From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Αγκαντίρ ή Αγαδίρ (βερβερικά: Agadir, ⴰⴳⴰⴷⵉⵔ, μαροκινά αραβικά: اگادير) είναι μεγάλη πόλη στα παράλια του κεντρικού Μαρόκου, πρωτεύουσα της περιοχής Σους-Μασά-Νταράα. Στην απογραφή του 2004, το Αγκαντίρ είχε 346.106 κατοίκους[2], αλλά ο πληθυσμός μαζί με τις γειτονικές πόλεις Ινεζγκάν και Αΐτ Μελούλ φτάνει τις 610.000 κατοίκους[3]. Είναι το 7ο μεγαλύτερο πολεοδομικό συγκρότημα του Μαρόκου μετά την Καζαμπλάνκα, το Ραμπάτ, τη Φεζ, το Μαρακές, το Μεκνές και την Ταγγέρη. Είναι το σημαντικότερο εμπορικό λιμάνι και ένα από τα μεγαλύτερα τουριστικά θέρετρα της χώρας.
| Αγαδίρ | ||
|---|---|---|
 | ||
| ||
  Αγαδίρ | ||
| Χώρα | Μαρόκο | |
| Διοικητική υπαγωγή | Agadir-Ida-Ou-Tanane Prefecture | |
| Ίδρυση | 1505 | |
| Διοίκηση | ||
| • Δήμαρχος | Aziz Akhannouch (από 2021) | |
| Υψόμετρο | 74 μέτρα | |
| Πληθυσμός | 538.000 (1 Ιουλίου 2023)[1] | |
| Ζώνη ώρας | ώρα Κεντρικής Ευρώπης | |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | |
 Σχετικά πολυμέσα | ||
Το Αγαδίρ βρίσκεται στις ακτές του Μαρόκου στον Ατλαντικό, λίγο βορειότερα από τις εκβολές του ποταμού Σους, κοντά στους πρόποδες του Άτλαντα. Ο κόλπος του Αγκαντίρ έχει ημικυκλικό σχήμα και έχει μια αμμουδερή παραλία μήκους 9 χιλιομέτρων[4].
Το κλίμα στο Αγαδίρ ταξινομείται ως υποτροπικό ή ζεστό ημιερημικό. Η μέση ετήσια βροχόπτωση είναι 290 χιλιοστά βροχής.[5] Ο πιο ζεστός μήνας στο Αγαδίρ είναι ο Ιούλιος με μέση θερμοκρασία 26°C και ο ψυχρότερος ο Δεκέμβριος με 15°C. Ο μήνας με τις μεγαλύτερες βροχοπτώσεις είναι ο Νοέμβριος, με 48 χιλιοστά βροχής. Η μεγαλύτερη ηλιοφάνεια είναι το Σεπτέμβριο.[6]
Αν και οι Ισπανοί είχαν προσπαθήσει να καταλάβουν την περιοχή το 1500 και το 1504, το Αγκαντίρ ιδρύθηκε από τους Πορτογάλους το 1505, με τον Πορτογάλο βασιλιά να αποκτά το 1513 το μικρό οχυρό που είχε κατασκευαστεί εκεί και ονομαζόταν Σάντα Κρουζ ντο Κάμπο ντε Αγκουέρ (Santa Cruz do Cabo de Aguer). Από εκεί οι Πορτογάλοι είχαν εμπορικές επαφές με τα καραβάνια της Σαχάρας και μπορούσαν να ελέγχουν το χερσαίο και θαλάσσιο εμπόριο χρυσού και σκλάβων. To 1541, ύστερα από πολιορκία από τον σουλτάνο Μοχάμεντ ασ-Σέιχ, το οχυρό πέρασε στην κατοχή της δυναστείας Σααντί.[7] Η πόλη άκμασε με το εμπόριο τοπικών προϊόντων. Στο τέλος του 17ου αιώνα, το Αγαδίρ ελεγχόταν από πολιτικούς αντίπαλους της νέας τότε δυναστείας των Αλαουιτών, η οποία κατάφερε να επαναφέρει τον έλεγχο τον 18ο αιώνα.[7] Το λιμάνι του Αγαδίρ καταστράφηκε τελείως από ένα σεισμό το 1731[8] και εγκαταλήφθηκε καθώς η δυναστεία των Αλαουιτών εξέτρεψε το εμπόριο βορειότερα, στην Εσαουίρα, ενώ οι κάτοικοί του αναγκάστηκαν να μετεγκατασταθούν στην Εσαουίρα.[9]
