Γκυ Α΄ ντε Λα Ρος

Ο Γκυ Α΄ ντε Λα Ρος (γαλλικά: Guy de la Roche, περί το 1205 - 1263) στην ελληνική βιβλιογραφία Γουίδων ή και Γουής, ήταν ο δεύτερος κυβερνήτης του Δουκάτου των Αθηνών (1225 - 1263), ο πρώτος που κατείχε επίσημα τον τίτλο του Δούκα και Ανδεγαυός Βάϊλος του Πριγκιπάτου της Αχαΐας (1259 - 1263). Ήταν γιος του Όθωνα ντε λα Ρος και της Ισαβέλλας ντε Ρέϋ από την οικογένεια των Βιλλεαρδουίνων. Ο πατέρας του κατάκτησε τη Θήβα και έδωσε τη μισή Βαρωνία της Θήβας στον Γκυ να την κυβερνήσει.

Γκυ Α΄ ντε Λα Ρος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1205 Ντου
Θάνατος	1263[1] ή Δεκαετία του 1260 Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αριστοκράτης[2]
Οικογένεια
Σύζυγος	Agnes
Τέκνα	Ιωάννης ντε λα Ρος Γουλιέλμος ντε λα Ρος Μαργκερίτ ντε λα Ρος[2] Αλίκη ντε Λα Ρος Ισαβέλλα ντε λα Ρος[3]
Γονείς	Όθων ντε λα Ρος και NN[4]
Οικογένεια	Οίκος ντε Λα Ρος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	duke of Athens (1225–1263)
Θυρεός
δεδομένα

Κληρονόμος της Αθήνας

Τα πρώτα χρόνια της ζωής του Γκυ είναι ασαφή, μέχρι τον 18ο αιώνα οι ιστορικοί πίστευαν ότι ήταν ανιψιός του πρώτου δούκα των Αθηνών Όθων ντε λα Ρος αλλά ένα διάταγμα (1251) που παρουσίασε ο ιστορικός Λόνγκνον (1973) τον καταγράφει ως γιο του.^[5] Είναι επίσης ασαφές πότε πέθανε ο Όθων, αναφέρεται για τελευταία φορά σε διάταγμα το 1225 αλλά είναι βέβαιο ότι είχε πεθάνει το 1234. Οι νεώτεροι ιστορικοί όπως ο Καρλ Χοπφ υποθέτουν ότι ίσως ο Όθων επέστρεψε στην πατρίδα του τη Βουργουνδία και άφησε την Αθήνα με τα Ελληνικά εδάφη στον Γκυ, ο Λόνγκνον δεν το αποκλείει αλλά αναφέρει ότι δεν υπάρχει καμιά πηγή για την πληροφορία.^[6] Τα διατάγματα δείχνουν ότι στην αρχή ο Γκυ κληρονόμησε το δουκάτο και μερικά εδάφη στη Γαλλία, τα υπόλοιπα Ελληνικά εδάφη όπως τα Τιμάρια Άργους και Ναυπλίας στο Πριγκιπάτο της Αχαΐας πέρασαν στον αδελφό του Γκυ, Όθων λόρδο του Ρέι. Ο Όθων τα κράτησε μέχρι το 1251 και στη συνέχεια τα πούλησε στον Γκυ με 150.000 υπέρπυρα και με ανταλλαγή των εδαφών που κληρονόμησε στη Γαλλία.^[5]

Κατοχή της Θήβας

Ο Γκυ κατείχε επίσης ολόκληρη την πόλη της Θήβας η οποία μαζί με το Άργος έδινε όρκο υποτέλειας στον πρίγκιπα της Αχαΐας. Το Δουκάτο της Αθήνας ήταν η μοναδική ανεξάρτητη ηγεμονία στη Λατινική Αυτοκρατορία μετά την πτώση του Βασιλείου της Θεσσαλονίκης (1224). Η πόλη είχε μεγάλη οικονομική ευημερία χάρη στην παραγωγή μεταξιού που ανθούσε στη Θήβα και στο εμπόριο με τη Βενετία και τη Γένουα. Το 1240 ο Γκυ έδωσε τη μισή βαρονία της Θήβας στον γαμπρό του Μπέλα του Σαιντ-Ομέρ, τον σύζυγο της αδελφής του Μπόνης ντε Λα Ρος.

Δούκας των Αθηνών

Ο Γουλιέλμος Β΄ Βιλλεαρδουίνος αμφισβήτησε τους Βενετούς στην Εύβοια αλλά ο Γκυ υποστήριξε τους Βενετούς. Ο Γουλιέλμος Βιλλεαρδουίνος βάδισε στη Θήβα την άνοιξη του 1258 και νίκησε τον Γκυ ύστερα από σκληρή μάχη στους πρόποδες του όρους Καρύδι, στη συνέχεια πολιόρκησε τη Θήβα και την ανάγκασε να παραδοθεί. Ο Γκυ έδωσε όρκο υποτέλειας στη Βαρωνία του Νικλίου αλλά οι βαρόνοι δεν το δέχτηκαν και τον έστειλαν να δικαστεί στη Γαλλία, έφυγε για τη Γαλλία την άνοιξη του 1259 αλλά η Γαλλική αυλή τον αθώωσε συνεπώς μπορούσε να παραμείνει κυρίαρχος στο δουκάτο του. Μετά τη συνάντηση του με τον Λουδοβίκο Θ΄ της Γαλλίας η κομητεία του αναβαθμίστηκε σε δουκάτο και δέχτηκε τον τίτλο του δούκα (1260).

