Κλουμπ Ατλέτικο Ιντεπεντιέντε

Κλουμπ Ατλέτικο Ιντεπεντιέντε
Επίσημη ονομασία	Club Atlético Independiente
Προσωνύμιο	Κόκκινοι Διάβολοι
Ίδρυση	1 Ιανουαρίου 1905
Έδρα	Αβεγιανέδα, Αργεντινή
Στάδιο	Εστάδιο Λιμπερταδόρες ντε Αμέρικα, Αβεγιανέδα
Χρώματα	κόκκινο και λευκό
Πρόεδρος	Néstor Grindetti
Προπονητής	Κάρλος Τέβες
Πρωτάθλημα	Πριμέρα Ντιβισιόν
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Πρώτη εμφάνιση	Δεύτ. εμφάνιση
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
	Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα
	wikidata (π • σ • ε )

Η Κλουμπ Ατλέτικο Ιντεπεντιέντε (ισπανικά: Club Atlético Independiente) είναι αθλητικό σωματείο της Αργεντινής. Εδρεύει στην πόλη Αβεγιανέδα, επίνειο του Μπουένος Άιρες. Ο σύλλογος είναι γνωστός κυρίως για την ποδοσφαιρική του ομάδα, πολυνίκη του Κόπα Λιμπερταδόρες με 7 κατακτήσεις. Η Ιντεπεντιέντε με 18 διεθνείς, αναγνωρισμένους τίτλους ισοβαθμεί με την ιταλική Μίλαν και την συμπατριώτισσα Μπόκα Τζούνιορς.

Γρήγορες Πληροφορίες Επίσημη ονομασία, Προσωνύμιο ...

Κλείσιμο

Η Ιντεπεντιέντε, που σημαίνει Ανεξάρτητη, ξεκίνησε από κάποιους νεαρούς εργαζόμενους του καταστήματος A la Ciudad de Londres, οι οποίοι δε μπορούσαν να παίξουν στην ομάδα της εταιρείας. Ίδρυσαν έτσι κρυφά δική τους ομάδα, ανεξάρτητη από την ομάδα των «μεγάλων», την Πρωτοχρονιά του 1904. Πρώτο χρώμα τους ήταν το λευκό, αλλά το άλλαξαν σε κόκκινο τρία χρόνια αργότερα, όταν είδαν την εμφάνιση της αγγλικής Νότιγχαμ Φόρεστ. Ο πρόεδρος του συλλόγου θεώρησε ότι με τέτοιες στολές οι παίκτες θα ήταν σαν κόκκινοι διάβολοι (diablos rojos), χαρακτηρισμός που έμεινε ως προσωνύμιο.

Τα τελευταία χρόνια,ο σύλλογος της Ιντεπεντιέντε μπορεί δικαίως να περηφανεύεται, διότι έχει βγάλει από την ακαδημία της μερικούς πρωτοκλασάτους παίκτες με μεγάλη καριέρα, κυρίως αυτή του Σέρχιο Αγουέρο.

Γήπεδο

Η έδρα της είναι το ιδιόκτητο στάδιο Λιμπερταδόρες ντε Αμέρικα. Η ονομασία αυτή τού δόθηκε μόλις το 2005 - έως τότε αποκαλείτο απλά στάδιο της Ιντεπεντιέντε ή «διπλό γείσο», επειδή μια εξέδρα του είναι σκεπαστή. Χτίσθηκε το 1928 (το πρώτο γήπεδο με τσιμεντένιες κερκίδες στη χώρα), αλλά έκλεισε μετά την Απερτούρα του 2006 για ανακαίνιση. Όταν παραδοθηκε ξανά σε χρήση, η χωρητικότητά του είναι μειωμένη από 52.823 σε 48.069 θέσεις.

Σε απόσταση λίγων εκατοντάδων μέτρων βρίσκεται το γήπεδο της συντοπίτισσας αλλά μισητής αντιπάλου Ρασίνγκ. Οι μεταξύ τους αναμετρήσεις αποκαλούνται Clásico de Avellaneda (Ντέρμπι της Αβεγιανέδα) και είναι ιδιαίτερα φορτισμένες συναισθηματικά, υστερώντας μόνο των ντέρμπι Μπόκα Τζούνιορς - Ρίβερ Πλέιτ σε ένταση.

