλ αποχώρησε από μία συνέντευξη τύπου αφού δέχτηκε μια ερώτηση σχετικά με το μέλλον του, στον απόηχο της φημολογίας περί απόλυσης του μετά από ένα σερί έξι παιχνιδιών χωρίς νίκη. Κατέληξε λέγοντας; "Σας εύχομαι καλά Χριστούγεννα και μάλλον ευτυχισμένο το νέο έτος όταν σας δω."[95]
Το νέο έτος ξεκίνησε καλά για τον Ολλανδό με νίκες απέναντι στις Σουόνσι Σίτι, Σέφιλντ Γιουνάιτεντ και Λίβερπουλ, και μία ισοπαλία απέναντι στη Νιούκασλ Γιουνάιτεντ. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ωστόσο, έχασε από τη Σαουθάμπτον στις 23 Ιανουαρίου, επαναφέροντας τις φήμες περί παραίτησης του φαν Χάαλ, η οποία ωστόσο απορρίφθηκε από τον εκτελεστικό αντιπρόεδρο της Γιουνάιτεντ Εντ Γούντγουορντ.[96]
Τα Βικινέα έχουν ειδήσεις που σχετίζονται με το θέμα:
Μετά από μία εκτός έδρας ήττα με 3-0 από την Τότεναμ Χότσπερ στις 10 Απριλίου, υπήρξαν αναφορές πως αρκετοί παίκτες της Γιουνάιτεντ στράφηκαν εναντίον του φαν Χάαλ στα αποδυτήρια, αποκαλώντας τον "αστοιχείωτο" και αμφισβήτισαν τις τακτικές του αφού επέκρινε στα ανοιχτά τον νεαρό επιθετικό Μάρκους Ράσφορντ και αρκετούς άλλους παίκτες και έλαβε αρκετές αμφισβητούμενες επιλογές κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, που είχε ως αποτέλεσμα η Γιουνάιτεντ να μείνει τέσσερις βαθμούς πίσω από τη Μάντσεστερ Σίτι που βρισκόταν στην τέταρτη θέση.[97]
Στις 21 Μαϊου 2016, ο φαν Χάαλ κέρδισε το πρώτο του τρόπαιο με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, το Κύπελλο Αγγλίας, όταν η ομάδα του κέρδισε την Κρίσταλ Πάλας με 2–1 στις καθυστερήσεις. Ο Τζέσι Λίνγκαρντ με το νικητήριο του γκολ, βοήθησε τη Γιουνάιτεντ να ισοφαρίσει το τότε ρεκόρ των περισσότερων κατακτήσεων του θεσμού της Άρσεναλ (12 Κύπελλα Αγγλίας).[98] Ωστόσο δύο ημέρες μετά, ο φαν Χάαλ και οι Ολλανδοί συνεργάτες του στην προπονητική ομάδα, απολύθηκαν από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.[99]
Αποχή από την προπονητική (2019-2021)
Στις 17 Ιανουαρίου 2017 ανακοινώθηκε πως ο φαν Χάαλ είχε αποσυρθεί "για οικογενειακούς λόγους".[100] Αργότερα δήλωσε πως θα ήταν προσωρινά.[101] Στις 12 Μαρτίου 2019, ο φαν Χάαλ ανακοίνωσε την απόσυρση του από το ποδόσφαιρο.[102][103] Στις 15 Ιουνίου 2021, η Τέλσταρ ανακοίνωσε πως κατά τη διάρκεια της σεζόν 2021-22 στη δεύτερη κατηγορία ποδοσφαίρου της Ολλανδίας, ο Λουίς φαν Χάαλ θα προπονήσει την ομάδα για ένα μόνο παιχνίδι ως φιλανθρωπικό γεγονός. Οι φίλαθλοι μπορούν επίσης να αγοράσουν εισιτήρια λοτταρίας, με τον κάτοχο του νικητήριου εισητηρίου να έχει τη δυνατότητα να είναι ο βοηθός του φαν Χάαλ για το παιχνίδι.
