From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι βήτα αποκλειστές ή βήτα αναστολείς, που γράφονται επίσης β-αναστολείς, είναι κατηγορία φαρμάκων που χρησιμοποιούνται κυρίως για τη διαχείριση μη φυσιολογικών καρδιακών ρυθμών και για την προστασία της καρδιάς από ένα δεύτερο έμφραγμα του μυοκαρδίου μετά από ένα πρώτο έμφραγμα (δευτερογενής πρόληψη).[1] Χρησιμοποιούνται επίσης ευρέως για τη θεραπεία της υψηλής αρτηριακής πίεσης (υπέρταση), αν και δεν αποτελούν πλέον την πρώτη επιλογή για την αρχική θεραπεία των περισσότερων ασθενών.[2]
Οι βήτα αποκλειστές είναι ανταγωνιστικοί ανταγωνιστές που μπλοκάρουν τις θέσεις των υποδοχέων για τις ενδογενείς κατεχολαμίνες επινεφρίνη (αδρεναλίνη) και νορεπινεφρίνη (νοραδρεναλίνη) στους αδρενεργικούς βήτα υποδοχείς του συμπαθητικού νευρικού συστήματος, που μεσολαβεί στην απόκριση πάλης ή φυγής.[3][4] Μερικοί μπλοκάρουν την ενεργοποίηση όλων των τύπων β-αδρενεργικών υποδοχέων και άλλοι είναι επιλεκτικοί για έναν από τους τρεις γνωστούς τύπους βήτα υποδοχέων, που ονομάζονται υποδοχείς β1, β2 και β3.[5] Οι β1-αδρενεργικοί υποδοχείς βρίσκονται κυρίως στην καρδιά και στα νεφρά.[4] Οι β2-αδρενεργικοί υποδοχείς βρίσκονται κυρίως στους πνεύμονες, γαστρεντερικό σωλήνα, το συκώτι, τη μήτρα, τους λείους μύες των αγγείων και στους σκελετικούς μύες.[4] Οι β3-αδρενεργικοί υποδοχείς βρίσκονται στα λιποκύτταρα.[6]
Οι βήτα υποδοχείς βρίσκονται στα κύτταρα των καρδιακών μυών, των λείων μυών, των αεραγωγών, των αρτηριών, των νεφρών και άλλων ιστών που αποτελούν μέρος του συμπαθητικού νευρικού συστήματος και οδηγούν σε αποκρίσεις στρες, ειδικά όταν διεγείρονται από την επινεφρίνη (αδρεναλίνη). Οι βήτα αποκλειστές παρεμβαίνουν στη σύνδεση με τον υποδοχέα της επινεφρίνης και άλλων ορμονών του στρες και εξασθενούν τις επιδράσεις των ορμονών του στρες.
Το 1964, ο Τζέιμς Μπλακ[7] συνέθεσε τους πρώτους κλινικά σημαντικούς β-αναστολείς— προπρανολόλη και προνεθαλόλη. Έφερε επανάσταση στην ιατρική διαχείριση της στηθάγχης[8] και θεωρείται από πολλούς ως μια από τις πιο σημαντικές συνεισφορές στην κλινική ιατρική και τη φαρμακολογία του 20ού αιώνα.[9]
Για τη θεραπεία της πρωτοπαθούς υπέρτασης, οι μετα-αναλύσεις μελετών που χρησιμοποιούσαν κυρίως ατενολόλη έδειξαν ότι αν και οι β-αναστολείς είναι πιο αποτελεσματικοί από το εικονικό φάρμακο στην πρόληψη του εγκεφαλικού και των συνολικών καρδιαγγειακών επεισοδίων, δεν είναι τόσο αποτελεσματικοί όσο τα διουρητικά, τα φάρμακα που αναστέλλουν το σύστημα ρενίνης-αγγειοτενσίνης (π.χ. αναστολείς ΜΕΑ) ή αναστολείς διαύλων ασβεστίου.[10][11][12][13]
Υπάρχουν μεγάλες διαφορές στη φαρμακολογία των ουσιών εντός της κατηγορίας, επομένως δεν χρησιμοποιούνται όλοι οι β-αναστολείς για όλες τις ενδείξεις που αναφέρονται παρακάτω.
