Remove ads
From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι Γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2022, διεξήχθησαν σε δύο γύρους. Ο πρώτος γύρος διεξήχθη στις 10 Απριλίου του 2022. Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου δεν ανέδειξαν νικητή αφού κανείς από τους υποψηφίους δεν συγκέντρωσε ποσοστό άνω του 50%. Συγκεκριμένα, ο νυν πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν συγκέντρωσε περίπου το 28% των ψήφων, ενώ ακολουθούσε η Μαρίν Λεπέν και ο Ζαν Λυκ Μελανσόν με 23% και 22% αντίστοιχα. Ο δεύτερος γύρος διεξήχθη στις 24 Απριλίου 2022 μεταξύ των δυο υποψηφίων που επικράτησαν στον πρώτο γύρο, δηλαδή μεταξύ του Εμμανουέλ Μακρόν και της Μαρίν Λεπέν.[1] Νικητής των εκλογών αναδείχθηκε ο Εμμανουέλ Μακρόν, ο οποίος πλειοψήφησε στον δεύτερο γύρο με ποσοστό 58.5% έναντι 41.5% της Μαρίν Λε Πεν.[2] Το ποσοστό αυτό της Μαρίν Λεπέν αποτελεί ιστορικά υψηλό για τη γαλλική ακροδεξιά.[3]
| ||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
Χάρτες με τα αποτελέσματα του 1ου γύρου των προεδρικών εκλογών (στα αριστερά) και του 2ου γύρου των εκλογών (στα δεξιά) | ||||||||||||||||||||||||||
|
Τα αποτελέσματα των εκλογών επιβεβαίωσαν τη ριζική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού στη Γαλλία: τα δύο παραδοσιακά μεγάλα πολιτικά κόμματα, το κεντροαριστερό Σοσιαλιστικό Κόμμα και το κεντροδεξιό «Οι Ρεπουμπλικάνοι» καταποντίστηκαν καταγράφοντας ποσοστά 1,8% και 4,8% αντίστοιχα.[4] Επίσης, μετά τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου, ο Ζαν Λυκ Μελανσόν αναδείχθηκε ως ηγέτης της γαλλικής αριστεράς αφού βγήκε τρίτος και έχασε μία θέση στον δεύτερο γύρο για λιγότερο από 1,5% των ψήφων. Ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι ο Μελανσόν στον α' γύρο ήρθε πρώτος στους νέους κάτω των 35 έτων, στις λαϊκές γειτονιές και στις περισσότερες μεγάλες πόλεις.[5]
Η αποχή στον δεύτερο γύρο ήταν 28%, η μεγαλύτερη από το 1969.[6]
Με τη νίκη του, ο Μακρόν γίνεται ο τέταρτος πρόεδρος[α] της Πέμπτης Δημοκρατίας που επανεκλέγεται, και ο πρώτος από το 2002, όταν είχε επανεκλεγεί ο Ζακ Σιράκ.[7]
Των προεδρικών εκλογών ακολούθησαν στις 12 Ιουνίου του 2022 οι εκλογές των βουλευτών της Γαλλικής εθνοσυνέλευσης.
Στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές, αυτές του 2017, αναδιαμορφώθηκε ριζικά το πολιτικό σκηνικό της Γαλλίας. Οι δύο παραδοσιακές πολιτικές ομάδες, των Ρεπουμπλικάνων και των Σοσιαλιστών, υποχώρησαν, ενώ αναδύθηκαν νέες δυνάμεις, όπως το κεντρώο κόμμα Η Δημοκρατία Μπροστά! του Μακρόν και το ακροδεξιό κόμμα Εθνική Συσπείρωση με ηγέτιδα τη Μαρίν Λεπέν. Τις εκλογές κέρδισε ο Εμμανουέλ Μακρόν στον δεύτερο γύρο, συγκεντρώνοντας το 67% των ψήφων έναντι 33% της Λεπέν.[8] Λίγους μήνες αργότερα, η Δημοκρατία Μπροστά! κέρδισε απόλυτη πλειοψηφία των εδρών στις βουλευτικές εκλογές του 2017.[9] Έτσι, ο Εμμανουέλ Μακρόν ήταν σε θέση να σχηματίσει δική του κυβέρνηση και να υλοποιήσει ανεμπόδιστα το πολιτικό του έργο.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του, ο Μακρόν κατηγορήθηκε πολλές φορές ότι είχε απομακρυνθεί από τους απλούς πολίτες και δεν κατανοούσε τα προβλήματά τους ή ότι αθέτησε προεκλογικές του υποσχέσεις. Μάλιστα, πολλοί επικριτές τους τον αποκαλούν και ως «πρόεδρο των πλουσίων».[10][11] Επίσης, η διακυβέρνηση του Μακρόν χαρακτηρίστηκε ως νεοφιλελεύθερη, λόγω των μέτρων λιτότητας που πήρε και των διάφορων αντιδημοφιλών μεταρρυθμίσεων, όπως της μείωσης των επιδομάτων ανεργίας ή της αύξησης του ορίου συνταξιοδότησης από τα 62 στα 65 έτη.[12][13]
Στα τέλη του 2018 και στις αρχές του 2019, η Γαλλία συγκλονίστηκε από το κίνημα των «Κίτρινων Γιλέκων», ένα κίνημα δυσαρέσκειας για το παρόν πολιτικό σύστημα και τα σοβαρά κοινωνικά προβλήματα των απλών πολιτών. Ακόμα, το 2020, επλήγη σοβαρά από την πανδημία του κορωνοϊού.
