Η Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ (ρωσικά: Луганская Народная Республика) είναι ένα de facto (αυτοανακηρυχθέν) κράτος, που κήρυξε την ανεξαρτησία του από την Ουκρανία στις 27 Απριλίου 2014 και αποτελούσε ομόσπονδο τμήμα της αυτοαποκαλούμενης Ομοσπονδιακής Πολιτείας της Νέας Ρωσίας. Η ανακήρυξη πραγματοποιήθηκε, όπως και αυτή της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονιέτσκ ήταν ένα από τα επακόλουθα της Ουκρανικής επανάστασης του 2014 και επισημοποιήθηκε με το δημοψήφισμα που έγινε στις 11 Μαΐου 2014,[1] όπου το 89,07% ψήφισε υπέρ της αυτοδιάθεσης, το 10,19% ψήφισε κατά, και το 0.74% λευκό.[2]
| Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ
Λουγκάνσκαγια Ναρόντναγια Ρεσπούμπλικα (ru) Λουχάνσκα Ναρόντνα Ρεσπούμπλικα (ua) | |||
|---|---|---|---|
| |||
 | |||
| Λουγκάνσκ | |||
| Ρωσικά, Ουκρανικά | |||
| Λαϊκή Δημοκρατία | |||
Πρόεδρος: Πρωθυπουργός: | Λεονίντ Πάσετσνικ Σεργκέι Κοζλόφ | ||
| • Σύνολο | 8.377 km² km2 | ||
| Πληθυσμός • Απογραφή | 1,485,300 | ||
| Νόμισμα | Ρούβλι Νέας Ρωσίας (NRR) | ||
Η περιοχή βόρεια του Λουγκάνσκ, όπου πλειοψηφούν οι Ουκρανόφωνοι, έχει παραμείνει υπό τον έλεγχο της Ουκρανίας και τοπικών ένοπλων ομάδων αυτοάμυνας.[3] Η Ουκρανία αρχικά χαρακτήρισε τη Δημοκρατία του Λουγκάνσκ ως τρομοκρατική οργάνωση.[4] Αργότερα η Ουκρανική νομοθεσία περιέγραψε την περιοχή ως «προσωρινά κατεχόμενη περιοχή»", κα την κυβέρνηση της ΛΔΛ ως κατοχική διοίκηση της Ρωσικής Ομοσπονδίας.[5][6] Η Συμφωνία του Μινσκ του Σεπτεμβρίου 2014 που υπογράφηκε από εκπροσώπους του ΟΑΣΕ , της Ουκρανίας και της Ρωσίας —και από τους αρχηγούς της ΛΔΛ και της ΛΔΝ χωρίς να τους αναγνωρίσουν κάποιο καθεστώς—[7][8][9] προοριζόταν να σταματήσει τη σύγκρουση και να επανενσωματώσει στην Ουκρανία εδάφη που ελέγχονται από τους αντάρτες με αντάλλαγμα περισσότερη αυτονομία για την περιοχή, αλλά η συμφωνία δεν εφαρμόστηκε ποτέ πλήρως. [10]
Η αυτοαποκαλούμενη Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ αρχικά δεν είχε αναγνωριστεί από κανένα κράτος-μέλος του ΟΗΕ [11] αλλά μόνο από τη Νότια Οσσετία,[12] η οποία με τη σειρά της έχει αναγνωριστεί μόνο από ελάχιστα μέλη του οργανισμού[13]. Στις 21 Φεβρουαρίου 2022, η Ρωσία έγινε το πρώτο κράτος μέλος του ΟΗΕ που αναγνώρισε επίσημα την ΛΔΛ και την ΛΔΝ.[14][15] [16] Και οι δύο δημοκρατίες βρίσκονται στο επίκεντρο της Ρωσο-Ουκρανικής κρίσης 2021–2022.
Εδαφική επέκταση
Οι διαδηλώσεις των αυτονομιστών άρχισαν να διαδίδονται στην περιφέρεια του Λουγκάνσκ (Luhansk Oblast) στα τέλη Απριλίου του 2014. Το δημοτικό κτίριο διοίκησης στο Πέρβομεσκ καταλήφθηκε στις 29 Απριλίου, και υψώθηκε σε αυτό η σημαία της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ[17][18]. Ο Αλεξάντρ Τούρτσινοφ (Oleksandr Turchynov), τότε αναπληρωτής πρόεδρος της Ουκρανίας, παραδέχθηκε την επόμενη μέρα ότι οι κυβερνητικές δυνάμεις δεν ήταν σε θέση να σταθεροποιήσουν την κατάσταση στο Λουγκάνσκ και το Ντανιέτσκ[19]. Την ίδια ημέρα, ακτιβιστές κατέλαβαν τον έλεγχο του δημοτικού κτηρίου διοίκησης του Αλτσέβσκ[20][21]. Στο Κράσνοϊ Λιτς (Krasnyi Luch), το δημοτικό συμβούλιο συναίνεσε στο αίτημα των αυτονομιστών να αποδεχθεί το δημοψήφισμα της 11ης Μαΐου και σήκωσε τη ρωσική σημαία στο κτήριο[17].