Οι ενδείξεις των βήτα αποκλειστών περιλαμβάνουν:
Οι βήτα αποκλειστές έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί για:[29]
Αν και οι βήτα αποκλειστές αντενδεικνύονταν κάποτε στη συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια, καθώς έχουν τη δυνατότητα να επιδεινώσουν την κατάσταση λόγω της επίδρασής τους στη μείωση της καρδιακής συσταλτικότητας, μελέτες στα τέλη της δεκαετίας του 1990 έδειξαν την αποτελεσματικότητά τους στη μείωση της νοσηρότητας και της θνησιμότητας.[32][33][34] Η βισοπρολόλη, η καρβεδιλόλη και η μετοπρολόλη παρατεταμένης αποδέσμευσης ενδείκνυνται ειδικά ως πρόσθετα στην τυπική θεραπεία με αναστολέα ΜΕΑ και διουρητικά στη συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια, αν και σε δόσεις τυπικά πολύ χαμηλότερες από αυτές που ενδείκνυνται για άλλες καταστάσεις. Οι βήτα αποκλειστές ενδείκνυνται μόνο σε περιπτώσεις αντιρροπούμενης, σταθερής συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας. Σε περιπτώσεις οξείας μη αντιρροπούμενης καρδιακής ανεπάρκειας, οι β-αναστολείς θα προκαλέσουν περαιτέρω μείωση του κλάσματος εξώθησης, επιδεινώνοντας τα τρέχοντα συμπτώματα του ασθενούς.
Οι β-αναστολείς είναι γνωστοί κυρίως για τη δράση να χαμηλώνουν στον καρδιακό ρυθμό, αν και αυτός δεν είναι ο μόνος σημαντικός μηχανισμός δράσης στη συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια. Οι β-αναστολείς, εκτός από τη συμπαθολυτική β1 δραστηριότητα τους στην καρδιά, επηρεάζουν το σύστημα ρενίνης-αγγειοτενσίνης στα νεφρά. Οι β-αναστολείς προκαλούν μείωση της έκκρισης ρενίνης, η οποία με τη σειρά της μειώνει την ζήτηση οξυγόνου της καρδιάς μειώνοντας τον εξωκυτταρικό όγκο και αυξάνοντας την ικανότητα μεταφοράς οξυγόνου του αίματος. Η καρδιακή ανεπάρκεια περιλαμβάνει χαρακτηριστικά αυξημένη δραστηριότητα κατεχολαμινών στην καρδιά, η οποία είναι υπεύθυνη για πολλές βλαβερές επιδράσεις, συμπεριλαμβανομένης της αυξημένης ζήτησης οξυγόνου, της διάδοσης των φλεγμονωδών μεσολαβητών και της ανώμαλης αναδιαμόρφωσης του καρδιακού ιστού, τα οποία μειώνουν την αποτελεσματικότητα της καρδιακής σύσπασης και συμβάλλουν στο χαμηλό κλάσμα εξώθησης.[35] Οι βήτα αποκλειστές αντισταθμίζουν αυτήν την ακατάλληλα υψηλή συμπαθητική δραστηριότητα, οδηγώντας τελικά σε βελτιωμένο κλάσμα εξώθησης, παρά την αρχική μείωση του κλάσματος εξώθησης.
