Γοδεφρείδος του Ωλναί

Ο Γοδεφρείδος του Ωλναί, γαλλ.: Geoffrey of Aulnay (απεβ. λίγο μετά το 1297) ήταν βαρόνος της Αρκαδίας στο πριγκιπάτο της Αχαΐας στα τέλη του 13ου αι.

Γοδεφρείδος ντ'Ωλναί
Γενικές πληροφορίες
Θάνατος	1230[1]
Χώρα πολιτογράφησης	Πριγκιπάτο της Αχαΐας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	φεουδάρχης
Οικογένεια
Τέκνα	Βιλαίν Β΄ ντ'Ωλναί
Γονείς	Βιλαίν Α΄ ντ'Ωλναί
Αδέλφια	Εράρδος Α΄ ντ'Ωλναί
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	βαρόνος
δεδομένα

Βιογραφία

Ήταν γιος του Βιλαίν Α΄ πρώτου βαρώνου της Αρκαδίας. Όταν ο Βιλαίν απεβίωσε περί το 1269, τα εδάφη του μοιράστηκαν στους δύο γιους του, τον Γοδεφρείδο και τον Eράρ Α΄. ^[2]

Ο Εράρ Α΄ αιχμαλωτίστηκε από τους Βυζαντινούς κατά τη διάρκεια των αψιμαχιών με τον Μυστρά, τη Βυζαντινή επαρχία στον νοτιοανατολικό Μορέα, κάπου γύρω στο 1279, και πιθανότατα απεβίωσε αιχμάλωτος. ^[2] Αδιαφορώντας για τις διατάξεις της διαθήκης του Eράρ, οι βάιλοι των Καπετιδών-Ανζού της Νάπολης κατάσχεσαν τα εδάφη· τελικά ο Γοδεφρείδος κατάφερε να ανακτήσει το μισό της βαρονίας του Εράρ Α΄ το 1293.^[2]

Το 1292 ή το 1293, ο Γοδεφρείδος πήγε σε διπλωματική αποστολή στη Βυζαντινή Αυλή της Κωνσταντινούπολης μαζί με τον Ιωάννη Σωντερόν, προκειμένου να ανακτήσει το φρούριο της Καλαμάτας, το οποίο λίγο πριν είχε καταληφθεί από ντόπιους Σλάβους και είχε παραδοθεί στον Βυζαντινό κυβερνήτη του Μυστρά. Η πρεσβεία κατόρθωσε να λάβει προφορική υπόσχεση, μόνο χάρη στη μεσολάβηση του πρεσβευτή της Νάπολης στην Κωνσταντινούπολη. Πράγματι, ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας επέμενε να παραδοθεί το κάστρο στον Γοδεφρείδο και όχι στον πρίγκιπα της Αχαΐας. Ταυτόχρονα όμως ο Αυτοκράτορας έστειλε εντολή στον τοπικό του κυβερνήτη να αρνηθεί να παραδώσει το κάστρο. Τελικά η Καλαμάτα παραδόθηκε στο πριγκιπάτο της Αχαΐας με την παρέμβαση ενός τοπικού Έλληνα άρχοντα, του Σγουρομάλλη. ^[3]

Ο Γοδεφρείδος απεβίωσε λίγο μετά το 1297, και τον διαδέχθηκε ο γιος του. ^[2]

Οικογένεια

Ο Γοδεφρείδος είχε έναν γιο, τον:

• Βιλαίν Β΄, ο οποίος νυμφεύτηκε την Ελένη ντε Μπρυγιέρ, κυρία της Μόραινας και της Λισαρέας, κόρη του Γοδεφρείδου Β΄ κυρίου της Μόραινας. ^[2]

Βιβλιογραφικές αναφορές

1. roglo.eu/roglo?lang=en%3Bp%3Dgeoffroy%3Bn%3Dd+aulnay%3Boc%3D1.
2. Bon 1969.
3. Bon 1969, σελ. 168.

Πηγές

• Bon, Antoine (1969). La Morée franque. Recherches historiques, topographiques et archéologiques sur la principauté d'Achaïe [The Frankish Morea. Historical, Topographic and Archaeological Studies on the Principality of Achaea] (in French). Paris: De Boccard. OCLC 869621129.