Οι εξεγερμένοι κατέλαβαν το δημοτικό συμβούλιο κτίριο του Στάχανοφ την 1η Μαΐου. Αργότερα μέσα στην εβδομάδα εισέβαλαν στο τοπικό αστυνομικό τμήμα, το επιχειρηματικό κέντρο και το κτήριο του SBU[22][23] Ακτιβιστές στο Ροβένκι κατέλαβαν ένα κτίριο της αστυνομίας στις 5 Μαΐου, αλλά γρήγορα το εγκατέλειψαν[24]. Την ίδια ημέρα το αρχηγείο της αστυνομίας στη Σλοβιανοσέρμπσκ καταλήφθηκε από μέλη του Νοτιοανατολικού Στρατού, περιφερειακή ομάδα τοπικής πολιτοφυλακής[25][26]. Επιπλέον, η πόλη Άντρατσιτ καταλήφθηκε από Κοζάκους του Ντον[27][28]. Η Χάφινγκτον Ποστ ανέφερε ότι οι καταληψίες είχαν έρθει από τη Ρωσία[29], αλλά οι ίδιοι οι Κοζάκοι είπαν ότι «σχεδόν κανείς» δεν είχε έρθει από τη Ρωσία[30]. Στις 7 Μαΐου, αυτονομιστές κατέλαβαν το Γραφείο της Εισαγγελίας στο Σιεβιεροντόνετσκ[31]. Οι υποστηρικτές της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ κατέλαβαν κυβερνητικά κτήριαστο Σταρόμπιλσκ στις 8 Μαΐου, αντικαθιστώντας την ουκρανική σημαία με τη σημαία της δημοκρατίας[32]. Πηγές του Υπουργείου Εσωτερικών ανέφεραν ότι έως τις 10 Μαΐου, την προηγουμένη του δημοψηφίσματος, οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις είχαν ακόμα τον έλεγχο του 50% και πλέον της περιφέρειας του Λουγκάνσκ[33].
Δημοψήφισμα
.jpg)
Στις 11 Μαΐου έγιναν δημοψηφίσματα για την ανεξαρτησία στο Ντόνετσκ και το Λουγκάνσκ χωρίς την παρουσία διεθνών παρατηρητών και οι αποσχιστές ηγέτες ανακοίνωσαν πως η μεγάλη πλειοψηφία των συμμετεχόντων είχε ψηφίσει υπέρ.[35][36] Σύμφωνα με την ανακοίνωση, στο Λουγκάνσκ το 89,07% ψήφισε υπέρ της αυτοδιάθεσης, το 10,19% ψήφισε κατά και το 0.74% λευκό [37]. Στις 24 Μαΐου, οι δύο αποσχισθείσες δημοκρατίες υπέγραψαν συμφωνία συγχώνευσης τους σε μια συνομοσπονδία με το όνομα Ομοσπονδιακή Πολιτεία της Νέας Ρωσίας.[38]
Διεθνής αναγνώριση
Κράτη που αναγνωρίζουν επίσημα τη Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ ως ανεξάρτητη.
- Λαϊκή Δημοκρατία του Ντανιέτσκ (11 Μαΐου 2014): Τόσο η Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ όσο και η Λαϊκή Δημοκρατία του Ντανιέτσκ έχουν ανακηρύξει ταυτόχρονα την ανεξαρτησία τους καθώς προηγουμένως ενώθηκαν υπό τη συνομοσπονδία της Νέας Ρωσίας από το 2014–15.
- Νότια Οσετία (18 Ιουνίου 2014)[39]
- Ρωσία (21 Φεβρουαρίου 2022)[εκκρεμεί παραπομπή]
- Αμπχαζία (10 Μαρτίου 2022)
Ανθρώπινα δικαιώματα
Ανάμεσα στους δηλωμένους στόχους των αυτονομιστών περιλαμβάνεται η δημιουργία ενός κράτους ευημερίας και προστασίας των πολιτών από οποιασδήποτε μορφής εθνική, γλωσσική και κοινωνική διάκριση[εκκρεμεί παραπομπή]. Ο ΟΗΕ όμως έχει χαρακτηρίσει την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις κατεχόμενες από αποσχιστές περιοχές της ανατολικής Ουκρανία ως «επικίνδυνα επιδεινούμενη».[40]. Η αναφορά του ΟΗΕ περιγράφει μια κατάσταση αυξανόμενης ανομίας με τεκμηριωμένες περιπτώσεις δολοφονιών, βασανισμών και απαγωγών εκτελεσμένων από τους αυτονομιστές του Λουγκάνσκ.[41]. Ο ΟΗΕ επίσης αναφέρει απειλές, επιθέσεις και απαγωγές δημοσιογράφων και διεθνών παρατηρητών, καθώς και επιθέσεις σε οπαδούς της διατήρησης της ένωσης με την Ουκρανία.[41].