Μελέτες έχουν δείξει ότι οι β-αναστολείς μειώνουν τον απόλυτο κίνδυνο θανάτου κατά 4,5% σε μια περίοδο 13 μηνών. Εκτός από τη μείωση του κινδύνου θνησιμότητας, ο αριθμός των επισκέψεων στο νοσοκομείο και των νοσηλειών μειώθηκε επίσης στις κλινικές δοκιμές.[36]
Η θεραπευτική χορήγηση β-αναστολέων για συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια θα πρέπει να ξεκινά σε πολύ χαμηλές δόσεις (1/8 του στόχου) με σταδιακή κλιμάκωση της δόσης. Η καρδιά του ασθενούς πρέπει να προσαρμοστεί στη φθίνουσα διέγερση από τις κατεχολαμίνες και να βρει μια νέα ισορροπία σε χαμηλότερο αδρενεργικό ισοζύγιο.[21]
Επίσημα, οι β-αναστολείς δεν έχουν εγκριθεί για αγχολυτική χρήση από τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ.[37] Ωστόσο, πολλές ελεγχόμενες δοκιμές τα τελευταία 25 χρόνια δείχνουν ότι οι β-αναστολείς είναι αποτελεσματικοί στις αγχώδεις διαταραχές, αν και ο μηχανισμός δράσης δεν είναι γνωστός.[38] Τα φυσιολογικά συμπτώματα της απόκρισης πάλης ή φυγής (χτύποι καρδιάς, κρύα/ψυχρά χέρια, αυξημένη αναπνοή, εφίδρωση, κ.λπ.) μειώνονται σημαντικά, επιτρέποντας έτσι στα ανήσυχα άτομα να συγκεντρωθούν στο έργο τους.
Μουσικοί, δημόσιοι ομιλητές, ηθοποιοί και επαγγελματίες χορευτές είναι γνωστό ότι χρησιμοποιούν βήτα-αναστολείς για να αποφύγουν το άγχος της παράστασης, τον τρόμο στη σκηνή και τον τρόμο τόσο κατά τη διάρκεια των ακροάσεων όσο και των δημόσιων παραστάσεων. Η εφαρμογή στον τρόμο σκηνής αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά στο The Lancet το 1976 και μέχρι το 1987, μια έρευνα που διεξήχθη από το Διεθνές Συνέδριο Μουσικών Συμφωνικής Ορχήστρας, που εκπροσωπούσε τις 51 μεγαλύτερες ορχήστρες στις Ηνωμένες Πολιτείες, αποκάλυψε ότι το 27% των μουσικών του είχε χρησιμοποιήσει β-αναστολείς και το 70% τα έλαβε από φίλους και όχι από γιατρούς.[39] Οι βήτα-αναστολείς είναι φθηνοί, λέγεται ότι είναι σχετικά ασφαλείς και, αφενός, φαίνεται να βελτιώνουν τις επιδόσεις των μουσικών σε τεχνικό επίπεδο, ενώ μερικοί, όπως ο Μπάρι Γκριν, ο συγγραφέας του "The Inner Game of Music" και ο Ντον Γκριν, ένας πρώην προπονητής καταδύσεων των Ολυμπιακών Αγώνων που διδάσκει στους μαθητές της σχολής Τζούλιαρντ να ξεπερνούν τον σκηνικό τρόμο με φυσικό τρόπο, λέει ότι οι παραστάσεις μπορεί να θεωρηθούν «άψυχες και μη-αυθεντικές».[39]
Στοιχεία χαμηλής βεβαιότητας δείχνουν ότι η χρήση β-αναστολέων κατά τη διάρκεια της καρδιοχειρουργικής μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο καρδιακών δυσρυθμιών και κολπικής μαρμαρυγής.