Βάϊλος της Αχαΐας

Στον δρόμο για την επιστροφή του στην Ελλάδα έμαθε ότι ο Γουλιέλμος Βιλλεαρδουίνος ηττήθηκε από τον Μιχαήλ Παλαιολόγο στη Μάχη της Πελαγονίας (1259), όταν έφτασε στην Αθήνα οι Βυζαντινοί είχαν ανακαταλάβει την Κωνσταντινούπολη. Την περίοδο που ο Γουλιέλμος Βιλλεαρδουίνος ήταν αιχμάλωτος του Μιχαήλ Παλαιολόγου ο Γκυ έγινε στη θέση του κυβερνήτης ως Ανδεγαυός Βάϊλος του Πριγκιπάτου της Αχαΐας και παρέμεινε μέχρι τον θάνατο του (1263).^[7]

Οικογένεια

Με τη σύζυγό του Αγνή ντε Μπρυγιέρ απέκτησε:

• Ιωάννης απεβ. 1280, δούκας των Αθηνών.
• Γουλιέλμος απεβ. 1287, δούκας των Αθηνών. Με τη σύζυγό του Ελένη Αγγελίνα της Θεσσαλίας είχε γιο τον:
  • Γκυ Β΄ 1280-1308, δούκας των Αθηνών.
• Αλίκη απεβ. 1282, παντρεύτηκε τον Ιωάννη Β΄ των Ιμπελέν κύριο της Βηρυτού. Όταν η Βηρυτός περιήλθε στην κόρη της, η Αλίκη έγινε για ένα διάστημα επίτροπος της Βηρυτού.
• Μαργαρίτα (πέθανε μετά το 1293), παντρεύτηκε τον Ερρίκο Α΄ κόμη του Βωντεμόν.
• Ισαβέλλα απεβ. πριν το 1291, παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο τον Γοδεφρείδο ντε Μπρυγέρ βαρόνο της Καρύταινας και σε δεύτερο γάμο τον Ούγο κόμη του Μπριέν και του Λέτσε. Γιος της ήταν ο:
  • Γκωτιέ Ε΄ π.1275-1311, κόμης του Μπριέν και δούκας των Αθηνών.
• Αικατερίνη, παντρεύτηκε τον Κάρλο ντι Λαγκονέσα, σενεσάλη της Σικελίας.

Παραπομπές

1. «Gran Enciclopèdia Catalana» (Καταλανικά) Grup Enciclopèdia. 0031766.
2. Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. Ανακτήθηκε στις 29  Ιανουαρίου 2016.
3. Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
4. Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
5. Longnon 1973, pp. 67–69.
6. Longnon 1973, pp. 63–64, 65.
7. Nicolas Cheetham, Mediaeval Greece (New Haven: Yale University Press, 1981), p. 94

Πηγές

• Καταλανοί εν τη Ανατολή : οις προσετέθη και ανέκδοτος της χρονολογίας των Αθηνών, υπό Επαμ. Ι. Σταματιάδου, δαπάνη Κωνστ. Αντωνιάδου. -- [Αθήναι] : εκ του τυπογραφείου Κ. Αντωνιάδου, 1869. -- 327 σ.
• Ιστορία της Φραγκοκρατίας εν Ελλάδι (1204-1566) / Ουΐλλιαμ Μίλλερ, μετάφρ. Σπυρ. Π. Λάμπρου, μετά προσθηκών και βελτιώσεων, Εν Αθήναις Ελληνική Εκδοτική Εταιρεία, 1909-1910
• Longnon, Jean (1969). "The Frankish States in Greece, 1204–1311". In Wolff, Robert Lee; Hazard, Harry W. A History of the Crusades, Volume II: The Later Crusades, 1189–1311. University of Wisconsin Press.
• Longnon, Jean (1973). "Les premiers ducs d'Athènes et leur famille". Journal des Savants (in French) (1): 61–80.

Γκυ Α΄ ντε Λα Ρος Οίκος ντε Λα Ρος Γέννηση: 1205 Θάνατος: 16 Ιανουαρίου 1263
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος Όθων ντε Λα Ρος	Δούκας των Αθηνών 1225 - 1263	Διάδοχος Ιωάννης ντε Λα Ρος
Προκάτοχος Όθων Β΄ ντε λα Ρος	Λόρδος του Άργους και του Ναυπλίου 1251 - 1263
Προκάτοχος Γοδεφρείδος Α΄ Βιλλεαρδουίνος	Ανδεγαυός Βάϊλος του Πριγκιπάτου της Αχαΐας 1259 - 1263	Διάδοχος Ιωάννης ντε Σωντερόν