Ζήνων (ύπατος)

Ο Ζήνων ήταν βυζαντινός στρατηγός και πολιτικός του 5ου αιώνα.

Φλάβιος Ζήνων (ύπατος το 448)
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	5ος αιώνας
Θάνατος	5ος αιώνας
Χώρα πολιτογράφησης	Βυζαντινή Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός στρατιωτικός
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	Στρατηγός
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Ρωμαίος συγκλητικός Κόμης των θείων θησαυρών
δεδομένα

Ο Ζήνων καταγόταν από την Ισαυρία^[1] και είχε έναν αδελφό, ο οποίος πέθανε πριν από το 448^[2].

Μεταξύ 447 και 451 ήταν στρατηλάτης της Ανατολής (magister militum Orientis). Το 447 τέθηκε επικεφαλής μιας στρατιωτικής μονάδας Ισαύρων και του ανατέθηκε η υπεράσπιση της Κωνσταντινούπολης από την Αττίλα^[3]. Εκείνη τη στιγμή, ήταν ήδη αρχηγός του ανατολικού στρατού και κλήθηκε να υπερασπιστεί την πρωτεύουσα επειδή όλοι οι άλλοι στρατηγοί ήταν μακριά, πολεμώντας εναντίον των Ούννων. Ως ανταμοιβή για την επιτυχή υπεράσπιση της Κωνσταντινούπολης, διορίστηκε ύπατος για το έτος 448^[4].

Το 449 και το 450 αντιτάχθηκε στον ισχυρό ευνούχο Χρυσάφιο, κι έπειτα διορίσθηκε κόμης των θείων θησαυρών. Το 451 ανέβηκε στην τάξη των πατρικίων.

Σύμφωνα με τον Δαμασκηνό^[5], ο Ζήνων σχεδίαζε να σκοτώσει τον αυτοκράτορα, σε ένα από τα δύο σχέδια που διοργανώνονταν από ειδωλολάτρες αξιωματικούς, αλλά ο αυτοκράτορας πέθανε μετά την πτώση του από το άλογό του. Σύμφωνα με τους σύγχρονους ιστορικούς, ο Ζήνων είχε προγραμματίσει να σκοτώσει τον Θεοδόσιο Β΄, αλλά ο αυτοκράτορας πέθανε προτού ολοκληρωθεί το σχέδιο.

Ο Ζήνων πέθανε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Μαρκιανού (450-457). Μεταξύ των υποστηρικτών του υπήρχε ο μάγιστρος Απολλώνιος, ενώ ο Θεοδώρητος ο Κύρου του έγραψε δύο επιστολές.

Σύμφωνα με αρχαίες πηγές, η περίφημη σταδιοδρομία του Ζήνων ήταν ο λόγος για τον οποίο ένας άλλος αξιωματικός της Ισαυρίας, ο Ταρασικοδίσσας, επέλεξε το ελληνικό όνομα Ζήνων όταν παντρεύτηκε την Αριάνδη κι έγινε αυτοκράτορας, οπότε ήταν γνωστός ως Ζήνων όταν ανέβηκε στο θρόνο^[1]. Μερικοί σύγχρονοι ιστορικοί υποδηλώνουν ότι ο Ζήνων ήταν ο πατέρας του αυτοκράτορα^[6], αλλά δεν υπάρχει συναίνεση για αυτό, και άλλες πηγές υποδηλώνουν ότι ο Ταρασικοδίσσας ήταν μέλος της συνοδείας του Ζήνων.

Παραπομπές

1. Jordanes, 333; Evagrius, ii.15
2. Theodoretus, 65
3. Priscus, fragment 5
4. Πρότυπο:CIL; Priscus, fragment 8.
5. Damascius, PH, fragment 115A.
6. Stephen Mitchell, A history of the later Roman Empire, AD 284-641: the transformation of the ancient world, Wiley-Blackwell, 2007, (ISBN 1-4051-0857-6), pp. 114-115.

Πηγές

• Evagrius Scholasticus, Historia ecclesiastica
• Damascius, Philosophycal History
• Jordanes, Romana
• Priscus, Historia
• Theodoret, Epistles
• Jones, Arnold Hugh Martin, John Robert Martindale, John Morris, "Fl. Zenon 6", The Prosopography of the Later Roman Empire, Volume 2, Cambridge University Press, 1980, ISBN 0-521-20159-4, pp. 1199–1200.