Τέλος, κατά την περίοδο της προεκλογικής εκστρατείας ξεκίνησε και ο πόλεμος στην Ουκρανία, με αποτέλεσμα να απασχολήσει αρκετά τον δημόσιο διάλογο. Παρόλο πάντως που ο πόλεμος στην Ουκρανία ενίσχυσε ελαφρώς τη δημοτικότητα του Εμμανουέλ Μακρόν,[14] τελικά δεν αποτέλεσε τον πυρήνα της προεκλογικής εκστρατείας. Αντίθετα, τον κόσμο απασχόλησαν περισσότερο οι οικονομικές επιπτώσεις του πολέμου, δηλαδή η ακρίβεια, ο πληθωρισμός και η αγοραστική δύναμη.[15] Η έντονη αυτή ανησυχία των πολιτών για τα κοινωνικά ζητήματα ευνόησε προεκλογικά τόσο την ακροδεξιά της Μαρίν Λεπέν, όσο και την αριστερά του Ζαν-Λυκ Μελανσον, αν και κάθε παράταξη αποδίδει σε διαφορετικά πράγματα τις αγωνίες των πολιτών: η μεν αριστερά κατηγορεί την πλούσια ελίτ, ενώ η δε ακροδεξιά τους ξένους και τους μετανάστες.[16]
Σύμφωνα με το άρθρο 7 του Συντάγματος της Γαλλίας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται για μια πενταετή θητεία μετά από εκλογές. Εάν κανένας υποψήφιος δεν εξασφαλίσει την απόλυτη πλειοψηφία των ψήφων (πάνω από 50%) στον πρώτο γύρο, διεξάγεται ένας δεύτερος γύρος, δυο εβδομάδες αργότερα, μεταξύ των δυο υποψηφίων που έλαβαν τις περισσότερες ψήφους.[17] Ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών πρέπει να διεξάγεται μεταξύ 20 και 35 ημερών πριν τη λήξη της πενταετούς θητείας του νυν προέδρου. Καθώς ο Εμμανουέλ Μακρόν ανέλαβε καθήκοντα στις στις 14 Μαΐου 2017, η θητεία του αναμένεται να ολοκληρωθεί στις 13 Μαΐου 2022. Αντίστοιχα, ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών θα διεξαχθεί μεταξύ 8 και 23 Απριλίου 2022 ενώ ο δεύτερος γύρος θα διεξαχθεί δυο εβδομάδες μετά τον πρώτο.[18] Στις 13 Ιουλίου 2021, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γκαμπριέλ Αττάλ ανακοίνωσε τις ημερομηνίες διεξαγωγής των εκλογών, στις 10 Απριλίου 2022 για τον πρώτο γύρο και στις 24 Απριλίου 2022 για τον δεύτερο γύρο.[19]
Όλοι οι Γάλλοι πολίτες που είναι άνω των 18 ετών έχουν δικαίωμα ψήφου.[20]
Όλοι οι Γάλλοι πολίτες άνω των 18, μπορούν να επιδιώξουν να είναι υποψήφιοι.[20] Ωστόσο, προκειμένου να συμπεριληφθούν στο ψηφοδέλτιο του πρώτου γύρου, οι υποψήφιοι πρέπει να εξασφαλίσουν 500 υπογραφές από τοπικούς ή περιφερειακούς εκλεγμένους αξιωματικούς, από τουλάχιστον 30 διαφορετικά διαμερίσματα ή υπερπόντιες συλλογικότητες, με αυτές τις υπογραφές να μην ξεπερνούν το ένα δέκατο σε οποιονδήποτε μεμονωμένο διαμέρισμα. Οι υπογραφές αυτές υποβάλλονται στο Συνταγματικό Συμβούλιο, το οποίο θεωρείται ως η μοναδική αρχή για τον ορισμό των υποψηφίων.[21]
Επίσης, για να είναι κάποιος υποψήφιος δεν πρέπει να έχει αποστερηθεί έπειτα από απόφαση δικαστηρίου το δικαίωμα να κατέχει δημόσια αξιώματα (συνήθως αυτό γίνεται για υποθέσεις διαφθοράς ή συναφή αδικήματα).[20]
Στις 7 Μαρτίου 2022, το Συνταγματικό Συμβούλιο δημοσίευσε τα ονόματα των δώδεκα υποψηφίων που έλαβαν 500 έγκυρες υπογραφές έκαστος, με τη σειρά που προέκυψαν από την κλήρωση.[22]
Τον Σεπτέμβριο 2021, το Κόμμα Οικολόγων διεξήγαγε εκλογές για να επιλέξει τον υποψήφιό του. Στις εκλογές πήραν μέρος οι :[23]
Το Κόμμα των Οικολόγων επέλεξε ως Υποψήφιο για την Προεδρία τον Γιανίκ Ζαντό
