Ευρυλεωνίς

Η Ευρυλεωνίς (ακμή περ. 370 π.Χ.) από την Αρχαία Σπάρτη ήταν Ολυμπιονίκης στο ιππικό αγώνισμα Συνωρίς (άμαξα 2 ίππων) στους Ολυμπιακούς αγώνες το 368 π.Χ. Συχνά αναφέρεται ως πριγκίπισσα, πλούσια και εκτροφέας ίππων.^[1][2]

Ευρυλεωνίς
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	5ος αιώνας π.Χ. Αρχαία Σπάρτη
Θάνατος	4ος αιώνας π.Χ.
Χώρα πολιτογράφησης	Αρχαία Σπάρτη
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	εκτροφέας αλόγων
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Ολυμπιονίκης στο αγώνισμα της συνωρίδος (368 π.Χ.)
δεδομένα

Η Ευρυλεωνίς ήταν η δεύτερη γυναίκα που στέφθηκε νικήτρια στη μακρά ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Είκοσι τέσσερα χρόνια νωρίτερα, η επίσης Σπαρτιάτισσα προκάτοχός της, πριγκίπισσα Κυνίσκα, είχε κερδίσει στο Τέθριππο (άμαξα 4 ίππων) το 396 π.Χ. και το 392 π.Χ., η πρώτη γυναίκα που νίκησε σε Ολυμπιακούς Αγώνες.^[3] Είναι πιθανόν ότι αυτές οι γυναίκες είχαν πατέρες που δεν είχαν αρσενικούς κληρονόμους κάτι που εξηγεί το πως ήταν σε θέση να κατέχουν εκτάσεις γης.^[4]

Χάλκινο άγαλμα

Σύμφωνα με τον γεωγράφο και περιηγητή Παυσανία, περίπου το 368 π.Χ. στήθηκε στη Σπάρτη ένα άγαλμα της Ευρυλεωνίδος.^[5] Είναι ένα από τα λίγα χάλκινα αγάλματα της Σπάρτης που διασώθηκε και όπως λέγεται δεν υπήρξαν άλλα αγάλματα αθλητών και στρατιωτικών πριν από το άγαλμα της Ευρυλεωνίδος.^[5] Σύμφωνα με τους Λακεδαιμονίους, το άγαλμα της Ευρυλεωνίδος βρισκόταν κοντά σε σκήνωμα.^[6] Ένας άλλος συγγραφέας περιέγραψε επίσης το άγαλμα κοντά σε ένα σκήνωμα, το οποίο πιστεύται ότι ήταν το μικρό κτίριο που αναφέρθηκε από τον Θουκυδίδη ως ο τόπος όπου κατέφυγε ο βασιλιάς Παυσανίας της Σπάρτης.^[7] Λέγεται ακόμη ότι το άγαλμα βρισκόταν στον ναό της Αφροδίτης στη Σπάρτη.^[8]

Παραπομπές

1. Harder, Annette (2010). Callimachus: Aetia. Oxford [u.a.]: Oxford Univ. Press. σελ. 389. ISBN 9780199581016.
2. Smith, James Reuel (1922). Springs and wells in Greek and Roman literature, their legends and locations. New York: G.P. Putnam's sons. σελ. 78.
3. Women's History Month: Filling In the Blanks - Warren.
4. Hodkinson, Stephen (1986). «Land Tenure and Inheritance in Classical Sparta». The Classical Quarterly 36 (2): 402. doi:10.1017/s0009838800012143. https://archive.org/details/sim_classical-quarterly_1986_36_2/page/402.
5. Hodkinson, Stephen (1998). «Patterns of bronze dedications at Spartan sanctuaries, c. 650—350 BC: towards a quantified database of material and religious investment». British School at Athens Studies (London) 4 (SPARTA IN LACONIA: Proceedings of the 19th British Museum Classical Colloquium held with the British School at Athens and King's and University Colleges): 62.
6. Crosby, Nicholas E. (Jul–Sep 1893). «The Topography of Sparta». The American Journal of Archaeology and of the History of the Fine Arts 8 (3): 367–368.
7. Hyde, Walter Woodburn (1921). Olympic victor monuments and Greek athletic art. Washington: Carnegie Institution of Washington. σελ. 367.
8. Lightman, Marjorie· Lightman, Benjamin (2008). A to Z of ancient Greek and Roman women (Αναθεωρημένη έκδοση). New York: Facts On File. σελ. 129. ISBN 9780816067107.