Το Αγκαντίρ άρχισε να επιστρέφει ξανά στο προσκήνιο κατά τη διάρκεια της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας. Την 1 Ιουλίου 1911, τρία χρόνια πριν το ξέσπασμα του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου, ο Κάιζερ Γουλιέλμος Β΄ έστειλε το Αγκαντίρ το πολεμικό πλοίο Πάνθηρ, ώστε να κατασκευαστεί μια γερμανική ναυτική βάση εκεί και να εκφοβίσει τους Γάλλους ώστε να σταματήσει η επέκταση της επιρροής τους στο Μαρόκο. Το γεγονός δημιούργησε σοβαρή κρίση ανάμεσα σε Γαλλία και Γερμανία, η οποία έγινε γνωστή ως η Κρίση του Αγαδίρ (ή δεύτερη μαροκινή κρίση). Η κρίση τελείωσε με συνθήκη ειρήνης ανάμεσα σε Γάλλους και Γερμανούς, με την ανταλλαγή του Αγκαντίρ με τμήμα του γαλλικού Κονγκό, που επέτρεψε στη Γαλλία της δημιουργία του Γαλλικού Προτεκτοράτου του Μαρόκου.[7][10]
Στα χρόνια που ακολούθησαν, το λιμάνι του Αγκαντίρ επεκτάθηκε και στην πόλη εγκαταστάθηκαν βιομηχανίες επεξεργασίας αγροτικών προϊόντων και κονσερβοποιίες, ενώ ήταν και στάση των πιλότων που διέσχιζαν τον Ατλαντικό.[7] Στις 29 Φεβρουαρίου 1960 και ώρα 23:40 το Αγκαντίρ χτυπήθηκε από σεισμό μεγέθους 5,7 στην κλίμακα Ρίχτερ, ο οποίος ισοπέδωσε την πόλη. Οι νεκροί ανήλθαν σε 15.000, σχεδόν το ένα τρίτο του πληθυσμού της πόλης και άλλο ένα τρίτο τραυματίστηκε. Στις συνοικίες Κασπάχ, Φουντί και Γιατσέτς όλα τα κτίρια κατέρρευσαν ή είχαν υποστεί σοβαρές ζημιές και σχεδόν 95% των κατοίκων τους έχασε τη ζωή του. Ο αριθμός των νεκρών δεν είναι επ' ακριβώς γνωστός, γιατί στη συνέχεια η περιοχή ισοπεδώθηκε για υγειονομικούς λόγους.[8]
Το Αγκαντίρ στη συνέχεια ανοικοδομήθηκε, πλέον με αντισεισμικά κτίρια. Το 1962 κατασκευάστηκε καινούριο λιμάνι στο βόρειο μύχο του κόλπου και βιομηχανικές ζώνες. Κατά μήκος της παραλίας κατασκευάστηκαν ξενοδοχειακές μονάδες και μέχρι το 1999 είχαν συνολικά 22.000 κλίνες.[7]
Η οικονομία του Αγαδίρ βασίζεται κυρίως στον τουρισμό και την αλιεία. Είναι επίσης στο κέντρο μιας περιοχής με σημαντικά κοιτάσματα ψευδαργύρου, κοβαλτίου και μολύβδου, τα οποία και εξάγει. Το λιμάνι του Αγαδίρ είναι το κύριο εμπορικό λιμάνι του Μαρόκου. Στην πόλη λειτουργούν βιομηχανίες κονσερβοποιίας, επεξεργασίας αγροτικών προϊόντων και αλιευμάτων και διαθέτει ελαφριά βιομηχανία.[10] Στο λιμάνι λειτουργεί ναυπηγείο και η μόνη σχολή εμπορικού ναυτικού του Μαρόκου.
Το Αγαδίρ έχει αδελφοποιηθεί με έξι πόλεις:
Μαϊάμι Όουκλαντ
Ολιάο
Νάντη
Σταβάνγκερ
ΣιράζSeamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