Τρίτη θητεία στον πάγκο της Εθνικής Ολλανδίας (2021−σήμερα)
Στις 4 Αυγούστου 2021, ο φαν Χάαλ επέστρεψε στην ενεργό προπονητική δράση για να αναλάβει για τρίτη φορά την Εθνική Ομάδα της Ολλανδίας. Αντικατέστησε τον Φρανκ ντε Μπουρ, ο οποίος αποχώρησε τον Ιούνιο μετά τα απογοητευτικά αποτελέσματα στο Euro 2020.[104]
Remove ads
Ο πιο νέος από εννέα αδέρφια και αδερφές, ο φαν Χάαλ μεγάλωσε και βαπτίστηκε ως Καθολικός. Ο πατέρας του, πωλητής στο επάγγελμα, πέθανε όταν ο φαν Χάαλ ήταν 11 ετών. Στην ηλικία των 18, ο φαν Χάαλ γνώρισε τη Φερνάντα Όμπες σε μια Καθολική ομάδα νέων. Παντρεύτηκαν τρία χρόνια αργότερα, και έκαναν δύο κόρες, την Μπρέντα και τη Ρενάτε. Το 1994, η Όμπες πέθανε από καρκίνο στο συκώτι και στο πάγκρεας. Οπαδοί αντίπαλων ομάδων του Άγιαξ κορόιδευαν τον φαν Χάαλ για την αρρώστια της γυναίκας του.[105] Το 2008, ο φαν Χάαλ παντρεύτηκε την τωρινή του γυναίκα, την Τρους, με την οποία μοιράζεται ένα εξοχικό σπίτι κοντά στην Αλμπουφέρια, στο Αλγκάρβε της Πορτογαλίας.[106] Σύμφωνα με την Daily Telegraph, αποκαλύφθηκε ότι το 2009 ο φαν Χάαλ έχασε εκατομμύρια λίρες έχοντας επενδύσει στο Σχήμα Πόντσι του απατεώνα Μπέρνι Μάντοφ.[107]
Στις 3 Απριλίου του 2022 ο Φαν Χαάλ αποκάλυψε στο ολλανδικό Μέσο RTL ότι δίνει μάχη με επιθετική μορφή καρκίνου στον προστάτη από το 2020. Όπως ανέφερε, μέχρι εκείνο το διάστημα είχε κάνει 25 βραχυθεραπείες ενώ βρίσκονταν στην αποστολή της Εθνικής Ολλανδίας, ενώ δεν είχε ενημερώσει τους παίκτες: «Θα μπορούσε να επηρεάσει τις επιλογές τους ή την αποφασιστικότητα τους και δεν το ήθελα αυτό». [108]
Remove ads
Ποδοσφαιρική καριέρα
| Ομάδα | Σεζόν | Πρωτάθλημα | Κύπελλο | Ευρώπη | Σύνολο | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Εμφανίσεις | Γκολ | Εμφανίσεις | Γκολ | Εμφανίσεις | Γκολ | Εμφανίσεις | Γκολ | ||
| Άγιαξ | 1971–72 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 |
| 1972–73 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | |
| Σύνολο | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | |
| Ρουαγιάλ Αντβέρπ | 1973–74 | 9 | 2 | 3 | 0 | — | 12 | 2 | |
| 1974–75 | 3 | 0 | 6 | 2 | — | 9 | 2 | ||
| 1975–76 | 19 | 4 | 2 | 2 | 4 | 0 | 25 | 6 | |
| 1976–77 | 10 | 1 | 1 | 0 | — | 11 | 1 | ||
| Σύνολο | 41 | 7 | 12 | 4 | 4 | 0 | 57 | 11 | |
| Τέλσταρ | 1977–78 | 25 | 1 | – | – | — | 25 | 1 | |
| Σπάρτα Ρότερνταμ | 1978–79 | 31 | 5 | – | – | — | 31 | 5 | |
| 1979–80 | 33 | 1 | – | – | — | 33 | 1 | ||
| 1980–81 | 33 | 5 | – | – | — | 33 | 5 | ||
| 1981–82 | 24 | 1 | – | – | — | 24 | 1 | ||
| 1982–83 | 33 | 5 | – | – | — | 33 | 5 | ||
| 1983–84 | 34 | 2 | – | – | 6 | 0 | 40 | 2 | |
| 1984–85 | 30 | 4 | 3 | 0 | — | 33 | 4 | ||