Τον Οκτώβριο 2021, το σοσιαλιστικό κόμμα επέλεξε τον υποψήφιό του ανάμεσα στους
Η δήμαρχος του Παρισιού Αν Ινταλγκό κέρδισε με ποσοστό 72% τη θέση της υποψήφιας Προέδρου.[27][28]
Το ρεπουμπλικανικό κόμμα επέλεξε τον υποψήφιό του κατά τη διάρκεια του συνεδρίου του, ανάμεσα στους
Στις 4 Δεκεμβρίου 2021, η Βαλερί Πεκρές κέρδισε με ποσοστό 60.95% τη θέση της Υποψήφιας Προέδρου [29][30]
Οργανώσεις της γαλλικής Αριστεράς προσπάθησαν να αναδείξουν μέσω προκριματικών εκλογών έναν υποψήφιο που θα μπορούσε να εκπροσωπήσει όλες τις τάσεις που υπάρχουν σήμερα στο χώρο αυτό. Οι ψηφοφόροι ανέδειξαν επτά υποψήφιους, από τους οποίους οι τρεις δεν αποδέχτηκαν την εκλογή τους. [31] Η ψηφοφορία διεξήχθη σύμφωνα με το σύστημα εκλογής κατά πλειοψηφία, στο οποίο όλοι οι ψηφοφόροι πρέπει να ψηφίσουν όλους τους υποψηφίους και ο υποψήφιος με τις περισσότερες ψήφους να αναδεικνύεται νικητής.[32]
Νικήτρια της διαδικασίας αναδείχθηκε η Κριστιάν Τομπιρά, υπουργός δικαιοσύνης της Γαλλίας την περίοδο 2012–2016. Η Τομπιρά όμως στις 2 Μαρτίου 2022 αποσύρθηκε από την προεκλογική εκστρατεία θεωρώντας ανεπαρκές το ποσοστό στήριξής της. Μετά από αυτήν την εξέλιξη οι οργανωτές των προκριματικών εκλογών προέκριναν ως υποψήφιό τους, τον υποψήφιο του κόμματος Ανυπότακτη Γαλλία, Ζαν-Λυκ Μελανσόν, ήδη μέλος της Εθνοσυνέλευσης της Γαλλίας.[33]
Οι υποψήφιοι ανάμεσα στους οποίους επιλέχθηκε η Τομπιρά ήταν οι παρακάτω:
Στο ακόλουθο διάγραμμα φαίνονται οι δημοσκοπήσεις για τις εκλογές από το 2021 έως και τον Απρίλιο του 2022:[34]
Υποψήφιος Πρόεδρος | Κόμμα | 1ος γύρος | 2ος γύρος | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Ψήφοι | Ποσοστό % | Ψήφοι | % | ||||
Εμμανουέλ Μακρόν | Η Δημοκρατία Μπροστά! | 9.785.578 | 27,84% |
18.779.641 | 58,54% | ||
Μαρίν Λε Πεν | Εθνική Συσπείρωση | 8.136.369 | 23,15% |
13.297.760 | 41,46% | ||
Ζαν-Λυκ Μελανσόν | Ανυπότακτη Γαλλία | 7.714.949 | 21,95% |
||||
Ερίκ Ζεμούρ | Ανακατάληψη | 2.485.935 | 7,07% | ||||
Βαλερί Πεκρές | Οι Ρεπουμπλικάνοι | 1.679.470 | 4,78% | ||||
Γιανίκ Ζαντό | Οι Πράσινοι | 1.628.337 | 4,63% | ||||
Ζαν Λασάλ | Αντισταθείτε! | 1.101.690 | 3,13% | ||||
Φαμπιέν Ρουσέλ | Κομμουνιστικό Κόμμα | 802.615 | 2,28% | ||||
Νικολά Ντυπόν Ενιάν | Όρθια Γαλλία | 725.356 | 2,06% | ||||
Αν Ινταλγκό | Σοσιαλιστικό Κόμμα | 616.651 | 1,75% | ||||
Φιλίπ Πουτού | Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα | 268.984 | 0,77% | ||||
Ναταλί Αρτό | Εργατική Πάλη | 197.184 | 0,56% | ||||
Σύνολο | 35.143.118 | 100% |
35.096.391 | 100% | |||
Έγκυρες ψήφοι | 35.143.118 | 97,83% |
35.096.391 | 91,40% | |||
Λευκά ψηφοδέλτια | 543.638 | 1,51% |
2.228.044 | 6,35% | |||
Άκυρα ψηφοδέλτια | 543.638 | 0,66% |
790.946 | 2,25% | |||
Ψήφισαν | 35.923.779 | 100% |
35.096.391 | 100% | |||
Απείχαν | 12.824.135 | 26,31% |
13.656.109 | 28,01% | |||
Εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι/προσέλευση | 48,747,914 | 73,69% |
48.752.500 | 71,99% | |||
Πηγή: Επίσημα αποτελέσματα του Γαλλικού Συνταγματικού Συμβουλίου |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.