Διονύσιος Β΄

Ο Διονύσιος Β΄ ήταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από το 1546 έως το 1556^[α].

Διονύσιος Β΄
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	15ος αιώνας Κωνσταντινούπολη
Θάνατος	Ιουλίου 1556 Κωνσταντινούπολη
Θρησκεία	Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ιερέας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Γεννήθηκε στον Γαλατά της Κωνσταντινούπολης^[1], εξ ου και το προσωνύμιό του «Γαλατιανός» ή «Γαλατιώτης». Χειροτονήθηκε κληρικός από τον πνευματικό του πατέρα, Πατριάρχη Θεόληπτο. Αργότερα, περί το 1540, εξελέγη Μητροπολίτης Νικομηδείας. Μετά το θάνατο του Πατριάρχη Ιερεμία Α΄, συνεκλήθη Σύνοδος υπό την προεδρία του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Γερμανού, η οποία αποφάσισε να εκλέγεται στο εξής Πατριάρχης από Σύνοδο Μητροπολιτών «Ανατολής, Δύσης και Πελοποννήσου». Παρά ταύτα, και χωρίς να τηρηθεί η διαδικασία αυτή^[2], εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης ο Διονύσιος το Σάββατο του Λαζάρου^[3], 17 Απριλίου του 1546, με την στήριξη των Γαλατιανών^[4].

Επιχειρώντας να βελτιώσει τα οικονομικά της Εκκλησίας, χειροτόνησε Μητροπολίτη Καισαρείας τον φίλο του Μητροφάνη και τον έστειλε στη Ρώμη^[5] και τη Βενετία για έρανο και επαφές^[6]. Εκείνος όμως ήρθε σε κοινωνία με τον Πάπα Παύλο Γ΄, γεγονός που προξένησε μεγάλες διαμαρτυρίες και ταραχές, τόσο ενάντια στο Μητροφάνη, όσο και ενάντια στον Πατριάρχη Διονύσιο που τον είχε αποστείλει^[7]. Προξενήθηκαν επεισόδια και τον Νοέμβριο του 1547 συνεκλήθησαν αρχιερείς και οφφικιάλοι, οι οποίοι αποκήρυξαν και τους δύο^[8].

Προκειμένου να παραμείνει στον θρόνο μετά από τις εξελίξεις αυτές, ο Διονύσιος αύξησε το ποσό που δινόταν από τους Πατριάρχες στον Σουλτάνο^[9]. Έτσι, παρά τις αντιδράσεις που προκάλεσε και αυτή του η ενέργεια, παρέμεινε με την στήριξη του Σουλτάνου^[10] στον θρόνο μέχρι τις αρχές Ιουλίου του 1556^[3], οπότε δολοφονήθηκε με μαχαίρι εντός κάποιου ναού. Ετάφη στη Μονή Καμαριώτισσας στη Χάλκη, την οποία είχε επισκευάσει ο ίδιος^[11].

Υποσημειώσεις και παραπομπές

Υποσημειώσεις

1. Κατά τον Γεδεών, διετέλεσε Πατριάρχης και για λίγους μήνες το 1537^[1], αλλά αυτό δεν επιβεβαιώνεται από άλλη πηγή.

Παραπομπές

1. Γεδεών 1886, σελ. 504.
2. Κοµνηνός Υψηλάντης 1870, σελ. 91.
3. Μέρτζιος, Κωνσταντίνος Δ (1951). «Πατριαρχικά, ήτοι ανέκδοτοι πληροφορίαι σχετικαί προς τους Πατριάρχας Κωνσταντινουπόλεως από του 1556-1702». Πραγματείαι της Ακαδημίας Αθηνών 15 (4): 3. https://digitallibrary.academyofathens.gr/archive/item/10758?lang=el. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2023.
4. Ζαχαριάδου 1996, σελ. 67.
5. Παπαδόπουλος 1925, σελ. 98.
6. Πανώτης 2008, σελ. 395.
7. Janin 1956, σελ. 677.
8. Παπαδόπουλος 1925, σελ. 99.
9. Παπαδόπουλος 1925, σελ. 100.
10. Frazee 2006, σελ. 29.
11. Σιδηράς, Ιωάννης. «Παναγία Καμμαριώτισσα». Φως Φαναρίου. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2021.

Πηγές

• Γεδεών, Μανουήλ (1886). Πατριαρχικοί πίνακες ειδήσεις ιστορικαί βιογραφικαί περί των πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως από Ανδρέου του πρωτόκλητου µέχρις Ιωακείµ του από Θεσσαλονίκης 36-1884. Κωνσταντινούπολη: Otto Keil Librairie Internationale.
• Διονύσιος Β΄ Κωνσταντινουπόλεως, Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού
• Προκόπιος Τσιμάνης (1981). Από υψηλή σκοπιά οι Πατριάρχαι Κωνσταντινουπόλεως, τόμ. Α΄. σελίδες 136–139.
• Κοµνηνός Υψηλάντης, Αθανάσιος (1870). Εκκλησιαστικών και πολιτικών των εις δώδεκα, Βιβλίον Η, Θ΄και Ι΄ ήτοι Τα µετά την Άλωσιν (1453-1789), (Εκ χειρογράφου της ιεράς µονής του Σινά). Κωνσταντινούπολη: εκδιδόντος Αρχιµ. Γερµανού Αφθονίδου Σιναΐτου.
• Ζαχαριάδου, Ελισάβετ Α. (1996). Δέκα τουρκικά έγγραφα για την Μεγάλη Εκκλησία (1483-1567) (PDF). Αθήνα: Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Ινστιτούτο Βυζαντινών Ερευνών. ISBN 960-7094-69-7.
• Παπαδόπουλος, Χρυσόστομος (1925). «Σχέσεις Ὀρθοδόξων καὶ Λατίνων κατὰ τὸν ΙΣΤ´ αἰῶνα» (PDF). Περιοδικό «Θεολογία». Εκκλησία της Ελλάδος.
• Πανώτης, Αριστείδης (2008). Το Συνοδικόν της εν Ελλάδι Εκκλησίας. A. Εκδόσεις Σταμούλη. ISBN 978-960-8116-17-7.
• R. Janin (1956). «Costantinople, Patriarcat grec». Dictionnaire d'histoire et de géographie ecclésiastiques. 13. Paris: Letouzey et Ané.
• Frazee, Charles (2006). Catholics and sultans : the church and the Ottoman Empire, 1453-1923. London: Cambridge University Press. ISBN 0-521-02700-4.

Βιβλιογραφία

• Ζαχαριάδου Ελισάβετ Α., Η πατριαρχεία του Διονυσίου Β΄ σε μία παραλλαγή του Ψευδο-Δωροθέου, Θησαυρίσματα / Thesaurismata, τομ. 1 (1962), σελ. 142-161

τίτλοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας
Προκάτοχος Άγνωστο	Μητροπολίτης Νικομηδείας 1540-1546	Διάδοχος Άγνωστο
Προκάτοχος Ιερεμίας Α΄	Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως 1546-1556	Διάδοχος Ιωάσαφ Β΄