[40] Ωστόσο, η έναρξη χορήγησής τους κατά τη διάρκεια άλλων τύπων χειρουργικών επεμβάσεων μπορεί να επιδεινώσει τα αποτελέσματα. Για μη καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις, η χρήση β-αναστολέων για την πρόληψη ανεπιθύμητων ενεργειών μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο κολπικής μαρμαρυγής και εμφράγματος του μυοκαρδίου (στοιχεία πολύ χαμηλής βεβαιότητας), ωστόσο, υπάρχουν στοιχεία μέτριας βεβαιότητας ότι αυτή η προσέγγιση μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο υπότασης.[41] Τα στοιχεία χαμηλής βεβαιότητας υποδηλώνουν ότι οι β-αναστολείς που χρησιμοποιούνται περιεγχειρητικά σε μη καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο βραδυκαρδίας.[41]
Επειδή προάγουν χαμηλότερο καρδιακό ρυθμό και μειώνουν τον τρόμο, οι β-αναστολείς έχουν χρησιμοποιηθεί σε επαγγελματικά αθλήματα όπου απαιτείται υψηλή ακρίβεια, όπως η τοξοβολία, η σκοποβολή, το γκολφ[42] και το σνούκερ.[42] Οι βήτα αποκλειστές απαγορεύονται σε ορισμένα αθλήματα από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή.[43] Στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008, ο ασημένιος Ολυμπιονίκης με πιστόλι 50 μέτρων και χάλκινος Ολυμπιονίκης με αεροβόλο πιστόλι 10 μέτρων Κιμ Γιονγκ-σου βρέθηκε θετικός στην προπρανολόλη και του αφαιρέθηκαν τα μετάλλια.[44]
Για παρόμοιους λόγους, οι β-αναστολείς έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί από χειρουργούς.[45]
Οι κλασικοί μουσικοί χρησιμοποιούν συνήθως βήτα αποκλειστές από τη δεκαετία του 1970 για να μειώσουν τον τρόμο της σκηνής.[46]
Ανεπιθύμητες ενέργειες του φαρμάκου που σχετίζονται με τη χρήση της β-αναστολείς περιλαμβάνουν: ναυτία, διάρροια, βρογχόσπασμο, δύσπνοια, κρύα άκρα, παρόξυνση του συνδρόμου Ρεϊνό, βραδυκαρδία, υπόταση, καρδιακή ανεπάρκεια, καρδιακό αποκλεισμό, κόπωση, ζάλη, αλωπεκία (απώλεια μαλλιών), μη φυσιολογική όραση, παραισθήσεις, αϋπνία, εφιάλτες, σεξουαλική δυσλειτουργία, στυτική δυσλειτουργία ή/και μεταβολή του μεταβολισμού της γλυκόζης και των λιπιδίων. Η μικτή θεραπεία με α1/β ανταγωνιστές συνδέεται επίσης συχνά με ορθοστατική υπόταση. Η θεραπεία με καρβεδιλόλη συνήθως σχετίζεται με οίδημα.[47] Λόγω της υψηλής διείσδυσης στον αιματοεγκεφαλικό φραγμό, οι λιπόφιλοι β-αναστολείς, όπως η προπρανολόλη και η μετοπρολόλη, είναι πιο πιθανό από άλλους λιγότερο λιπόφιλους β-αναστολείς να προκαλέσουν διαταραχές ύπνου, όπως αϋπνία, ζωντανά όνειρα και εφιάλτες.[48]
Ανεπιθύμητες ενέργειες που σχετίζονται με δράση ανταγωνιστή β2-αδρενεργικού υποδοχέα (βρογχόσπασμος, περιφερική αγγειοσυστολή, αλλοίωση του μεταβολισμού γλυκόζης και λιπιδίων) είναι λιγότερο κοινές στις β1 εκλεκτικές (συχνά αναφέρονται ως «καρδιοεκλεκτικές») ουσίες, αλλά εκλεκτικότητα υποδοχέα ελαττώνεται σε υψηλότερες δόσεις. Ο βήτα αποκλεισμός, ειδικά του υποδοχέα βήτα-1 στην πυκνή κηλίδα, αναστέλλει την απελευθέρωση ρενίνης, μειώνοντας έτσι την απελευθέρωση αλδοστερόνης. Αυτό προκαλεί υπονατριαιμία και υπερκαλιαιμία.