Κάποιες δημοσιογραφικές πηγές κατηγορούν[42] την κυβέρνηση της Ουκρανίας πως, με την ανοχή και στήριξη των ΗΠΑ και συνεργαζόμενη με παραστρατιωτικές ομάδες που υπάγονται στον «Δεξιό Τομέα», πραγματοποιεί εγκλήματα ενάντια στους Ρωσόφωνους, και τους εθνικά Ρώσους της περιοχής. Στελέχη του Δεξιού Τομέα κατηγορούνται για εγκλήματα και σε άλλες περιοχές της χώρας[43][44][45] και η οργάνωση έχει χαρακτηριστεί ως ακροδεξιά,[46] υπερεθνικιστική[47], νεοφασιστική[42] και νεοναζιστική.
Η δράση του Δεξιού Τομέα στη Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ
Το καθεστώς του Κιέβου[εκκρεμεί παραπομπή] υποβοηθούμενο από τις ΗΠΑ της εγκληματικής ως περιγράφεται οργάνωσης[43][44][45] του Δεξιού Τομέα συνεργάζεται με την ακροδεξιά οργάνωση στη διάπραξη αγριοτήτων ενάντια στους Ρωσόφωνους, και τους εθνικά Ρώσους της περιοχής, όπως υποδεικνύει η περίπτωση της Οδησσού[48].
Σε ό,τι αφορά στο Λουγκάνσκ, ο Δεξιός Τομέας δρα στρατολογημένος στο Τάγμα Αϊντάρ που συμμετείχε στις εχθροπραξίες και υπέστη σοβαρές απώλειες πέφτοντας σε ενέδρα[49]. Ο Ολέγκ Λιάσκο, της Βερχόβνα Ράντα, παραδέχτηκε ότι ανάμεσα στους ναζιστές στρατιώτες του Τάγματος Αζόφ[50] στρατολογήθηκαν και εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου[51]. Η Λεττονή Τατιάνα Ζντάνοκα μέλος του ευρωκοινοβουλίου ζήτησε να συμπεριλάβει η Ε.Ε. την οργάνωση Δεξιός Τομέας στον κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων[52]. Ανάμεσα στα θύματα των επιθέσεων αναφέρονται πολίτες και η καταγραφή τους σε διάφορα βίντεο δημιουργεί έντονη πίεση προς τη Ρωσία, με κύματα προσφύγων εξαιτίας της αδιάκριτης σφαγής Ρωσόφωνων πληθυσμών και της επιχειρούμενης εθνοκάθαρσης[42]. Η Διεθνής Αμνηστία, αναφερόμενη στις εγκληματικές ενέργειες του τάγματος Αϊντάρ, κάλεσε το Κίεβο να «τερματίσει τις βιαιοπραγίες και τα εγκλήματα πολέμου» των ταγμάτων «εθελοντών», που συμβαίνουν με αυξανόμενο ρυθμό στο Λουγκάνσκ, θυμίζοντας στην κυβέρνηση της Ουκρανίας την υπόσχεση που έδωσε για να ενισχύσει το κράτος δικαίου[53].
Η Ζντάνοκα, αμφιλεγόμενο πρόσωπο στην πατρίδα της[54], είναι συμπρόεδρος της Ένωσης Λεττονών Ρώσσων[55] και ήταν ηγετικό στέλεχος στο φιλοσοβιετικό κίνημα που εναντιώθηκε στην ανεξαρτησία της Λεττονίας το 1989-1991[56]. Οι Πράσινοι-EEE σκέφτονται να αποβάλλουν από την ομάδα τους λόγω των αμφιλεγόμενων δηλώσεων της σχετικά με την Ουκρανία[57] την Ζντάνοκα.[55][56]
Πρόταση για ένωση με το Ντανιέτσκ
Ο πρωθυπουργός της αυτοανακηρυχθείσης Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντανιέτσκ Αλεξάντερ Ζαχαρτσένκο πρότεινε στις 18 Ιουλίου 2017 τη συγχώνευση της δημοκρατίας αυτής με τη Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ σε ένα κράτος με την ονομασία Μικρά Ρωσία που όπως δηλώνει ο ίδιος, θα αντικαταστήσει το "αποτυχημένο κράτος της Ουκρανίας".[58][59] Ο αρχηγός της δημοκρατίας του Λουγκάνσκ Ιγκόρ Πλονίτσκι απέρριψε την πρόταση, κάνοντας λόγο για "προσωπική πρωτοβουλία του Ζαχαρτσένκο".[60]
Εκλογές 2018
Στο Λουγκάνσκ, όπως και στο Ντανιέτσκ, έγιναν γενικές εκλογές στις 11 Νοεμβρίου 2018.[61] Πρόεδρος εξελέγη ο υπηρεσιακός πρόεδρος του Λουγκάνσκ, Λεονίντ Πασέχνικ με ποσοστό 68,3% των ψήφων. Στις ταυτόχρονες βουλευτικές εκλογές, το κίνημα "Mir Luganschine" (Ειρήνη για το Λουγκάνσκ) κέρδισε το 74,13% των ψήφων.[62]
Οι εκλογές δεν αναγνωρίστηκαν από την Ουκρανία, ούτε από την ΕΕ και τις ΗΠΑ, οι οποίες έκαναν λόγο για παραβίαση του Πρωτοκόλλου του Μινσκ.[63]
Δείτε επίσης
Παραπομπές
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