Χρυσές περίοδοι

Οι τίτλοι της Ιντεπεντιέντε απλώνονται σε ολόκληρo το ιστορικό της φάσμα, υπάρχουν όμως τρεις περίοδοι που θα μπορούσαν να αποκληθούν χρυσές για τα επιτεύγματά της.

Κατά τη δεκαετία του '20, όταν το Πρωτάθλημα Αργεντινής ήταν ακόμα ερασιτεχνικό, ο σύλλογος κατέκτησε τον τίτλο δύο φορές (1922, 1926). Πρωταγωνιστής εκείνης της ομάδας ήταν ο Ραϊμούντο Όρσι, εμβληματική μορφή του παγκοσμίου ποδοσφαίρου στα χρόνια πριν το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος εν συνεχεία μετεγγράφη στη Γιουβέντους, πολιτογραφήθηκε Ιταλός και στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής στο Μουντιάλ του 1934.

Με το πέρασμα στον επαγγελματισμό (1931), η Ιντεπεντιέντε ευτύχησε να ανακαλύψει σε αγώνα Παραγουανών εθελοντών του Ερυθρού Σταυρού, έναν αθλητή που θα αναδεικνυόταν στον κορυφαίο σκόρερ όλων των εποχών του Πρωταθλήματος Αργεντινής, τον Αρσένιο Ερίκο. Στις 14 σεζόν που έπαιξε στην Ιντεπεντιέντε (1933-1946), ο Ερίκο πέτυχε 293 γκολ σε 325 αγώνες και οδήγησε την ομάδα στην κατάκτηση δύο συνεχόμενων πρωταθλημάτων (1938, 1939).

Η επόμενη χρυσή εποχή της Ιντεπεντιέντε θα ήταν η τριακονταετία '60-'90, όταν μεσουράνησε σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική. Εννέα εθνικά πρωταθλήματα, επτά Κόπα Λιμπερταδόρες (τα τέσσερα συνεχόμενα) και δύο Διηπειρωτικά (το πρώτο με νίκη επί της Γιουβέντους μέσα στη Ρώμη), συνέθεσαν ένα παλμαρέ που της χάρισε το προσωνύμιο Βασιλιάς των Τροπαίων (ισπανικά: Rey de Copas). Στο δεύτερο μισό εκείνης της περιόδου δέσποσε ο μεσοεπιθετικός Ρικάρδο Μποτσίνι - με 740 αγώνες πρωταθλήματος (όλους με την Ιντεπεντιέντε) και 107 γκολ απολογισμό καριέρας, ταυτίσθηκε όσο κανείς άλλος με τους οπαδούς της ομάδας, δεν ευτύχησε όμως να αγωνισθεί πολύ στην εθνική ομάδα, αφού η φανέλα με το 10 ήταν μονίμως καπαρωμένη από τον Ντιέγο Μαραντόνα.

Η καινούργια χιλιετία ξεκίνησε με ένα πρωτάθλημα Αργεντινής το 2002 αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη αφού αυτός είναι χρονικά και ο τελευταίος τίτλος της ομάδας σε εθνικό επίπεδο. Παρόλα αυτά την δεκαετία που ακολουθεί η Ιντεπεντιέντε θα έχει επιτυχίες σε διεθνές επίπεδο αφού θα κερδίσει δύο Κόπα Σουδαμερικάνα το 2010 και το 2017 καθώς και το διεθνώς αναγνωρισμένο Suruga Bank Championship το 2018^[4] κερδίζοντας στον τελικό την Ιαπωνική Σερέζο Οσάκα με 1-0.

Γκαλερί

Πανηγυρισμοί από παίκτες της Ιντεπεντιέντε για την κατάκτηση του Λιμπερταδόρες το 1965.
Πανοραμική άποψη του γηπέδου της Ιντεπεντιέντε κατά την διάρκεια ποδοσφαιρικού αγώνα.
Η κατάκτηση του 7ου Λιμπερταδόρες απο την Ιντεπεντιέντε το 1984 που αποτελεί ρεκόρ κατακτήσεων μέχρι και σήμερα.
Το 2ο Διηπειρωτικό κύπελλο που κατέκτησε η Ιντεπεντιέντε μετά την επικράτηση της στον τελικό του Τόκυο με 1-0 απέναντι στην Λίβερπουλ.