Υπογλυκαιμία μπορεί να εμφανιστεί με τον βήτα αποκλεισμό επειδή οι β2-αδρενοϋποδοχείς διεγείρουν φυσιολογικά τη διάσπαση του γλυκογόνου (γλυκογονόλυση) στο ήπαρ και την απελευθέρωση της ορμόνης γλυκαγόνης από το πάγκρεας, που συνεργάζονται για να αυξήσουν τη γλυκόζη στο πλάσμα. Επομένως, ο αποκλεισμός των β2-αδρενοϋποδοχέων μειώνει τη γλυκόζη στο πλάσμα. Οι β1-αναστολείς έχουν λιγότερες μεταβολικές παρενέργειες σε διαβητικούς ασθενείς. Ωστόσο, ο γρήγορος καρδιακός ρυθμός που χρησιμεύει ως προειδοποιητικό σημάδι για χαμηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα λόγω λήψης ινσουλίνης μπορεί να συγκαλυφθεί, με αποτέλεσμα την έλλειψη επίγνωσης της υπογλυκαιμίας. Αυτό ονομάζεται άγνοια υπογλυκαιμίας που προκαλείται από βήτα αποκλειστές. Επομένως, οι β-αναστολείς πρέπει να χρησιμοποιούνται με προσοχή σε διαβητικούς.[49]
Μια μελέτη του 2007 αποκάλυψε ότι τα διουρητικά και οι β-αναστολείς που χρησιμοποιούνται για την υπέρταση αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης σακχαρώδους διαβήτη στον ασθενή, ενώ οι αναστολείς ΜΕΑ και οι ανταγωνιστές των υποδοχέων της αγγειοτενσίνης ΙΙ (αναστολείς των υποδοχέων της αγγειοτενσίνης) στην πραγματικότητα μειώνουν τον κίνδυνο διαβήτη.[50] Οι κλινικές οδηγίες στη Μεγάλη Βρετανία, αλλά όχι στις Ηνωμένες Πολιτείες, απαιτούν την αποφυγή των διουρητικών και των β-αναστολέων ως θεραπείας πρώτης γραμμής της υπέρτασης λόγω του κινδύνου διαβήτη.[51]
Οι β-αναστολείς δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται στη θεραπεία της εκλεκτικής υπερδοσολογίας με α-αδρενεργικούς αγωνιστές. Ο αποκλεισμός μόνο των υποδοχέων βήτα αυξάνει την αρτηριακή πίεση, μειώνει τη ροή αίματος στα στεφανιαία αγγεία, τη λειτουργικότητα της αριστερής κοιλίας της καρδιάς και την καρδιακή παροχή και την αιμάτωση των ιστών, αφήνοντας αδιάκοπη τη διέγερση του άλφα-αδρενεργικού συστήματος. Οι βήτα αποκλειστές με λιπόφιλες ιδιότητες και διείσδυση στο ΚΝΣ, όπως η μετοπρολόλη και η λαβεταλόλη, μπορεί να είναι χρήσιμοι για τη θεραπεία της τοξικότητας του ΚΝΣ και της καρδιαγγειακής τοξικότητας από υπερβολική δόση μεθαμφεταμίνης.[52] Ο μικτός α- και βήτα-αναστολέας λαβεταλόλη είναι ιδιαίτερα χρήσιμος για τη θεραπεία της ταυτόχρονης ταχυκαρδίας και υπέρτασης που προκαλείται από τη μεθαμφεταμίνη.[53] Το φαινόμενο της «ανεμπόδιστης διέγερσης άλφα» δεν έχει αναφερθεί με τη χρήση β-αναστολέων για τη θεραπεία της τοξικότητας από τη μεθαμφεταμίνη.[53] Άλλα κατάλληλα αντιυπερτασικά φάρμακα που πρέπει να χορηγούνται κατά τη διάρκεια υπερτασικής κρίσης που προκύπτει από υπερδοσολογία διεγερτικών είναι αγγειοδιασταλτικά όπως η νιτρογλυκερίνη, τα διουρητικά όπως η φουροσεμίδη και οι άλφα αποκλειστές όπως η φαιντολαμίνη.[54]
Οι αντενδείξεις των β-αναστολέων περιλαμβάνουν:
Οι οδηγίες του 2007 για το άσθμα από το Εθνικό Ινστιτούτο Καρδιάς, Πνεύμονα και Αίματος (NHLBI) συνιστούν τη χρήση μη εκλεκτικών β-αναστολέων σε ασθματικούς, ενώ επιτρέπουν τη χρήση καρδιοεκλεκτικών β-αναστολέων.[55] :182
Ο καρδιοεκλεκτικός β-αναστολέας (β1 αναστολείς), εάν πραγματικά απαιτείται, μπορεί να συνταγογραφηθεί με την ελάχιστη δυνατή δόση σε άτομα με ήπια έως μέτρια αναπνευστικά συμπτώματα.[56][57] Οι β2-αγωνιστές μπορεί κάπως να μετριάσουν τον επαγόμενο από β-αποκλειστές βρογχόσπασμο και περισσότερο αποτελεσματικοί στην αναστροφή του επαγώμενου από επιλεκτικούς β-αποκλειστές σε σχέση με μη εκλεκτικούς β-αποκλειστές.[56]
Η γλυκαγόνη, που χρησιμοποιείται στη θεραπεία υπερδοσολογίας,[58][59] αυξάνει τη δύναμη των καρδιακών συσπάσεων, αυξάνει το ενδοκυτταρικό cAMP και μειώνει τη νεφρική αγγειακή αντίσταση. Ως εκ τούτου, είναι χρήσιμη σε ασθενείς με καρδιοτοξικότητα από β-αναστολείς.[60][61] Η τοποθέτηση καρδιακού βηματοδότη συνήθως προορίζεται για ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται στη φαρμακολογική θεραπεία.
Η διέγερση των β1 υποδοχέων από την επινεφρίνη και τη νορεπινεφρίνη επάγει θετική χρονότροπη και ινότροπη δράση στην καρδιά και αυξάνει την ταχύτητα της καρδιακής αγωγιμότητας και τον αυτοματισμό.[62] Η διέγερση των β1 υποδοχέων στο νεφρό προκαλεί απελευθέρωση ρενίνης.[63] Η διέγερση των β2 υποδοχέων προκαλεί χάλαση των λείων μυών,[64] επάγει τον τρόμο σε σκελετικούς μύες,[65] και αύξηση της γλυκογονόλυσης στο ήπαρ και στους σκελετικούς μύες.[66] Η διέγερση των β3 υποδοχέων προκαλεί λιπόλυση.[67]
Οι βήτα αποκλειστές αναστέλλουν αυτές τις φυσιολογικές συμπαθητικές δράσεις.[3] Μειώνουν την επίδραση του ενθουσιασμού ή της σωματικής άσκησης στον καρδιακό ρυθμό και τη δύναμη της καρδιακής συστολής,[68] και επίσης τον τρόμο,[69] και τη διάσπαση του γλυκογόνου. Οι β-αναστολείς μπορεί να έχουν συσταλτική επίδραση στους βρόγχους των πνευμόνων, πιθανώς επιδεινώνοντας ή προκαλώντας συμπτώματα άσθματος.[70]
Δεδομένου ότι οι β 2 αδρενεργικοί υποδοχείς μπορεί να προκαλέσει διαστολή των αγγειακών λείων μυών, οι βήτα αποκλειστές μπορεί να προκαλέσουν κάποια αγγειοσυστολή. Ωστόσο, η επίδραση αυτή τείνει να είναι μικρή επειδή η δραστηριότητα των β2 υποδοχέων επισκιάζεται από την πιο κυρίαρχη αγγειοσυσταλτική δράση των α1 υποδοχέων. Με διαφορά η μεγαλύτερη επίδραση των β-αναστολέων παραμένει στην καρδιά. Οι νεότεροι β-αναστολείς τρίτης γενιάς μπορούν να προκαλέσουν αγγειοδιαστολή μέσω αποκλεισμού των άλφα-αδρενεργικών υποδοχέων.[71]
Αντίστοιχα, οι μη εκλεκτικοί β-αναστολείς αναμένεται να έχουν αντιυπερτασικά αποτελέσματα.[72] Ο κύριος αντιυπερτασικός μηχανισμός των β-αναστολέων είναι ασαφής, αλλά μπορεί να περιλαμβάνει μείωση της καρδιακής παροχής (λόγω αρνητικών χρονοτροπικών και ινότροπων επιδράσεων).[73] Μπορεί επίσης να οφείλεται στη μείωση της απελευθέρωσης ρενίνης από τα νεφρά και σε επίδραση στο κεντρικό νευρικό σύστημα για τη μείωση της συμπαθητικής δραστηριότητας (για εκείνους τους β-αναστολείς που διαπερνούν τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό, π.χ. προπρανολόλη).
Ορισμένοι β-αναστολείς (π.χ., λαβεταλόλη και καρβεδιλόλη ) εμφανίζουν μικτό ανταγωνισμό τόσο των β- όσο και των α 1 - αδρενεργικών υποδοχέων, η οποία παρέχει πρόσθετη αγγειοδιασταλτική δράση στα αρτηριόλια.[74][75]
Οι μη εκλεκτικοί β-αναστολείς εμφανίζουν ανταγωνισμό β1 και β2.[76]
Οι β1-εκλεκτικοί β-αναστολείς είναι επίσης γνωστοί ως καρδιοεκλεκτικοί β-αναστολείς.[76] Φαρμακολογικά, ο βήτα αποκλεισμός των υποδοχέων Β1 στην καρδιά δρα στο cAMP. Η λειτουργία του cAMP ως δεύτερου αγγελιοφόρου στο καρδιακό κύτταρο είναι ότι φωσφορυλιώνει το LTCC και τον υποδοχέα της ρυανοδίνης για να αυξήσει τα ενδοκυτταρικά επίπεδα ασβεστίου και να προκαλέσει συστολή. Ο βήτα αποκλεισμός του υποδοχέα Β1 αναστέλλει το cAMP από τη φωσφορυλίωση και μειώνει το ιονοτροφικό και χρονότροπο αποτέλεσμα. Τα φάρμακα μπορεί να είναι καρδιοεκλεκτικά ή να δρουν μόνο στους υποδοχείς Β1 στην καρδιά, αλλά εξακολουθούν να έχουν εγγενή συμπαθομιμητική δράση.
Οι βήτα αποκλειστές, λόγω του ανταγωνισμού τους στους βήτα-1 αδρενεργικούς υποδοχείς, αναστέλλουν τόσο τη σύνθεση νέας μελατονίνης όσο και την έκκρισή της από την επίφυση. Οι νευροψυχιατρικές παρενέργειες ορισμένων β-αναστολέων (π.χ. διαταραχή ύπνου, αϋπνία) μπορεί να οφείλονται σε αυτή την επίδραση.[85]
Ορισμένες προκλινικές και κλινικές έρευνες δείχνουν ότι ορισμένοι β-αναστολείς μπορεί να είναι ωφέλιμοι για τη θεραπεία του καρκίνου.[86][87] Ωστόσο, άλλες μελέτες δεν δείχνουν συσχέτιση μεταξύ της επιβίωσης του καρκίνου και της χρήσης β-αναστολέων.[88][89] Επίσης, μια μετα-ανάλυση του 2017 απέτυχε να δείξει όφελος για τη χρήση β-αναστολέων στον καρκίνο του μαστού.[90]
Οι β-αναστολείς έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία της σχιζοειδούς διαταραχής προσωπικότητας.[91] Ωστόσο, υπάρχουν περιορισμένα στοιχεία που υποστηρίζουν την αποτελεσματικότητα της χρήσης συμπληρωματικών β-αναστολέων επιπλέον των αντιψυχωσικών φαρμάκων για τη θεραπεία της σχιζοφρένειας.[92]
Οι σκιαγραφικοί παράγοντες δεν αντενδείκνυνται σε όσους λαμβάνουν β-αναστολείς.[93]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