| 1985–86 | 31 | 3 | – | – | 4 | 0 | 35 | 3 | |
| Σύνολο | 248 | 26 | 3 | 0 | 10 | 0 | 261 | 26 | |
| Άλκμααρ | 1986–87 | 17 | 0 | – | – | — | 17 | 0 | |
| Σύνολο καριέρας | 331 | 34 | 15 | 4 | 14 | 0 | 360 | 38 | |
Στατιστικά προπονητικής
| Ομάδα | Από | Έως | Ρεκόρ | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Π | Ν | Ι | Η | Νίκη % | Παρ. | |||
| Άγιαξ | 28 Σεπτεμβρίου 1991 | 30 Ιουνίου 1997 | 285 | 196 | 49 | 40 | 68,77 | |
| Μπαρτσελόνα | 1 Ιουλίου 1997 | 20 Μαΐου 2000[109] | 171 | 95 | 32 | 44 | 55,56 | |
| Ολλανδία | 3 Ιουλίου 2000[110] | 1 Φεβρουαρίου 2002[111] | 15 | 8 | 4 | 3 | 53,33 | |
| Μπαρτσελόνα | 1 Ιουλίου 2002[112] | 28 Ιανουαρίου 2003[113] | 30 | 16 | 5 | 9 | 53,33 | |
| Άλκμααρ | 1 Ιουλίου 2005 | 30 Ιουνίου 2009 | 176 | 102 | 38 | 36 | 57,95 | |
| Μπάγερν Μονάχου | 1 Ιουλίου 2009[32] | 10 Απριλίου 2011[49] | 96 | 59 | 18 | 19 | 61,46 | [114] |
| Ολλανδία | 6 Ιουλίου 2012[50] | 12 Ιουλίου 2014[58] | 28 | 17 | 9 | 2 | 60,71 | |
| Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ | 16 Ιουλίου 2014[60] | 23 Μαΐου 2016 | 103 | 54 | 25 | 24 | 52,43 | |
| Ολλανδία | 4 Αυγούστου 2021 | σήμερα | 3 | 2 | 1 | 0 | 66,67 | |
| Σύνολο | 914 | 554 | 182 | 178 | 60,61 | — | ||
Remove ads
Ως προπονητής
- Έρεντιβιζι: 1993–94, 1994–95, 1995–96
- Κύπελλο Ολλανδίας: 1992–93
- Ασπίδα Γιόχαν Κρόιφ: 1993, 1994, 1995
- ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ: 1994–95
- Κύπελλο ΟΥΕΦΑ: 1991–92
- ΟΥΕΦΑ Σούπερ Καπ: 1995
- Διηπειρωτικό Κύπελλο: 1995
Μπαρτσελόνα[116]
- Λα Λίγκα: 1997–98, 1998–99
- Κόπα ντελ Ρέι: 1997–98
- ΟΥΕΦΑ Σούπερ Καπ: 1997
ΑΖ Άλκμααρ[116]
- Έρεντιβιζι: 2008–09
Μπάγερν Μονάχου[116]
- Μπούντεσλιγκα: 2009–10
- Κύπελλο Γερμανίας: 2009–10
- Σούπερ Καπ Γερμανίας: 2010
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ[116]
- Κύπελλο Αγγλίας: 2015–16
Εθνική Ολλανδίας[116]
- Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου: Τρίτη θέση το 2014
Βραβεία και επιτεύγματα
- Προπονητής της Χρονιάς από το περιοδικό World Soccer: 1995[117]
- Βραβείο Onze d'Or του Προπονητή της Χρονιάς: 1995[118]
- Ευρωπαίος Προπονητής ποδοσφαίρου της Χρονιάς Αλφ Ράμσεϊ της Ευρωπαϊκής Ένωσης Αθλητικού Τύπου: 1995
- Ευρωπαίος Προπονητής της Σεζόν (Ένωση Ποδοσφαίρου): 1994–95
- Βραβείο Ρίνους Μίχελς: 2007, 2009[119]
- Ολλανδός Προπονητής της Χρονιάς: 2009, 2014[120][121]
- Die Sprachwahrer des Jahres (3η θέση): 2009[122]
- Προπονητής Ποδοσφαίρου της Χρονιάς (Γερμανία): 2010[123]
- Βραβείο Άντον Τζέσνικ: 2015[124]
- Ολλανδικό Βραβείο Στόχου Ζωής: 2017[125]
Τάξεις
- Ιππότης της Τάξης του Οράνζ-Νασάου: 1997[126]
Remove ads
Remove ads
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads